Ik herken dit heel erg. Als ik echt rustig zit/lig dan voel ik ‘m wel. Maar omdat ik de hele dag door hoest, voel ik ‘m ook wel eens 2 dagen niet. Voor dit termijn is dat prima, is mij gezegd
Vind het alsnog heel snel hoor dat gesprek, ik bedoel, met week 32 kijken ze of mijn placenta weg is voor de uitgang , dan kunnen ze het net zo goed bespreken want wie weet hoef ik niet eens een keuze te maken Beetje zonde van hun en mij tijd denk ik dan.. en met week 36 wordt ik overgedragen, kan ik dan net zo goed zeggen wat ik wil lijkt me.. maar goed dit zijn de regels hoe het kennelijk altijd gaat? *edit: ik bedenk me net dat volgens de wet baby levensvatbaar is met 24 weken en ze vanaf dan natuurlijk mijn “wensen” moeten registreren voor t geval ze eerder komt!
Ja dat laatste zou inderdaad ook mee kunnen spelen. Alhoewel bij was het dacht ik ook toen na 30 weken. Anderzijds je kan het maar beter gehad hebben, ik vind het zelf een beetje eng dat je de laatste tijd niet meer 100% op de zorg kan rekenen vanwege de uitgestelde zorg en de toegenomen opnamens in het ziekenhuis. Hopelijk mogen onze partners tegen de tijd dat we gaan bevallen er wel bij zijn.
Dames die nu ziek gemeld zijn, of 50% werken, wil jullie werk dat jullie weer gaan opbouwen of laten ze het zo? Ik werk vanwege de harde buiken en pijn in me buik nu 50% sinds vorige week (daarvoor was ik 1,5 week volledig ziek gemeld). de harde buiken nemen sinds dit weekend eindelijk af en heb ze alleen nog snachts en sochtends en overdag zijn ze op 1 hand te tellen. Heeft even geduurd maar rust helpt dus gelukkig wel Net gebeld door bedrijfsarts (vreselijk mens), ze wil omdat het nu sinds paar dagen beter gaat dat ik weer ga opbouwen. Ik vind het apart dat ze willen dat ik weer ga opbouwen naar normaal aantal uur, of is dat normale gang van zaken? De werkdruk bij ons is vrij hoog (wil trouwens niet overkomen alsof ik niet meer wil werken, wat moet dat moet natuurlijk )
Ik ben gisteren gebeld door de bedrijfsarts en haar advies was om niet meer te gaan werken tot aan m'n zwangerschapsverlof. Ik heb aangegeven dat ik er nog wel in wil blijven, dus als ik me beter voel, kan en mag ik gewoon een uurtje of meer per dag werken. Mijn werkgever heeft het advies van de arbo binnen en laat het verder aan mij over. Mijn advies aan jou is om het te proberen en als je merkt dat het echt niet gaat toch een gesprek aan te vragen om aan te geven dat je het lichamelijk niet meer aankan.
Ik zit al 6 weken volledig in de ziektewet en de afspraken die ik heb met de bedrijfsarts gaan alleenmaar over koetjes en kalfjes want hij snapt dat ik niet meer werk. Ik heb verder ook geen afspraken meer met hem en blijf ziekgemeld tot aan mijn verlof
Fijn zulke begripvolle bedrijfsartsen. Die van mij is altijd van het zsm weer aan het werk gaan. Heb 1 keer jaren terug overspannen thuis gezeten, toen moest ik ook direct maar weer aan het werk. Geen sympathieke vrouw. Misschien ligt het aan de zorg
Ik ben zelf nog niet bij de bedrijfsarts geweest sinds ik 50% ziek ben, maar mijn werkgever laat het volledig bij mij of ik wel of niet werk. Ik weet zeker dat de bedrijfsarts mij zou adviseren om nog minder tot helemaal niet meer te gaan werken. Ik werk ook in een zorginstelling maar niet direct in de zorg.
Ik ook niet direct in de zorg, werk projectmatig. Dus kan ook thuiswerken. En daar gooit zij het op, rustig aan doen kan ook op je stoel achter je bureau.
Maar zoals ik het nu hoor met allemaal begripvolle bedrijfsartsen ligt het wellicht wel aan mij, stel ik me aan of is het bij mij niet erg genoeg ofzo We gaan het zien.
Soms moet je gewoon wat overdrijven. Als jij zegt dat het wel goed gaat dan denken zij ook dat het goed gaat. Gewoon zeggen wat je wel en niet kan en dan hebben ze er weinig over te zeggen
Ik denk niet dat je je aanstelt hoor, ik denk dat je het misschien mooier laat klinken dan het is. Als het nu beter met je gaat dan komt dat omdat je minder werkt. Dus opbouwen in werk is in dit geval niet logisch want dan gaat het juist weer slechter met je. De bedrijfsarts wil eigenlijk dat jij je grens gaat ontdekken door weer iets op te bouwen en te kijken of het dan nog steeds beter gaat.
Ik zit sinds oktober volledig in de ziektewet en moet pas in dec naar de bedrijfsarts. Maar mogelijk adviseert die gewoon ziek blijven en na verlof terugkomen.
Ik zal eens wat "bijzonders" vertellen. Bij al mijn zwangerschappen heb ik last van pika (het willen eten van oneetbare dingen, in mijn geval zand). Als ik zandachtige structuren zie op b.v. tv voel ik echt een drang om het te eten, een soort van verslavingsgevoel dat het echt moet of ik ga dood (moeilijk uit te leggen). Normaal heb ik er al eerder last van dus ik dacht het deze keer niet te hebben maar de laatste paar dagen is het helaas weer raak. Zand mag en kan je natuurlijk niet eten dus ik heb het "vervangen". Wat ook werkt is een lading witte peper op patat (voor het zand gevoel op mijn tong) of crushed ice wat ik echt per kilo weg kan eten op een dag. Ik denk ik zal eens een gek kwaaltje vertellen waar jullie vast geen last van zullen krijgen maar wat ook kan gebeuren
Ooh seg inderdaad! Ik hoop ook dat onze partner er toch mag bijzij hoor! Schandalig zou het zijn anders! Denk wel dat we moeten bevallen met mondmasker op. Dat is zo al vanaf het begin van de pandemie in België
Gelukkig is dat in Nederland nooit aan de orde geweest, alleen de mannen een mondkapje op. Maar tegen de tijd dat wij gaan bevallen zijn ze alweer aan het versoepelen denk ik. Ik vermoed vanaf zaterdag 3 maanden ellende en daarna alles weer “normaal”.
Haha pica is zeker een gek kwaaltje. Ik heb veel met cliënten gewerkt die dat hadden. Gelukkig heb jij nog je volle verstand en kan je datgeen vervangen. maar het lijkt me wel vreselijk irritant! Zo heb ik altijd dat ik graag op een brandalarm wil drukken heeft niks met pica of zwanger zijn te maken maar altijd als ik langs die kastjes loop denk ik ooooooo lijkt me heerlijk dat ding in te drukken