Oh yes, ben niet de enige de kids kunnen hier ook niet wachten trouwens, haha. Wij wonen hier sinds augustus en zijn nog steeds bezig met aanpassingen in het huis. Hebben samen afgesproken dat alles voor de baby op mij neerkomt en dat mn vriend ondertussen verder gaat met klussen in en om het huis. De babykamer was al af. Die kamer was eerst onze slaapkamer tot de tijd dat de zolder verbouwt was. Wij hebben helemaal niets meer van de babytijd van de kids, dus moeten alles weer aanschaffen. Daar ben ik nu dus mee bezig. Op internet neuzen wat we allemaal willen. Ik had gisteravond de kinderwagen willen bestellen bij baby dump (easywalker harvey2 exclusive grey) maar deze is helaas uitverkocht. Die vond ik nu net wat mooier en stoerder dan de normale grijze. Ledikantje heb ik al wel gekozen, maar nog niet besteld. En wil nog op zoek naar een mooie, fijne en betaalbare schommelstoel. Wiegje lenen we van familie. Dit is een familiestuk van familie van mn vriend. Alle kindjes hebben daar tot nu toe in gelegen. Oeh, en ik had de baby brezza gezien die staat ook wel op m'n wensenlijstje. Geen gedoe met zelf mixen en water op temperatuur krijgen. Lijkt me echt fantastisch
Die baby brezza had ik denk ik ook gezien toen ik zwanger van m’n dochter was. Maar gelukkig nooit gekocht (vond het ook wel erg duur) Want heb toch best een tijd borstvoeding gegeven. En we hebben een kokend water kraan, beetje koud met een beetje kokend en je hebt een perfecte temperatuur. (Wel even zoeken, maar als je het eenmaal weet) En verder gewoon poedertorentjes vullen, vond het achteraf nooit zo’n gedoe. (Scheelt natuurlijk wel dat ik niet ‘s nachts flesjes hoefde te bereiden) Hebben ze de kinderwagen niet ergens anders nog? zou het ook wel leuk vinden als we alles nieuw moesten kopen... maar vind het wel heel makkelijk dat het niet hoeft haha.
Ik ben vooral al online aan het zoeken naar wat ik allemaal wil, maar nog niet (te veel) aan het kopen). Het kinderkamertje zit in mijn winkelmandje in de app van Ikea, die bestel ik in juni. Heb al wat kleertjes gekocht, maar dat doe ik wat gespreid, wil elke keer als ik weer een koopwoede krijg iets kunnen kopen... Ook al een hoooooop tweedehands kleertjes. Van een vriendin. De kasten in de babykamer zijn al leeg, in juni willen we die dan allemaal verplaatsen ook, zodat de babykamer leeg is en we ze kunnen laten schilderen en verder klaarmaken. Echt kopen van grote stuks ga k pas eind juli doen, dan ga ik de geboortelijst leggen en meteen deels zelf al kopen (de dingen die je voor de baby er is al moet hebben.) Ben ondertussen ook al wat aan het rondsurfen naar geboortekaartjes-ideeen, maar denk dat we daar al wel wat uit zijn. Mijn vriend is helemaal verliefd op eentje. Als grote F1 fan een kaartje met een Ferrari op... ik vind hem ook echt wel schattig...
Ja, ik voel me opzich wel goed. Heb sinds week 12 wel last van mijn bekken en krampen in mijn buik... die krampen komen waarschijnlijk van mijn groeiende baarmoeder. Daarbij heb ik mentaal een maatschappelijk werkster toegewezen gekregen via mijn verloskundige. Ik heb 2 broertje die zijn overleden met 20 weken en 36 weken zwangerschap. Dit heb ik zó dichtbij en intens meegemaakt, dat het nu heel erg naar boven komt met mijn eigen zwangerschap. Ik ben heel angstig... en daar probeer ik aan te werken.
Oh wat naar! Hoe oud was je zelf destijds? Ik snap dat je daar extra angstig van wordt. Is er ook een medische oorzaak voor het verlies van je broertjes gevonden? Of een kwestie van pech? ik hoop dat je wat aan de maatschappelijk werkster hebt. Zou fijn zijn als je het wat los kan laten en ervan kan genieten.
kaartje hebben wij ook al (ongeveer) in gedachten. Wilde nog proefdrukken bestellen, maar daar vind even nergens de optie van een gratis proefdruk
Ja snap ik, als je bv gaat geven, dan heb je niets aan de brezza. Ik ga weer fv geven. Bij de 1e bv geprobeerd, maar dat heeft zoveel stress opgeleverd toen, dat ik het geen fijn idee vind om het nog weer te proberen. Alleen bij het idee al, raak ik in paniek. Kinderwagen staat volgens mij nog te koop bij babypark, maar daar kan ik morgen pas naar kijken. Deze site is op zondag gesloten.
Bij mijn broertje van 20 weken was ik 12 jaar, bij mijn broertje met 36 weken was ik 15 jaar... Mijn eerste broertje is overleden aan de gevolgen van verstikking; navelstreng rondom keel. En mijn tweede broertje ook verstikking; gescheurde placenta, voordat het persen kon beginnen.
Jeetje Sanne wat heftig. Met dat in je achterhoofd is het natuurlijk helemaal spannend en eng. Merk dat mijn vriend, in mindere mate, hetzelfde heeft. Zijn zusje is met 39 weken overleden door verstikking (ook navelstreng om het nekje) en hij is ook (veel meer) onzeker dan ik. Goed dat je hulp hebt en accepteert. Hoop dat je toch enigszins kan genieten van je zwangerschap. Statistisch gezien weet je dat het vaker goed gaat dan fout, maar dat neemt je angst logischerwijs niet weg!
Dankjewel ... je weet gewoon, omdat je het van dichtbij hebt meegemaakt, dat het niet alleen voor de 12 weken " mis " kan gaan. Zodra het pas in je armen ligt, is het veiliger en dat maakt mij angstig ... 17 mei hebben wij een geslachtsbepalende echo en ik heb al 3 weken last van enorme nachtmerries. Nachtmerries die gaan over de echo, dat er geen hartje meer klopt, dat het kindje niet verder is gegroeit en al veel eerder is overleden ... het vreet enorm aan me, maar ik kom er wel! Ondanks de angsten kan ik zeker wel genieten hoor!
Jah, ik wil op smartphoto bestellen, die doen sowieso één gratis proefdruk, en kunnen dan altijd nog een tweede en derde op mijn vriend zijn werk en op mijn werk laten leveren of zo, als we toch nog zouden twijfelen... Ik twijfel nog tussen 3 kaartjes, maar mijn vriend is echt verkocht... dus denk dat we daar wel zijn dan...
Ooh Sanne... Wat heftig zeg!! Idd goed dat je wel hulp krijgt en aanvaard, want moet heel moeilijk zijn... Zeker ben je inderdaad nooit, en zelfs eens geboren kan er nog zooooo veel gebeuren... Je kan alleen maar van het beste uitgaan, maar eenvoudig is dat niet. Hopelijk kan je bij de maatschappelijk werkster wel voldoende steun en hulp vinden daarin! Xx
Heftig zeg, op die leeftijd maak je het inderdaad (te) goed mee. En dat je ouders/jullie 2 keer zulke pech hebben gehad. Hoe groot is die kans... dat maakt de kans dat het jou ook overkomt (statistisch gezien) natuurlijk ook wel erg klein, maar de angst zit er goed in. Dat snap ik helemaal. Hoe hebben je jullie het destijds verwerkt? En is er daarna nog een kindje gekomen of hadden ze het toen opgegeven? Wat een enorme impact heeft dat moeten hebben op jullie hele gezin. Misschien heb je er niks aan, maar misschien kan je er geruststelling uit halen... Mijn moeder heeft 4 kinderen, en wij alle 4 of 3 van de 4 (weet ik even niet zeker) Bleken tijdens de bevalling de navelstreng om het nekje te hebben, en is alle keren goed afgelopen. Wat ik probeer te zeggen, zelfs als iets niet helemaal goed zou gaan bij jouw zwangerschap/bevalling, hoeft dat niet hetzelfde af te lopen als bij je moeder. Maar zoals al eerder gezegd, is er helaas na een geboorte ook geen garantie. Zou fijn zijn als gegarandeerd kan worden dat je kind minimaal 20 of 30 wordt ofzo. Ik vind het in elk geval heel goed van je dat je er met iemand over praat, die je hopelijk heel goed kan helpen. Want de angst om je kindje te verliezen, is de ergste angst die je kan hebben. gelukkig zei je al dat je ook wel geniet van de zwangerschap. Dat is volgens mij ook wel heel belangrijk, genieten van het moment en proberen de zorgen voor later te bewaren.
Oooh jeetje wat heftig! Als je al zo ver bent..... Ik heb het mee gemaakt toen ik voor de 2e echo ging. Bij ons 1e kindje. Het hartje klopte toen niet meer... Bij het 2e kindje ging alles wel goed gelukkig! We hebben donderdag de 2e echo van nr. 2 (officieel nr 3 dus) en ik krijg het ook steeds benauwd momenteel, ik begrijp precies wat je bedoeld met die nachtmerries
Ik zit met tranen je berichtje te lezen. Het zit me inderdaad enorm hoog en ik snap jouw geruststelling aan mij ... daar denk ik ook vaak aan, maar het overlijden van mijn broertjes overheerst en dat is enorm moeilijk. Het is zo fijn als mensen je begrijpen ...heb vaak genoeg naar mijn hoofd gegooit gekregen dat ik me niet zo moet aanstellen, maar ik leef in mijn bubbel en in die bubbel is het wél erg en stel ik me niet aan, dus leun juist op de mensen die me begrijpen en laat degene die dat niet doen prima links leggen. Bij mijn broertje van 20 weken zwangerschap, mocht ik mee met de 20 weken echo; mijn vader kon die dag niet vrij vragen van het werk, dus gingen mijn moeder en ik samen. Ongelooflijk trots dat ik was ... ik was destijds de oudste van 2 andere broertjes en kreeg er wéér een broertje of zusje bij, dit keer mocht ik alles bewust meemaken! Met de echo konden ze het kindje slecht vinden ...het lag heel diep en laag... Dat vond de verloskundige al vreemd, maar zei het voor de rest niks van. Even proberen om de hartslag te vinden, zonder echo zeg maar. Geen hartslag gevonden ... weer het echoapparaat aan ... Het is allemaal zo lang geleden, maar ik weet het nog als de dag van gisteren ... " Ik ga u doorverwijzen naar het ziekenhuis mevrouw, daar hebben ze meer gespecialiseerde gyn. ", daar gingen we ... Mijn vader opgetrommelt uit het werk ... een spoed echo. Het eerste wat de gyn. zei toen hij (het was een man, genaamd Cor) beeld kreeg van het kindje: " Ik zie het al ... ik moet u helaas vertellen dat uw zoon is overleden ... " Mijn moeder had zelfs al een enorme hoeveelheid vruchtwater verloren, nooit opgemerkt ... Vrijdag was de echo, die maandag daarop is mijn moeder ingeleid en ook daar was ik bij. Ik heb mijn broertje geboren zien worden en wat was ik TROTS!!! Alles erop en eraan, hij leek enorm op mijn oudste broertje... net zo groot als de hand van mijn vader... Dirk* is s'nachts geboren en s'ochtends heb ik hem een kus gegeven, afscheid genomen en Dirk* is gecremeert en uitgestrooit in een vlindertuin, waar velen stilgeboren kindjes zijn uitgestrooit. Het verwerken is ontzettend moeilijk geweest ... Ik nam het mezelf kwalijk (waarom? Dat weet ik niet meer...) ik heb een groot stuk verdrongen, na het rouwproces. Het verhaal van mijn tweede overleden broertje Dennis* is hier te lezen: http://www.lieve-engeltjes.nl/engeltje/index.php?option=2578 Let op, gevoelige inhoud! Na Dirk en Dennis kwamen er zeker nog 3 meisjes... mijn zusjes, mijn allesjes... ❤ Geen vervanging, maar wel een enorme troost en ontzettend welkom.
@Sanne2204 WoW wat een heftig verhaal en inderdaad twee keer achter elkaar ook. En allemaal van zo dichtbij meegemaakt echt heel heftig denk dat ik niet zal begrijpen wat dat met je doet maar enkel als je het meemaakt. snap wel heel goed jouw angst en super dat je er hulp voor krijgt. Wellicht een goede voor jou in het ziekenhuis heb je de POP polikliniek speciaal voor zwangere met angsten en begeleiding bij de zwangerschap. Ik heb een keer een miskraam gehad met 7 weken hiervoor (niet te vergelijken en minder heftig) maar daardoor heel angstig geworden. Het heeft bij mij een hele grote stempel gedrukt op deze zwangerschap. Bij de POP polikliniek (dit zijn gynaecologen welke ook psychisch begeleiden) voel ik mij zo fijn en het helpt mij echt. Mocht je er nog geen weet van hebben dat het bestond (ik namelijk niet) dan is het wellicht ook iets voor jou @Sanne2204 je hebt er alleen een verwijzing voor nodig en dan nemen ze contact op.
Het ergste is ... beide broertjes zijn overleden in Oktober. Dirk* is overleden op 15 Oktober en Dennis* 25 Oktober. Ik ben 28 Oktober uitgerekend ... zo dubbel allemaal. Ik ben ook enorm depressief geweest na beide hen verloren te hebben, door een diep dal weer boven gekomen en ik hou me eraan vast dat ik hier ook doorheen kom. Dankjewel voor je tip, dat ga ik zéker voorleggen bij mijn verloskundige! Inderdaad ook nooit van gehoort, nogmaals bedankt en ... ik zeg altijd, wat ook mijn mening is; Het maakt niet uit met hoeveel weken je je kindje verliest, het is een verlies en een kindje ... het heeft geleeft, het is jouw vlees en bloed en iedereen rouwt daar anders over. Heftig of juist niet ... ❤
Wat ontzettend heftig dat je dit hebt meegemaakt Sanne. Niet gek dat dit nu een enorme rol speelt in de beleving van jouw zwangerschap. Ik hoop dat je een weg vindt om ermee om te kunnen gaan.
Wat mooi beschreven! En inderdaad heel heftig... ook dat het precies allemaal in oktober is.. Sterkte, en weet dat je hier je zorgen/ ei kwijt kunt!