Wij zijn de ergste fase voorbij. Maar toen ze 15 was pffff hormonen hormonen, van haar dus. En dat heeft ze met momenten nog. Maar als je weet dat dit de hormonen zijn en ze meestal niet meent wat ze zegt en pubers zitten net zoals peuters in een egoistische fase dan is het niet zo erg hoor. Het gaat er om of wij blij zijn. En als de baby geboren is, dan draait dat wel bij. Want zo een baby is nou eenmaal klein en schattig. En hun krijgen ook de complimenten van vrienden en vriendinnen van oooh wat schattig, ik wou dat.... Dus hier heeft het geen invloed hoe wij er in staan.
Ik denk dat je er relaxer in staat. Dat is mijn ervaring. Ik ben een betere moeder nu dan bij de oudste. Het perfect moeten zijn is weg. Het onzekere ook. Het is fijner nu.
Ben wel blij dat je dat zegt. Stelt me enigzins wel gerust. 28 febr word de jongste 9 en 3 mrt de oudste 11. Dus ook voor mij is het lang geleden. Tussen de eerste 2 was het al een wereld van verschil. En eigenlijk.... klinkt het ook wel heel logisch wat je zegt. Je hebt natuurlijk al een heleboel meegemaakt met de andere kids. Al zijn er een boel dingen weggeëbd kwa ervaringen het zal straks wel allemaal weer terug komen. Ondanks dat ik me druk maak over het feit of ik dit nog wel kan. Of ik wel een goede moeder zal zijn enz enz enz Kan ik ook niet wachten tot ze er eindelijk is. Haar zien, haar ruiken, haar vasthouden. Maar waar ik het meest naar uitzie? De eerste ontmoeting tussen vader en zijn dochter. Dat hij een bevalling meemaakt, ZIJN kindje geboren ziet worden. Dat ik een grote wens in vervulling mag zien gaan. Hij wilde altijd heel graag kinderen. Maar zijn ex waar hij 14 jaar samen mee Was, wilde het niet. Toen hij mijn dochters voor de eerste keer ontmoette bleek dat hij toen heeft gedacht. "Ik ben gek van deze vrouw. Haar meiden zijn geweldig. Dit is echt een gezin waar ik voor wil vechten en het mijne wil maken" En dat heeft ie gedaan. We wilden allebei nooit trouwen maar vorig jaar April zijn wij toch met elkaar getrouwd. Het opbouwen van een band met mijn dochters ging ook heel erg natuurlijk. Wat dat betreft hebben ze het heel erg getroffen met een bonuspapa zoals hij. We hoopten zelf nog een bekroning van onze liefde te krijgen. Toch hadden we net de hoop opgegeven. Zo veel miskramen achter elkaar. Wij die allebei ouder werden. We waren er klaar voor om het naast ons neer te leggen. En toen bleek er toch een wonder te zitten en te blijven zitten. Zelfs mijn dochters zien er naar uit om Bonuspapa met zijn dochter te zien. Ze voelen gelukkig geen onderscheid en gaan er duidelijk ook niet vanuit dat er onderscheid gemaakt gaat worden. Het is zo mooi dat ze hem die liefde gunnen en zoals ze zelf zeggen... Een superpapa die nu vanaf het begin mag meemaken hoe het is om een kindje te hebben. Want dat heeft hij verdiend. Mijn dochters zelf geven zelfs aan dat ze het heel jammer vinden dat hij niet altijd in hun leven is geweest. Ik vind het dus best heel bijzonder dat wij vrouwen hem zo gigantisch een eigen kindje gunnen. En dat we allemaal enorm uitzien naar zijn reactie,zijn ervaring enz.
Voor mijn vriend ook zijn eerste kindje, ook ik vind dat zo bijzonder kan ook niet wachten tot hij haar eindelijk kan zien.
Oh leni wat Leuk! Ook een zelfde soort situatie dus. Bijzonder is dat om te zien hè? Helemaal omdat je zelf weet wat het is.
Omg.. Wat heb ik schatten van dochters!! Ze zijn dit weekend bij hun papa en ze zijn vandaag gaan winkelen om een cadeautje voor hun zusje te kopen van hun eigen gespaarde geld. Heb gewoon tranen in mijn ogen.
Ik heb een nieuwe stress factor. Ik heb een gaatje ontdekt. Ik kan wel huilen. Ik hou niet van de tandarts, ik vind dat ik het niet kan plannen. Kids, huis en rust om me voor te bereiden voor de tandarts lukt bijna niet. En het is zaterdag, morgen zondag. Ik wil dit nu achter de rug hebben, ik wil nu een afspraak maken. Maar moet wachten tor stomme maandag. Ik kan wel huilen. En ik heb honger en wil nu niet eten meer. Lief van je meiden @Volbeatmom
Ik haat de tandarts.. begin dec een kroon gekregen en door bloedend tansvlees volgende week naar mondhygienist Sterkte alvast hoop dat je snel terecht kan
Heb hier een echte "offday" Ik ben niet ziek, niet moe. Maar iets in me voelt niet prettig. Gewoon "off" om maar zo te zeggen. Kan het gevoel ook niet helemaal thuis brengen. Beetje uit balans ofzo. Kan de vinger er niet op leggen. Maar prettig is anders. Kennen jullie dat gevoel?
Ja absoluut, soms heb je idd van die dagen. En het donkere weer helpt ook niet dan. En het is zondag, dat helpt ook niet. Morgen is vast fijner.
Waarschijnlijk wel. Gewoon afwachten. Heb mezelf maar even een schop onder de reet gegeven om dingen te gaan doen. Anders komt er niets van.
Ja heel herkenbaar, ik had vandaag ook zo’n dag. Dat je eigenlijk nergens zin in hebt, niet goed in je vel zit, maar er niet echt een oorzaak is. Volgens mij komt dat echt door de hormonen, laatste fase zwangerschap. En ook zo herkenbaar dat je zo onzeker gaat voelen en je afvraagt of je het allemaal wel kan en of je wel een goede moeder kan zijn. Bij mij vliegt het me soms ook ineens aan. Dat ik niet weet of ik drie kinderen wel aankan, of het wel leuk zal zijn voor de jongens, of ik nog wel een goede moeder kan zijn, of ik niet vergeten ben hoe het moest, wat als we nu weer een huilbaby krijgen, wat als het een horrorbevalljng wordt, ik kan mezelf er helemaal gek mee maken. Het komt ook zo dichtbij ineens voor ons allemaal, het is echt nog een kwestie van weken en dan staat bij ons allemaal ons leven even op zijn kop, komt er een heel nieuw mensje bij. Ik probeer het maar los te laten, het komt zoals het komt, maar de ene dag lukt dat beter dan de andere. Soms kijk ik er enorm naar uit en ben ik vooral benieuwd naar onze dochter en soms vind ik het doodeng en hoop ik dat het nog even duurt. @MiniPoepiebeertje wat vervelend dat je je zo voelt, is echt niks om je voor te schamen hoor! Ik denk ook dat het deels hormonen zijn. Bij mijn eerste zwangerschap was ik aan het einde ook vrij depri, maar gelukkig zegt dat niks over na de bevalling. Dan heb je weer een hele nieuw hormonale warboel en kan het zomaar weer anders zijn. En hier ook irritatie over dat je steeds zo weinig kan en icm nesteldrang en een vies huis kan het me enorm aanvliegen soms, is volkomen normaal. En een beetje zielig voor mijn man . Maar die weet bij nummer drie inmiddels gelukkig dat het weer voorbijgaat en lacht er maar gewoon om.
Ja herkenbaar. Ik heb ook echt geen zin meer om dingen te doen. Gewoon beetje id tv kijken verder geen gezeur
Nou na die schop onder mijn reet is de nesteldrang ineens full fource toegeslagen. Mijn badkamer vol met was is bijna er helemaal door. Heb alle babykleertjes die mee gaan naar het ziekenhuis gewassen. De vluchttassen zo goed als ingepakt. (Morgen de laatste dingen nog) Bed verschoont. Alle kleding kasten netjes opgeruimd en geordend. Nog wat dingen in de tuin gedaan. Dus behoorlijk wat werk verzet vandaag. Ik hoop dat ik morgen nog steeds zo ben. Want dit schiet lekker op zo. Morgen komen de meiden ook terug van hun vader. Dus dan zijn ze hier de hele week weer. Dat vind ik toch altijd wel het prettigst. Heb even een nieuw "to do lijstje" gemaakt. Zo word alles gedaan wat ik graag klaar wil hebben voor de bevalling. @Me28 Hier verschilt het ook van dag tot dag hoor. De ene dag ben ik er meer dan klaar voor en de andere dag denk ik "Neeeeeee!! Blijf nog maar even zitten. Want ik ben er nog niet klaar voor. Heel gek, want bij de eerste had ik ook wel last van bepaalde angsten en onzekerheden. Bij de tweede ook. Maar dat was meer de gedachte hoe ik het moest verdelen en of ik überhaupt liefde genoeg voor allebei had. De angsten/onzekerheden van nu zijn van een heel ander level. Misschien omdat ik weet wat er ongeveer komen gaat. Misschien omdat ik zelf een stuk ouder ben en daardoor dieper over dingen na denk. Ik heb geen idee. Ik merk wel dat ik geestelijk nog niet helemaal klaar ben voor de bevalling. Nu zie ik niet echt op tegen de bevalling zelf. Beide inleidingen zijn prima verlopen de vorige keer. Maar ik vraag me wel af hoe het zal zijn nu mijn ziekte zoveel erger is dan toen. Echter ben ik gewoon nog niet klaar voor NA de bevalling. Het moment dat je leven op de kop gaat staan. Ik ben doodsbang voor enge taferelen mbt de kinderafdeling. En daarnaast natuurlijk die vervelende angst dat je niet meer weet hoe je de zorg draagt voor een baby. Al zal dat ongetwijfeld wel loslopen. Ik ben echt een babymens en ik vind de babyperiode echt zo fantastisch. Heerlijk kroelen met zo'n popje. Wandelen met de kinderwagen. Voeden,in bad doen enz. Prachtig vind ik dat. Dankbaar dat ik het nog een keer mee mag maken. Ben benieuwd hoe ze eruit ziet, of ze ondanks een andere papa toch een beetje op haar zussen lijkt, of ze een bos haar heeft, hoe haar karakter is enz. Ik wil het dolgraag allemaal te weten komen. Alleen nog even niet. Ik heb die paar weken echt echt echt nog even nodig. In tegenstelling tot de rest van het gezin. Zo.... ik ga weer richting bed. Tis half 5. Dus te vroeg om eruit te blijven. Hopelijk heeft de via geholpen en blíjven de zuurbranden de rest van de nacht weg.
Maagzuur heb ik ook al de hele nacht.. echt vreselijk. Weinig geslapen daardoor. Ja en al die onzekerheden. Nesteldrang had ik paar week geleden nu maakt het me niet meer uit hahaha. Baby l Kamer klaar tas klaar.. moet nog paar kasten doen kids volgend weekend weg dan doe ik die dingentjes. Ik kan ook niet veel ivm bekken en daar was jk erg gefrustreerd over maar nu mij er bij neergelegd. Is zoals het is. Deze baby lijkt niet op andere kinderen, andere kinderen nl vader nu niet dus zit al een verschil in haha.
Ik had bij de vorige zwangerschap heel erg dat hoe verder ik in de zwangerschap kwam, hoe minder ik er klaar voor was. Maar achteraf was ik er prima klaar voor en ging alles heel natuurlijk, dat geeft me nu wel een beetje vertrouwen dat het ook nu weer goed komt. En ja.. praktisch moeten er nog wel echt dingen gebeuren, zodra die af zijn mag het van mij komen. Bijna 35.5 week al weer, het gaat nu ook wel echt opschieten
Goeiemorgen allemaal Ik merk dat ik blijf aanklooien met gevoelens. Vannacht een hele slechte nacht gehad wat dat betreft. We zien het wel, maar echt leuker wordt het er niet op. Het scheelt dat ik nu wel in zie dat het einde in zicht komt. Nog een goede 6 weken, maar ik hoop toch eerder. En ik hoop al helemaal niet over tijd te gaan, al zal dat wel gezien het de eerste is. Vannacht ook weer verschrikkelijke darmkrampen gehad, het leek alsof ik één grote lange heftige wee had, mijn vriend en ik zijn wel een uur bezig geweest samen, echt alles deed zeer, mijn buik, mijn rug, elke buigende of strekkende beweging, het enige wat ik nog kon was rondlopen en mezelf af en toe half neer storten op bed om weer een heftige kramp op te vangen. Uiteindelijk zakte het weer af, na ontzettend veel lucht wat ineens los kwam, maar man wat heb ik er nog spierpijn van. Echt, met endometriose in je darmen raad ik niemand aan zwanger te worden. Wat een hel. De endo is weliswaar rustig, maar ik weet dondersgoed dat het er nog steeds zit, want ik verlies nog steeds bloed met de ontlasting. En dingen die ìn je darmen zitten vind ik persoonlijk al geen aanrader, maar dus helemaal niet als je zwanger bent. Meneer is toch weer in stuit gaan liggen, ik dacht het al te merken een paar dagen terug. Mijn ribben worden supergevoelig door zijn hoofd, die paar dagen dat hij goed lag had ik vrijwel geen last van mijn ribben. Vannacht voelde ik echt getrappel onder in mijn buik, dat waren echt geen armen. Woensdag naar de gynaecoloog, dan hoor ik het wel. Ze zullen nog wel afwachten voorlopig, heb zo veel vruchtwater. Nou ik ben benieuwd. Ik hoop dat ik ondanks een mogelijke stuitligging toch natuurlijk mag bevallen. Maar ik hoop dan toch stiekem ook dat ze vroeg gaan inleiden omdat het kind gewoon niet te groot mag zijn voor een stuitbevalling. Stom eigenlijk he? Ik krijg wel veel complimenten dat mijn buik ineens zo naar voren komt, dat vind ik dan wel weer heel leuk omdat ik heel lang een heel bescheiden buikje gehad heb. Overigens, ik wacht heel even het gesprek met mijn gynaecoloog af. Ik weet nog niet of ik bij haar durf aan te geven hoe ik me precies voel.
@Leni4 Ja, een nl vader vs een niet nl vader is idd direct al een verschil. Mijn man is ook best wel donker ook al is ie gewoon nederlands. Daarnaast schijnen mijn meiden heel veel op mij te lijken (zie ik zelf natuurlijk niet) Mensen die niet weten hoe onze situatie is, zeggen zelfs van mijn jongste dat ze veel op papa lijkt. Dat vind ze overigens prachtig als ze dat zeggen. Als de mensen uit de buurt zijn schiet ze altijd in de lach. Om vervolgens met een brede grijns te zeggen.... "Kende je pap al toen ik in je buik zat??" @MissFluffy Fijn om te lezen dat mijn gevoel van er steeds minder klaar voor zijn niet heel gek is. Nog fijner om te lezen dat het goed komt @MiniPoepiebeertje Vervelend dat je zo'n last hebt. Wat betreft zwanger worden/zijn met endo. Ik denk dat velen alle pijn van de wereld er wel voor over hebben, als ze dat zo gewenste kindje maar mogen krijgen. Tenminste... dat had ik wel destijds. Na 1,5 jaar "proberen" Met Endo en PCOS had ik zelfs mijn ziel verkocht voor een kindje. Wat betreft natuurlijke bevalling in stuit. Volgens mij mag het hier in het ziekenhuis niet. Tenminste.... bij een eerste niet. Als je eerder een vaginale bevalling hebt gehad en daarna een stuitligging, dan mag het wel. Maar zullen ze dan geen draaipoging doen als dat kan?? Hier had de vla niet geholpen. En de omeprazol die ik al voor middernacht had genomen hielp ook geen zak. Resultaat.... ik ben de hele nacht op geweest. Voordeel was wel dat ik lekker verder kon aanrommelen. De badkamer staat nu in de chloor en daarna ga ik de bijkeuken even aanpakken en dan toch maar even weer gaan liggen. Toch proberen hier en daar een uurtje of 2 te pakken. Heb ik ook wel verdiend vind ik. Heb bergen aan "achterstallig onderhoud" aangepakt. Wel heerlijk gevoel trouwens... Dat alles weer helemaal spik en span is.
Ik had rennie en omeprazol genomen hielp hier ook niet meer. Wou vandaag eigenlijk de kast met beddengoed opruimen maar zo geen puf. Dus woensdag maar weer haha denk nu vanaf 37 wil ik alles wat netjes houden nu ff rusten zolang het kan. Lukt bij jullie het autorijden nog wat?
@MiniPoepiebeertje Vanacht had ik ook last van mn darmen. Ik werd er wakker van. Maar ik weet niet waarom ik dat had. En als je veel vrichtwater hebt, zal de baby nog wel terug draaien denk ik. Hier ligt het af en toe ook andersom en dan idd je ribben. En dan heb ik meer last van brandend maagzuur. Ook als de benen en het hoofdje naar de achterkant kijken. En wie heeft dat ook,de plek, zijkant waar het hoofdje ligt, daar heb ik wat bekkenpijn, of schaambot pijn? Vanille vla tegen maagzuur, maakt het maagzuur minder zuur. Maar als het schoppen tegen je maag niet stopt, dan moet wel liters eten XD Ik geniet van mijn verlof en ik had een nachtmerrie dat mijn man mij verliet. Wat voelde ik mij slecht. En mijn kindjes zijn allemaal donker. Ik zal nooit een blond kindje met blauwe ogen krijgen. Maar kroeshaar zit er denk ik ook nooit in. Wel pijpekrullen en stijl, donker bruin/zwart haar met bruine ogen en een prachtig caramel kleurtje. En zr lijken of op mij of op papa. Maar de onderdelen zijn wel weer verschillend. Mijn neus zijn neus. Mijn benen, zijn benen, mijn handen of zijn handen. Gelukkig hebben de dames niet zijn voeten. Want die zijn huge...