Nee dat heb ik niet. Wat ik wel heb is een beetje een apart gevoel in de vagina (sorry). Alsof er er tampon niet helemaal lekker zit ofzo. Herkent iemand dat?
@MamaSaartje Ik denk echt dat niemand van ons jou egoïstisch vind met jouw posts! Je zit in een lastige en moeilijke situatie, maak je over ons geen zorgen! En zoals al gezegd: hopelijk geeft ons geklets je wat afleiding! Knuffel voor jou! Fijn dat je afspraak naar voren geschoven kan worden. Als je vraagt of ze willen kijken doen ze dat vast wel!
Ja, volgens mij heb ik dat ook wel eens. Geen idee wat het is, ik weet dat ik een beetje verzakking heb daar, maar weet niet zeker of dat het is. Staat ook meer druk op daar beneden
Ja het is idd niet constant aanwezig maar soms wat meer. Zo lang er maar geen ontsluiting ofzo gaande is.
De cervix meten ze via een inwendige echo. Bij de eerste was de cervix nog maar 2cm met 20 weken en ook al aan het verweken.. Ik merkte had omdat ik heel veel harde buiken had , op een gegeven moment deden ze zon pijn dat ik naar het zkh ben gegaan en toen hebben ze gemeten. Kreeg toen bedrust. Rond de 30 weken had ik al ontsluiting en hebben ze me opgenomen en aan de weeenremmers en longrijping prikjes gehad. Uiteindelijk ben ik ingeleid met 41 weken Maaaar die periode was een ongelooflijke rollercoaster.. eerst was ik bang dat ik voor de 26 weken al zou bevallen , iedere dag was er weer een.. ik heb mezelf echt ongelooflijk veel zorgen gemaakt en dat tot 41 weken. Duss ik hoop echt dat nu gewoon alles “normaal” is.
Je hebt al genoeg aan je hoofd hoor ! Wat fijn dat de afspraak vervroegd is. Ik heb heel wat cervix metingen gehad , dit doen ze met een inwendige echo. Bij mij keken ze dan ook even naar het kleintje hoor. Willen jullie het geslacht weten ?
@MinnieM Ze konden er toen trouwens niks meer aan doen omdat ik nog maar 2cm had. Als ze er eerder achter komen kunnen ze een cerclage aanbrengen , maar daar was het dus te laat voor.
Oh dat is een spannende tijd geweest, bij mij was hij met 29 weken bijna verstreken, had toen ook blaasontsteking. Door bedrust en weeën remmers is het toen toch mogelijk geweest om een pressarium te plaatsen. Uiteindelijk zijn de kids geboren met 32 weken. Maar ik kan me voorstellen dat als je voor de 24 weken al in die spanning zit het echt verschrikkelijk is Laten we beiden hopen op een mooie lange bmm
Voor de 26 weken deden ze hier eigenlijk niks omdat het niet levensvatbaar zou zijn. Daar werden we ook echt op voorbereid. Met 30 weken werden we voorbereid op een vroeggenoorte , rondleiding op de NICU enz. Was echt een vreselijke tijd. We duimen op mooie lange bmm ! Ik moet 26 maart en jij ? Kreeg je nu niet preventief een cerclage door de vroeggeboorte ?
Ja die rondleiding Nicu hebben we ook gehad, maar ze deden gelukkig wel meteen iets omdat ik al 29 weken was, moet er niet aan denken dat ze niets gedaan hadden.. voor de 24 weken voelt het gewoon ook al als je kindje.. Vorige zwangerschap was een tweeling dus dat is niet vergelijkbaar met nu (eenling) maar ik merk wel bij mezelf dat ik behoorlijk gefocust ben op alles wat ik voel en dat ik harde buiken al spannend vind. Ik mag 22 maart..
@NeverGiveUp2018 gegeliciteerd een babyboy ❤️ Dames met medische afspraken heel verl succes, lijkt me erg spannend. Hopelijk blijft alles goed gaan de komende maanden!
Ja de harde buiken vind ik ook best eng.. en heb er al best veel. 22 maart duurt gelukkig ook niet meer zo lang !
Ik krijg helemaal deja vu van jullie verhalen meiden. Ik vraag me ook nog steeds af of dingen anders waren gelopen als ik toen ik 4 dagen voor mijn bevalling met 27 weken, met mijn harde buiken toch naar het ziekenhuis was gegaan. Nu niets meer aan te doen, maar weet wel dat ik eerder aan de bel ga trekken deze keer. Ik weet niet meer wie het vroeg, maar wij willen wel graag het geslacht weten En hopen op een meisje voor een beetje balans (en ook een beetje voor de jurkjes )
Hoe voelt een harde buik precies? Vorige zwangerschap nooit echt gehad denk ik. Ingeleid met 41 weken zonder enige activiteit. Dat ongemakkelijke gevoel met volle blaas en buik die 'hard' aanvoelt, is dat het? Of zijn er gradaties in?
Voor alle dames die voor een medisch onderzoek of de 20 weken echo moeten gaan heel veel succes! Zelf heb ik een hekel aan inwendige onderzoeken. Mijn eerste echo was met 8 weken en deze was inwendig. Hier werd ik van te voren voor gewaarschuwd en dat vond ik wel fijn. De stagiaire die ter plaatse even wilde meekijken en de echo wilde 'inbrengen' vond ik minder prettig. Dit heb ik ook aangegeven en zij is uiteindelijk netjes bij het hoofdeinde blijven zitten. Ze was wel merkbaar teleurgesteld maar bleef vriendelijk. Mijn grootste angst is niet om te bevallen, dit laat ik op me afkomen. Mijn grootste angst is dat er straks 10 stagiaires / arts-assistenten / co-assistenten naar mijn onderkant staan te kijken of even willen voelen. Ik wordt zooo ontzettend moe van mensen die aangeven 'jah joh!, straks maakt het je niets meer uit, dan ben je de schaamte voorbij! Dan heb je daar helemaal geen erg meer in. Je baby gaat voor'. Ik wil dat gewoon allemaal niet . Ik weet nu al dat ik volledig ga dichtklappen, misschien wel letterlijk, en me niet kan concentreren. Ik heb een eerdere ervaring gehad toen ik met een blindedarmontsteking bij de EHBO zat. De eerste hulp arts wilde even voelen of alles oké was met mijn baarmoeder (ze wisten nog niet wat er mis was) en dat heb ik toegelaten. Ik werd daarna naar een kamertje gebracht in afwachting van een echo van de buik en (jawel hoor) toch een inwendige echo bij de gynaecoloog (vermoeden gedraaide eierstok). Toen ik op de kamer aan het wachten was kwam er nog een andere arts samen met een co-assistente even melden (niet vragen) dat ze even aan mijn baarmoederwand ging voelen. Ik vroeg waarom en ze gaf aan dat dit nodig was voor uitsluitsel. Ik heb aangegeven dat ik elk moment naar de afdeling gynaecologie zou worden gebracht voor een inwendig onderzoek en dat ik het onderzoek nu dan even onnodig vond. Hier wilde in eerste instantie geen genoegen me nemen. Toen ze erachter kwam dat ik mijn benen stijf bij elkaar hield en niet toe gaf gaf ze het op. En bij de gynaecoloog zat tenslotte ook een co-assistent die mee wilde kijken hoe de echo werd gemaakt en hoe de boel werd ingebracht. Heb ik ook vriendelijk verzocht om bij het hoofdeinde te blijven. De gynaecoloog kwam de rest van het onderzoek nogal geïrriteerd over. (Het was inmiddels wel 2:00 uur s'nachts). Sorry het is inmiddels een langer verhaal geworden dan ik had gepland maar ik bleef maar typen aangezien het me frustreert. Ik begrijp wat er nodig is voor de baby. En als een verloskundige moet wisselen van dienst dan moet ik daar ook genoegen mee nemen. Ik heb heel veel respect voor mensen in opleiding, ik doe het ze niet na. Maar ik wil geen poeha rondom mijn hoela.. Als je er alleen bent om te kijken of te oefenen dan blijf je bij mij weg
Bij mij voelt het een beetje alsof er een soort spanning op mijn buik staat. De buik voelt dan ook strakker en steviger. Het doet geen pijn maar het is een soort gevoel alsof je je huid strak trekt.
Buik is dan inderdaad hard en er staat een soort spanning op, onprettig gevoel. Zo’n harde buiken heb ik nu ook. Bij de eerste kreeg ik ook echt pijnlijke harde buiken
Oh ik snap je helemaal... pas met die ontsteking heb ik wel voor 6 artsen en artsasistenten en een hele OK mijn benen wijd moeten doen en de gene heb ik dan ook zeker ervaren! Vooral achteraf trouwens, toen ik weer thuis was heb ik daar echt huilbuien van gehad (zal ook de hormonen zijn). Bij mijn vorige bevalling ook geen hele prettige ervaring, ik kwam op zaterdag met weeën binnen rond etenstijd. Maar de weeën waren niet te zien op de monitor omdat mijn buik gewoon 1 harde bal was. 2 arts-assistenten hebben getoucheerd en "konden niets voelen" ( ik had een pressarium.) Uiteindelijk na veel gezeur de gynaecoloog geëist en die bemerkte toen dat de vruchtblaas al naar buiten kwam en ik moest met spoed naar de OK voor een keizersnede.. Ik snap dat mensen moeten leren maar ik wil wel serieus genomen worden...