ik kreeg die metingen gewoon omdat ik met 34 weken overgedragen werd naar de gyn, als alles goed gaat heb je geen extra onderzoeken nodig, dan is het juist fijn dat alles gewoon gaat zoals het moet. @groei, wij kregen p2 mee als richtlijn nu.... dat is wel echt heel erg klein, ik denk dat het zo klein toch niet zal zijn. de ctg's zijn iedere keer goed. Ik heb geen voorweeën ofzo, vluchttas staat wel al klaar, met kleren in drie maten mijn bloeddruk is hoog voor mijn doen, maar daar voel ik me verder goed bij dus er was geen reden tot paniek. Ben zo benieuwd naar ons kleintje, en hoe zij/hij er uit ziet! Nog maar eventjes en dan mag ik lekker babysnuffelen, liefst in 2018 na alle feestdagen. Dat is ook al snel genoeg, gek idee.
@Raggy81 hier zijn in principe ook geen metingen meer na de 20-wekenecho. Ze meten door je baarmoeder te meten. Deze groei hoort volgens een bepaalde lijn te lopen. En verder voelen ze. Dus maak je niet druk. Zolang zij zich geen zorgen maken, moet jij dat ook niet doen. Om de een of anderen reden ben ik nu nieuwsgieriger naar het geslacht dan bij onze zoon... Vluchtkoffer ben ik langzamerhand maar aan begonnen. Zondag staat het opruimen en schoonmaken van de babykamer op de planning. Maandag klossen onder het bed en laatste dingen opruimen. Dinsdag slaapkamer schoonmakrn en administratie voor de winkel. Daarna hoop ik alles op orde te hebben en rustig aan te kunnen gaan doen.
Met mijn vorige bevalling is alles verzakt down under. Weet iemand of dat de volgende bevalling juist kan vergemakkelijken?
Volgens mij maakt dat geen verschil eigenlijk. Maar jij mocht niet meer vaginaal bevallen toch, wegens je verzakking? Of was dat iemand anders hier? Ik meende dat ik dit gelezen had. Ik ben ook verzakt, hierdoor kon ik na de laatste bevalling heel moeilijk plassen, maar gelukkig is dit met het herstel steeds beter gegaan. Ik ben dan ook benieuwd, hoe dit straks zal gaan.
@Sammetje83 ik zou me nu gewoon niet meer wegen hihi Fijn dat verder alles goed gaat, geniet ervan! @Raggy81 ik denk dat het per vk/ziekenhuis verschillend is het beleid rondom de metingen. Bij onze vk, en ook in het ziekenhuis wordt er standaard een groeiecho gemaakt rond 31 weken zwangerschap. @boysmama dat is indd wel heel klein p2, waren je andere kindjes ook klein? Hopelijk zitten ze er goed naast. Het is in ieder geval geruststellend dat verder alles goed is. @zusje84 ik heb geen ervaring met verzakking dus ik zou het niet weten...
@Raggy81 : hier ook geen echo's meer na de 20-weken. Mijn baarmoeder wordt elke keer opgemeten en daarnaast voelt de verloskundige hoe de baby ligt. Zolang alles goed is, komen er dan geen echo's meer. Wel jammer, maar fijn dat alles goed is. Vandaag alle kleertjes in de was gedaan en dan van de week de vluchtkoffer maar eens inpakken..
De 1e vk heeft het idd over een ks gehad. Maar de 2e (heb er 3) vond dat we voor vaginaal moesten gaan. Heb ondertussen second opinion bij gyn gehaald. En die vond dat je bij mij niet kon spreken over over een verzakking zoals ze dat binnen de gyneacologie doen. Vandaag nog kleertjes gekocht. Wilde uniseks, maar dat is zo lastig, dat ik nu een pakje voor beide geslachten heb. Andere mag na bevalling zonder problemen retour.
@zusje84 wat ik begrijp, is dat 2 van de 3 vk/gyn aangeven dat je opzicht wel vaginaal zou kunnen bevallen? Dan zou ik me niet zo een zorgen maken om de verzakking namelijk. Leuk he shoppen ♡ Ik heb gister bij de kwantum een schommelstoel gekocht met 2 kussens en een fleecedeken, straks na de bevalling lekker knuffelen met ons manneke bij de voedingen in de stoel. Daar kan ik mij wel op verheugen. Al het andere niet. Emotioneel gezien ben ik nog steeds totaal niet toe aan bevallen, ondanks dat het manneke er toch echt uit moet, heb ik er nog steeds slapeloze nachten van. Ik hoop dat dit nog anders zal worden Alle doem-scenario's zijn al voorbij gekomen in mijn hoofd. Hoe ervaren jullie de aanloop hiernaartoe? Ik schaam me er kapot voor, en ik heb zelfs gevraagd of ze een kz willen uitvoeren juist omdat die angsten niet meer gezond zijn, maar dat doen ze in geen geval, wanneer het medisch niet noodzakelijk is. Ik had deze angsten bij de vorige 2 bevallingen niet zo heftig als nu. Begrijpen doe ik het dan ook niet, en de VK ook niet.
Wat vervelend voor je! Welke situatie of welk verhaal maakt dat je er zo tegenop ziet? Ik heb het dit keer ook, terwijl ik drie goede bevallingen heb gehad en mijn schoonzusje baarde vorige week haar vijfde (bevallingen van max een uur zonder complicaties) en had het ook. Miss komt het doordat je beter weet wat er mis kan gaan. Mij hielp het door te proberen tegengedachten te formuleren en die op te schrijven. Als ik in de stress schiet, lees ik die. Ik benoem dan eerst heel concreet mijn zorgen (op een ander blad) en schrijf tegengedachten eronder. De meest helpende gedachten schrijf ik apart op als geheugensteuntje. Ik zat er bijvoorbeeld over in of ik wel genoeg conditie heb. Ben namelijk onder behandeling van een psych voor overbelasting (pfiew, eng om te zeggen) en ben vaak heel moe. Mijn helpende tegengedachte is: ook zwangeren met maanden bedrust die dus totaal geen conditie hebben, kunnen bevallen. Net zoiets als die ziekenhuisbevalling... Mocht steeds thuis bevallen obv het bovengenoemde schoonzusje maar dat mag medisch nu niet en zij is zelf dus net bevallen... Maar goed, ik hoop dat het jou lukt met tegengedachten wat meer rust te krijgen. Misschien gaan je zorgen niet helemaal weg .aar krijg je toch meer rust.
Ten eerste allemaal een fijne kerst. Hopelijk komt iedereen lekker ontspannen deze dagen door. @Jaroly Wat vervelend die angsten. Ik had het in mijn vorige zwangerschap in lichte mate. Was toen ook mijn eerste zwangerschap en had vanuit mijn directe omgeving (zus en schoonzus) alleen maar voorbeelden waarbij het alles behalve soepel was verlopen. Bij zowel mijn zus als schoonzus zijn alle bevallingen geëindigd in spoed keizersnede. Maar mijn bevalling via inleiding was echt super verlopen. Ik had al 5 cm ontsluiting voor de start van de bevalling waar ik totaal geen weet van had vooraf. En had uiteindelijk lachend, kletsend en zonder 1 zweetdruppel na ruim twaalf uur ons zoontje in mijn armen. Zeker geen super vlotte bevalling maar wel heel ontspannen en gezellig. Wat mij toen echt hielp was het idee van de inleiding. Ivm mijn suiker had ik een medisch indicatie voor een inleiding bij 38 weken. Deze werd rond 36 weken ingepland. Ik wist dus al ruim 2 weken van te voren de uiterste datum en kon me op die manier goed voorbereiden. Ook het gevoel (want in de praktijk is dat helemaal niet zo) toch een vorm van controle te hebben en dat het me niet zomaar zou overvallen. Ik ging gewoon ontspannen smorgens naar het ziekenhuis om ons kindje te halen. Geen gestress, paniek, pijn of hals over kop (bij wijze van spreken midden in de nacht) de auto inspringen. Maar rustig op staan, douche, wat eten en vertrekken. Een mooie rustige aanloop naar een spannende dag. Nu heb ik wel angsten voor de bevalling in de zin van, vorige ging zo goed en was zo prettig, dat kan nu eigenlijk alleen maar tegen gaan vallen. Maar probeer me daar niet op te richten en het tot het zover is maar te laten rusten. Het loopt straks toch zoals het loopt. Afgelopen week was ik erg bang dat het al zou gaan gebeuren en heb geen sec meer angst gehad voor een bevalling, alleen maar zorgen gemaakt hoe het met ukkie zou gaan als ze nu geboren zou worden. Over het idee te moeten bevallen lag op dat moment ineens een complete rust over me heen. Nu het weer 2 dagen rustig is van binnen komt de spanning voor het moeten bevallen wel weer wat terug maar heb op dit moment wel het vertrouwen dat ik, als het moment daar is, ik waarschijnlijk die angst wel los kan laten. Ik weet niet wat jou angst precies is en in hoeverre deze op realiteit is gebaseerd of op de echte uitzonderingen. Ik zou willen zeggen praat erover met je vk of gyn en bespreek je angsten goed door met hun. Dat kan je nu helpen maar mogelijk straks ook tijdens je bevalling. Ik weet niet of je een bevallingsplan hebt opgesteld maar ook daarin kun je dit soort dingen goed kenbaar maken om in elk geval je wensen en angsten te beschrijven. Dat kan nu wat rust geven en de gene die uiteindelijk de bevalling doet, jou daarin steunen, begeleiden en mogelijk wat angst wegnemen. Bespreek dit ook zeker met je partner zodat ook hij ervan op de hoogte is en daar wat extra aandacht voor heeft. Soms gaan ziekenhuizen trouwens wel mee in een geplande inleiding rond de 40 weken als dat je echt rust geeft en de angsten alleen maar oplopen. Maar sommige zijn juist weer heel bang voor een inleiding. Bedenk dus goed wat JOU zou kunnen helpen en wat je nodig hebt om er weer wat vertrouwen in te krijgen.
Nu het dichterbij komt begin ik ook wel doem-scenario’s in mijn hoofd te ontwikkelen over van alles dat mis zou kunnen gaan. Ik heb dan ook nooit soepele bevallingen gehad dus daar komt het waarschijnlijk wel vandaan. De eerste 2 jongens waren sterrenkijkers en de jongste is met een spoedks (te vroeg) geboren vanwege een loslatende placenta. Ik heb dus wel zoiets van wat zal er nu weer gebeuren? En ja de bevalling van mijn eerste dochtertje ging wel soepel, maar toen kreeg ik na 3 cm al den ruggenprik en ik had toen maar 7 cm ontsluiting nodig om haar geboren te laten worden terwijl bij mijn andere bevallingen de hel toen juist begon
Ik vind op de een of andere manier de complicaties dan weer niet zo veel zeggen over hoe de bevalling was.... Mijn jongste twee waren ook sterrrnkijkers en negenponders bovendien, maar vond dat prima bevallingen. Zelfs mijn eerste, waarbij ik met persweeën met spoed naar het ziekenhuis moest omdat de navelstreng drie keer omstrengeld zat op zijn nek vond ik een prima bevalling. Het is denk ik niet zozeer de medische complicaties maar of het je lukt om zen de bevalling door te komen en rust en posiviteit kunt bewaren.
Ja de tweede keer ging dat bij mij wel beter dan de eerste keer, maar goed met bevallingen van 33 uur en 36 uur ben je uiteindelijk niet zo zen meer haha hoe positief ik er ook aan begon
Sorry voor de late reactie dames. Dank jullie wel voor de lieve woorden. Mijn angsten zijn niet bepaald realistisch Nee. Althans ik heb geen reden om te denken dat mij of mijn kind iets overkomt, en toch ben ik daar soms heilig van overtuigd. Ik heb er met de VK over gehad en ze zei: kom op, je hebt het 2x eerder gedaan. Deze 3e keer kan je het ook! Ik heb haar praktisch gesmeekt om een keizersnee, maar dit willen ze voor geen goud doen. Snap ik ook wel, maar die angsten verdwijnen er niet door.
Hé meiden, ik ben hier echt al veel te lang niet geweest. De tijd ontbrak om actief mee te schrijven en op een gegeven moment vond ik het gek om weer aan te sluiten. Maar nu de uitgerekende data dichterbij komen ben ik wel heel benieuwd wanneer het eerste kindje wordt geboren. Wie weet komt er nog een kerstkindje?
Ik ben 'n boek aan het lezen van mama mucha. Staan echt wel goede tips in hoe angsten om te vormen. Daarbij kijk ik ook wel veel filmpjes - vooral dan de bad bevallingen cq hypnobirthing.
@Jaroly misschien helpt het om mijn ervaring te weten mbt natuurlijk bevallen vs keizersnede, want ik beval namelijk 10 keer liever op de natuurlijke manier, ondanks dat het steeds niet zo gepiept was. Ik heb nog zolang last gehad van de keizersnede (zal ook vast per vrouw verschillen) en met meerdere kinderen thuis was dat echt niet fijn. Ik kon ze niet zelf verzorgen de eerste weken, wat voor hen ook moeilijk was. Het is wel gewoon echt een buikoperatie en daar moet je echt niet te licht over denken. Dat is ook de reden dat ze het niet zomaar doen. @MVJX leuk dat je weer mee komt kletsen. We zijn allemaal niet zo heel erg actief hoor, het ene moment wat meer als het andere maar dat is niet erg. Gewoon gezellig en vrijblijvend kletsen wanneer je zin en tijd hebt. Het wordt nu ook spannender omdat de uitgerekende datum steeds dichterbij komt en de meeste nu ieder moment kunnen gaan bevallen.
Geen kerstkindjes geboren? Ik dacht vannacht even dat het door zou zetten maar toch weer in slaap gevallen en naast een wat zeurend gevoel weer redelijk rustig hier. Vandaag niet zo zeer een pijnlijke buik maar een zwaar drukkend stekend gevoel down under.. Van mij mag hij tot januari blijven zitten want ik zie ook enorm tegen de bevalling op Aan de andere kant de slapeloze nachten beginnen mij op te breken .. Donderdag weer naar de gyn dus ben benieuwd..
Hier is t ook weer rustig, geen gerommel oid. Ik ben die slapeloze nachten ook echt beu. Hoewel er straks ook weer nachtvoedingen zijn, maar de rest vd tijd kan ik wss gewoon weer lekker en normaal slapen zonder dikke buik. Ooo en heerlijk op mijn buik slapen Nog een weekje en dan mag ze komen van mij hihi... wel in 2018, want ik heb niet voor niets mijn zorgverzekering aangepast