Dat ze niet altijd kan krijgen wat ze wil heb ik ook al vaker gezegd, maar ze gilt echt alles bij elkaar. Ze schreeuwt en schopt en is zo wild dat ze uiteindelijk zichzelf pijn doet. Dus meestal wordt ik er bij geroepen om toch maar weer even te "helpen". Ik moet zo al weer werken aan 7:00 tot 17:45. Ik weet gewoon echt niet meer hoe. En mijn man heeft avonddienst dus daarna nog eten verzorgen en haar naar bed brengen. Het is me gewoon echt even allemaal te veel. Ik heb de vorige keer een postnatale depressie gehad, mede door de moeilijke bevalling en het gevoel dat ik alles alleen moest doen. En dat lijkt nu weer helemaal terug te komen.
Het gevoel alles alleen te moeten doen. Is het alleen een gevoel of is het echt zo? Kun je mensen om hulp vragen? Doe je dat ook? Want dat mag je en zou je echt moeten doen. Je hebt een lange werkdag. Komt me erg bekend voor deze werktijden. Ook kinderopvang toevallig?
Is afscheiding/veel afscheiding een goed of slecht teken? Merk dat ik daar sinds gisteren meer last van begin te krijgen..
Ja, ik werk zelf als gastouder. Dus niet eens even een pauze. Gewoon constant bezig. Ik denk dat het deels gevoel en deels echt waar is. Waarschijnlijk ook het gevoel dat het weer zo gaat als de vorige keer. Toen mijn man op zijn werk niet durfde opkomen voor zichzelf en ik dus alleen of met mijn moeder naar belangrijke afspraken in het ziekenhuis moest. En dan mijn dochtertje dat echt in een moeilijke fase zit.
Wat ontzettend heftig dat je het gevoel hebt er alleen voor te staan en dat je je zo slecht voelt. Heb je, naast je man, geen andere hulp die je kunt inschakelen? Als ik het zo lees, trek je het anders echt niet. Als gastouder is het natuurlijk ook lastig dat je eigenlijk niet ziek kan zijn. Ik zou willen dat ik iets voor je kan betekenen! Wat betreft die aanhankelijkheid dat herken ik echt. Beide kinderen hebben dat hier ook enorm richting mij. Maar toen ik afgelopen week ziek was en we hebben uitgelegd dat mama ziek was, ging het prima met papa. Misschien een idee?
@Averna wat heftig dan ook zulke lange dagen! Ik hoop dat je dochtertje wat meer gaat leren ook haar vader te accepteren als zij hulp nodig heeft. Verder wil ik wel aangeven, loop niet te lang met zulke gevoelens! Je kan beter te vroeg bij een huisarts/verloskundige zitten dan te laat. Ik heb vier jaar geleden een burn-out gehad en heb altijd heel heftig op hormonen (pil, nuva ring enz) gereageerd. Om deze twee dingen gaf de huisarts aan dat als ik maar ene beetje weet de ‘depressieve emoties’ ging voelen, ik moest aanbellen. Gewoon om even luchtig te kletsen, of om naar oplossingen te kijken. Ik hoop voor je dat de hormonen en misselijkheid snel gaan zakken en je weer wat meer kan genieten.
Misschien kan je man het eten alvast voorbereiden zodat je alleen hoeft op te warmen of zo. En tja ik ben denk ik een strenge ouder. Hier zouden ze echt niet hun zin hebben gekregen met dat gedrag. Is even een paar dagen doorzetten maar nu val jij bijna om en dramt zij nog steeds haar zin door.
@Averna wij hadden die fase ook zo erg met C. Papa is op bepaalde momenten dingen gaan doen. Elke dag opnieuw.. Bijv op bed leggen deed hij. Ze ging tekeer als een speenvarken maar na een paar dagen accepteerde ze het steeds meer. Ik ging ook echt niet helpen. Je hart breekt even maar echt je moet er even doorheen en je man ook. En neem optijd contact op met de pop poli als je merkt dat je depressie gaat opspelen. @Annedore waar koop ik die dingen? Ik ben echt in vlagen misselijk. Vanochtend had N zijn luier volgescheten, stond ik een zo misselijk als het maar kan mijn adem in te houden tijdens het verschonen. Normaal kan ik dat makkelijk hebben maar nu?!. En zeker smorgens als ik net mijn bed uit kom
Is het niet handig om nu al met iemand te gaan praten? Als je eerder een postnatale depressie hebt gehad lijkt me het handig om al in een vroeg stadium hulp te zoeken, dan wordt het misschien niet erger.
Bij C had ik helemaal geen kwaaltjes. Bij N een beetje misselijkheid. Nu heb ik overal extreem veel last van. Val 's avonds om van de vermoeidheid, met vlagen heel misselijk, ontzettend wisselvallig humeur, veel last van mijn darmen en mijn buik is enorm opgezet.
Ik begrijp echt wel dat het lastig is, maar het kan toch niet anders? Jij bent ziek en je man is partner en mede-ouder, dus dat hij voor jullie dochter zorgt is gewoon normaal. Dat je dochter dat niet wil is pech.. daar moet je echt doorheen. Ik zou ook krijgen of er mogelijkheid is tot minder werken. Zijn er gastouders in de buurt die kinderen over kunnen nemen? Al is het maar voor een week totdat jij je medicatie tegen misselijkheid hebt. Ik heb ook een pnd gehad, ik weet je angst, ik heb er ook angst voor. Wees open naar je omgeving (je moeder, je partner) en naar de verloskundige. Een dikke knuffel! ♡
Dan kun jij je een goede voorstelling maken van mijn werkdagen op het kinderdagverblijf met poepluiers en misselijkheid De sea bands kocht ik destijds bij de tuinen. Nu Holland & Barrett. Misschien ga ik ze ook weer halen binnenkort. Kijk het nog een weekje aan. Ik ga ook een lading kattengrit inslaan. Mijn man schept de bakken elke dag uit, maar ik merk dat dat voor de bak die beneden in de gang staat niet genoeg is momenteel. Ik ruik elk plasje direct en word daar dan weer weeig van. Eens proberen hoe het gaat als hij hem elke dag verschoont ipv uitschept. En drollen moeten er echt wel direct uit eigenlijk, want daar word ik echt niet goed van gelukkig is hij maar 3 dagen in de week van huis voor werk en is hij dus meestal aanwezig om op mijn commando drollen te verwijderen
Ik zou idd ook NU al aan de bel trekken ergens. Maatschappelijk werk is ook een optie als je ergens laagdrempelig terecht wilt . Tijdens mijn vorige zwangerschap had ik ook een pnd en gesprekken met maatschappelijk werker hielpen wel een beetje. Hoewel ik eigenlijk niet wilde omdat ik zelf maatschappelijk werker ben van opleiding uit
@Averna Heftig zeg. Ik herken de gevoelens niet, maar kan mij wel inleven in het gevoel dat je je zo alleen voelt en rottig. Heel naar. Hopelijk kan je een goed gesprek met je man voeren. Elk kind heeft even een periode dat ze alleen bij mama willen zijn. Is niet erg, maar wel vervelend als je je niet goed voelt. Ga op bed liggen, desnoods met oordopjes. Laat haar maar even gaan. Ze gaat er echt niet dood van, als papa haar verzorgd. Even paar dagen bikkelen, maar daarna heb je er veel meer profijt van. Denk echt aan jezelf en loop er niet te lang mee door. Trek op tijd aan de bel. Nogmaals heel veel sterkte. Hier word ik wel echt heel zenuwachtig voor aankomende dinsdag. Hoop zo dat we een hartje zien kloppen. Nog niet echt kwaaltjes en dat maakt ook onzeker. Ben ook gewoon zo benieuwd.
@Averna sterkte! Ik zou hier zeker over gaan praten. Anders dan zak je er miss nog veel dieper in, dan uiteindelijk de bedoeling is. Hier zijn de kwaaltjes zo aanwezig, ik drink al mijn hele leven mijn koffie zwart... en nu lust ik alleen nog maar met melk en suiker. Me man vroeg al wat is er met jou aan de hand haha. Zó gek wat die hormonen met je doen. Hier is dit weekend carnaval, heb lekker veel boodschappen ingeslagen en ga lekker veel series kijken in me pyama.
Vandaag alweer 7 weken wow gaat echt heel snel. Over 7 dagen heb ik mijn intake + termijnecho, stiekem toch wel heeeeel spannend.
@Averna jeetje wat heftig zeg! En wat naar dat je je zo moet voelen. Ik hoop dat je wat tegen de misselijkheid kan krijgen. Net als de rest zegt echt snel aan de bel trekken. Belangrijk dat je het nu meteen oppakt en er iets mee doet. Je moet nog een poosje en je kunt alle hulp dan wel gebruiken. Wat betreft je dochter die niet bij papa wil.. Ik snap wat je voelt. Hier is dat ook geweest en dochter heeft op dit moment ook al meer dan een week kleefdrang aan mama. Bij het wegbrengen naar de opvang is het een drama. Ik pak wel door en weet dat als je zelf gewoon doorzet en het accepteerd dat ook doorwerkt in je dochter. Ze zal moeten accepteren dat papa haar ook verzorgen moet. Zeker als mama zo ziek is. Hoe moeilijk ook.. je zal er echt even doorheen moeten vrees ik. Blij dat ik niet de enige ben bijna zonder kwaaltjes en met de onzekerheid die daarbij komt. Morgen heb ik examen dus ergens komt het nu nog goed uit dat ik niet kotsmisselijk ben. Als die stress voorbij is kan ik me volledig focussen op het wonder dat zich in mn buik afspeelt. Wat een opluchting zal dat zijn. @ProudMammie wat fijn alweer een weekje verder! En je hebt een fijn vooruitzicht dit weekend haha
Zo, dit is echt de allerlaatste test die ik doe. Gisteren gedaan met 5+3...toch wel blij mee. Verder vanmorgen op de weegschaal toch weer een kilo eraf......toch ook wel fijn nauwelijks kwaaltjes te hebben, dan blijf je ook maar niet door eten terwijl het er juist af moet En nee, ik lijn niet...Maar let extra goed op! Er moet dan ook wel minstens 30 af