Ha lieve meiden! Wat fijn om te lezen dat het zo goed gaat met jullie en de baby's. Onze dochter is vandaag precies tien weken oud en het is toch zo'n heerlijk kind. Ze groeit als kool, ze lacht en kletst erop los en ik knuffel en kus haar de hele dag suf. Ze heeft wel nog totaal geen ritme en ook meldt ze zich nog één à twee keer per nacht voor een voeding (ik geef borstvoeding), dus ik ben blij dat ik de komende tijd nog niet aan het werk hoef, want ik ben chronisch moe. En zo dement als een achterdeur! Mijn bevalling was echt geweldig, ik kijk er met zoveel liefde en plezier op terug. Even heel kort: het begon op maandagochtend 21 januari (één dag na de uitgerekende datum) om 5.30 uur met krampen die langzaam overgingen in rugweeën, en om 9.30 uur was de bevalling in full swing. Er zat alleen maar progressie in: de weeën volgden elkaar vanaf het begin in razendsnel tempo op (ze kwamen om de anderhalve minuut en ze duurden vijfenveertig seconden), dus geen pauzes voor mij, maar ik voelde me sterk en fit dus go go go. Om 15.00 uur kwam de verloskundige voor een check, ik zat toen op twee centimeter ontsluiting. Daar was ik een beetje teleurgesteld over, omdat ik al zo lang keihard aan het werken was. Maar ze zei dat ik eerst heel veel weeën nodig had gehad om die baarmoedermond mooi te laten verweken en verstrijken, dus dat ik vooral zo door moest gaan. Toch werd ik toen een beetje chagrijnig . En op dat moment begon het ook wel echt flink pijn te doen. Ik ben onder de douche gaan staan en daar raakte ik in een soort trance. Het deed zoveel pijn, dat ik geen kracht meer had om te denken aan hoeveel pijn het deed, snappen jullie wat ik bedoel? Ik werd gewoon gedwongen met de pijn te dealen en dat lukte me door middel van allerlei visualisaties die ik tijdens de hypnobirthingcursus had geleerd. Ik stapte onder de douche vandaan en ben in de keuken gaan staan; daar kon ik lekker aan het aanrecht hangen. De periode van 15.45 tot 17.45 uur is één grote waas voor mij. Ik heb alleen maar staan ademen ademen ademen. Noem het gerust briesen . De verloskundige zou om 19.00 uur komen voor de volgende check, maar om 17.45 uur zei ik tegen mijn man: 'Het lijkt wel alsof ik persdrang heb. Zou je zometeen de verloskundige eens willen bellen om te vragen of dat normaal is als je om 15.00 uur pas twee centimeter ontsluiting had?' Ik was namelijk volledig in de veronderstelling dat ik pas op drie à vier centimeter zou zitten. Mijn man belde om 18.00 uur de verloskundige. Die zei: 'Euh, ik kom er nú aan,' en om 18.30 uur kwam ze de keuken binnen. Ik was toen echt niet meer aanspreekbaar, was perswee na perswee aan het wegzuchten. Ik moest meekomen naar de slaapkamer voor een inwendige check (de check gebeurde tijdens een perswee; iets pijnlijkers heb ik nog niet meegemaakt in mijn leven), ik kreunde: 'Vier centimeter pas zeker?' en toen sprak ze de magische worden: 'Nee hoor, jullie meisje komt eraan!' Ik had gewoon volledige ontsluiting! Geen wonder dat ik persdrang had! Er volgden een paar MANISCHE minuten, waarin ik terug naar de keuken strompelde, de verloskundige naar haar auto rende voor haar spullen en mijn man water ging koken en handdoeken en zeiltjes ging klaarleggen. Om 18.40 uur riep ik vanuit de keuken naar de verloskundige, die op dat moment haastig haar instrumenten aan het steriliseren was in onze slaapkamer: 'LIEVE C., DE BABY WIL ER NU UIT!' Ze riep terug dat ik íétsje mocht meegeven. Nou, dat deed ik, en toen stond het hoofdje al. Om 18.45 waggelde ik zo goed en zo kwaad als het ging naar de slaapkamer, daar ben ik op de baarkruk gaan zitten, ik heb nog één keer 'meegegeven' (persen kan ik het echt niet noemen, de baby duwde zichzelf gewoon naar buiten ), mijn vliezen braken en er stroomde een litertje vruchtwater ons laminaat op (we hebben nu voor altijd een beschadigde en krakende vloer, maar ach, wel een leuk verhaal voor op feestjes ) en om 18.50 was ze er! Onze prachtige dochter. Als we de verloskundige niet hadden gebeld, zou ze dus te laat zijn geweest . Binnenkort heb ik eindelijk de nacontrole, dan kan ik haar even uitgebreid bedanken voor haar adequate en snelle handelen en haar even helemaal sufknuffelen. Voor haar is het misschien gewoon haar werk, maar ik heb echt een band voor het leven met haar. Ze heeft gewoon mijn dochter ter wereld gebracht . In mijn eigen huis, precies zoals ik het altijd had gedroomd. Wat een geweldige ervaring was het. Ik vond de kraamweek wel heel heftig, trouwens. Zo weinig slaap en kraamtranen forever. En zoals jullie weten had ik zo ontzettend genoten van het zwanger zijn, dat ik echt een beetje rouwende was om mijn buik die er ineens niet meer was. Bovendien viel ik veel te veel af. Ik was tijdens de zwangerschap maar vijf kilo aangekomen ondanks dat ik negen maanden lang heb gegeten als een bootwerker, en ik zat twee dagen na de bevalling al op min tien kilo, dus al mijn vetreserves waren in één klap weg. Allemaal door de borstvoeding. Mijn borsten denken namelijk dat ik twaalf kinderen heb gebaard, zoveel melk produceren ze. En nog steeds blijf ik afvallen. Ik moet er echt op letten dat ik minstens drieduizend calorieën per dag binnenkrijg. Verder is mijn fysieke herstel echt super gegaan. Ik was niet uitgescheurd of ingeknipt (allemaal dankzij de perineummassage en de Ani-Ball!) en drie dagen na de bevalling ging ik alweer lekker op de fiets boodschappen doen . Ik ben inmiddels alweer vier weken aan het sporten (mits ik de tijd krijg, want dat handenbindertje van ons gooit nog weleens roet in het eten...) en ik voel me, op de vermoeidheid, de dementie, o en de extreme haaruitval na , weer helemaal de oude. Minus die mooie buik dan. Ik zou graag zes maanden borstvoeding willen geven en daarna gaan we meteen voor een tweede kindje! Op deze zwangerschap hebben we namelijk twee jaar moeten wachten, en qua vruchtbare jaren ben ik ook niet meer de jongste, dus vandaar. Hopelijk is het ons nog een keer gegund. Maar in de tussentijd genieten we volop van ons heerlijke meisje! Een dikke knuffel voor jullie allemaal! Leuk om nog eens te lezen hoe het met jullie gaat!
Ik lees nu pas alles bij (zoals jullie wellicht gemerkt hebben aan de regen aan likes voor al jullie berichten) en ik word hier werkelijk helemaal emo van. Ik vrees dat de kraamtranen are here to stay.
Zo vanochtend D weer naar kdv gebracht. Dit keer heb ik er geen moeite meer mee. Vandaag blijft hij daar tot 15:00 uur. Hmmm wat ga ik vandaag is doen? En zo leuk ik heb na lang wachten eindelijk mijn verjaardag cadeautje gehad van mijn vriend. Ik heb een zilveren ketting gehad. Met twee hartjes eraan. En op het ene hartje staat mijn vriend ze naam en op het andere hartje staat onze kleine D ze naam. Zo leuk! @BB83 Mijn eerste werkdag is 19 april. Dus ik ben nog ff vrij. Nee heb lekker al mijn verlofdagen waar ik recht op heb genomen. En nog 1 week extra er aan vast geplakt. Ow die prikjes ook das zo zielig. Ja snap dat je daarvan ook emotioneel word. Ja je kindje zo zielig dan hè. Lekker plat knuffelen erna. @nizzie86 Haha kraamtranen!
Wat heerlijk en wat leuk om van je te horen! Wij gaan er ook weer voor als onze kleine vent 6 maanden iszou grappig zijn als we weer tegelijk samen zwanger mogen zijn. Dan spreken we een keer af, ja? Hier alles prima met de kleine beer. Hij was met 7 weken 6200 gram en 61,5 cmdus dat gaat lekker. Hij slaapt snachts lekker door, max 7 uur aan één maar hij maakt het soms wel erg laat, wilde afgelopen nacht ook pas om 04:00 slapen. En soms gaat hij om 22:00 boven in zijn bedje al lekker slapen en kruipen wij er rond 00:00 lekker naast. Er is geen pijl op te trekken. Borstvoeding gaat heel goed, dat is echt van een leien dakje gegaan! Ik ben nog niet goed hersteld. Mn knip bloedde nog tot 3 weken geleden af en aan en ik heb nog steeds last van carpaal tunnelsyndroom en last van mijn gewrichten (knieën, heupen, enkels en vingerkootjes), ontzettend irritant. Ben wel weer lekker aan het sporten zo'n 3 a 4 keer per week, doet me erg goed. Er mag nog 15 kg af dus ik moet wel HAHAHA. Hij had eerst last van baby acne en dat werd daarna opeens ontzettende eczeem, zo zielig! Maar het is weer helemaal weg dankzij goede crème. Hij veranderd met de dag, het gaat allemaal zó snel. Hier was hij 6 dagen oud, aan het genieten van zijn badje met oma Hij is trouwens een exacte kopie van zijn vader, maar dan uiteraard met een tintje in plaats van donker en hij heeft mijn groene ogen gekregen dat wordt wat met chickies later
Ohh @nizzie86 wat leuk om je bevallingsverhaal te lezen en wat een gewéldige ervaring is het he?? Je mag ook echt super trots op jezelf zijn, gewéldige prestatie is het. En nu nog die borstvoeding... zeggen ze als je zwanger bent eet je voor 2, ammehoela!! Als je borstvoeding geeft moet je echt eten voor 2!! Hier ga ik komende week beginnen met afbouwen. Wil stoppen met bv als ik weer ga werken (begin op 2 mei). Ergens heel erg jammer, maar ik kijk er ook naar uit. De borstvoeding en het kolven zijn nu mijn grootste beperking in het dagelijkse leven. Tenminste, zo ervaar ik dat en dat zal voor iedereen anders zijn. Maar ik kijk toch ook weer uit naar de volgende fase met de kleine. Nu 2 maanden en brabbelt er al op los, zo gezellig issie! Ben echt verslaafd aan die kleine. Een raar soort verliefdheid is het, zo mooi ♡♡♡ Wij genieten erop los, komende maandag zijn paspoort ophalen (de officiële pasfotos van een 8 weken oude baby zijn ge-ni-aal ) en kunnen we aan het eind van mijn verlof lekker met zn 3jes voor het eerst op reis. De pop-up baby cot travel tent is ook al getest en goedgekeurd door de kleine haha. Dat zijn de leuke dingen!! Xxx
Oh wat lastig om te lezen dat jullie zulke mooie zwangerschappen en bevallingen hadden voor mij was het drama (voor jullie fijn natuurlijk). Het laatste was zelfs wat traumatisch. Gelukkig heb ik wel een geweldig kind voor terug gekregen. En dat terwijl ik al die tijd heb gezegd dat ik geen tweede wilde ben ik vanaf week 8 gaan twijfelen. Nu nog 10maanden om mijn man over te halen.
Ohmahgawd wij hebben gisteren weer voor het eerst sex gehad, aaaauuuwwik kon precies voelen op welke plekken ik gescheurd was inwendig, sjongejongejonge. Zo lang gewacht en dan nog pijnik hoop dat t gauw beter wordt. Had gek genoeg geen last van de plek van de knip. Maar dat is ook ander weefsel dan waar ik gescheurd ben. Ik dacht dat moet wel gebloed hebben maar dat was gelukkig niet zo. Hij deed echt voorzichtig en we gebruikten glijmiddel maar toch deed het zeer, manlief is ook groter dan gemiddeld dus dat helpt vast niet (voor het eerst dat ik daar níet blij van werd). En ja ik weet het pijn=stoppen maar we hadden al ruim 3 maanden geen sex meer gehad dus ik MOEST en ZOU gedaan worden! Hopelijk volgende x beter. Hoe was het bij jullie? Is er trouwens nog iemand hier die gescheurd was?
Aii pijn is niet fijn Maar het wordt weer beter hoor, ik had geen scheur, wel een knip waar ik na de eerste keer sex last van had (we deden het weer 7 wkn na de bevalling)... blijft ook wel gek, soort van puberaal gevoel alsof het weer onze "eerste keer" was Moet ook weer wennen dat we het veilig en dus met condoom doen; ik ga niet meer aan de pil voorlopig ivm mijn pcos diagnose voor de zwangerschap. Wil eerst weer normaal worden zonder hormonen, hopelijk is het door de zwangerschap volledig gereset, en heb ik weer een normale cyclus binnenkort. Nog niet ongi geweest, maar geef ook nog bv dus kan nog effe duren. We'll see!!
Ze zeggen; de ene zwangerschap is niet de andere... hopelijk willen jullie allebei straks even graag voor de 2e gaan en is het jullie gegund! ♡ en dan ook een soepele zwangerschap en bevalling, je weet nu hoe het (niet) moet
Ik had een keizersnede dus ik weet het nog steeds niet, hihi. De wens voor een tweede is toch een beetje weggezakt en dat is maar beter ook ik denk niet dat ik mijn man zo ver krijg.
@Nancydierengek Wat een mooi cadeautje heb je voor je verjaardag gekregen! Nog gefeliciteerd, je eerste verjaardag als mama . En wat een knapperd is jullie zoon, zeg! Heerlijk lachebekkie! Hoe is je eerste werkweek bevallen? @itsourlove Hallo zeg! Ook al zo'n knapperd! En wat groeit ze goed! Gaat alles goed met jullie? @DN2017 Ja dag, nu moeten jullie allemaal even normaal gaan doen. Zo knap is je zoon . Die ogen . Mochten we inderdaad weer tegelijk zwanger raken, dan worden we besties for life, deal? Maar ik vrees ervoor, hoor. Op ons meisje hebben we zo lang moeten wachten... Daarom gaan we er ook al zo snel weer voor. Maar hopelijk wordt het deze keer een minder lange weg voor ons! Ik moest trouwens ZO HARD LACHEN om hoe je je eerste keer seks na de bevalling beschreef . Kun jij geen columns gaan schrijven voor de Viva Mama of zo? Anyway, mijn onderkantje (KOTS) was heel gebleven en zelfs bij mij deed het de eerste keer pijn. Of nou ja, pijn. Het was gevoelig, laat ik het zo zeggen. (En héél spannend inderdaad @BB83.) Kan misschien ook komen doordat het twee weken na de bevalling was . Maar goed, we zijn nu drie maanden verder en het voelt gewoon weer als vanouds. Is het bij jou inmiddels ook wat beter genezen? En hoe voel je je verder? Baby's veranderen inderdaad zo snel, ik kan het gewoon niet meer bijhouden. Elke keer als ik naar ons dochtertje kijk en denk 'oké, nu weet ik hoe je eruitziet' is ze alweer veranderd. Ze lijkt ook echt totaal niet meer op de baby die ik op 21 januari op mijn borst legde. Wat fijn trouwens dat de borstvoeding zo goed gaat! Hier heeft het nogal wat voeten in de aarde gehad (wekenlang spruw die niet wegging ondanks behandeling, kaakklemmen, overproductie, de hele rataplan), maar nu zijn we op een punt beland waarop ik denk: ja, dit is fijn. Zo jammer dat ik over drie maanden alweer ga stoppen. Voor mijn eerste Moederdag krijg ik trouwens een moedermelksieraad van mijn man, zo'n mooi cadeau . @BB83 Meidje! Hoe gaat-ie daar? Ik begrijp je helemaal wat betreft de borstvoeding, hoor. Ik vind het echt een geweldige ervaring, maar ook een overwéldigende ervaring. Op sommige dagen vind ik het echt heel beklemmend dat ons meisje zo afhankelijk is van mij. Zelfs als iemand anders haar een flesje geeft en mijn man en ik op pad kunnen, zal ik toch een keertje moeten kolven. Maar echt niet dat ik mijn kolfapparaat meeneem als ik een avondje ga dansen. Dus dat laatste heb ik nog niet gedaan sinds ik ben bevallen. Hoe jammer ik het ook vind om over drie maanden met de borstvoeding te stoppen, ik kijk er ook wel erg naar uit om gewoon zonder gehannes een weekendje met mijn vriendinnen naar de spa te kunnen. Hé, maar jij begint volgende week weer met werken! Ben je eraan toe? Waar zijn jullie uiteindelijk op vakantie geweest? Was het leuk? @Rozeline Zo verdrietig dat je je bevalling als traumatisch hebt ervaren . Krijg je hier adequate hulp bij? Niet mee rond blijven lopen, hoor. Heel dikke knuffel voor jou! Groeit jullie meisje goed? Ben jij ook alweer begonnen met werken? Hier gaat alles prima! Ons meisje groeit als een bezetene en kletst en lacht er nog steeds de hele dag op los. Vandaag alleen iets minder, want ze heeft vanochtend haar tweede prikjes gehad en heeft nu koorts. Hoort er allemaal bij, maar leuk is anders. Ze slaapt de hele dag al heel veel, maar telkens wanneer ze wakker wordt kermt ze van ellende en dan breekt mijn moederhart . Ik hou zoveel van dat kaboutertje en ik wil niet dat ze pijn heeft. Met mij gaat het fysiek echt top, mentaal alleen iets minder. Afgelopen dinsdag had ik eindelijk de nacontrole bij de verloskundige en dat rakelde alle verdrietjes omtrent mijn legebuiksyndroom op. Terwijl het drie maanden na dato is, hè. Ik ga dus nog een keer terug om dit met haar te bespreken en ik vrees dat ik daarna eens een psycholoog zal moeten bezoeken. Ik kan die zwangerschap maar niet loslaten. Het voelt ook echt alsof ik die buik inclusief die specifieke baby ben verloren. Slaat helemaal nergens op. Ik wil me niet zo voelen. Dus ja, dat is iets minder. Maar ik probeer dat gevoel meestal te verdringen hoor, dus over het algemeen gaat het gewoon goed met me. En ons meisje merkt er niks van, want ik geniet enorm van haar. Maar als ik herinneringen ophaal aan mijn zwangerschap of buikfoto's terugkijk of met iemand over mijn bevalling praat, dan ben ik meteen drie dagen overstuur. Ik snap mezelf ook niet Hoe gaat het met de rest van de dames en met alle baby'tjes? Ben benieuwd!
@nizzie86 wat vervelend zeg dat je buik zo mist. Ik heb daar totaal geen last van . Ik vind het alleen wel raar dat het waarschijnlijk nooit meer gaat gebeuren. Ik denk toch dat het beter is dat ons gezinnetje zo blijft. Ik wil ook niet meer de mm in en ik weet niet of het verstandig is hier dan zelf voor te gaan. En mijn man is heel stellig hij wil er niet nog eentje. Ik wacht volgend jaar januari af, want dan mag ik weer zwanger worden. En dan maak ik definitief een keuze en ga ik nog een keertje met mijn man in gesprek. De kleine doet het hier ook super goed. Ze is heel snel en wil al de hele dag staan. Ze is pittig in de zin dat ze precies weet wat ze wil, maar ik kan haar overal mee naar toe nemen en daarin is ze zo makkelijk. Ze slaapt overal, lacht naar alles en iedereen is een blije baby. Ze heeft ook gisteren haar 2 prikje en koorts gekregen. Vandaag een beetje hangerig. Ik ga volgende week weer aan het werk. Ik ben benieuwd hoe het gaat bevallen. Jij al weer aan het werk? Hebben jullie moeite om weer te gaan werken en voor wie viel het tegen? En hoe is het om de baby de hele dag weg te brengen?
@nizzie86 ik heb geen hulp gezocht wat betreft de bevalling. Ik heb er veel over gepraat en over gehuild. Ik heb het voor mijn gevoel achter me gelaten. Ik mag ook gelukkig een tweede keer gelijk een keizersnede, anders zou ik er sowieso geen tweede komen want een tweede keer wil ik dat niet mee maken. Gelukkig vergeet je ook snel weer een heleboel, maar zelfs mijn man is het nog niet helemaal vergeten.
Dag lieve meiden! Ik kom even zwaaien en heb voor t eerst weer bijgelezen! Je rent je rot met 2 Zal later wat uitgebreider reageren maar wilde laten weten dat ik er nog ben, helemaal hersteld en knettergek op ons mupke die alweer 3 maanden is (ruim) Heerlijk kind, wel veel krampjes (gaat beter nu) en veel wakker overdag, maar ze slaapt s nachts door dus. Prima! Wel onwijs aanpoten met een peuter erbij in huis. Gelukkig gaan ze sinds kort beide een dagje naar de opvang Ga proberen te slapen (waardeloos die moeheid he!)
Ik ben niet gescheurd maar had wel flinke knip. We hebben best lang gewacht, 2 maand of zo. Toen een fles wijn gedronken en t ging super Voel er niets van gelukkig (ook niet zonder wijn )
Heee meiden, nou ik zit in de trein (met een capuccino NIET decafé ) naar mijn werk. Zojuist die kleine weggebracht voor het eerst vandaag de hele dag opvang. Ben benieuwd hoe het zal gaan! Heb nu wel een vreemd gevoel, ik ben ineens zonder... maar ook wel bevrijdend, dus dat is ook OK denk ik dan. Hier gisteren ook prilje gehaald en wat koortsig, maar verder zit ie nog wel te geinen, lekker te lachen en hele verhalen te brabbelen. Gisteren toen vriendlief thuis kwam van zijn werk, ging de kleine ook echt tegen hem 10 min lang zitten "kletsen", net alsof ie alles wilde vertellen wat iw had meegemaakt, zo lief ♡♡♡ @nizzie86 ik herken je gevoel van lege buik syndroom, maar ik heb het dan 5 mins dat ik eraan denk en dan ben ik weer heel erg blij dat ik steeds meer mijn eigen lichaam (en heldere niet-vergeetachtige-geest) terug krijg Het klinkt voor jou wel iets intenser, dus goed om dat aan te pakken ja goed voor jezelf zorgen, ook voor je koppie is misschien nu nog wel belangrijker geworden, met een kleine erbij. We zijn naar de Belgische kust (Knokke) geweest. Heerlijk appartement waar we fijn konden chillen met z'n 3-jes. En de lunch lekker buiten de deur; speciaal biertjes en steak tartare mmmmm en die kleine lag lekker te slapen in de wagen, heerlijk Een zorgepuntje nu is dat ie ineens heeft bedacht niet meer uit de fles te drinken als papa hem geeft. Hopelijk gaat het snel over, want morgen is de eerste papadag, en dan moet er natuurlijk ook gewoon gedronken worden
Lekker!! Wij vertrekken vanavond naar de Belgische kust. Mijn moeder is Belgische en heeft nog een huis daar. Vlakbij Oostende . Ben er heel mijn jeugd geweest en vind t geweldig dat mijn meisjes het ook mogen meemaken. Wel een druk weekend want mijn vader wordt 70 dus volle bak. Maar ach 2 oudere kinderen van mijn zus die dol op de kleintjes zijn, dus die vermaken zich wel (en wij dus ook). Doen jullie kleintjes ook zo veel “hazenslaapjes” overdag? Lijkt wel of ze niet echt diep slaapt. Maar ze slaapt snachts goed, dus ach. Boeren blijft lastig voor haar, dus dat is altijd een heel gedoe. Hoe is het hier verder? Vl was 3 weken vrij na de bevalling en na nog eens 3 welen zijn we weer begonnen met klussen. Er ligt een compleet nieuw terras ondertussen (er lagen grindtegels ) en we zijn bezig met een bijgebouw/ architect en vergunningen etc. Moet zeggen dat t me bij vlagen wel zwaar valt, 2 kleintjes en vl die klust. Moet echt even wennen aan het nieuwe tempo en de weinige momenten voor mezelf. Maar het gaat al stukken beter dan in het begin en ik heb er alle vertrouwen in dat t helemaal goed komt en dat we een lekker ritme vinden. Gelukkig gaan ze nu 1 dag in de week naar de opvang en dan is zaaaalig hahaha. Verder snuffel en lik en kus ik T nog volop . De oudste was in t begin helemaal overstuur van de baby en is nu een super lieve grote zus, echt zo fijn! En ik hoop nu weer vaker mee te schrijven hier! Als dat nog mag Dikke kus voor jullie allen! Zo leuk om jullie verhalen te lezen!!
Hier eigenlijk geen moeite. Nu de eerste 2 dagen erop zitten heb ik er ook wel weer écht zin in om volgende week weer volop te knallen! Ben zooo blij dat mijn hoofd weer werkt zoals het hoort. Haha, die baby-brains maakte me toch wel vergeetachtig hoor Met wegbrengen en ophalen viel het ook allemaal mee. Was gisteravond wel weer heel blij om mijn kleine te kunnen knuffelen, dat er ook weer paar traantjes van geluk kwamen . Wij hebben een app van het KDV waarop ze de slaapjes, flesjes en activiteiten bijhouden en af en toe een fotootje plaatsen, zo leuk!!! Kan het dus prima in de gaten houden, en is frequent genoeg. Hoef namelijk niet iedere 5 mins te weten van elke scheet, spuugjes of huiltjes heh... hij is in goede handen en vermaakt zich ook prima daar. Dus ook weer geruststellend voor de ouders