Oke nou daar gaan we Ik ben Kimberly, ben 31 jaar ben geboren in Amsterdam, maar voor de liefde naar Lelystad verhuisd. Met mijn ex heb ik een dochter van 10 jaar, we hebben co ouderschap, ze is een week bij mij en dan een week bij vader. De zomer vakantie splitsen we op in 3 weken voor ieder. Ben nu al 8 jaar samen met mijn huidige vriend, daar heb ik mn jongste mee mogen krijgen middels ivf, en deze spruit is uit diezelfde ivf (waren beide cryo's). Voor mn oudste dochter heb ik een miskraam gehad, maand later was ik zwanger van mn dochter, maar daar kwam ik pas na bijna 10 weken achter. Na m'n 7e iui raakte ik zwanger, dat was een tweeling, waarvan 1 in d eileider zat en 1 wel in de baarmoeder, maar de geen in de eileider was gaan ontsteken en geïnfecteerd, waardoor ik aan zware antibiotica moest want er was allemaal pus omheen opgehoopt wat heel veel pijn gaf... ik wist pas dat ik zwanger was nadat er bloed geprikt was in t zkh vlak voornik t infuus kreeg.. ik moest de antibiotica kuur nemen anders zou de infectie door de rest van mn lichaam gaan, dus beide vruchtjes verloren.. Verder heb ik nog 2 katten, die sinds vabdaag wel bij me weg te slaan zijn Ze moeten niks meer van me hebben terwijl t afgelopen dagen juist was dat ze vochten knop schoot te liggen En we hebben een witbuikegel, van 2 jaar sinds een kleine maand nu. Super leuk! We hadden ook een golden retriever, maar die hebben we helaas moeten in laten slapen op 12 september, hij mocht maar 7,5 haar worden. Ik ben al sinds mn 19e volledig afgekeurd, en heb dus ook een Wajong uitkering, daar zal ik nooit meer vanaf komen. Sinds een aantal maanden heb ik heel veel last van m'n ptss en depressie, heb daar dan ook hulp voor gezocht, en heb vrijwilligerswerk weer opgepakt. Ik werk sinds 2007 op en af bij de dierenambulance hier als bijrijder Helaas zal ik spoedig vanwege zwangerschap hier weer mee moeten stoppen, en dat vind ik wel heel erg jammer.. Verder weet ik niet echt wat te vertellen
Heeeel herkenbaar inderdaad. Ik hoop echt dat ik niet te veel spanningen ga ervaren. Heb mezelf wel toegezegd anders meerdere pretecho's te laten maken als me dat een beter gevoel gaat geven
Nou dan doe ik zelf ook maar mee Mijn naam is Melanie, ik ben 27 jaar en woon in een klein stadje in de buurt van Gouda. Ik ben al 12 jaar samen met mijn man en hebben vorige jaar een schrikkelbaby mogen krijgen haha. De hele familie had hier al schrik om toen ze hoorde dat ik op je maart was uitgerekend. Ik werk als verpleegkundige in het ziekenhuis in de Nieuwegein. Sinds maart ben ik afgestuurd. Hiervoor dus 4 jaar lang kraamverzorgster geweest. Wij hebben thuis 1 kat. Mijn vorige zwangerschap ging best prima op ernstige bekkenklachten na waarvoor ik nu nog steeds bij de fysiotherapeut loop. Zoals al eerder verteld wel een bevalling/kraamtijd gehad waar ik niet echt positief op terug kijk. (Weeen zorgde voor extreme bekkenpijn, mis prikken van ruggenprik, niet vorderende ontsluiting waarvoor weeopwekkers, vacuüm, knip, 1,2L bloedverlies, wondgenezingsproblemen en trombose) daarnaast kwam toen de kleine 2 weken oud was tante Corona om de hoek kijken. Waardoor ik dus volledige geïsoleerd thuis zat. En ik als een van de weinige kraamvrouwen blij was met 10 weken weer te kunnen werken. Al met al. Ik hoop dat deze zwangerschap en voornamelijk bevalling (als we zo ver mogen komen) heel anders gaan zijn. Hobby’s: dansen, zingen, gek doen met vrienden/familie
Oh dames, ik hou jullie niet bij haha Herfstvakantie zit erop .. morgen eindelijk weer een beetje ritme en regelmaat ( en hopelijk wat meer tijd voor dit forum) Hier omgeving Rotterdam Ben 30, al 10 jaar getrouwd en sinds 3,5 jaar fulltime moeder , heb mijn baan in de zorg opgezegd omdat ik zo niet gelukkig was daar Hopelijk in de toekomst iets voor mezelf maar voor nu genieten van mijn kinderen..
Wat een verhalen weer, hou het ook echt niet bij hoor. ik ben samantha, 32 jaar wonen in het zuiden van Limburg in het dorpje stein en ben mama van 2 jongens. Helaas is hun vader overleden aan longkanker. We hebben nog een mooie tijd samen gehad en doen we het met zijn 3 heel goed. Later ben ik ons huis gaan opknappen en ben ik mijn huidige vriendje tegen gekomen in me eigen huis. Ondanks dat deze zwangerschap niet gepland is is het zeker welkom. Mijn huidige vriend is best geschrokken maar gaf aan er zoveel als mogelijk te zijn. Wel werkt hij als eigen baas best veel en heeft zelf nog 2 kindjes. Samen wonen wil ik nog niet (relatie te kort voor) maar hij hij kan hier alle tijden slapen of er zijn. Hopelijk loop dit goed, belangrijkste is dat hij er op de eerste plaatst gaat zijn voor de kleine en hopelijk ook voor ons allemaal. heb het ondanks mijn zwangerschapsduur wel gezegd tegen mijn familie, ze zijn allemaal best geschrokken vooral me vader heeft logisch even tijd nodig. Die maakt zich als ouder toch zorgen. Ik werk in de zorg bij mensen thuis, en ben zoveel als mogelijk thuis voor de kindjes. We hebben ook 2 poezen genaamd bodhi en snowy.
jeej, voor veel mensen was Corona niet leuk maar kan me voorstellen dat je je dan geïsoleerd voelt. Dan ben ik ook blij met mijn werk hoor. hopelijk word deze zwangerschap en bevalling wat minder heftig en kun je meer genieten.
Nou daar gaan we.. Ik ben Erzi ( overigens niet mijn echte naam ) ben 32 jaar.. mama van 2 meisjes van 8 en 4.. werk als kvz en doe de opleiding tot Lactatiekundige. Mijn eerste dochter was ongepland en vergat 1x de pil.. heftige bevalling en nasleep dus wilde absoluut geen 2de meer.. was veel te druk met alles via een boekje te doen ( wat off course niet hielp ) en maakte me overal zo druk om en vond t ontzettend zwaar. maar toch overstag gegaan.. na 4 miskramen ( 3 spontane en 1 windei wat een curretage werd ) zwanger van de jongste! Van haar heel erg genoten maar absoluut niet van de zwangerschap. Ik had vergeleken met de oudste een droom bevalling.. thuis in bad binnen 2 uur! Heb van haar heel erg genoten met dragen, borstvoeding, samen slapen…alles gedaan wat mijn gevoel zei.. en watttttt heb ik genoten van haar! En dat wil nu weer.. zwanger zelf vind ik echt vreselijk maar het is t waard o en heb 2 katten en 2 Vlaamse reuzen!
Die pretecho zijn ook zo leuk , je kunt er eigenlijk geen genoeg van krijgen die echo’s , zijn er eigenlijk te weinig
Speciaal is dat zeg uit dezelfde cryo’s Hoe vonden de kids het , die vooral van 10 dat hun viervoeter overleed. Kinderen hechten zich soms zo aan dieren.
Wie weet is deze zwangerschap wel extra fijn Maar de baby tijd is waar velen naar uit kijken natuurlijk.
Dat is echt een heftige tijd voor jullie geweest. Wat een angst moet je gevoeld hebben. Angst om te verliezen wat je zo lief hebt. Gelukkig gaat het nu goed met je kindje, maar kan me zomaar indenken dat er altijd een soort angstige ondertoon is.. of valt dat mee? @Erzi hier precies zo! Ik heb het nu gek genoeg echt een heel stuk minder, maar dat komt vast wel. Ik denk dat ik me nog een beetje afsluit omdat ik eerst wil zien of het hartje klopt. Zodra dat goed zit, bind ik me meer en dan beginnen de zorgen.. toch die angst om te verliezen. Over mij.. ik ben 29 jaar, 7 jaar samen waarvan 3 jaar getrouwd met mijn man. Woonachtig in de buurt van Eindhoven. We hebben een zoontje van januari 2020 en hier loopt nog een poezekind rond die het liefst elke avond op mijn schoot ligt te slapen. Ik heb een aantal jaren in de HR gewerkt maar sinds onze zoon ben ik fulltime thuis. Ik moet eerlijk bekennen dat ik fulltime thuis zijn best zwaar vind omdat ik het idee heb dat ik naast mama eigenlijk niets meer ben. Nu besloten met mijn man dat als ons 2e kindje oud genoeg is, ik weer ga werken en een universitaire studie oppakken die ik heel graag wil volgen. Ik vind het leuk om te schrijven, heb nu o.a. 2 blogs op Mamaplaats staan! Daarnaast lees ik heel veel en voornamelijk over hoe ons brein werkt en hoe wij zelf een heleboel in de hand hebben zonder dat wij dit zelf in de gaten hebben (ik bespaar jullie de details, want ik ben daardoor zo erg gefascineerd dat ik daar wel uren over kan kletsen ), maar ook hoe ons lichaam werkt en wat je kunt bereiken met voeding. Ik hou van de natuur en kan dan ook uren lang natuur docu's kijken en zien hoe wonderbaarlijk onze wereld is en hoe speciaal de natuur alles regelt. Als ik dit zo teruglees lijk ik wel een geitenwollensokken moeder of een flinke nerd, maar ik kan je verzekeren.. dat ben ik niet .
Hier ook een paar jaar thuis gezeten , wel gestudeerd aan huis, maar nee , laat mij maar ook gewoon kunnen werken en gelukkig kan ik dat ook. Wel allemaal interessant, het leven heeft ons zoveel te leren.
Mn dochter van 10 was net als wij kapot van verdriet, ze is ook met me mee geweest dat we 'm gingen laten inslapen bij de dierenarts.. dat wou ze zelf. Toen heeft mn beste vriendin om mn jongste dochter gepast, mn vriend was op dat moment van huis voor werk. Ja dit word een vol broertje of zusje van d en jongste ben benieuwd hoe ze t gaat vinden haha En hoe mn oudste t zal vinden als ze hoort opnieuw grote zus te worden
Volgens mij ben ik weer bijgepraat, als ik iemand vergeten ben, mijn excuses. Dan heb ik tussen de vele berichten door met jou bericht niet gezien. mest me opvalt is dat iedereen die zich al heeft voorgesteld, poezen heeft. Onze jongste poes is extra speciaal voor mij. Deze heb ik met de hand groot gebracht toen me man zoek was en ja we hebben er van genoten en hij heeft haar een naam gegeven. Voelt heel speciaal
Nooit leuk je dierenvriend moeten missen. Ja dat is misschien wel het leukst om te vertellen tegen de kids.
Ik ben opgegroeid met katten, we hadden 2 Siamezen, de 1 is 19 geworden en de ander 22 (die van 22 ha dik mee genomen toen ik t huis uitging, anders was ie nooit 22 geworden). En vanaf toen altijd katten gehad ook zelf.. mijne zijn nu 6 jaar en 3 jaar
Idem.. ik hecht mij er nu ook niet veel aan.. uit zelf bescherming.. ook durf ik nog steeds niet de vk te mailen voor aanmelding. Maar heb mijzelf beloofd t volgend week te doen.. dan Ben ik 6 weken..