Ahh dat is zuur! Ontzettend jammer. Al snap ik het vanuit de werkgever stiekem ook wel weer, als je kan kiezen tussen een zwangere of een niet-zwangere. Maar ja, daar heb je niks aan en ze mogen dat ook niet als reden opgeven.
Ik weet het ook helemaal niet zeker he. Maar de reden die ze geven (icm geen verbeterpunten nav gesprek) vind ik gewoon een beetje vaag Maar 't is al geland, heb er vrede mee, en dit biedt weer andere kansen!
Kan het me voorstellen. En je mag echt altijd klagen over kwaaltjes, hoe klein ook! Anders mag je ook nooit klagen over je gebroken enkel want 't had ook een gebroken nekwervel kunnen zijn, snap je Ik voel je helemaal. Ik vind zwanger zijn geen klap aan, al kan ik 't deze keer ook beter hebben dan de vorige keer. Nu is er ook veel afleiding en ik weet al concreter waar ik 't voor doe. Dus ja, echt volkomen herkenbaar! Voor mij kwam 't genieten na een week of 2/3 postpartum Voel je daarin dus ook niet alleen als je HET gevoel niet direct hebt mocht de baby er zijn. Mijn partner zei na twee dagen dat ie zoveel van d'r hield, ik had daar nog totaal geen ruimte voor. Na 14 dagen ongeveer kwam het opeens wel binnen. Zoveel mensen, zoveel verschillende ervaringen, en allemaal zijn ze normaal
Oeffff dit is ook herkenbaar. Hier ook een lange weg met eetproblematiek achter de rug, en hoewel ik ook na m'n hele traject dankbaar ben dat het gelukt is (zeker als ik om me heen en op het MMM forum nog steeds vriendinnen heb waarbij het níét lukt) dan voelt het zo.. ondankbaar? Maar oh god, als ik mezelf al en toe in de spiegel zie staan kan ik wel janken. De angst dat dit voor altijd blijft is zó intens. Het helpt bij mij ook niet dat ik juist door m'n pcos best rigoureus anders ben gaan eten en daardoor enorm ben afgevallen (van 64 naar 56kg bij 1,70). Nu was dat te enthousiast, maar het is dan heel raar om jezelf opeens zo te zien groeien. Ik weet dat het zo hoort, en dat het goed is.. maar pfff :') Dus ik voel me even heel gezien hoor, dat jullie allemaal dat dubbele gevoel herkennen. Ik voelde me toch echt af en toe slecht ervan maar als ik jullie zo hoor dan denk ik eigenlijk dat het best normaal is dat je gewoon een hele hoop gevoelens en ideeën erover hebt. Logisch ook natuurlijk, maar toch. Dank voor de herkenning
Ohhh spannend! En balen van de rugpijn, zeker als je er weinig aan kunt doen op dat vlak. Wilde jij niet ook iets van zwangerfit/sport gaan doen? Hopelijk helpt dat!
@pingpongpcos goed dat je het uitspreekt ook hoor! Het is heel normaal. Ik heb gelukkig geen eetstoornisverleden, maar heb het ook lastig met m'n veranderende lichaam. Buik, maar ook groeiende borsten bijvoorbeeld. Dit voelt niet als "mijn " lichaam. Kan me niet voorstellen hoe dat voelt als je een verleden hebt waar je gewicht/omvang echt een rol in speelt. Ik kijk nu ook echt uit naar pakweg september 2025 gok ik, dan neem ik een personal trainer in de arm en wil ik me op mijn fitheid richten. Tot die tijd geef ik me maar volledig over aan 't proces.
Ik vind zwanger zijn ook niet echt leuk. Ik kan wel genieten van de beweging in mijn buik en het met zn tweeën zijn (alsof we de hele wereld samen aankunnen ) Ik geniet ook van de tijd dat we uitkijken naar dat wondertje en ons huis weer fijn op orde maken. Ik geniet er juist wel van dat mijn buik zo groeit. Ik ben daar echt trots op, dat ik zo'n wezentje mag dragen en hoe bijzonder zo'n vrouwenlichaam in elkaar zit. We doen het dan toch maar! Maar al die ongemakken en niet lekker in je vel zitten, brrr, nee hoor! En het duurt ook zooooo lang.
Het misselijke valt wel mee. Maar gewoon zodra ik iets eet zit ik dus echt gewoon zó vol. Alsof ik bij een all you can eat heb gegeten na 3 uur. En dan heb ik een half bordje eten op en daarna word ik wel misselijk
Ohhhh jaaaa dit herken ik wel, 't begint nu, ook weer maagzuur. Echt verschrikkelijk, vorige keer was onze werknaam Rennie (naar de maagzuurremmer ). Maar 't begint weer, dus ik zou vast aandelen kopen als ik jullie was want ik ga binnenkort wss weer los.
Van mij mag het heel snel april worden. Opzich vind ik het zwanger zijn leuk, zeker de bewegingen en de groei van de buik. Maar de kwaaltjes maakt het wel minder. Merk dat ik veel hoofdpijn heb deze dagen. Ook het overgeven in de ochtend is terug. Gelukkig alleen in de ochtend en toch nog af en toe wat misselijk. Dat maakt het wel dat de tijd super snel mag gaan. En zeker ben ik dankbaar. Maar deze zwangerschap is wel zwaarder dan mijn eerste. Maar hoe dan blijft het hartstikke bijzonder en zou ik zo weer overdoen.
Vanmorgen de 20 weken-echo gehad en het zag er allemaal goed uit. Wat een luxe, opnieuw een onbezorgde zwangerschap so far!
Wat een opluchting om te lezen dat de meesten hier een zwangerschap ook niet (alleen maar) als iets fantastisch zien, maar toch regelmatig ook wel als lastig. Ik heb geen last van het feit dat ik een groeiende buik heb en een paar kilo zwaarder ben (hoewel ik ook moet zeggen dat dat tot nu toe heel erg meevalt). Mijn groeiende buik vind ik ook wel weer leuk; ik vind het leuk dat mensen nu ook aan de buitenkant kunnen zien dat ik zwanger ben Echter, dat mensen dingen zeggen als: "Wat een mooie buik!", daar begrijp ik dan weer niet zoveel van haha. Ik vind het niet lelijk, maar ook niet bijzonder mooi: Gewoon anders en dat bekijk ik wel met verwondering. Als ik dan in de spiegel kijk, kan ik me er wel elke keer over verbazen dat mijn lichaam gewoon echt al bijna 23 weken een ander mensje aan het 'creeeren' is. Ook realiseer ik me nog steeds dat ik echt een geluksvogel ben dat het allemaal maar gelukt is en dat alles nog steeds heel goed gaat met de baby. Echter, vind ik zwangerschap alleen maar leuk? Nee Ik zou echt wel weer gewoon een nacht willen slapen zonder dat zwangerschapskussen, zonder elke keer naar de wc te moeten, zonder maagzuur (ook begonnen sinds een paar dagen). Ook ligt rugpijn al snel op de loer; ik moet echt regelmatig opstaan van mijn bureau en een rondje lopen om niet helemaal te verstijven in mijn rug. Aan de ene kant denk ik; Wow, al bijna 23 weken. Aan de andere kant denk ik ook: Poeh, nog een week of 17/18 te gaan... Hoe dan?! xD Ik vind het vooral heel bijzonder om een keer mee te maken en had het niet willen missen. Sta ik meteen te springen om het nog een keer te doen? Mwahhh
* breekt even in * Andere forum is een beetje doodgebloed, waarschijnlijk door het appgroepje waar ik me niet zo fijn in voelde. Maargoed ik wilde even zeggen dat ik wel kan huilen na jullie berichten. Ik krijg als het goed is mijn 5de gezonde kindje en oh wat ben ik dankbaar en blij, maar ik HAAT zwanger zijn. Zelfs dit keer nu de misselijkheid echt reuze meevalt ten opzichte van de vorige zwangerschap.. Vandaag mn zwangerschapsbroeken binnen, heb zelf geen eetstoornissen gehad maar die groeiende buik.. ik vind het vreselijk! En ik ben een beetje bang omdat dit het "fijne" trimester moet zijn.. Ik zie ook enorm op tegen bevallen ookal kijk ik er elke keer weer mooi op terug, de verloskundige zegt dat ik goed kan bevallen maar toch.. de angst weer, de eerste weet je niet wat je te wachten staat en ja de 2de en 3de deed ik ook gewoon. De 4de kreeg ik lichte paniek als ik aan de bevalling dacht, zo erg is het nog niet maarja ben nog net geen 17 weken.. Ik las dat een aantal hier bekkenpijn hadden, vreselijk is dat he? Ik had gisteren voor het eerst dezelfde pijn als einde zwangerschap, gelukkig trok het snel weg maarja hopelijk blijft het uit want ik kon amper lopen van de pijn! Vorige zwangerschap begon het met 18 weken. Maar voor de rest lees ik allemaal leuke dingen gelukkig! Hier weet manlief het geslacht al, alleen hij haha maar ik vertrouw hem compleet om zn mond te houden. Momenteel zijn we aan het verbouwen en meubels in elkaar zetten dus eenmaal mijn meubel er is voor de baby ga ik meteen kleding kopen, unisex haha wil niet te laat beginnen, vorige keer heb ik huilend de was opgehangen met 35 weken (van de pijn).. Nou goed, genoeg geklaag, hopelijk is het snel april voor jullie en mei voor mij
Je mag altijd hier mee kletsen! Maare begrijp ik goed, dat jou man het wel weet. En jij het niet wilt weten? Of komt dat later? Vind knap als hij zijn mond kan houden! Ik zou mij verspreken haha
Och @Karelloos je mag hier gerust meekletsen hoor! Wat is een maandje (of minder) nou? Misschien ebt de 'angst' voor de bevalling weer weg, misschien niet, maar hoe dan ook komt het weer goed. Ben je vorige keren snel bevallen? Als het goed is ben je er ruuuuuim binnen 24u vanaf, misschien kan dat je mantra worden Ik had ook extreme bekkenpijn rond jouw termijn! Ging na een kleine week weer vanzelf weg, bekkenfysio zei dat het ook een piek in relaxine is rond die tijd. Hopelijk is het niet het begin van weken/maanden klachten, maar is het ook tijdelijk. En ik heb dezelfde vraag als Lauren, dus je man weet het wel, en jij niet? Wat grappig. Lijkt me heel lastig geheim houden met een naam kiezen.
Hey Karelloos. Natuurlijk mag je hier meepraten. We zijn alleen iets verder maar voor de rest hoor je er nog steeds bij hoor Wat jammer dat het is doodgebloed in die andere groep, wij hebben ook een appgroepje maar blijven hier toch ook spammen Mocht je hier evt nog bij willen stuur me dan even een berichtje
En vandaag ben ik 23 weken. Sinds ik heb gedroomd dat mijn vliezen braken en ik in het ziekenhuis lag en ze niks deden ben ik toch wel aan het aftellen tot die levensvatbaarheid. En die komt nu toch echt wel heel dichtbij
Wat leuk! Ik zat me nog af te vragen of dat appgroepje er nou was, omdat het best actief is hier. Fijn dat het naast elkaar bestaat En nog een weekje tot de 24-weken mijlpaal! Bizar, het gaat zo snel he (of denk je daar zelf anders over hahha).
Nee zeker niet. Bij de eerste duren het echt jaren voor ik 20 weken was en nu is het echt zo snel voorbij gevlogen! Moet zeggen sinds die droom gaat het iets langzamer omdat ik dus opeens die angst had dat dit zou gaan gebeuren en dat ik dan niet bij de 24 weken grens zou zijn En ja het whatsapp groepje is zeker nog actief en heel gezellig