Ook hier even een berichtje van mij.. Als leven lijden wordt Als ademhalen strijden wordt Uit liefde laten we je gaan In ons hart blijf je altijd voortbestaan Lief klein mannetje van ons, wat hebben we naar je uitgekeken en wat was je welkom, maar wat is de natuur soms hard. Zoek mijn lieve Lis op daarboven en berijdt de wolken samen met haar. De mooiste, stralendste sterren aan de hemel, dat zijn jullie samen... Vrijdag 15 januari om 20.29 is onze zoon Mason Alexander geboren. Hij heeft nog een uur levend in onze armen gelegen zodat we heel mooi afscheid hebben kunnen nemen. De bevalling was heftig, ik heb vrij veel bloed verloren en ze hebben op OK de placenta moeten verwijderen, maar ik ben inmiddels wel thuis en zolang ik rustig aan doe gaat het goed. Overigens is "Lis" die ik hierboven benoem mijn oude paard, overleden in 2017 en het meest fantastische paard wat ik ooit zal kennen. Het moment dat we kennis maakten was het moment dat we afscheid namen. Bij het verwijderen van de placenta is gevonden dat ik een (waarschijnlijk) lichte vorm van uterus bicornis heb, dus een baarmoeder met een dubbele hoorn. Ik heb er niet veel van meegekregen, maar hier wordt nog verder naar gekeken. Volgens mijn man is er gezegd dat we ons vooral geen zorgen moeten maken en dat we bij een volgende zwangerschap alleen wat extra onder controle staan omdat het risico op vroeggeboorte vergroot is hiermee. Heel heftige dagen dus alles bij elkaar. Ik ben dan ook doodmoe en verdrietig, maar heb wel heel fijne mensen om ons heen die goed voor mij/ons zorgen en mijn man is de liefste en beste van allemaal momenteel...
Wat een dubbel bericht het is nog helemaal geen mei. Het is troostend dat hij nog een uur levend bij jullie is geweest. Hij heeft jullie mogen ontmoeten en jullie hem, ook al was het voor zo kort en veel te vroeg. Ik hoop dat Mason nu op een fijnere plek is <3
Pfff wat heftig! Ik kan mij niet voorstellen wat jullie nu allemaal doormaken. Fijn dat jullie veel steun hebben. Ik wil jullie heel veel sterkte wensen. <3