@Kyra; gefeliciteerd wat een snelle bevalling! WAUWIE!!! @Anne Rose, ben trots op je! Hopelijk gaat 't wat doen. Ik ben vanmorgen ook wederom gestript....dus ook weer afwachten maar!
Gefeliciteerd Kyra jij bent nog sneller dan ik haha. En gestripte meiden wil het al een beetje doorzetten? Hier gaat alles super! Kleine zit alweer op zn geboorte gewicht, ben al twee keer even buiten wezen wandelen heerlijk! S' nachts ligt hij ingebakerd en slaapt hierdoor heerlijk vast, en komt dan om de 3/3.5/4 uur dus prima. BV gaat steeds beter, dus zit echt op een blauwe wolk! Onze dochter moet wel wennen aan de situatie maar dat is ook wel logisch, we moeten allemaal wennen haha.
Goed om te horen AnneRose. Viel het verder een beetje mee? Ik duim voor je dat het bij deze ene keer blijft en dat het maar snel op gang mag komen. Hopefor2, jeetje hij doet het goed zo te horen. Fijn hoor. Geniet er lekker van. Het lijstje van nog te bevallen dames wordt steeds kleiner zeg. Hoop jongens geboren ook. Ben benieuwd wat het hier wordt. Roze of blauw. Ik wordt steeds nieuwsgieriger. Hier nog helemaal geen klachten verder, behalve de ondertussen bekende stekennin onderbuik. Vanavond ga ik beginnen met de 24 uur urine opvangen.
Ons mannetje is alweer 1 week oud. De kraamzorg was gisteren voor het laatst, en vandaag mocht mijn man aan de bak. Ik voel mij nog erg labiel, moe en veel bekkenpijn Ik dacht dat het zwanger zijn teveel was, maar eigenlijk voel ik mij nu nog beroerder. Hopelijk trekt het snel bij! Gelukkig heeft hij nog een week vrij, maar daarna moet ik toch echt weer aan de bak in huis. De klein man doet het wel heel goed, de borstvoeding is goed op gang. Een heerlijk mooi mannetje is hij <3
Gefeliciteerd kyra, wat een snelle bevalling! En wat fijn langley dat je weer thuis bent. Nu echt lekker genieten Annerose. Fijn toch dat ze wel kon strippen, jammer dat je nog niets voelt. Jammer sammie dat je je nog niet top voelt. Ik hoop eigenlijk ook wel dat het na de zwangerschap beter zal gaan. Langzaam maar zeker wat meer vooruitgang en op naar herstel. Maar miss duurt dat nog even. Vandaag even naar de stad geweest, weer wat gewandeld. Ik voel echt nog niets. Alles is weer rustig. Ik vind dat wachten echt zo moeilijk. Ik wil gewoon bevallen! Soms gaat het goed en soms kan ik er echt boos om worden. Of verdrietig. En soms gaat het wel oké. Maandag weer strippen. Ik hoop zo dat er wat meer vooruitgang is. En dan krijg ik ook een afspraak met de gyn en dan (pas) gaan we het over inleiden hebben. Maar dat zou vanaf 1 juni al kunnen, dus daar ga ik dan maar voor.
Hoi dames, Ik weet het even niet meer hoor... Zit er een beetje doorheen Vannacht opnieuw een rustige nacht gehad. Het strippen heeft dus totaal niets uitgehaald! Ik snap het niet... Waarom nou niet? Ik ben na het strippen maar huis gegaan en lekker in bed gekropen. Ik lees op sommige sites dat je juist in beweging moet blijven na het strippen. Heb ik hiermee mijn kans verpest? Ik voel me teleurgesteld. Teleurgesteld in mijn eigen lichaam, dat maar niet mee wil werken! Ben ik de bevalling onbewust aan het tegenhouden? De klok tikt door. Nu alweer 41.2 weken zwanger. Nog 5 dagen de kans om te bevallen in het geboortehuis, maar langzaamaan geloof ik er zelf niet meer in... Ik heb me over mijn angst heen gezet om te laten strippen, maar alles lijkt verdorie voor niets te zijn... Wat doe ik fout?
Jeetje annerose, wat naar dat je je zo voelt. Ik kan me voorstellen dat je teleurgesteld bent maar ik geloof echt niet dat je iets fout doet! Probeer zoveel mogelijk te ontspannenen, leuke dingetjes doen voor wat afleiding (hoe klein misschien ook) en de tijd een het beetje los te laten ( ja ik heb makkelijk praten). Snap heel goed dat het lastig is en jullie kleintje je zolang laat wachten. Aan de andere kant, elke dag die jullie kleintje mee pakt in de buik is nog mooi meegenomen en is een extraatje voor straks na de geboorte. Ik hoop dat het voor jou echt niet meer lang gaat duren! Kop op!
Ik denk ook niet dat je iets fout doet Annerose! Het lijkt me ook echt heel zwaar om zo ver over tijd te zijn.. Dan kan ik me de frustratie en vragen echt wel voorstellen. Ik moest wel mijn rust nemen na het strippen hoor, maar het is miss ook maar net dat zetje dat je lichaam nodig heeft. Als het komt dan komt het, dan kun je dat niet tegenhouden. Maar soms denk ik ook wel dat ik door alle spanningen de boel tegenhoud, of vertraag. Ik weet het niet. Maar ooit komt je beeb er wel uit, hoe dan ook. Maar snap dat je dat liever op de natuurlijk manier hebt. Denk dat afleiding dan idd het beste is, hoe moeilijk ook.
Ik heb nog niet helemaal bijgelezen dames. Hoop voor iedereen die nog wachten, dat jullie ook snel jullie kleintje mogen bewonderen in je armen. Spannend hoor, maar weet zeker dat jullie het allemaal kunnen! Even mijn update over de bevalling mogelijk voor andere die nog moeten ook prettig om te lezen. Zoals ik er nu op terug kijk (en was echt wel bang voor hoe en wat allemaal) ben ik lachend door de hele bevalling gegaan. Ik begon natuurlijk al met 4 a 5 cm ontsluiting die ik door alle voorweeën kado heb gekregen. Het was dus direct vliezen breken en afwachten. Ik had wel weeën maar voelde er niets van, het was alleen op de ctg te zien. Omdat ik er te vrolijk met te bij lag, hebben ze na een uur me aan het infuus gelegd met weeën opwekkers. Na een uur waren de weeën voor mij nog steeds nauwelijks voelbaar, niet vervelend of pijnlijk. Ze kwamen volgens de artsen ook te ongeregelmatig dus weer opgehoogd. Weer een uur wachten maar ook dit deed het me niet zoveel ik praatte nog steeds vrolijk door. De weeën leken wel wat meer toe te nemen maar nog steeds onregelmatig. Het werd dus weer opgehoogd. Tegen 12.00 uur waren mijn praatjes over en had ik een weeënstorm van weeën die 8 a 9 minuten aanhielden met soms een pauze van maar 1 minuut... soms was het ook anders om, een wee van 1 minuut met 4 a 5 minuten rust er tussen. Onregelmatig dus maar behoorlijk pittig. Dat was het moment dat ik wilde weten hoever ik inmiddels was om eventueel pijnbestrijding te bespreken. Ik zat toen tussen de 6 a 7 cm het kon dus alle kanten op... omdat ik dit geen uren zou volhouden qua heftigheid en omdat het zo onregelmatig kwam kon ik ze moeilijk opvangen, heb ik gekozen voor een ruggenprik. Na 7 cm ontsluiting zou ik die keuze niet meer hebben en ik durfde de gok niet te wagen dat het mogelijk nog uren kon duren. Nou de ruggenprik was gezet en hoppa daar kwamen mijn vrolijk Klets praatjes weer. Na een uur kwamen ze weer kijken hoever het stond en om te zien of ze nog verder gingen ophogen. Dus zij voelen en kijkt me met grote ogen aan.... je zit op 10 cm. Oei... dat ging heel snel. Dus ja, daar lag ik met 10 cm ontsluiting en een ruggenprik die net werkte. Met de werkende ruggenprik mag je niet gaan persen dus dat werd wachten. Ze hebben de ruggenprik uitgezet en hopen dat het snel uitwerkt zou zijn. Na 2,5 uur kwam het gevoel van weeën langzaam terug. Niet pijnlijk maar kon zonder op de ctg te kijken wel aangegeven wanneer er 1 kwam. Dat ging de goede kant op. Na nog een half uurtje weer testen, de weeën kwam nog steeds zeer onregelmatig maar ik merkte ze wel op als ze er waren, al deden ze niet zeer. Toen is de arts erbij gehaald om te kijken of ik kon proef persen op weeën. Gelukkig kregen we dan eindelijk toestemming. Na 3 keer testen met persen was de arts volledig om. Zo jij kan zeker beginnen met persen! Ik was ook om, als dit het was, nou dan heb ik me echt zorgen gemaakt voor niets, dit ging wel lukken. De klok werd gezet en ik mocht nu voor het echt begonnen. Sommige weeën kwam pas na een minuut of 5 a 6 dus tussen persen door hebben we nog kunnen praten en grapjes gemaakt, het was gewoon wachten, soms kwam er eentje direct achter de andere en was er volle concentratie nodig. Maar het viel me erg mee en heb eigenlijk totaal geen pijn ervaren, behalve dat het heel veel kracht kost wat erg vermoeiend is. Pas bij de laatste 3 persweeën kreeg ik kramp in mijn been wat wel erg vervelend is om dan nog kracht te verzamelen maarja, je moet door.... Wat me wel echt pijn deed, was toen het hoofdje stond en ik moest wachten tot de volgende wee. Omdat juist de weeën soms lang op zich lieten wachten had ik geen idee waar de volgende kwam en ik trok dat echt niet zo goed. Uiteindelijk dacht ik iets van een wee te voelen en ben gaan persen (waarschijnlijk zonder duidelijke perswee) en is onze Max na 1 uur en 6 minuten persen, geboren om 19.56 uur. Voor mij begon eindelijk toen pas de pijnlijke ellende. De placenta wilde niet Los komen en ze bleven dus maar vanalles uit proberen. Meerdere keren vloeistof in gespoten om de weeen door te laten zetten, op mijn buik hangen en duwen, moeten persen terwijl hun aan het frutten zijn bij de navelstreng en hun uitstraling die steeds zorgwekkender werd en jij ligt tegelijk ook met je kindje in je armen. Uiteindelijk is er overlegd met een andere arts of ze nog 1 keer ging proberen met duwen of dat het toch naar de ok werd... die arts wilde hetzelfde nog proberen om het te kunnen beoordelen dus ook zij volop in buik hangen met haar gewicht, terwijl de andere van onder bezig was en gelukkig met flink mee persen, kwam hij er eindelijk Los en eruit.... Toen dacht zo nu hebben we het gehad voor vandaag.... maar nee.... ik bleek toch een scheurtje te hebben.... dat moest nog gehecht worden. Zo ook dat heb ik ervaren als geen pretje. Ik was kapot, wilde even rust en even genieten van ons mannetje met mijn vriend en dat kon nog steeds niet..... ik brak en wilde echt niet gehecht worden... maar helaas had ik geen keus.... terwijl ze arts aan het hechten was, was ik even minder vrolijk en was echt over de toeren.... (heb uiteraard na het hechten direct mijn excuses aangeboden) eindelijk waren ze om 22.00 uur dan echt klaar met mij, (2 uur na de geboorte) en konden we even genieten en onze ouders even kort bellen..... en werd er een kamer geregeld op de kraamafdeling. Ik kreeg nog even een frisse wasbeurt en om 23.00 uur waren we op de kraam kamer. Echt de bevalling was eigenlijk heerlijk te doen en mag echt niet klagen, alleen de na sleep ...... maar goed. Ik had me op alles voorbereid en het is me erg mee gevallen!
AnneRose: ah wat vind ik dat rot voor je. Gebeurd er ondertussen al wat of nog steeds geen vooruitgang na het strippen? Ik duim voor je dat het alsnog op gang gaat komen en dat je maar snel mag bevallen op de plek waar jij graag wilt. Fenne: fijn dat de bevalling achteraf alles meegevallen is. Gelukkig ook de placenta nog losgekomen zonder operatie.
Nee nog altijd niets te melden hier... Ik ben de hele dag een beetje aan het rommelen geweest in huis. Boodschappen gedaan... (Expres de winkel die het meest ver weg ligt) Bukken voor dingetjes die ik normaal door vriendlief over laat.. Ik kan merken dat ik geen rust in mijn kop heb. Ik ben boos op mijn eigen lichaam.. het luistert niet naar wat ik wil, waarom zou ik dan wel naar mijn lichaam luisteren? Niet de juiste instelling, ik weet het. Maar ik ben gefrustreerd en krijg het er maar niet uit Ik ga morgen weer de vk bellen. Heb eigenlijk dinsdag weer een afspraak om te strippen, maar ik ga vragen of ze morgen al een plekje voor me hebben. Ik heb nu nog 5 dagen de tijd om in het geboortehuis te mogen bevallen. Dinsdag zijn dat er nog maar 3! Dus om morgen weer een hele dag te moeten doorwandelen zonder iets te doen, voelt voor mij als een verloren dag. Een dag waarin ik er niks aan doe om mijn kans om te bevallen te vergroten. (Dat het uit zichzelf nog op gang gaat komen, geloof ik zo langzamerhand niet meer in) Aarrghhh deze stress is niet goed voor me! wie slaat mij k.o?
Rustig aan meis. Helaas kan je er gewoon niet veel zelf aan doen. Bel morgen gewoon de vk en probeer een beetje vertrouwen in je eigen lichaam te hebben. Het kan zomaar opeens uit het niks beginnen he. Probeer een beetje uit te rusten. Ik duim voor je
Anne, Wees alsjeblieft niet boos en teleurgesteld op je lichaam! Bij 1 op de 3 vrouwen zet het door tot bevalling. En ze spreken van een gelukte strippoging als de bevalling binnen 48 uur is. Ookal is het strippen niet gelukt, je baarmoeder is wel geprikkeld. Het zou zo maar kunnen dat je bij de volgende poging wel meer ontsluiting hebt, of verweekt bent. Je kindje voelt zich zo thuis in je buik. Wie weet is hij/zij er nu nog niet klaar voor om de wereld te ontdekken, maar morgen wel! Ik ben ervan overtuigd dat als je op een of andere manier te ontspannen, en te accepteren dat je ingeleid wordt, en zo psychisch ook klaar ervoor bent, dat dit de bevalling alleen maar ten goede werkt. Het hormoon adrenaline houdt een andere belangrijk hormoon tegen die wel nodig is om te bevallen. (en dan zou het zomaar kunnen dat het alsnog thuis begint, omdat je ontspannen bent) Hoe moeilijk ook, probeer de komende dagen steeds iets leuks te doen. Waarvan je vrolijk wordt en kan genieten. Over 5 dagen ga je in ieder geval bevallen, en dan ben je een tijdje uit de running Dikke knuff!!
Hier sinds vanmiddag af en aan een paar van die felle steken/voorweeën waar ik al een aantal keer eerder last van heb gehad. Nog niks regelmatigs, maar wel gewoon irritant. Ik merk dat ik er chagrijnig van word. Zet door of laat me met rust Klaar meeeeee. En het doet ook gewoon pijn. En dan voel ik die kleine ook nog gewoon lekker mee schoppen af en toe. En soms nog tegelijkertijd ook. Voelt nou niet bepaald prettig. Denk dat ik meer van mijn kind kan genieten als hij er uit is, dan nu op dit moment, denk ik zo.
@Anne Rose, vreselijk hè dat wachten! Snap je gedachte zeker! Moet soms ook echt 's avonds even flink een potje huilen dat de dag erop zit...zonder babytje in mijn armen...Hopelijk heeft je vk morgen nog een gaatje om te strippen? Ik mag morgen weer bellen en hoop ook dat de vierde poging morgen kan plaatsvinden en dat het onderhand iets gaat doen! Maar merk ook dat met +41 weken je niet echt meer 'leuke' dingen kunt doen, ik lijfelijk niet meer met mijn BI en liters vocht in 't lijf....pas geen een paar schoenen meer...grrr.. Mijn leuke 'dingen' doen bestaan uit door het huis struinen om nog een wasje te kunnen draaien(wasmand is hier voortaan chronisch leeg) en koffie drinken met mijn moeder. Iemand nog tips voor een minder mobiele opgeblazen hoogzwangere/alias wat doe jij nu nog om te tijd te doden?
Goedemorgen dames, Dank voor de lieve berichten. En ik weet dat jullie ook echt wel gelijk hebben hoor, ik moet geduld hebben, ontspannen en de natuur zijn werk laten doen. De baby komt wanneer hij wil, maar toch krijg ik die frustratie maar niet uit mijn hoofd... We zijn opnieuw een nacht doorgekomen zonder enige teken van een bevalling. Mijn maagzuurremmers waren wel op, dus ben de halve nacht geteisterd door mijn maag... @Joycey, ik hoop ook voor jou dat de voorweeën/steken snel doorzetten. Ik had gisteren aan het begin van de avond wat last van harde buiken en zeurderig gevoel in mijn onderrug. Maar ik had dan ook meer gedaan dan ik gemiddeld doe op een dag. Ik ben wezen douchen, in de stille hoop dat het niet weg zou trekken, en het misschien het langverwachte 'begin' zou betekenen. Maar helaas, niets! Dus chagrijnig word je er zeker van! Vooral als die kleine idd ook nog gezellig loopt te trappen in je ribben, of van die gemene steken down under geeft... Pfff dit ken ik nou wel jochie, laat eens wat meer van jezelf zien! Gisteren ook nog wat gezeur gehad met de personen die ons gaan helpen met vervoer naar het geboortehuis/ziekenhuis en de opvang van onze oudste. Achteraf een miscommunicatie, en ze begrepen de dingen anders dan ik had bedoeld (je moet dat soort dingen ook niet via Messenger proberen te doen, want dan komt het altijd anders over dan je wilt.) Qua opvang gaat het dus ook al anders dan ik het liefst zou willen.. zoonlief zou mee moeten (ook midden in de nacht) naar het geboortehuis/ziekenhuis om ons weg te brengen, en dan met hun weer mee naar hun huis. Na de bevalling komen ze ons dan weer ophalen. Waarschijnlijk ziet onze oudste de baby dan in de auto voor het eerst.. of optie 2: ze komen gezellig met zijn allen hierheen om onze zoon thuis te brengen, waarna hij zijn broertje kan ontmoeten, en wij meteen met een huis vol visite zitten. Niet bepaald de eerste ontmoeting met kleine broer die ik zou willen... Ook dit maakt mij weer een beetje verdrietig, maar veel andere opties zijn er niet. Hun zitten ook met kleine kinderen, en ja die kun je niet zomaar even alleen thuis laten. @Wiella, qua leuke dingen doen... Ik ben ook 'zoekende'. Ik heb dan geen BI en mijn lichaam houdt geen vocht vast, dus ben wellicht nog iets mobieler dan jij. Maar ik heb ook moeite om mijn dag door te komen. Een beetje spelen met mijn zoontje, even naar de supermarkt en halverwege een krentenbolletje halen bij de bakker of hem even laten uitrazen in de speeltuin (lukt met dit weer ook niet echt), maar voor het middaguur ben je daar alweer klaar mee. Nou, dan ga je bankhangen... Tv kijken, beetje met je telefoon knoeien.. een vriendin bellen die sinds deze week ook met zwangerschapsverlof is. Of met mijn moeder die nu een weekje vakantie heeft, in de hoop snel op kraamvisite te kunnen komen. Maar verder... Ik verveel me te pletter!