Oef spannend ZJ! Fijn dat het nu weer iets rustiger lijkt te zijn. En hopelijk keert het tij toch bij je buurvrouw. En gaat alles wel goedkomen met haar en de kleine. Bevalplan: nee heb ik niet. Enige is dat ik een baarkruk wel wil proberen, graag een rustige bevalling, geef mij een beetje tijd En ik heb liever nietdat ze mij gaan dwingen mijn benen vast te houden. Daar is mn man voor ik heb daar echt geen kracht voor
Net controle gehad en alles was stabiel, mag van de extra medicatie af, maar blijf wel aan de weeënremmers. Bij mijn buurvrouw is het helaas niet goed gekomen hoorde ik net. Liggen alleen op de kamer, maar deelde de badkamer. Maakt je weer bewust van je rijkdom dat ik de 24 weken al heb gered
Wat heftig van je buurvrouw! Super fijn dat je van de weeen remmers bent! En inderdaad een mooie overwinning die 24 weken voorbij
Even een vraagje... Voelen jullie de kleine ook erg laag? En steken bij schaambot en in de vagina? Ik heb ook wel s harde buiken en felle steken. Ben 2 keer getest op blaasontsteking maar dat is het niet. Herkennen jullie dit? Liefs een over over bezorgde langley
Hoi Langley, Bij mij ligt ukkie ook erg laag. Tijdens de 20 weken lag hij met zijn hoofd bijna onder mijn schaambot. Heeft erg lang geduurd voor ze alles goed kon opmeten omdat meneertje niet wilde gaan verliggen en zij er nauwelijks bij kon met het echo apparaatje. Ik ben letterlijk bont en blauw gedrukt rond mijn schaambeen. Als hij beweegt voel ik hem vaak "zwerven" vanaf de hoogte van het schaambot (waar ik hem het vaakste voel) tot iets boven de navel. Mijn baarmoeder ligt nu tot ongeveer de bovenkant van de navel wat volgens de vk precies op schema was voor mijn termijn en het eerste kindje. Ik heb een paar pagina's terug ook geschreven over de pijnklachten rond mijn blaas en nier. Mijn urine bleek idd schoon te zijn en de vk vermoed dat het de banden zijn en mogelijk bekkenpijn is gecombineerd met het week worden van de spieren en rug. Daar kan helaas de pijn rond mijn nier ook vandaan komen, door minder steun en de blaas die omhoog gedrukt word door de baarmoeder. Ik moet het wel in de gaten houden bij de bekken, anders kan ik daar mogelijk ondersteuning bij gaan krijgen als het erger word of te lang aan blijft houden. Mocht je het niet vertrouwen kun je altijd even overleggen met je vk. Die kunnen het misschien beter inschatten
Bedankt voor je reactie ! Wel een geruststelling. Als ik googlede kwam ik alleen maar uit op indalingspijn enzo... dacht dat is een tikkie vroeg? Mijn vk vermelde dat ze nu nog niks voor mij kunnen betekenen vanwege mijn zwangerschapsduur en zei ook dat het door bandenpijn kon komen. Heb alleen ook wel is menstruatiekramp. Mocht dat regelmatig terugkomen dan moet ik aan de bel trekken. Want dat kon wel overslaan in weëen zei ze. Alleen zullen ze dan nu nog niks doen.. Gauw die 24 weken voorbij racen!
En owhja hihi Mijn zus had het over dat het ook harde buiken of oefen weeën kon zijn (al lijken mij oefen weeën echt wat vroeg nog). Harde buiken schijnt ook rond dit termijn goed te kunnen gaan komen. Maar goed, het lichaam is zich zo aan het aanpassen en ontwikkelen dat niets echt "vertrouwd" voelt en alles meteen zo opvalt. Ik slaap trouwens nu wel (op mijn zij) met een goed voedingskussen onder het bovenste been om o.a. mijn bekken wat te ondersteunen en dat scheelde bij mij tot nu toe wel wat aan klachten in de onderrug
Alles is ook zo nieuw! Bij elk pijntje en kwaaltje kan ik in de stress schieten. Ben zo angstig dat het mis kan gaan. Word er behoorlijk hypochondrisch van..... En doordat ik mij druk maken krijg ik daar natuulijk weer kwaaltjes van... Tjeempie soms word ik gek van mezelf Moet echt leren relaxen
Het enige wat ik absoluut niet wil is getrek met de vacuümpomp, daar hebben ze me de vorige keer enorm gemarteld. Dus als ze niet verder komt, gaan ze maar over op een KS. Ik wil zelf de kleine aanpakken en mijn man de navelstreng doorknippen. De vorige keer heeft hadden ze hem behoorlijk lang gelaten, zodat hij na de KS toch nog de navelstreng kon doorknippen, maar dat is toch anders. Ruggenprik geef ik op dat moment wel aan.
Wat vreselijk voor je buurvrouw ZJ... Jij bent gelukkig de magische grens van 24 weken voorbij en dat je nu van de medicatie af bent is ook een goed teken... Hoe lang kun je eigenlijk aan de weeën remmers zitten? Rustig aan meid (je moet wel ) en hopelijk heb je een goede en rustige nacht. Ik ben nog niet met het geboorteplan bezig geweest. Heb al wel een aantal dingen die ik graag wil, maar moet klinisch bevallen dus het is natuurlijk altijd de vraag in hoeverre ze aan mijn wensen kunnen voldoen... Ik wil bijvoorbeeld dat de navelstreng pas wordt doorgeknipt wanneer deze volledig uitgeklopt is. Zodra ukkepuk voor het eerst de oogjes open doet, moet hij zijn papa en mama als eerste zien en niet 1 of andere ziekenhuis medewerker. Ook wil ik niet dat zijn handjes worden schoongemaakt en dat mijn borsten schoongemaakt worden. Het schijnt zo te zijn dat wanneer je de pasgeborene op de buik van de moeder legt, met z'n handjes en mama's borsten niet schoongemaakt, dat hij zelf de weg naar de tepel weet te vinden voor melk. Een heel natuurlijk proces. Ook wil ik geen pijnbestrijding of wat voor andere medicatie dan ook. Moet al aan de anti biotica en daar baal ik al van... En gekke klemmen of pompen, alsjeblieft niet! Geboren worden is al zo'n trauma voor zo'n kleintje, laat staan dat je met een dikke vacuüm pomp aan je hoofdje wordt getrokken! Het zijn allemaal wensen, maar mochten ze medisch in moeten grijpen, gaan veel van die wensen natuurlijk overboord... De gezondheid en de veiligheid gaan natuurlijk voor alles!
Wat fijn al die geboorteplan-wensen zo kom je toch weer op een hoop dingen waar je zelf niet aan dacht! Maar geboorte met een vacuümpomp, doen ze dat niet alleen als het echt nodig is? Voor mijn gevoel kan ik het er wel in zetten dat ik dat niet wil, (want een pomp houdt meestal ook een knip in) maar het is toch niet iets wat ze standaard inzetten? En mocht het toch gebruikt gaan worden, dan lijkt het me dat het echt niet anders kan. Op ks na dan Ik vind het moeilijk. Ik kijk op tegen de bevalling, heb er best een angst voor. Dus een plan is wel een fijne houvast. Maar het moet niet zo zijn dat ik me daar volledig in vastbijt, en in paniek raak als het niet gaat zoals ik wil. Daar ben ik wel een klein beetje bang voor...
AnneRose, dat doen ze idd als het echt niet anders kan. Ik zal even kort mijn eerste bevalling beschrijven: Om half 6 volledige ontsluiting, maar ik mocht nog niet persen (te druk). Om half 8 mocht ik volledig mee persen. Na een uur was mijn dochter nog niks verder gekomen, dus werd de vacuüm ingezet om haar te helpen. De gyn heeft 4x met haar volle lichaam aan dat ding getrokken (ongeveer een kwartier lang) en nog kwam ze niet verder. Toen hebben ze beslist om een KS te doen. Daar bleek dat Emma omstrengeld was door de navelstreng. Ze had een grote blauwe plek op haar hoofdje van de pomp (zie foto). Bekijk bijlage 488578 Dit keer mag ik weer kiezen voor een KS, maar dat wil ik niet. Ik wil het gewoon proberen. Maar als blijkt dat ze met gewoon persen al niks verder komt, voeren ze maar een KS uit. Mocht ze wel verder komen, maar heeft ze echt even hulp nodig, dan mogen ze de vacuüm proberen.
Fijn zj, dat het weer stabiel is. Wat naar van je buurvrouw zeg. Ik moet nog 3 weken voor die mooie grens, wat een zenuwen krijg ik dan als ik dat soort dingen lees.. Ja, herkenbaar hoor! Alles voel ik en denk ik, wat is er aan de hand. Heb zo om 3 uur snachts maar even mijn angelsounds gebruikt omdat ik me zo zorgen maakte en niet kon slapen. En dan nog was ik niet gerust nadat ik het hartje hoorde.. Ik heb ook lage buikpijn, volgens vk kan het zeker bandenpijn zijn, moet voor de zekerheid ook urine laten controleren. Maar stress kan bij mij ook een grote rol spelen. @sterretje, denk dat je zo toch best wel wat wensen hebt voor je plan, netjes opschrijven en hij is al bijna af Als een badbevalling lukt, en ik voel me goed, dan wil ik ook zelf mijn kindje aanpakken, zelf boven water halen, en gelijk op de borst leggen. En als het kan zelf de navelstreng. Heb toch geen man, dus ik mag dat lekker zelf doen @AnneRose, ik was ook heel angstig. Maar ik heb met echt enorm zitten inlezen, verhalen gelezen. Zou kunnen zeggen dat dat juist meer angst geeft. Maar mij stelt het gerust, mijn fantasie was erger dan de werkelijkheid. En weetje, uiteindelijk komt het meestal wel goed. Niet dat ik uit ervaring kan spreken, maar wel van wat ik lees. In een enkel geval kun je na een aantal jaar nog last hebben, bv van hechtingen die verkeerd zijn gezet, of na een totaalruptuur, incontinentie enzo. Maar genoeg verhalen waarbij dat wel is goed gegaan. Bij de yoga hoorde ik ook meer goede als nare verhalen. Dat geeft je ook vertrouwen. Ik ben ook bang dat ik me te veel ga vasthouden aan mn plan. Vandaar dat ik nog opties openhoud, en weet wat er gebeurd mocht ik naar het ziekenhuis moeten. Jeetje Elsa, wat sneu, zo'n grote plek. Vind het wel dapper dat je het gewoon weer gaat proberen hoor.
Nou ja, het bevallen an sich viel hier best wel mee. Ik had het ook veel erger verwacht. Dit was in 2013: Op zaterdag kreeg ik weeën, maar ik was moe en wilde naar bed. Kortom; de weeën stopte. Zondag had ik al zo'n vermoeden dat het kindje ging komen - na een korte controle in het ziekenhuis had ik toen al 5 centimeter ontsluiting en mocht ik weer naar huis. Zondagavond gingen ze weer verder. Ik ben btw een avondmens, dus ik vond het helemaal heerlijk dat het 's avonds weer begon. Ik heb zondag de hele dag opgeruimd, vaatwasser gedaan, badkamer/wc gepoetst, bedje alvast opgemaakt, gestofzuigd, bedden verschoond etc. Ik wilde ook nog even perse mijn serie afkijken (orange is the new black) terwijl de weeën soms al om de drie minuten kwamen. En nadat ik 2x had gedoucht had ik zoiets van: oké, let's do this thingy. Om 22:30 gingen we naar het ziekenhuis en dat ging allemaal best prima. De dokter zei ergens rond 23:15: nou, je bent nog aardig aanspreekbaar, dus het zal nog wel even gaan duren. Terwijl ik een beetje lag te geinen in het bed en mezelf daar settelde (en nog 2x ging douchen). Maar de weeën werden wel steeds heftiger. Op het laatst zei ik tegen mijn partner: en nú ga je een dokter halen, want dit hou ik echt niet meer vol. En ik werd ineens best wel bang; want als deze pijn 'erger' wordt, vlieg ik dadelijk dwars door het raam naar buiten. Dat was zo'n beetje mijn grens, zeg maar. Dat de angst ineens overnam. Ik wilde pijnstillers; maar toen kwam de dokter aan en hij zei: ja dat gaat niet meer, je hebt volledige ontsluiting; erger gaat het niet worden qua pijn. Hij prikte mijn vliezen door en direct daarna begonnen de persweeën. Met 2 of 3x persen was hij er uit. Het viel me achteraf gezien 100% mee. Oké, het is nog steeds een natuurgeweld wat er door je lichaam heen gaat, maar ik weet zeker dat de angst/paniek de grootste boosdoener was. Voor mijn gevoel duurde het trouwens maar een half uurtje; maar 02:06 is mijn zoon geboren. Ik had niet veel bloed verloren en 1 hechting nodig omdat hij zo snel kwam. Spuit in mijn been (oxytocine) - placenta eruit en klaar. Ik schrok me overigens wild van de placenta. Ik dacht dat ik al klaar was na de baby Dus ik moest bijna janken omdat ik dacht dat er nóg een verstopte baby uit kwam Even vergeten dat ik nog een placenta had. Ze zeggen dat de volgende sneller komt; dus ik heb ze al gewaarschuwd dat ze klaar moeten staan met zo'n grote honkbalhandschoen om te vangen. Vanaf het moment dat mijn vliezen werden gebroken tot het navelstreng-knip-moment was namelijk maar een minuut of zes. Ergens rond half vier stond ik alweer te douchen. Ik mocht lekker even daar uitrusten en heb geslapen tot half 9. Daarna nog een keer gedoucht en naar huis gegaan. Ik ben het ziekenhuis ingewandeld en met de baby naar buiten gewandeld. Appeltje eitje. Nou ja, zo'n bevalling gun je dus gewoon echt elke moeder. Zo chill en relaxed. Afgezien daarvan was ik gewoon erg moe daarna. Maar ik kon wel weer gelijk alles doen. Alhoewel; heb niet geprobeerd om de marathon te lopen ofzo - maar ik was gewoon op de been en deed naast mijn rust pakken alles in huis weer zelfstandig.
Ik weet alleen nog wel dat ik erg bang was om te plassen; omdat het zo kon bijten, want je muts is best wel schraal. En je mocht alleen het ziekenhuis uit als je had geplast. Nou ja, ik ging dus onder de douche staan en daar heb ik met de douchestraal erop geplast. Zo deed het tenminste geen pijn ! Dat heb ik de eerste 2-3 dagen zo gedaan; hahahaha.
Joycey wat heerlijk! Dat wil ik ook! Ik kom net van de vk. Zij zei dat ik een overgevoelige prikkelbare baarmoeder heb waardoor ik al die klachten zoals harde buiken enzo nu al ervaar.. Klinkt op zich niet heel gek, want sex doet ook sinds t begin al zo zeer! Toch gaan al me zorgen daar niet mee weg, maar gelukkig krijg ik extra echo's door IRIS onderzoek Altijd fijn!
Wow Joycey, dat klinkt idd als de ideale bevalling! Maar ja de dingen gaan nooit zoals je van te voren plant he De keahulp heeft mij geadviseerd flesjes water op het toilet neer te zetten, en dat dan langs je muts te laten lopen als je plast. Want idd, echt prettig is het niet van onderen Ik had trouwens een vrouw bij me op de kamper, die de placenta mee naar huis wou nemen Wat ging ze ermee doen? Begraven, opeten...?
Hahahaha, dat vroegen ze aan mij ook na de bevalling. "Wat wilt u met de placenta?". Chagrijnig en overemotioneel dat ik was beet ik van me af met: Breng maar naar de McDonalds hiernaast ofzo (Zaandam, de McDonalds zit pal naast het ziekenhuis), jeetje, wat denk je wat ik ermee moet? Maak er een foto van en dump het Maar je kunt de placenta begraven en er een boompje overheen planten. Dan heb je een geboorteboom. Sommige mensen voeren het aan hun huisdieren, honden, om ze te laten wennen aan de baby. Sommige mensen willen het zelf opeten (ja nee echt, gruwelijk maar waar). Ik weet het verder ook niet. Ik moet er in elk geval helemaal niks mee. Behalve vol bewondering kijken naar die ene wtf-foto.
Haha ik hen er geen foto van gemaakt. Had echt zoiets van: doe weg dat vieze ding! Hihi aan de macDonalds geven... Had een opmerking van mij kunnen zijn!