Ik moet het even van me af schrijven. 25 juli zou mijn uitgerekende datum zijn van onze kleine uk. Ik had niet verwacht dat ik er zo zwaar aan zou tillen, maar ik merk dat ik er steeds meer tegenop ga zien dat die datum dichter bij komt. Misschien ook vooral omdat onze jongste zoon die dag jarig is. Ik ben zo bang dat ik misschien heel veel verdriet ga ervaren die dag. Maar aan de andere kant denk ik me ook opgelucht ga voelen als ik deze datum voorbij ben. Dus het is allemaal een beetje dubbel dubbel dubbel. Plus dat er na die tijd ook geen zwangerschap meer is gekomen terwijl de mensen om mij heen allemaal happy zwanger zijn. Niet dat ik het ze niet gun hoor. Ik ben dankbaar dat hun zwangerschappen goed gaan. Anyways... Hoe kan ik hier het beste mee omgaan?
Sterkte Evy! Misschien is het een idee om de verjaardag van je zoontje lekker te vieren en die dag ook een kaarsje te branden voor je kleine uk? Dan sta je er toch even bij stil en heb je even een momentje voor je emoties..
Ik denk dat dat inderdaad een goed idee is. De kinderen zijn vanaf a.s vrijdag tot 25 juli uit logeren. Wanneer ze terug komen heb ik s'ochtends gelukkig nog een moment voor mezelf gelukkig. Ga ik doen, een kaarsje branden Dank voor de tip!
herkenbaar! mijn uitgerekende datum was 5 juli uiteindelijk zat ik toen met mijn neefje van een paar weekjes oud in handen.. ik heb die hele dag maar even over me heen laten komen en stond er zelf stilletjes bij stil.. sterkte!!
Sterkte, laat je door niemand van de wijs brengen en accepteer je pijn en verdriet... Want je kleine uk verdient het... Het zegt veel over jou lieve moedergevoelens, en negeren of verdringen niet doen he? Maar zoals ik lees doe je dat ook niet. Maak maar een mooi herinnering moment voor je uk, Kun je daar aan denken de komende weken...
Dank je wel voor jullie reacties dames. Dat doet me goed. Ik ga het verdriet zeker niet tegen houden. Moet wel zeggen dat het de afgelopen dagen weer beter ging qua er bij stil staan zeg maar. Maar ja dat kan volgende week zo weer anders zijn. We gaan het zien. Ik Brand iig een kaarsje en misschien laat ik me de dag ervoor of erna wel even helemaal gaan.
Herkenbaar. Ik merk ook dat ik de laatste dagen meer prikkelbaar en verdrietig ben. 18 juli zou ik uitgerekend zijn Ik wil jou ook vast sterkte wensen. Je mag je verdriet best laten zien. Ik denk dat dit ook hoort bij een stukje verwerking
Dat denk ik ook. Absoluut. En ook vanochtend kwamen even een kort moment de tranen op. Morgen had dus jou uitgerekende datum geweest. Jij ook sterkte. Het is en blijft niet niks.
Dankjewel. Vandaag. Dat klopt inderdaad. Ben vandaag gewoon lekker thuis met mijn vriend. Gewoon even samen. Voelt ook heel dubbel. Vriendjelief is wel lief. Bracht vanmorgen een bos bloemen voor mij mee toen hij thuis kwam van de markt. Ik zal blij zijn als vandaag voorbij is. Jij ook heel veel sterkte x
Ja Blegh. Ik zie ook zo op tegen volgende week dat ik bijna de tijd wel vooruit kan kijken. Dank je wel. We zullen het zien hoe het aankomende week gaat We gaan in ieder geval veel leuke dingen doen aankomende week dus hopelijk zorgt dat voor de nodige afleiding.
Ik snap het wel.. 14 juli jaar geleden ben ik van dochtertje bevallen met Ik heb die dag nauwelijks nu ervaren. We hebben as van haar hier staan etc maar omdat ik gewoon alweer zwanger ben en al een peuter heb gaat dan anders. Ik denk enige waar ik zou nu ervaar is omdat ik zwanger ben. Stel was het niet gelukt nog steeds dan zou ik diep in gedachten zijn en echt het moelijk hebben! Sterkte ermee..
Nou zo denk ik precies zo. Ik hoorde laatst van een collega van mij dat toen zij twee maand na haar miskraam weer zwanger bleek te zijn, dit haar verdriet om de miskraam dragelijker maakte. Toen ik net hoorde dat ik een miskraam had ging ik boos, verdrietig, teleurgesteld naar huis en had ik bij mezelf echt zoiets van "meteen maar weer tegenaan, want dit wil ik niet voelen. Gewoon doorgaan." Dat pakte natuurlijk niet goed uit. Kwam er wel gauw achter dat ik eerst het verdriet maar eens een plekje moest gaan geven en de tijd nemen dit te verwerken. Maar toch, ja ik voel nog steeds dat ik het zuur vind dat een zwangerschap sinds dien nog steeds uit is gebleven. Maakt me ook weer onzeker en mijn lichaam is nog steeds van de regel. Dus ja, misschien was het allemaal dragelijker geweest als ik zwanger was geweest. Misschien had ik er dan nu niet zo veel bij stil gestaan. Maar het is nu eenmaal niet anders.