... En dan wordt mijn dreumes een peuter. Die 2 jaar zijn werkelijk voorbij gevlogen. En o wat is er in die 2 jaar veel gebeurt. Inmiddels is onze nu nog dreumes al 'gezellig' aan het puberen. Wat een dwarse kikker kan dat zijn zeg. Stront eigenwijs, eigen wil, niet willen luisteren. Volgens mijn moeder was ik ook zo. Volgens schoonmoeder was vriendlief niet zo erg. Het stomme is, bij opa's en oma's zijn ze ALTIJD lief. Waardoor je aan jezelf gaat twijfelen. Andere kant, bij ons voelt hij zich dus veilig om zijn emoties en eigen wil te tonen. Maar ik vind het soms zooooo lastig. Kan ik de peuterpuberteit niet overslaan? Daarintegen kan hij ook heeeeeeeel lief zijn. Speelt zelf ook rustig alleen, praat al meer, ondernemend, knuffelbeer. Gelukkig overheerst dat meer. Hij is een superlieve jongen en een trotse broer die zijn zusje graag in bescherming neemt als mama even op kdv niet oplet als andere kindjes bij zijn zusje komen Erg lief om te zien. Ik ben trots op mijn kleine 'grote' jongen
Hier is meneertje vandaag een peuter geworden. De 2 jaren zijn inderdaad voorbij gevlogen. En 2 is nee, dat was al een tijdje zo toen hij nog 1 was... Maar bovenal is het genieten van mijn kleine peutertje, met zijn eigen willetje, die steeds meer kan praten, steeds meer leert, steeds meer weet, de allerliefste kusjes geeft, superlief met zijn grote broer kan spelen en waar ik zielsveel van hou.
Mijn dochtertje wordt over 2 dagen 2 en ja, wat zijn die eerste 2 jaar voorbij gevlogen zeg! M'n meiske is inmiddels al een echte peuter, alles is nee en ze kan hele pittige driftbuien hebben! Maar oh wat is ze leuk! Ze ontdekt en kletst (op haar eigen manier) heel wat af, ze is ontzettend close met haar oudere broer en heel open en vrolijk. Kortom: genieten!