Ik weet niet precies hoe ik het uit moet leggen maar ik zal een poging wagen. Mijn grootste doel in mijn leven was het krijgen van kinderen. Nu hebben wij besloten dat ons gezin compleet is. Hij heeft een zoon, ik een dochter en samen een zoon. Maar nu... Ik heb het gevoel dat nu dit doel compleet is alles een beetje wegvalt. Dan heb ik het met name over de doelen van mijzelf. Herkent iemand dit gevoel? En hoe verander ik dit?
Je kan het volgende doel stellen: je kinderen opvoeden op die manier dat het prachtmensen worden met mooie normen en waarden die hun mannetje staan in deze maatschappij. Is toch een belangrijk en flink doel om waar te maken!
Mee eens!! Ik kan me jouw gevoel wel voorstellen. Maar jullie hebben samen 3 kinderen, dat vind ik al best veel. Probeer daar van te genieten en er iets prachtigs van te maken! Het is nog een hele klus dat opvoeden.
Ik herken het niet... maar het eerste wat er in me opkwam is dat je je doel welicht iets kan verbreden. Gelieerd aan je voorheen "grootste doel". Je hebt nu de kinderen gekregen... dat is compleet, volgende doel is dat je kinderen een compleet leven krijgen. Goede opvoeding, alle kansen misschien?
Precies! Want kinderen krijgen is (bij veel mensen) zo moeilijk nog niet. Maar dan begint de grootste uitdaging pas: opvoeden!
Ik snap je denk ik wel een beetje. Je leeft er naar toe om zwanger te worden, de hele zwangerschap is een avontuur, de bevalling, kraamtijd.. En dat 3x. Ben je aardig wat jaartjes mee onder de pannen En dan ineens is het klaar want het gezin is compleet.. En dan? Ben je tevreden met je leven zoals het nu is? Was je dat ook wel/niet voor je de kindjes kreeg? Ik denk dat het belangrijk voor jezelf is om te kijken hoe je je leven graag wil inrichten. Heb je een baan? Hobby's? Ben je iemand die het nodig heeft om van doel tot doel te leven? Ik heb een vriendin die dat heel erg heeft, daarom gaan ze ook 3x per jaar op vakantie omdat ze dan iets heeft om naar toe te leven. Dat betekent dus eigenlijk dat ze niet blij is met hoe haar leven eruit ziet, anders heb je niet steeds een doel nodig. Hoe zit dat bij jou? Leef je in het 'hier en nu'? Of kijk je altijd erg vooruit? Wat zou je kunnen veranderen om gelukkig te worden met hoe je situatie nu is? En wat heb je daarbij nodig? Allemaal vragen om eens te gaan nadenken hoe je in het leven staat. Lekker zweverig he?
De opvoeding vind ik nou weer niet echt een doel, maar meer vanzelfsprekend. De beslissing voor kinderen betekend natuurlijk ook dat je ze zo goed mogelijk opvoedt. Aan de ene kant vind ik het wel lastig, ik had graag meer kinderen gewild maar we hebben nu allebei en kind en nog 1 erbij zou gelijk heel veel zijn. Dan hebben we een andere auto nodig een groter huis en dat zit er gewoon helemaaaaal niet in. Ik zit in de schuldsarnering (helaas door ex veel schulden) en zelfs daarna zullen wij met onze banen geen modaal inkomen krijgen.Vriend wilt zowiezo helemaal geen kinderen meer erbij en hoewel ik het wel leuk zou vinden, kan ik dat ook wel accepteren omdat ik toch wel het gevoel heb dat we compleet zijn. Ik heb 2 zware zwangerschappen achter de rug en een behoorlijke stressperiode de 1e maanden van mijn zoontje. En ik geniet ook zeker heel veel van de kids. Alle 3. Momenteel werk ik zo dat ik het het beste kan combineren en dat is door schoonmaken. Ook niet echt een baan waarin ik doelen kan stellen. Hierna wil ik graag wat anders, zodra de kids naar school gaan. Mijn vriend heeft nu een baan wat hij niet echt leuk vind, maar ja.. er moet ook geld binnen komen he . Hij is tussendoor op zoek naar wat anders maar tot die tijd werkt hij hier goed. Aan de ene kant heb ik voor mijn gevoel die doelen nodig. Maar meer omdat ik het zo fijn vind om echt ergens naartoe te leven. Ik zit al te wachten totdat mijn vriend op zijn knieen gaat maar volgens mij heeft hij last van zijn knieen ofzo . Ik heb 1 belangrijk doel, 25 kilo afvallen. Maar ik kan gewoon niet de energie en tijd vinden om er echt wat aan te doen. Overdag ben ik bij de kids, savonds werk ik en in het weekend werk ik momenteel ook nog. Maar een paar uurtjes per dag, maar naast de opvoeding van de kids de rest van de dag valt het mij best zwaar. Gelukkig vallen de weekenden er vanaf binnenkort.
Je kunt hem ook vragen . Zelf geeft een doel mij structuur, dus dat je een doel wilt hebben snap ik wel. Maar in je verhaal formuleer je al andere doelen, bijvoorbeeld: een betere baan. Ik zou zeggen, ga ervoor!
Dit jaar zijn we zwanger geraakt, zijn we getrouwd, wordt onze zoon geboren....ik zei van de week ook al, wat moeten we volgend jaar!? Ons huis staat te koop, misschien verhuizen dus Bovenstaande is wel waar hoor maar denk het komende jaar vooral te genieten en te leren van het moederschap. Maar snap je wel ennuh ik ben ook door m'n knieën gegaan voor hem
Ik mag niet door mijn knieen van hem. Dat wilt hij graag zelf doen. Maar ja... Door de schuldsarnering kunnen we voorlopig niet trouwen maar ik vind het echt niet erg om een paar jaar verloofd te zijn haha. Hij ziet daar het nut niet echt van in dus wilt wachten. Ander werk zoeken gaat op dit moment ook nog niet. Niet zolang ik niet exact weet wat het ons gaat kosten aan kdv volgend jaar. Bij mijn huidige baan hebben we geen kdv nodig namelijk. Verhuizen wordt hem ook niet aangezien wij hier net wonen en onze punten dus op zijn. Kopen is ook geen optie door de schuldsarnering. Wat Berte zegt klopt hier ook wel vind ik. Het geeft mij ook structuur en daat voel ik mij gewoon veeeel beter bij.
Ik zie hier boven een heleboel doelen staan... misschien niet zo groot als een compleet gezin stichten, maar wel middelen tot een gelukkig gezin. En het hoeft toch niet allemaal meteen gerealiseerd te worden? Doelen die ik o.a. zie staan: - uit de schuldsanering komen - ander werk zien te vinden (langere termijn) - verhuizen (nog langere termijn) Ja en dat huwelijk... misschien kan je die beter tot droom houden en niet tot doel. Het is niet iets wat je alleen kan... en ja mannen! (wellicht zou je dat ook kunnen zeggen om je gezin compleet te krijgen, maar daar hanteren mensen vaak andere definities voor & er is niet een handtekening voor nodig... uitzonderingen daargelaten).
Daar komt afvallen nog bij. Dat kan wel direct maar weet er de energie niet voor te vinden. Gelukkig wilt mijn vriend wel trouwen, alleen als het aan hem ligt pas over 8 jaar ofzo. Ik zou dat liever toch wel wat eerder doen maar ja..
Sorry inkoppertje: Energie hoef je niet te vinden... alleen maar te verbranden En die 8 jaar, mooi de tijd om nog even te sparen voor een droomhuwelijk toch? Every cloud has a silver lining.
Ja klopt ook wel weer. Het klinkt alleen nog zoooooooooo lang! Ik heb momenteel het gevoel alsof de tijd echt stilstaat haha. Maar ja, misschien moet ik mij eerst maar focussen op het afvallen want dan voel ik mezelf ook gewoon een stuk beter. Ik had gelezen dat de dietist uit de basisverzekering gaat dus wellicht maar eens een afspraak maken.