Mijn zoontje is nu bijna een jaar. 99 % van de tijd is het een lieve, makkelijke en vrolijke knul, maar de laatste tijd begint hij een heftig eigen willetje te ontwikkelen. En dat uit zich op de gebieden die hij niet zo leuk vindt, zoals luiers verschonen, aankleden, schoentjes aan, handjes en mondje schoonmaken, wassen met een washandje, enzv. Alle 'gefriemel' aan zijn lijf, waar hij dus eigenlijk even voor zou moeten stil liggen/zitten, zijn op het moment 1 groot gevecht, en eigenlijk een 2-persoonskarweitje. Hij krijst de boel bij elkaar alsof er een kindje geslacht wordt en probeert zich uit alle macht los te worstelen. En als we dan klaar zijn, dan is de kleine draak ook direct weer vrolijk en kwebbelt alsof er niets gebeurd is (wat ik dan stiekem ook wel weer erg grappig vind, kleine dramaqueen...). Het gaat om dingen die toch moeten gebeuren, dus mijn tactiek is zijn gedoe zoveel mogelijk negeren en zo snel mogelijk klaar te zijn. Als hij echt te gortig maakt spreek ik hem de ene keer streng toe (zonder enig effect), of ik leid hem af door gek te doen, hem iets in zijn handjes te geven wat hij normaal niet mag hebben (pedagogisch verantwoord ), of iets te zingen (soms met effect, maar altijd maar kort). Ik ga er maar vanuit dat dit een fase is en er een beetje bij hoort, maar gewoon even om te checken of ik geen gruwelijke hij-moet-zijn-leven-lang-in-therapie-achtige fouten maak, ben ik benieuwd of dit a. herkenbaar is, en b. hoe anderen hier mee omgaan!
hahaha, hier precies hetzelfde! Hij mocht van mij met de zoetjes spelen, drukt hij er zo een uit in zijn mond! dat was wel een zoethoudertje, maar ben dus ook weer aan het hannessen hoe ik hem het beste af kan leiden en probeer dus ook van alles. Boos worden is hier ook zeker niet effectief, zucht...
Hier hielp t heel goed om iets in zijn handen te geven om mee te spelen zodat ik alles kon doen zoals verschonen. Favoriet waren de dingen die niet voor hem bedoeld waren zoals een wattenstaafje, pot sudocreme etc. Dingen die hij mij steeds zag gebruiken zeg maar. Of een eigen washandje Terwijl je er ook een gebruikt om hem te wassen
Inderdaad heel herkenbaar. Hier helaas nog steeds van die dagen. Wij gaven inderdaad ook vaak iets in handen. Wat het bij ons goed doet is een eigen billendoekje geven. Dan is ze wel even stil. Ook haar laten "helpen" met aankleden houdt haar wel even rustig maar weet niet of jouw zoontje dat al kan. Wat ook vaak hielp tegen het krijsen was de speen geven. Dan bleef ze nog wel friemelen maar was ze in ieder geval stil.
Ik probeer naar zijn behoeften te luisteren. Je zoontje begint ook zijn lichamelijke grenzen aan te geven en ik vind het erg belangrijk om daar zoveel mogelijk naar te luisteren. Verschonen doe ik bijvoorbeeld alleen nog staand. Een paar speeltjes op de salontafel en ik kan zonder drama zijn luier verschonen. Aankleden gaat hier in stapjes, onder het spelen. Logisch dat hij in de ochtend meteen wil spelen toch? Zo kun je met de meeste dingen wel een manier vinden die beter voor hem, en jullie, werkt. Ik vind dit eigenlijk weinig met opvoeding te maken hebben...
Ooh, heeel herkenbaar Hier sinds een week of 3. T. is een ontzettend lief mannetje, heel makkelijk. Maar de laatste tijd een heel kort lontje, alles moet zoals hij wilt. Als ik hem zijn gang zou laten gaan kruipt hij de hele dag in zijn blote billen, ligt het huis bezaaid met kabels, cd's, afstandsbedieningen, telefoons en alle andere inhoud van de lades en kasten, en trekt hij met zijn plak-handen en een appelstroop mond de televisie bijna van de kast. En dus ga ik ook de strijd aan. Met als gevolg inderdaad een krijsend kind alsof er iets vreselijks aan de hand is, een worsteling om zijn kleren aan te doen, en honderd keer op een dag : NEE! en dan nog meer gekrijs Hetgeen wat jij doet, doen wij ook. Vooral dingen die normaal niet om te spelen zijn, houden hem redelijk rustig. Afleiden, liedjes enz. Ik ga er maar van uit dat het een fase is, en dat hij inderdaad later niet in therapie hoeft omdat wij het verkeerd aanpakken haha
Even nog een reactie op Mich87: Hij is hier thuis ook zeker zijn grenzen aan het aan geven. Maar moet ik daar dan maar in mee gaan? Dat vindt ik dus niet. Ik geef ook mijn grenzen aan! Ik ga niet s'morgens achter hem aan hobbelen omdat meneer niet 5 min. wilt blijven liggen voor een schone luier en zijn kleren. Voorbeeld: Bij opa en oma en bij de gastouder eet hij altijd zonder problemen de korsten van zijn brood. Hier thuis dus niet, hij gooit ze op de grond en wordt erg boos als hij ze weer terug krijgt. Het is wel goed met hem, ik weet dat hij ze normaal ook eet, dus thuis ook gewoon. Ik ga niet allerlei trucjes verzinnen om hem leuk en gezellig te houden. soms moet er gewoon een keer iets gebeuren. Ik vindt het wel degelijk iets met opvoeden te maken hebben!
Heel herkenbaar, hier ook bijna een jaar. Alles wat niet mag word gedaan en als ik dan zeg dat het niet mag dan gaan we gillen. En ook bij de dingen die hij niet leuk vind gaat hij moeilijk dan Ik negeer het zoveel mogelijk en als hij iets doet wat ik liever niet heb zeg ik het en dan maar even huilen. Als ik er niet teveel aandacht aan besteed houd hij zo weer op en gaat wat anders doen.
zeeeeeeeeer herkenbaar! hahaha. bij het verschonen moet ik echt een vrolijk liedje zingen, dan ligt hij aandachtig te luisteren, doe ik dat niet zit alles onder de poep! iets in zijn handjes geven is hier niet echt een optie...gooit hij keihard op de grond... dus ik loop de halve tijd keihard kinderliedjes te zingen handjes en mondje afvegen dat heeft hij maar te accepteren...dat doe ik even snel snel en dan is dat weer dat, daar reageer is dus helemaal niet op want zoals jij zegt...het moment dat je ophoudt is hij weer vrolijk! en dan natuurlijk het kruipen naar "de playstation"! ik loop soms wel 10 keer op en neer...hij kruipt ernaartoe...ik zet hem terug...hij kruipt ernaartoe...ik zet hem terug...enz. en dan zeg ik nee, dat mag niet! tja...consequent blijven maar succes!!
Hahaha, nou in ieder geval heb ik geen uitzonderlijk dwars exemplaar hier rondkruipen Ik moet zeggen dat ik het op bijna alle gebieden inderdaad geen probleem vind om te negeren, maar vooral bij het verschonen van lekkere flinke poepluiers vind ik het zwaar irritant. Ik geef hem inderdaad ook maar meestal iets in zijn handen wat hij normaal niet mag hebben (sudocreme, doosje smintjes, afstandsbediening), en dan maar razend snel zijn, voor meneer het weer zat is en t op de grond keilt Bedankt voor jullie reacties in ieder geval. En ook succes natuurlijk!
Meiden, wees gerust. Wij hebben deze fase ook gehad en nu is ze weer poeslief als ik haar moet wassen of de luier moet verschonen. Ze blijft rustig liggen en het is geen probleem meer. Afleiden of ene liedje zingen werkte hier ook heel goed.
heel herkenbaar. deze fase gaat over maar dan........... krijg je een peuter die ALLES zelf wil doen en ALLES beter weet en dan moet je daar je weg weer in vinden. tjah wie had gezegd dat opvoeden makkelijk was hihi (hier een dreumesjongetje wat niets wil en een peutermeisje wat alles zelf wil )
Natuurlijk heb jij jouw grenzen. Persoonlijk vind ik wat jij omschrijft geen grenzen overschrijden, maar ieder voor zich natuurlijk. Ik vind het het niet waard om over dit soort dingen een machtsstrijd te maken en houd het liever gezellig. Jij noemt het trucjes, ik noem het zijn behoeften en grenzen respecteren. Als je hem als een gelijkwaardig persoon bekijkt, is het dan eerlijk dat jij hem dwingt te liggen voor een luier en kleren omdat het jou zo uitkomt terwijl het ook anders kan, zonder zijn grenzen te overschrijden? Ik zeg niet dat je iets slecht doet, ik zeg alleen dat je het ook van een andere kant kunt bekijken en aanpakken. Maar daar moet je natuurlijk wel voor open staan.
haha, herkenbaar . Ons meisje haat ook omkleden en verschonen (vooral omkleden), terwijl ze er toen ze jonger was geen moeite mee had. Ik probeer haar altijd maar een beetje af te leiden en tui te leggen wat ik doe, maar ja ze is natuurlijk nog te jong om het echt te snappen en afleiden lukt vaak ook maar matig. Ach, ik zou het zelf ook irritant vinden al dat gedoe, dus ik snap haar wel. Maar het moet natuurlijk wel gewoon gebeuren. Overigens is ze op de opvang heel veel relaxter hiermee - ik denk dat ze zich thuis gewoon veiliger voelt en zich daarom meer uit (althans dat vind ik fijn om te denkn).
Mijn dochter van net 15 maanden gaat sinds 2 weken een gevecht aan tijdens het luier verschonen alsof het iets nieuws is. En boos dat ze word afentoe, haha.. Ik heb speciale voorwerpen in de aanslag die ze normaal niet mag voor tijdens de poepluiers, anders vliegt de poep tegen de muur.
Wat voor 'trucje' heb jij dan als mijn dochter een flinke poepluier heeft (lekker dun met dit weer) en dus echt niet wil liggen, er met de handen in wil graaien en uiteraard de poep over de muren, zichzelf en mij wil smeren.. Één vind ik wel genoeg om gelijk met haar onder de douche te stappen omdat ze t zo bont maakt dat ik t in mn haar had zitten. Maar als jij hét trucje hebt omdat te voorkomen zonder een strijd aan te moeten gaan wil ik dat héél graag weten en dat ook zeker wel proberen!!
Kan ze al staan? Ik verschoon mijn zoontje altijd terwijl hij staat bij de salontafel. Dan speelt hij met wat speeltjes en kan ik rustig zijn luier verschonen. Gaat altijd goed en geen poep meer dat om mijn oren vliegt voordat hij kon staan was het ook altijd drama, dus daar geen trucje voor (dit was ook niet de strekking van mijn vorige reactie).