Hallo allemaal, Weet niet of deze vraag hier thuishoort of in een andere pijler. Maar het zit nl zo: een medewerkster is 3 weken geleden i.v.m een buitenbaarmoederlijke zwangerschap opgenomen en door middel van een kijkoperatie is dit verholpen. Qua herstel weet ik niet waar ik van moet uitgaan. Volgende week is zij nog uitgeschakeld en dat zouden dan 4 weken zijn. Volgens haar doen de hechtingen nog pijn en moet ze wekelijks bloed af laten nemen in het ziekenhuis ivm hormoonspiegel. Ik heb zelf een paar maanden terug een kijkoperatie gehad ( weliswaar geen buitenbaarmoederlijke zwangerschap) en was na 4 dagen weer aan het werk en de hechtingen vielen er na 2 weken helemaal uit. Ik vind ruim 4 weken uitgeschakeld zijn best wel veel ( ze begint pas weer 7 januari omdat vakantie ertussen door komt dus dan is het totaal 6 weken). Voor ik overhaast conclusies trek zou ik graag willen weten of anderen dit wel eens hebben meegemaakt en hoelang het herstel bij hen duurde. groetjes
Poeh, moeilijke vraag. Ik heb het zelf niet meegemaakt, maar een buitenbaarmoederlijke zwangerschap kan zeer ernstig zijn als de eileider is gescheurd. Dan moet je ook herstellen van het bloedverlies etc. Dus dan kan ik me voorstellen dat iemand langer uit de running is. Een geplande kijkoperatie is wat dat betreft toch niet te vergelijken met een spoedoperatie. Maar ja, ik ken de details niet en jij misschien zelf ook wel niet....
Hallo Yule, ja daarom...gevoelsmatig denk ik: jeetje wat lang. Vooral omdat ze aangeeft dat niet kan werken vanwege de hechtingen. En uit ervaring weet ik dat dat na een paar weken over is en ze eruit vallen als het goed is. Maar misschien denk ik er te licht over en heb je gewoon heel lang nodig om hiervan te herstellen.
Vergeet alsjeblieft ook het psychische herstel niet he? Dit kan weken duren. Misschien geeft ze het niet toe, maar is het een hele klap.
natasja dat dacht ik ook gelijk. Ik heb een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad alleen is het bij mij geen kijkoperatie geweest maar een grote operatie. Daar staat het herstel 6 weken voor. Emotioneel is het heel zwaar, je wordt wakker uit de narcose en je kindje is weg maar je voelt je nog wel zwanger. Bij mij heeft het drie weken geduurd voor de hcg uit mijn lichaam was dus zolang had ik ook alle zwangerschap symptomen nog. Ik heb weken erna nog zitten huilen om mijn kindje dat na de operatie weg was (voor mijn gevoel). Misschien heb je iets aan deze topics. http://www.zwangerschapspagina.nl/viewt ... hlight=bbz http://www.zwangerschapspagina.nl/viewt ... hlight=bbz knuffel conny
Inderdaad Natas. Het psychische herstel neemt vaak langer in beslag dan het lichamelijke. Ik heb een beetje het idee dat men een buitenbaarmoederlijke zwangerschap afdoet als een gewone Miskraam, maar het is net is pittiger. ( Gewone miskraam is ook erg hoor!)Het duurt al ongeveer 2 weken voordat je je weer een beetje goed voelt na de operatie en dan tja toch het psychische. Toen ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap had, moests ik bijna dagelijks terug naar het zh om bloed te prikken. Ik had er zelfs langer dan 4 weken van gemaakt. Zeker als iemand achter je broek aan zit. Ik denk inderdaad dat jullie het niet ernstig genoeg inschatten. Elvira
Ok, dames heel erg bedankt voor jullie input. Dat maakt een aantal dingen voor mij ook wat duidelijker. Zij is inderdaad iemand die dan heel luchtig aan de telefoon praat en alleen over de lichamelijk kant spreekt. Daardoor heb je idd de neiging om te denken: ah, lichamelijk ben je er wel snel weer bovenop hoor. Terwijl; ze er misschien psychisch heel erg onder lijd. Overigens wist ze pas op de dag dat ze opgenomen werd dat ze zwanger was. Een leidinggevende moet nu eenmaal de echte zieken van de minder zieken zien te onderscheiden zonder op de stoel van de arts te gaan zitten. Dat kan heel vervelend voor de zieke zijn, maar ken er helaas genoeg die de situatie uitbuiten. Je wordt nu eenmaal betaald om te werken en ziek is ziek, maar als je weer beter bent dan wordt je gewoon op je werk verwacht. Het beoordelings deel laat ik aan de ARBO arts over, ben benieuwd wat die zal adviseren. En misschien bekijk ik het teveel vanuit hoe ik zelf handel, ik probeer altijd z.s.m weer te werken als ik ziek ben of wat dan ook.
ja ziek zijn of een kindje verliezen terwijl je niet wist zwanger te zijn en dan nog via zo'n traumatische weg vind ik wel een verschil. Ik denk dat je zelf wel weet dan zij onder de echte zieken valt en niet onder de minder zieken. Toch?
Ik denk ook dat smoeltje wel weet dat haar collega onder de echt zieken valt. Ik zou dus ook niet zo open zijn tijdens een telefoongesprek. Tenminste niet qua gevoel, dat laat ik wel aan mijn vrienden merken, maar zeker niet aan een collega. Ook ik ben manager, maar ik vind het niet aan mijn om te schatten hoe ziek of niet ziek iemand is. Het is ook een stukje vertrouwen, en ook zeker het feit dat de Arbo daar voor is. Ik vind ook dat er genoeg andere gevallen zijn hoor, en als je niet ziek bent moet je gewoon komen, maar om sommige gevallen kan je niet heen.
Dat laat ik aan de ARBO arts over, ik ben geen arts. Zij heeft nl zelf aangegeven dat het ziekenhuis haar geadviseerd heeft 2 weken rust te houden en dn mg ze weer ahar werkzaamheden hervatten.
Dat laat ik aan de ARBO arts over, ik ben geen arts. Ik snap de psychische zwaarte ervan wel. Maar zoals ik al zei: ik bekijk het vanuit hoe ik met ziekte omga, is misschien ook niet goed hoor. En dan heb ik het niet over een griepje, maar over een zware aandoening waardoor de meesten zelfs permanent in de ziektewet belanden. dan heb je denk ik wel snel de neiging om van anderen ook te verlangen dat ze , na rust genomen te hebben, weer aan het werk gaan.
Ik heb met haar afgesproken dat ze 7 januari weer start....lijkt mij voldoende ruimte. Misschien kom ik heel hard over wat dit betreft, maar dat ben ik niet hoor
Waar ik moeite mee heb is de term ziek zijn en ziekte en zieken.. aangezien dit toch een probleem is van andere aard en ook zo moet worden beschouwd denk ik.
Ja maar als leidinggevende kan je gewoon niet altijd vanuit je eigen standpunt kijken. Ik zit mezelf echt op te vreten. Ik heb namelijk bij mijn vorige werkgever na mijn buitenbaarmoederlijke zwangerschap een onzettende aanvaring gehad. En ik wordt echt pislink om deze reacties. Ligt niet aan jou hoor, maar is echt gevoelsmatig.
Der ARBO adviseert op basis van hun medische kennis en het gesprek wat ze met haar voeren. Om een goeie beoordeling te maken van de ernst van de situatie en hoelang zoiets redelijkerwijs kan duren heb ik dus hun input nodig. Iedereen kan roepen: ja dat duurt 10 weken, een ander vindt misschien weer 2 weken lang genoeg. Maar de ARBO is daar niet partijdig in,dus die zullen een eerlijk advies geven/ Op het moment dat zij aangeven: uit ervaring , uit de met haar gevoerde gesprekken en medisch gezien kan ze weer starten. dan zal ik haar zeker laten starten...ondanks dat ik met haar pas 7 januari heb afgesproken. Geven ze aan dat ze echt nog niet kan beginnen, dan zal ik mij daar bij neerleggen.
Dat snap ik hoor Elvira, ik neem het ook niet persoonlijk op. Als leidinggevende zit je gewoon in een splagaat: aan de ene kant natuurlijk je medewerker maar aan de andere kant ook de regels, wetten en natuurlijk het bedrijf. Ik heb ook verder niet aan haar getrokken of gepushed, maar ik stond wel verbaasd toen ze aangaf dat ze nog niet kon werken vanwege de hechtingen.
Ja het valt allemaal onder de noemer ziekmelding, ziektewet, ziekteverlof etc. Het is geen calamiteiten verlof om iets als voorbeeld te noemen.
Wellicht zegt ze dat die hechtingen de reden zijn, om qua gevoel niet helemaal uit de school te klappen. Ik weet wel dat je van binnen helemaal beurs bent, en dat doet onwijs pijn. En het is ook het gevoelsmatige. Het is in deze gevallen echt het totaalpakketje, en toch ook vaak het besef dat je er aan kan overlijden.