Mijn zoontje is vandaag precies een maand oud en helaas een huilbaby. Nu heb ik ook een peuter van bijna 3 jaar rondlopen en is het op de dagen dat ik alleen met ze ben (ma t/m vr) echt 'overleven'. Wie heeft hier ervaring mee en wil dit met me delen? (ben op zoek naar een beetje herkenning, misschien hoop dat het snel beter kan gaan, tips om m'n aandacht eerlijk te verdelen)
Gelukkig geen ervaring mee, maar ik vroeg me af of alle medische oorzaken van het huilen zijn uitgesloten.
Ik heb in die situatie gezeten Mijn oudste is nu bijna 2 jaar en mijn jongste 3,5 maanden Lotte heeft de eerst 3 weken nergens last van gehad maar begon toen steeds meer en meer te huilen, tot ze met 4,5 week op 8 uur per dag huilen zat Dat is niet vol te houden alleen en Eva werd er ook nog eens baldadig van omdat ze niet genoeg aandacht kreeg Mijn advies vooral: ga er achter aan of er niet iets is wat je kunt doen of wat er mis is Lotte had verborgen reflux (herkende ik zelf maar kostte me 6 weken voor de artsen het ook in zagen en toen lag ze al in het ziekenhuis ) maar ze sliep ook heel slecht door hyperflexibele gewrichten Inbakeren hielp hier dus ook heel goed Misschien dat eens proberen? En mijn tweede advies: soms moet je de baby gewoon even laten huilen Als je moet koken, met de jongste aan het spelen bent, naar de wc moet...je kunt gewoon niet altijd met de baby bezig zijn En als je de oudste geen aandacht geeft krijg je een baldadig klein monster er bij Voel je niet slecht als je de baby even laat liggen Sterkte!
Thirza was een huilbaby, (en ik heb op veel momenten toen maar bedacht dat het iig fijner was dat we dit bij de oudste hadden en dat ik niet een ander kleintje nog rond had lopen al). Maar even een paar dingen die ons uiteindelijk uit het huilen met Thirza gehaald hebben, die hopelijk voor jullie helpen om ook gauw achter de oorzaak van het huilen te komen: *Thirza had kiss-syndroom. Is verholpen door een osteopaat. Op www.kiss-kinderen.nl kun je kijken welke symptomen erbij horen, en als je dat herkent, kun je op www.osteopathie.nl een osteopaat vinden die je daarbij kan helpen, (vraag even na als je belt, of ze ervaring hebben met baby's. Vaak hebben vrouwelijke osteopaten daar meer ervaring mee dan hun mannelijke collega's). *wij kwamen er met 8-9 maanden pas achter, maar hier ook nog een voedselallergie, die o.a. voor heftige darmkrampen heeft gezorgd. Als we dat eerder hadden geweten..... Mocht je dus het idee hebben dat er qua krampen iets speelt, zoek daar dan eens op verder. Verder hebben wij toen een draagdoek aangeschaft. Echt een doek, waar ze heerlijk in kunnen hangen en helemaal lekker ingewikkeld zijn. Daarin sliep Thirza wel en zo liep ik dagenlang met haar rond, (deed boodschappen, hing de was op, kookte, zat zo op de wc.... Wegleggen of laten liggen was hier geen optie namelijk, vanwege ook overmatig spugen en zo overstuur worden van alleen zijn, dat ze er dan zowat in stikte). Dat maakt het met een peuter iig iets beter combineerbaar! Ik kan je die van combicotti aanraden, maar dat is redelijk persoonlijk en soms kun je ook een draagdoekconsulent in je buurt vinden bij wie je er een aantal uit kunt proberen, om daarna een keuze te maken...
Ik herken het, alleen is bij mijn jongste KMA geconstateerd. Ik denk dat het idd belangrijk is om iets medisch uit te sluiten. Heb de volgende tips voor je: - Hou jezelf voor dat er betere tijden aankomen, dat het huilen iets tijdelijks is. - Ga niet thuis zitten om het feit dat je baby veel huilt, doe gewoon je boodschappen enz. Dan huilt hij maar in de winkel, so be it. - Plan tijd voor jezelf, desnoods 2 uurtjes in de week, dat je even weg gaat, zonnebankje oid. - Vraag hulp. Wij hebben mijn moeder wel eens een paar nachten laten oppassen in ons eigen huis zodat we iig aan slaap kwamen. Succes
ja die tijd voor jezelf is inderdaad super belangrijk! op die manier tank je bij en kun je de moeilijke stukken makkelijker aan ps Dropfruit: jouw meide en de mijne zijn echt heel dicht op elkaar geboren! das grappig
Onze dochter was dan wel niet echt een huilbaby, maar had een soort van "aanvallen" door verborgen reflux en dan was het echt krijsen, dat noem ik geen huilen meer. Zoals de andere mama's al aan hebben gegeven, probeer zo snel mogelijk alle medische oorzaken uit te sluiten. Laat je door de HA doorverwijzen naar een KA, soms nemen ze je kindje een paar dagen op, om te observeren en ouders de tijd te geven om even bij te komen. Vraag inderdaad om hulp, anders houd je het niet vol en ga je er dadelijk aan onderdoor, dat kan/mag niet de bedoeling zijn. Ik heb ook veel aan deze site gehad: www.inbakeren.nl En.. ik zeer bij de Puckababy! Er ging een wereld voor me open toen ik dat ding had aangeschaft, geweldig! Sterkte! Het is even uitvogelen wat het kan zijn, maar het komt vast goed, echt waar. Liefs Huismus
Geen ervaring met een tweede. Maar ik denk dat ik in zo'n situatie hetzelfde zou doen als dat ik nu heb gedaan. In een goede draagzak voor zowel ouder als voor het kind waar het onbeperkt in mag blijven zitten. Soms kan je het huilen niet oplossen, maar je kan wel laten voelen dat je nabij bent en dat je kindje niet aan de 'wolven' is overgeleverd. Het is nog zo afhankelijk. Op die manier hou je ook je handen vrij. Misschien is het mogelijk om gericht aandacht te geven aan je andere kindje tijdens een wandeling, meestal worden kindjes die huilen dan ook rustig. Daarnaast inderdaad wel zoeken naar een reden voor het huilen, huilen doen ze echt niet zomaar. Daar geloof ik niet in. En af en toe een middag je naar oma/opa/tante/oom/geschikte vriendin, zodat je/jullie even op adem kunnen komen. Sterkte in ieder geval.
Hoi, Hier een kleuter en een baby met een heel medisch verhaal. Doordat mijn dochter 4 is kan ik het iets beter uitleggen en heeft ze iets meer geduld. Sluit me aan bij de andere meiden: -check of er niet iets aan de hand is. Als baby's zo veel huilen is er toch vaak iets. Misschien een bezoekje aan de osteopaat? Bracht hier een deel van de rust terug. - inbakeren en/of draagdoek Verder een noodpakket voor je dochter. Een mandje met kleine kado's, dvd's en knutselspulletjes. Iets wat haar afleid als je met je zoontje bezig bent. En ik merk dat ik zelf wat makkelijker ben in het huilen. Als ik even bezig ben heeft mijn zoontje even pech gehad. Je kunt je ook niet in tienen delen. Ik troost hem wel als hij bijvoorbeeld onrustig is in de box. Breng dan even een speentje, maar ga ook weer door. Dit gaat hier prima. En wat het beste werkt: ik heb een vriendin met 3 kindjes van 4,3 en 2 jaar (dus 2 jaar terug 0, 1 en 2 jaar echt waar!!) en die heeft het super druk. Ik vraag wel eens aan haar, hoe doe je dit allemaal toch. Haar tip: neem de dag zoals die is. Als haar kinderen veeleisend zijn, dan komt de rest van het huishouden later wel weer. Heeft ze een makkelijk dagje met haar kinderen, dan is er ruimte voor het huis. Ze zegt altijd tegen mij, wat vind je zelf aan het eind van de dag het belangrijkst, dat je kinderen genoeg aandacht hebben gehad of dat je een stofzuiger door het huis hebt gehaald.
Onze kleine meid was ook een huilbaby. Ze bleek achteraf kma te hebben. Wat ik deed om de oudste toch aandacht te geven. Aan tafel knutselen en spelletjes, dit kon met baby op schoot. Ik ben zelfs uit pure wanhoop weleens in de auto gestapt, dan was de kleine even stil en de oudste had ik haar stoel op de bijrijdersstoel gezet. Konden wij gezellig kletsen en langs de mac drive! Heel veel sterkte want het is zwaar, heel zwaar. Ik voelde het echt als overleven en kon zelf soms alleen nog maar huilen van vermoeidheid.
Inderdaad, probeer uit te vogelen waar het huilen vandaan komt...bijna altijd is er een reden voor. Probeer zo snel mogelijk bij een kinderarts te komen. Hier ook een 'huilbaby', veroorzaakt door verborgen reflux. Toen dat eenmaal onder controle was hadden we een ander kind.
tja herkenbaar, we zijn er net door! Jasper is nu bijna 1 jr. Ik zeg altijd, zwaarste jaar van ons leven. onze zoon had koemelk allergie waar we pas met 7 mnd achter kwamen maar ook andere problemen. (we hebben echt alles afgelopen) osteopaat, kinderarts, babyfluisteraar echt je kan zo gek niet bedenken). Want hij huilde en gilde ook veel snachts.....echt om knettergek van te worden. WE hebben echt overleeft, niet geleefd.... Als ik echt niet meer tegen kon, zette ik de 2 in de kinderwagen en ging ik maar lopen, dan viel hij nogwel eens in slaap en liet ik hem ook in de gang staan en haalde de oudste eruit. Had ik even geen geluid. Soms paste even iemand op en ging ik alleen boodschappen doen. (ergste wat dan was is dat een kind huilde in de winkel). Mijn man is vrachtwagenchauffeur, dus ook nog weinig thuis. Ik ben ook wel eens een blokje om het huis gelopen om even geen gehuil te horen! of ging even in de tuin staan en kletste ik even met de buuf..... Wens je veel sterkte! gr brenda
Herkenbaar. Mijn zoontje heeft ook wekenlang veel gehuild en heb een zoontje van toen 2,5 rondlopen. Voelde me heel rot naar hem toe want hij kwam echt weleens aandacht tekort van mij. Het is hier al gezegd, maar schaf een draagdoek aan. Ik heb een Marsupi en dat is een heel fijn ding. Het was het enige dat hielp om mijn zoontje tot rust te laten komen. Zelfs in de wandelwagen was het krijsen. Ik ging in de draadoek overal naar toe met allebei, naar de speeltuin, lekker wandelen, de kinderboerderij, bij een vriendinop dekoffie,etc. En heb je familie of vrienden in de buurt. Mijn moeder kwam regelmatig om zich even met de baby bezig te houden, wiegde hem dan uren op onze schommelbank zodat ik even alleen iets met oudste zoon kon doen en af en toe oppas regelen en even een dagje weg met alleen de ouste, is ook fijn. Met 12 weken stopte mijn zoontje van de ene op de andere dag met huilen, hier was er geen oorzaak, maar nu is het een heerlijk blij en vrolijk kind. Dan zijn de eerste heftige maanden gelukkig snel vergeten. Veel sterkte!
Onze oudste dochter was ook een huilbaby!!Sluit eerst idd uit dat het niks medisch is!!Hier kwamen we er met 4 maanden achter dat ze reflux had!! Nu een tweeling..gelukkig niet echte huilers maar er zitten zeker dagen tussen dat ze om en om gaan huilen en dan vindt ik het ook erg moeilijk mn oudste dochter te vermaken...ik ga ook vaak met haar aan tafel zitten en dan een van de twee lekker op schoot...en soms laat ik ze idd ook gewoon maar even huilen en pak mn momentje met haar!!En savonds altijd huiluur(tjes)ga ik lekker met dr onder de douche even liedjes zingen en de dag doorspreken...zelf ook even tot rust komen... Succes en sterkte want pittig is het zeker!! Xx
Inderdaad! Echt vlak bij elkaar! En ook nog alle 4 meiden Vond je de tweede ook zoveel zwaarder dan de eerste? Reflux lijkt me ook niet niks..! Beetje off topic maar goed..
Oh wat vreselijk. Mijn zoontje huilt bijna nooit maarr had ee paar weken geleden een beginnende oorontsteking. Natuurlijk heel veel last van en mijn dochter van ruim 2,5 stond na een dag al te schreeuwen da broertje op moest houden met huilen. Ik zou zeker heel goed nagaan of het geen medische oorzaak heeft. En breng je dochter lekker een dagje naar oma, zodat ze er even uit is. Of laat je man een dag vrijnemen en ga op pad met je dochter zodat zij weet dat ze ook belangrijk is. Het moet ontzettend zwaar zijn, sterkte!
Mijn moeder kreeg toen ik 2,5 was een tweeling en een van mijn broertjes was een huilbaby. Zij zegt dat het echt overleven was, verschrikkelijk en ze niets anders kon doen dan mijn broertje met enige regelmaat naar iemand anders brengen. Toen hadden ze nog geen ostheopaten enzo, ik zou er zsm eentje consulteren!
Nou respect hoor!!Ik heb soms al het idee dat het overleven is...mijn zoontje een van de tweeling heeft vamorgen de HELE ochtend gehuilt...ik ben blij dat alles op bed ligt en ik zelf ook ff plat kan Hoe heb jij t ervaren om als oudere zus van een tweeling te zijn**ook beetje off topic sorry**
Hier bleek Ms K ook een huilbaby te zijn, de eerste 2 weken was er weinig aan de hand maar daarna begon het en bouwde het zich op. Ik liep hele dagen met haar op de arm en Mr K heeft in die tijd belachelijk veel tv gekeken Na 8 weken brak ik en zat ik huilend bij de huisarts, zonder Ms K te zien wist hij al wat er aan de hand zou kunnen zijn en vroeg mij hem mee te helpen met het onderwijzen van zijn leerling. De volgende dag dus naar de leerlingarts en na enig onderzoek kwam hij niet verder dan krampen (ze moest er even doorheen), Mijn eigen huisarts greep toen in en liet horen dat de maag van Ms K was opgeblazen (rijkte van ribben totaan navel en ging geheel van links naar rechts), deze lucht belemmerde ook de darmen en dus blies ze zichzelf als het ware op. Na een week dubbele dosis van Infacol en het zoveel mogelijk rechtop houden (hadden het bedje op autosteunen staan) was ze zoveel lucht kwijt dat ze de darmen weer konden voelen en ze ook obstipatie bleek te hebben. Na het krijgen van lactulose hadden we binnen een week een ander kind in huis. Wat hier erg geholpen heeft is het schommelen in de maxi cosi en tijdens het eten madam met maxi cosi en al rechtop tegen de muur en op tafel zetten.
Wat een tegenstelling trouwens dan maar weer van praktijk en theorie: bij bijna alle babytjes lees ik hier duidelijk aanwijsbare oorzaken voor het huilen, terwijl je op internetsites over huilbaby;s en van CB en huisarts dus vaak hoorde dat baby's om onverklaarbare reden huilen.... Tja, als je gewoon niet zoekt... @TS: zoeken dus, en idd zorgen voor verwijzing naar een kinderarts!