Hallo dames, Ik post hier niet zo heel veel, maar dit wil ik toch graag even kwijt. Mijn zoontje is op 9 oktober 2009 (1 jaar geleden dus inmiddels) geboren na een zwangerschap van 29 weken en 1 dag. ivm HELLP. Hij is gehaald met een keizersnede en woog 1100 gram en was 35 cm Hij is nog afgevallen naar 930 gram. Hij heeft de ziekenhuis periode "goed" doorlopen, voor zover je een kindje wat vecht voor zijn leven "goed" kunt noemen, maar daarmee bedoel ik: buiten de spanningen (wat als) , de vele alarmen omdat de ademhaling weer eens stopt, of de hartslag tever daalt, CPAP op, CPAP af...nee gaat niet. Toch maar weer de CPAP op enz,enz Dus de (.....klinkt even heel kort door de bocht maar zo bedoel ik het niet......) standaard dingen die je bij een prematuur kunt verwachten, geen infecties gehad, geen open ductus enz,enz. "slechts" een lichte puntbloeding in de hersens. Na de ziekenhuis periode van 7 weken, waarvan 4 WKZ en 3 streek ziekenhuis, hebben we wat meer problemen gehad helaas. 1 maal langer ziekenhuis ivm stoppen met ademhalen en hartslag na de 1e enting. En 1 maal zelf mijn kindje moeten reanimeren en weer naar het ZH ivm stoppen met ademen. Inmiddels gaat het prima met hem, en met mij gaat het ook steeds beter! Ik heb het hele gebeuren zo goed mogelijk verwerkt, moeilijke momenten blijven altijd, maar ik denk dat dat ook nooit meer weg zal gaan. Qua begrip van andere mensen heb ik me erbij neer kunnen leggen (met behulp van een psych) dat dat er toch nooit zo zal zijn zoals ik het zou willen, simpelweg door het feit dat deze mensen zich absoluut niet voor kunnen stellen wat wij hebben mee en doormaakt, omdat ze het zelf (gelukkig) niet hebben doorstaan. Maar waar mijn broek dan wel van afzakt, en wat dus wel weer een regelrechte steek in mijn hart is, is het volgende: Een schoondochter van een kennis van me is bevallen van haar kindje met 35 weken. Kindje maakt het goed, doet het prima. mocht na 1 dag uit de couveuze en bij haar op de kamer, dronk na een week al zelfstandig en heeft een paar daagjes een flowsnorretje gehad, waarna het al geheel zelfstandig kon ademen. Heerlijk toch voor haar en voor het kindje Echt helemaal super! Ik leefde erg met haar mee, vroeg regelmatig aan de kennis hoe het allemaal ging enz,enz En was oprecht blij dat het allemaal zo voorspoedig ging. Tot.......gisteren. Deze kennis komt naar me toe, en verteld hoe het gaat met moeder en kind, dat ze afgelopen weekeind thuis zijn gekomen. Dat ze mij namens de moeder moest bedanken voor de getoonde interesse en voor het uitlenen van de prematuren kleertjes. De betreffende moeder had echter ook nog even tegen haar schoonmoeder (mijn kennis) verteld dat ze absoluut niet begreep waar ik me tijdens en na de bevalling van mijn zoontje zo druk over had gemaakt. Zij vond het krijgen van een prematuurtje reuze meevallen En ze dacht dat ik het allemaal misschien een beetje overdreef Hier ging ik echt vreselijk van over de rooie. Geen begrip van mensen die niet weten waar ze het over hebben ok, dat snap ik. Maar geen begrip van een moeder die toch in elk geval een klein stukje er van mee heeft gekregen. Heel verdrietig word ik daarvan. Sorry voor mijn lange verhaal, moest ff mijn gal spugen
Vreselijk, haar kindje is niet met 29 wkn geboren... Hoe durft ze deze vergerlijking te maken. 35 wkn is ook niet leuk, maar dat is geen strijd om te overleven.. Wat een dom mens..
Jeetje mina zeg! Ik wordt hier plaatsvervangend ongelooflijk kwaad!!! Wat een vreselijke ervaring moet dat voor je zijn zeg! Oh bah, grrrrrrrr!
Sorry dat ik het zeg, maar wat een botte domme koe is dat! Ik snapt niet dat sommige mensen zo simpel kunnen denken (+ zijn). Ze heeft totaal geen besef wat die 6 weken verschil uitmaken. Zij vergelijkt haar bevalling en de start van haar kindje toch ook niet met iemand die met 42 weken is bevallen van een 9-ponder? Ik ben de vroeggeboorte pas echt goed gaan verwerken toen ik met 'lotgenoten' ben gaan praten. En dan vooral hier op de forum. Je verhaal kwijt kunnen, heel veel herkenning krijgen, met moeders praten die precies weten wat je angst is en waar je eigenlijk over praat (ook in technische termen). Ik heb hier heel wat traantjes gelaten tijdens het typen, maar dat heeft me goed gedaan... misschien ook een idee van jou. In real life zijn er (gelukkig) vaak maar weinig lotgenoten, en dan komen botte en onbegrijpelijke opmerkingen. Overigens hoop dat je die moeder goed de waarheid hebt verteld, ik zou het dan echt niet netjes kunnen houden. Je stelde je aan???? :x
Zoals je al zegt mensen die niet iets soortgelijks hebben meegemaakt weten niet waarover ze praten. En heel veel mensen zijn slecht is luisteren en weten alles beter. Als je zelf ziek bent geweest of je partner of je kind kijk je heel anders naar alles. Kan me zo goed voorstellen hoe je voelt. Ben ook met 29 opgenomen met pre-eclampsie en hellp. Mijn dochtertje was 1666 gr en 40cm. Begrip uit je omgeving voel je eigenlijk niet. Zelf mijn eigen man stond voor mijn gevoel erg ver van me af. En nog kijken we verschillend op het hele gebeuren terug. Sterkte met de verwerking!
Ik snap nooit dat mensen zich zo slecht in kunnen leven. Kijk mijn mannetje is ook met 35 weken geboren en deed het op zich ook erg goed, heeft wel wat langer in de couveuse gelegen als die van haar maar al met al ging het toch echt wel goed met hem. Als ik jullie verhalen lees dan kan ik me daar iets bij voorstellen van de angst de hulpeloosheid en het je zo overbodig voelen in de verzorging omdat je dat zelf ook hebt gezien alleen natuurlijk in mindere mate, maar om dit met elkaar te gaan vergelijken dan ben je gewoon met recht dom! 6 weken is zo'n lange tijd voor zijn kleintje dat een vergelijking net zoiets is als appels en peren vergelijken . Probeer er gewoon ver boven te staan, er zijn mensen die je wel snappen en willen snappen en die wel meeleven probeer daar naar te kijken en dit soort mensen niet te druk om maken.
TS ik zou ook superkwaad worden van zo`n opmerking! Hoezo DOM! Ontzettend DOM! en gemeen. Toen mijn zoontje in het ziekenhuis lag, zei de zus van mijn tante dat het ook allemaal wel meeviel, dat alle kindjes die tegenwoordig te vroeg geboren worden er allemaal goed uitkomen. Ook dat stak mij ontzettend, maar ik sloeg ervan dicht. Die mensen weten ook niet beter, en beseffen niet dat het ons kwetst.
Grappig zo is het idd. Hier ook een andere beleving dan mijn man. En het is idd jammer dat je in plaats van begrip, herkenning en dankbaarheid voor je medeleven zo'n steek onder de gordel krijgt. :x Het getuigt van weinig respect voor jullie zorgen en verdriet om je kleintje. Het is ook lekker kort door de bocht zo he.
Ik was ook woest geworden en begrijp je gevoel hier volkomen in. Wat een domme geit zeg, de situatie wat jullie hebben meegemaakt lijkt niet eens op haar situatie. Hoe durft ze het te zeggen. Probeer het naast je neer te leggen. Haar kindje is dan met 35 weken geboren maar net wat Adi zegt die 6 weken maken zo enorm veel verschil uit. Denk dat ze heel anders had gepiept als ze het zelfde had meegemaakt als jou. Mensen hebben zelfs niet eens door wat ze zeggen. Wij kregen veel begrip van mensen nadat ze zelf in het ziekenhuis waren geweest en alles met eigen ogen konden zien. Voor veel mensen is dit een ver van mijn bed gebeuren en snappen niet in wat voor klote periode de ouders en het kindje zitten.
BAH wat een vreselijk ongevoelig stom en egoïstisch mens! Ik hoop maar voor haar dat ze het nooit mee hoeft te maken een echt prematuur kindje! Denkt zij dat ze weet waar ze het over heeft?! Onze tweede was met 35 wk geboren en ik was helemaal in de wolken, hoera een "normale" bevalling en kraamtijd! Was het natuurlijk niet helemaal, maar wel vergeleken de eerste keer en Mischa was "maar" 7 wk te vroeg. En dan hebben we het trouwens nog niet eens over jou en je herstel! HELLP is ook niet bepaald niks. Ik heb p.e. gehad en heb een half jaar in de ziektewet gezeten omdat ik niks kon. Bah, zit me helemaal boos te maken hier.
Het gaat ook niet eens zozeer om die 6 weken verschil in mijn ogen. Er zijn kindjes die met 35 weken geboren worden en meer moeilijkheden tegenkomen dan andere van 30 weken, dus dat is het volgens mij niet eens zo zeer. Het is gewoon jammer dat ze i.p.v. te zien wat een geluk ze heeft gehad en zich te beseffen dat het ook anders had kunnen gaan/aflopen, ze besluit haar situatie als 'waarheid' te zien. Gebrek aan inlevingsvermogen en egoisme veroorzaakt helaas wel vaker dat soort 'domme' opmerkingen
Ik ben zo verbijsterd door dit verhaal dat ik niet eens weet wat ik moet zeggen... Overigens even een andere invalshoek; jouw kennis heeft zelf ook weinig inlevingsvermogen getoond door jou dit verhaal te vertellen. Ookal heeft haar schoondochter dit gezegd, waarom vertelt ze dit dan aan jou? Laat ze het lekker denken (ze weet/weten kennelijk niet beter), maar het ook lekker voor zich houden... Blegh...ben er gewoon naar van... :x
lieve mama dit vind ik nou altijd zo k.. van een verwerkingsproces . denk je er ,te zijn , komt er weer zo,n dom wicht langslopen en HOP gelijk je complete mechanisme overhoop ! getver Lekker genieten van de kleine en als je er echt niet mee om kan gaan ( met die stomme stomme opmerking van de,r bedoel ik dan) dan ga je het gewoon tegen haar zeggen zo doe ik dat tegenwoordig , maar ik verlies er ook weleens wat mee ,maar dan weten ze gelijk dat je niet altijd maar alles kan zeggen . Ik heb zelf eclampsie gehad mees is 7 weken te vroeg geboren en had een erfelijke zeldzame hersenafwijking waar wij tot 1 dag voor zijn overlijden niets van wisten en daat heeft iedereen een mening over maar het blijft wel ONS kind en ONS verdriet en dat kan niemand anders voor je invullen ! zo,..... hehe ik lijk wel heen gefrustreerd , valt wel mee hoor maar ik vind dat iedereen altijd zijn eigen ervaring altijd zo moet vergelijken met die van een ander , leven en laten leven is mijn motto en ieder heeft zijn eigen proces en dat kan je echt alleen zelf bepalen hoe je dat invult en 29 weken en zelf reanimeren en de rest krijg er helemaal de bibbers van ..... je doet het goed ! liefs edith mama vam mees*
Onvoorstelbaar! En idd, laat ze dat lekker tussen hun houden als ze graag willen denken dat je je aanstelt! Daar hoeven ze jou niet mee lastig te vallen. Ik ben zelf pas bevallen bij 41+3 (zeker niet prematuur, dus), maar ik weet dat er onder 'vrienden' (inmiddels dus niet meer) van ons ook veel gesproken is over mij en mijn bevalling - vonden ook allemaal dat het zo erg niet was geweest. Tja, ik ga niet in discussie, maar heb wel veel geleerd over de mensen waarvan ik dacht dat ze vrienden waren. Probeer het je niet teveel aan te trekken, hoor! Zulke mensen weten gewoon niet beter en hebben te weinig inlevingsvermogen om het te kunnen begrijpen. Weet dat je hier heeeeel veel begrip en troost kunt vinden als je dat nodig hebt!
Hallo dames, Ik wordt helemaal warm van jullie lieve reacties. Ligt het dus toch niet aan mij dat ik daar zo boos van werd. Heb haar niet zelf gespoken dus, misschien maar goed ook, want ik weet niet wat ik dan gedaan zou hebben..... Zoals iemand van jullie ook al zegt, het gaat me niet eens zozeer om de 6 weken leeftijds verschil, want er zijn inderdaad genoeg prematuren die het met 35 weken slechter doen dan met 29 weken. Er zijn zelfs genoeg op tijd geboren kindjes die het (helaas) slechter doen. maar gewoon het idee dat ze nu denkt te weten wat ik, mijn man, en ons zoontje hebben meegemaakt, en het recht meent te hebben dat de grond in te stampen en als iets makkelijks af te schilderen omdat het bij haar toevallig allemaal makkelijk gaat. Wel fijn om hier even mijn verhaal te kunnen doen. Lucht wel op
GRRRR, er komen allerlei vloekwoorden bij me naar boven.... onbegrijpelijk zo'n figuur. Laat haar een seen dagje in een NICU kijken. waarschijlijk schiet ze al in de stress over een verkoudheidje bij haar kindje (en dat mag ook want je kind is je alles), maar laat haar dan ook bedenken dat je kindje die vecht voor zijn/haar leven nog 1000x erger is!
Gruwel! Hier ook met 34+5 bevallen. Zoonlief heeft uiteindelijk 1 maand in het ziekenhuis gelegen, lang voor de termijn. Gelukkig geen medische problemen, maar enkel omdat hij geen zuigreflex had. Deze dame beseft duidelijk niet hoeveel geluk ze heeft gehad! En als ik al na ga hoe zwaar ik die 1e maand vond, wil ik me niet eens voorstellen hoe zwaar het moet zijn als je kindje nog eerder wordt geboren of medische problemen heeft.
* Sprakeloos* Wat kunnen sommige mensen toch dom zijn. Echt, deze dame heeft het verstand en inlevingsvermogen van een bierviltje.
Ik zou eerder zeggen van een bierdopje en dan houd je nog ruimte over! Mijn dochtertje en zoontje zijn beiden met 27 weken geboren en zijn, na drie weken op de neonatologie te hebben gelegen, overleden. Die mevrouw heeft geen flauw benul waar ze het over heeft. Ze mag van geluk spreken dat haar kindje met een redelijke termijn geboren is en dat ze haar kindje gezond mee naar huis heeft mogen nemen!