Mijn dochter is nu 6,5. Mijn man en ik willen graag eens samen een ommetje wandelen, maar ze is nog nooit alleen thuis geweest. Vind het ook nog wel spannend... Ben benieuwd naar jullie ervaringen ... en tips welkom!
Ik loop rustig naar de brievenbus met onze 5 jarige thuis. Of als hij buiten speelt. Ben dan 15 minuten weg. Ik zeg t tegen hem en ff tegen de buren. Als de buren er niet zijn dan meld ik even aan de ouders van t vriendje waar hij mee buiten speelt. Moet zeggen dat hij hoe dan ook naar mij toe kan komen hoor, brievenbus is binnen de straal waarin hij mag komen en hij is zoooo serieus Als ik wandel en hij speelt buiten, zeg ik mijn route en blijf ik in de buurt en loop ik in t rondje ook 3 keer weer langs hem. T is niet spannend wat ommetje betreft maar ik ben er ff uit tenminste. Wil wel binnen 5 minuten thuis kunnen zijn zeg maar.
Echt wandelen doe ik niet, maar ik ga wel rustig ergens heen wat dichtbij is of als ik bijvoorbeeld mijn zoon moet ophalen bij een vriendje. Ik zeg haar dan wel waar ik ben, zodat ze me kan opzoeken. En ze kan ook altijd terecht bij de buren, daar komt ze regelmatig en gaat ze makkelijk naar toe. Als ik langer weg ben, dan sein ik de buren vaak in, letten ze even extra op en zorgen ze ervoor dat ze zelf niet weg zijn. Als tip geef ik dus wel om de buren erbij te betrekken, vooral de eerste paar keren. En bespreken wat ze moet doen als er iemand aan de deur komt. (Ze mag de deur niet open doen! Wij hebben de deuren ook op slot, alleen in de achterdeur zit een sleutel en ze kan zelf de deur makkelijk open maken zodat ze evt naar mij/de buren kan.)
En als jij (of zij) het spannend vindt, kun je ook eerst uittesten hoe het gaat door zonder haar bij de buren koffie te drinken? Dan ben je erg dichtbij, maar kun je wel kijken of ze het leuk vindt of toch eng...
Vanaf een jaar of 9 kort (bv. even naar de brievenbus of de jongste van school halen ofzo) en enkel overdag. Vanaf 10 ietsje langer, maar ook enkel overdag. Oudste is nu 11 en ik zou ‘s avonds nog niet weg gaan, vind ik geen fijn idee.
Ligt er denk ik ook heel erg aan waar je woont. Wij wonen in een rustig dorpje waar bijna iedereen elkaar kent... Dat maakte het voor mij makkelijker, plus dat ik een dochter heb die altijd erg goed weet wat wel/niet kan en dus kan vertrouwen.
Mijn jongste is nu 8.5 en toevallig vandaag voor het eerst even alleen gebleven toen wij gingen wandelen. Wel met de telefoon van zijn zusje zodat hij ons kon bereiken. Vind persoonlijk 6.5 nog wel heel jong.
Denk dat dat zeker uitmaakt! En het is natuurlijk ook afhankelijk van je kind. Wat hier ook nog uitmaakt is dat er natuurlijk nog een jonger kind is, die ik nog niet alleen wil laten (en zij wilde dat ook niet ).
Hoe lang is bij jou een ommetje? Hier mogen de oudste twee samen thuis blijven als ik bv even 10 minuten weg moet. Niet langer en alleen als ze samen zijn. Dit vanaf toen de oudste 8,5 was.
Ik weet het eigenlijk niet eens precies. Dat soort dingen gaat hier in stapjes en dermate geleidelijk dat ik er niet echt een leeftijd aan kan verbinden. Het begint bv met even alleen in de woonkamer laten als ik de was ga doen, of iets in de brievenbus of vuilcontainer gooien, of een kind ophalen bij een speelafspraakje terwijl zus thuis blijft, dan een klein boodschapje doen, etc, en zo steeds iets langer ze alleen kunnen laten. Dus ik zou als ik jou was nu eerst kijken naar wat er voor alleen thuis blijven vooraf gaat en hoe ze dat doet. Kan ze bv wel enige tijd alleen zijn in de woonkamer? Speelt ze zelfstandig buiten en hoelang? Want als ze dat bv wel doet dan zou ik mijn kind ook best even een paar minuutjes alleen thuis kunnen laten om wat in de brievenbus te gaan gooien oid.
Hier zijn ze nu 6,5 en bijna 9 en ik ga best regelmatig even snel alleen naar de supermarkt. We hebben heel goed afgesproken wat ze wel en niet moeten doen en als ik ga, zorg ik dat ze ergens geïnstalleerd zijn - bv voor de tv of aan tafel met tekenspullen en goede teken-inspiratie En zelf vinden ze het geen probleem - als een van beiden liever mee zou gaan, zou ik het ‘alleen thuis zijn’ er niet doordrukken ofzo. Het ging hier ook heel geleidelijk, van even snel naar de brievenbus 1 straat verder (vanwaar ik ons huis nog kan zien) tot een pakje ophalen bij een pakketpunt 2 straten verder (kan net ons huis niet meer zien) en nu dus even naar de supermarkt (vanwaar ik écht geen stipje meer zie van ons huis ). En van snelsnel doorlopen, hophop alles in een mandje, betalen en snel terug (ondertussen nog 2x bellen met ze) tot gewoon normaal boodschappen doen. Oudste stuurt vaak nog een berichtje dat ik chips/drinken mee moet nemen
Mijn kinderen zijn 6,5 en 10 en ik laat ze gerust een uurtje alleen als ik boodschappen ga doen of hardlopen. Mijn oudste mocht vanaf dat hij 8 was alleen thuisblijven als ik met de jongste naar zwemles ging. Maar voorwaarde was dat hij wel met de huistelefoon om kon gaan en hij berichtjes kon sturen vanaf zijn ipad. Ook hebben we fijne buren bij wie hij dag-en-nacht kan aanbellen. Wat ik wel een dilemma vind: ik wil zelf ook graag naar buiten, mijn kinderen vinden daar niets aan, maar het is zo goed voor ze! Dus als we even naar buiten gaan moeten ze maar gewoon mee.
Onze zoon is 6.5 maar wij vinden het nog te jong. Ik ga wel een boodschap doen terwijl man boven werkt dus hij hoeft maar te roepen, dit is een mooie start en dat gaat goed.
Dat ligt aan zoveel zaken: je woonomgeving, de tijdsduur, je eigen gevoel, het gevoel van je kind en de manier waarop je kind omgaat met tegenslag. Persoonlijk vind ik 6.5 jaar erg jong. Zelf hield ik altijd in gedachten of m'n dochter kon handelen bij gevaarlijke situaties. Sinds de start van de coronatijd is ze (toen net 11 jaar) af en toe een paar uur alleen thuis gebleven. Zoals iemand hierboven al typte, zat er een opbouw in. Je neemt steeds een klein stapje. Als dat goed gaat, neem je de volgende stap. Inmiddels gaat m'n dochter al al maanden 's ochtends alleen naar school, eet ze tussen de middag alleen thuis (of met een vriend/vriendin) en komt ze na school ook alleen thuis. Ze vindt de zelfstandigheid heerlijk. We houden wel contact.
Mijn dochter is 8,5. Ze mag van mij prima alleen thuisblijven, maar dat wil en durft ze niet. Bij het buurmeisje (haar bff ) blijven ze weleens alleen, maar dan is ze niet echt alleen. Dan zijn ze samen alleen en dat durven ze wel, haha.
Wij zijn begonnen toen hij 8 was. Eerst even naar de winkel om een kleine boodschap te halen. De winkel ligt op 300/400 meter, dus hooguit 5/10 minuten weg. Dit hebben we steeds wat meer uitgebreid. Hij kan ons altijd bellen/appen etc als er iets is. Hij weet wat hij moet doen bij nood. Tegenwoordig loop ik ook wel eens alleen met de jongste naar de action (800 meter) en dan blijft de oudste thuis omdat hij geen zin heeft om mee te gaan, dan ben ik zo een 20/30 minuten weg. We zorgen in elk geval wel dat we altijd binnen 5/10 minuten thuis zijn, als hij niet mee wil. Laatst moesten we ook ergens heen en hij wilde echt niet mee, maar omdat we 50 km moesten rijden had hij echt pech. Die afstand vind ik te groot en dan moet hij gewoon mee.
Als kleuter een minuut of vijf, onze hond had medicijnen waardoor ze vaak moest plassen. Dan bleven ze gewoon voor de t.v. zitten ofzo. Vanaf 6 jaar max. een half uur ofzo. Mijn dochter kon ik jonger langer alleen laten dan mijn zoon, die deed nog wel eens dingen die niet mochten. Kortom, het verschilt wat per kind.
Persoonlijk vind ik 6,5 te jong. Misschien ook afhankelijk van waar je woont ofzo. Mijn oudste is 8 en blijft nu heel af en toe alleen. Als ik naar de postnl punt moet ofzo aan einde van de straat. Alleen laten als ik met zijn zusje naar zwemles ga, doe ik nog niet. Dan is het al rond 5 uur en al donker. Ook kijk ik hoe zijn bui is. Als hij rustig zit te gamen ofzo durf ik het best aan. Ook wel even snel naar de winkel als.ik wat vergeten ben. Echt boodschappen doe ik dan weer niet. En als ik een rondje ga wandelen met de jongste twee kinderen moet hij van mij mee. Is niks mis met frisse lucht, alleen maar goed voor hem haha. De middelste is 5,5. Ik zou ze echt nog niet samen alleen laten bijvoorbeeld. Maar nogmaals, ik denk dat het afhankelijk is van je kind,waar je woont. En of je kind weet wat te doen als er iets gebeurd en dus een beetje paniek is.