Hallo allemaal, Ik moet dit toch even kwijt... We hebben een zoontje van dik 1,5 jaar, heel lief, maar ook heel fel Echt een handenbindertje, dus een tweede zouden we nog niet aan denken voorlopig. Misschien als hij 5 is, en wat meer begrijpt van de wereld om hem heen. Geheel onverwachts hoor ik gisteren van mijn vrouw dat ze een week overtijd is. Shit, ik heb er helemaal niet op gelet, en we deden het ook veilig toch? Paniek alom, en snel twee testjes gehaald om te weten waar we aan toe zijn. Shit, positief, verwarde gevoelens komen naar boven. Wat doen we, willen we dit wel, etc. Ik weet dat dit heel ondankbaar klinkt, vooral omdat we 3 jaar bezig geweest zijn om zwanger te raken van ons zoontje. Al snel bekruipt een raar gevoel van geluk ons, en worden de beste vrienden/vriendinnen ingelicht. Vanochtend nog steeds enigszins verward, maar blij met wat er komen gaat, de dag gestart. Nadenken over wie welke kamer, kan de kinderwagen nog? Ook al is het nog pril, het borrelt allemaal naar boven. Vanmiddag echter plots hevige krampen, bloed, en de rest wat ik niet meegekregen heb (ze ligt sinds vanmiddag in bed te slapen). Ik moet dit even van me af schrijven, echt zo een raar gevoel, van "shit, willen we dit wel", naar een euforisch gevoel, naar "gvd, waarom dit". Raar stukje tekst, ik weet het, maar mij lucht het in ieder geval een beetje op. M.
Wat een vervelende ontwikkeling voor jullie. Ik hoop dat jullie je gevoelens goed met elkaar kunnen delen, en dit verdriet een plekje kunnen geven. Veel sterkte ermee.
He wat naar allemaal! Ik wil jullie heel veel sterkte wensen met het verlies en verdriet Want hoe dan ook dit kleintje was toch heel welkom bij jullie!