Plots geen kinderwens meer..

Met je man over praten.. als jullie beidde geen kinderen willen.. dan doe je het toch niet?

Wat andere van vinden.. moet je negeren.. ik ken ook mensen die bewust geen kinderen willen, ze hebben er niks mee. Prima toch? Zijn nog steeds leuke mensen

Kijk wat jezelf wilt, wat je man wilt en maak daarop een keuze. Wat andere vinden.. heb je niks aan. Het is jou leven, niet die van hen.

En als je met de pil begint, en je wilt over x jaar alsnog, dan stop je toch weer?

 

Een met Pandavliegen.

Ik merk dat mijn kinderwens ook wat aan het minderen is hoor. Maar bij mijzelf herken ik het als pure zelfbescherming.
Ik zeg niet dat dit bij jou het geval is maar het is ook nog een mogelijkheid.

Sterkte de komende tijd. Niets is zo pijnlijk als het gevoel onbegrepen te worden.

 

Hey meid , ten eerste dat ik het heel erg voor jullie maar vooral voor jouw vindt. Zoals ik het dan lees heb ik het idee dat jij jezelf beschermd onbewust tegen de teleurstellingen angst en het feit dat je zo verliefd op het idee was een kindje te voellen en te krijgen de voorstelling hoe het als moeder zijn zouw zijn ,en hoe het zo heeft moetten lopen nu en altijd andere zag met kindjes dat gevoel begrijp ik helemaal ! . Volgensmij heeft het je bewust maar ook veel onbewust gekwetst en is het je gewoon aan het opbreken en je beseft en snapt niet op de manier waarop zich dat aan het uiten is nu , ik zelf heb nog geen kind of hier ervaring mee maar kreeg gewoon sterk het idee dat het zo is , het klinkt best logisch iemand die het zo intens wilde en nu dit gevoel als ik jouw was zouw ik geen pil of wat dan ook pakken en proberen er helemaal niet meer mee bezig te zijn wie weet mag het dan baten en zal je zekerweten gelukkig zijn als het zover is !xxxx

 

Meis wat vervelend dat je je zo onbegrepen voelt, ieder moet tenslotte voor zich weten wat ze willen, het is niet aan anderen daarover te oordelen!

Neem lekker een paar maanden pauze voor jezelf, evalueer over een half jaarje weer eens hoe je er tzt instaat. ipv aan de pil te gaan, zijn er misschien andere tijdelijke opties die jullie kunnen hanteren (condoom etc). Sterkte met het besluit!

 

Dit.

 

En mensen hebben altijd wat te zeuren. Wij hadden tot 2 jaar geleden ook geen kinderwens, ben nu bijna 34. Krijg je commentaar op. Uiteindelijk toch wel kinderwens gekomen, vooral na de geboorte van ons petekindje. Maar we willen echt maar 1 kindje. Krijgen we daar weer commentaar op. Het lijkt nooit goed te zijn voor anderen.

 

Hey lieverd!

Ik zou eerst goed en eerlijk bij jezelf te rade gaan of het angst is voor teleurstellig of dat je echt geen kinderen wil omdat je dan veel moet opofferen.
het zou namelijk zonde zijn als het angst is en je straks als het niet meer mogelijk is kinderen te krijgen spijt krijgt. Uiteraard is het jouw leven, en als jij echt vind dat je teveel moet inleveren en je daarom geen kinderen wil is daar natuurlijk niets mis mee! Maar ga goed bij jezelf te rade of het geen angst is. Achteraf spijt is ook iets verschrikkelijks. En die zussen zou ik is echt even goed aanspreken als ik jou was! Ten eerste is het niet leuk dat ze het elke keer vragen omdat het voor jullie ook confronterend kan zijn en ten tweede moeten ze zich niet zo bemoeien en jullie wensen respecteren! Sterkte lieve schat! X

 

Ik weet niet hoe oud je bent en/of je heel erg onder tijdsdruk staat, maar anders zou ik rustig afwachten totdat je kinderwens terug komt.

En je familie moet maar wachten, er zit helaas niets anders op. Jij en je lief krijgen het kind, van de zijlijn is het veel makkelijker praten. Voor je moeder is het dan wel sneu, maar ook zij zal moeten beseffen dat het jouw leven is en niet het hare.

Maar probeer eerlijk naar jezelf te zijn, wat hebben je miskramen met je gedaan? Hoe bang ben je voor een herhaling? Zit je inmiddels alweer lekker in je vel of ben je nog aan het opkrabbelen? Geef jezelf tijd om die miskramen te verwerken en kijk daarna pas naar wat je wilt.

 

Wat enorm vervelend dat je twee miskramen gehad hebt.

Mag ik vragen hoe oud je nu bent? Als je nog genoeg tijd hebt zou ik jezelf gewoon even een pauze gunnen. Heb het er even niet over, probeer je even te focussen op andere dingen en dan zie je wel. Misschien voel je je over een half jaar wel weer heel anders of zie je alles weer wat duidelijker.
Ik denk persoonlijk dat (wat hierboven ook al gezegd wordt) je misschien gewoon een flinke klap gehad hebt door beide miskramen en dat dat je onbewust tegen houdt, de angst voor weer een miskraam, het opnieuw moeten beginnen.
Gun jezelf wat tijd om het te verwerken.

 

Ik denk dat je sowieso even een pauze nodig hebt. Neem afstand van de situatie en bekijk het over 3-6 maanden nog een keer. Stel je dan de vraag of je je kan voorstellen dat je nooit moeder zal zijn. Is het antwoord nee dan zit die wens er nog wel. Is het ja, dan moet je je afvragen waarom je eigenlijk kinderen wilde. Omdat het zo hoort, omdat het van je verwacht wordt of omdat iedereen ze heeft en je er ook een soort van bij wil horen? Wees vooral heel eerlijk naar jezelf toe.
Trek je hoe dan ook niks aan van je moeder, schoonzussen of wie dan ook. Feit blijft dat jullie er 's nachts uit moeten voor jullie kind en dat jullie 24/7 verantwoordelijk zijn voor minimaal zo'n 18 jaar.
Dat je veel opzij zet voor je kind(eren) dat klopt. Maar daar krijg je weer andere dingen voor terug. Ligt er ook aan hoe je er zelf mee omgaat en hoe je daar in staat. Ik vind het bijvoorbeeld niet erg dat ik niet meer alles kan doen waar ik zin in heb. Dat komt allemaal wel weer.

 

Hi! Ik snap je he-le-maal.
Zijn 2 jaar bezig en ik wordt er best moe van. Onderzoek, operatie, teleurstelling. Morgen gaan we opnieuw naar de gyn. Bespreken over o.a IUI. Maar eerst.... gaan we lekker in augustus op vakantie. Daarna pakken we wel weer de draad op.
T eerste jaar vond ik het ergste nu kan ik me er meer bij neerleggen. Ook niet altijd hoor.
En inderdaad mensen verwachten gewoon dat de ooievaar langs komt en je een baby brengt. Was het maar zo! Krijg zo vaak te horen ; en wanneer NEMEN jullie kinderen en wanneer loop je achter de kinderwagen ipv met je honden? Aarhg frustrerend!!! Vooral als je al 2 miskramen hebt gehad.
Meid denk lekker aan jezelf en de rest kan je wat. Jij (en je man) bepalen zelf hoe en wat. Desnoods over een jaar.
Succes!

 

Goed verwoord en helemaal mee eens.

 

Wat je beschreef je intens diepe kinderwens en het geluk dat je ervaarde toen je zwanger was en dat je genoot van andere kinderen en baby's.. Dat klinkt wel als een heel diep gewortelde wens..

Ik weet niet of misschien hormonen of depressie gevoelens zo'n wens kunnen onderdrukken.
Straks is dit gevoel toch tijdelijk..

Probeer bij jezelf na te gaan waar het vandaan komt dat je geen wens meer hebt..Misschien wordt dat een grote zoektocht maar misschien vind je er een antwoord op en kun je daar wat mee.

En voooooooral praten met je man.

 

ik sluit me er bij aan wat andeern zeggen je niets van aan moet trekken. en inderdaad, als jij aan de pil wil. Waarom niet? je kan altijd stoppen met de pil. Je kunt het ook niet nemen, en wie weet.. Wanneer je er niet mee bezig meer bent het spontaan alles komt en voor jou gevoel alles terugkomt.
Er over praten met mensen die jou gevoel niet delen is lastig, probeer wel voldoende steun te vinden bij je vriend.

Verwerk alles op jouw manier, doe het rustig aan, en kijk dan wat je werkelijk wilt.

 

Hoi,

Jeejtje wat heftig 2 miskramen, dat moet er inhakken. Heb je hulp gehad met het verwerken van je miskramen? als in psycholoog?

Ik moet zeggen dat ik na 2 jaar mmm ook verminderde gevoelens heb om voor een tweede te gaan. Het grootste punt wat er voor zorgt dat ik nog door wil met de behandeling is dat mijn hormonen heeel erg van t padje zijn zonder de begeleiding van het ziekenhuis (dwz meer dagen ongesteld dan niet zeg maar) Ik merk voormezelf dat ik mijn toekomst beeld al een beetje aan het ombuigen ben maar puur ter zelf bescherming. Ik ben zeg maar nu al aan het rouwen voor t feit dat er geen 2e komt terwijl daar nog helemaal geen sprake van is want er is nog zoveel mogelijk. Hiervoor heb ik bij de psycholoog gelopen en dat heeft een hoop geholpen. Mijn tip vraag of je daar eens langs kan. Een miskraam hakt erin en ja meerdere mensen krijgen een miskraam en nee niet iedereen hoeft dan naar de psy. Maar als je met dit soort vragen zit dan is het misschien wel eens handig als je daar met een onpartijdig persoon over praat. Dan kun je het allemaal even op een rijtje zetten. Ik heb er in ieder geval veel aan gehad

Enne dikke knuffel!

 

Hoi Dedee,

Twee miskramen is echt heel heftig! Emotioneel en ook hormonaal. Je geeft aan dat je nu geen kinderwens hebt en dat is toch okee? Geef jezelf de ruimte om er niet mee bezig te zijn. Spreek met je vriend een datum in de toekomst af wanneer jullie het er weer over hebben en neem tot die tijd je rust. Tenslotte heb jij ook eerste op hem gewacht. En je kunt niet voor een kind gaan omdat een ander dat wil. Zelfs niet als dat je vriend is. Jullie kinderen hebben het recht om door jullie allebei gewenst te zijn. En of je nu jong of ouder bent: Als je er niet aan toe bent, dan niet. En mss nooit. Prima toch? Qua ac zou ik kijken wat bij je past en verder geen andere criteria nemen. En een tip: deel niet alles met je (schoon)familie! Gaat ze geen reet aan. En jij zit er maar mee als ze zich er tegenaan bemoeien.

Mijn eigen ervaring: Ik dacht altijd dat ik vier kinderen zou willen. Twee keer twee kort op elkaar. (Ervan uitgaande dat het allemaal zo makkelijk zou gaan dan) Maar sinds de eerste heb ik nog helemaal geen wens voor een tweede. Ook al tikt de klok, ik vind het wel even best zo. De miskraam was onverwacht. We waren nog niet bezig voor een tweede en ondanks dat maakte mn hart een sprongetje bij de positieve test en was ik erg verdrietig dat het mis ging. Tegenstrijdig allemaal heh! Ik gebruik nu andere ac om zeker te zijn dat ik niet zwanger raak. En ik ben benieuwd of er ooit een tweede komt. Maar ik houd er wel rekening mee dat die wens op een dag weer terug komt. Want het hebben van kinderen is echt wel pittig,je moet een hoop op willen geven, maar het is ook zoooooooo bijzonder en heel vaak erg leuk!

Hopelijk komt alles vanzelf op zn pootjes terecht bij je en weet je op een dag zeker wat je wilt. Of dat nu wel of niet een kind is! Heel veel geluk!