Ik ben heel erg benieuwd n.a.v. een ander topic: Liegen jullie wel eens tegen jullie kinderen? Bijv. Dat sinterklaas echt bestaat. Wat doe je dan als je kind met vragen daarover komt? Bijv. Waarom sinterklaas zo oud kan worden. Waarover lieg je nog meer tegen je kind of waarom kies je er juist voor om altijd eerlijk tegen je kind te zijn. Wat ik mij namelijk afvraag, is het wel goed voor het vertrouwen van het kind om tegen hem te liegen. Of is dit onschuldig en zal het kind dit niet echt erg vinden als het achter de waarheid komt? Mijn oudste heeft nog niet eerder gevraagd naar sinterklaas maar wie weet komt hij dit jaar wel met vragen..
Ik lieg over sinterklaas. Waarom als ik tetug denk aan mijn kindertijd bond ik dat geweldig en heb mijn ouders geen moment kwalijk genomen dat ik in die leugen gelooft heb. Als er vragen komen leg ik gewoon uit dat sinterkkaas het zo druk heeft dat hij meerdere sinterklazen in heeft moeten huren en zo ook met de pieten. Oh en ik zeg wel eens dat ik oma bel als hij niet naar mij luisterd (ohoh bad bad mommy)
Als je dat soort dingen bedoeld. Ja dan lieg ik wel. Sinterklaas, de tandenfee, zwarte piet aan de telefoon en waarschijnlijk komen er door de jaren heen nog wel wat fabeltjes bij. Zoals de billenbijter die in je kont bijt als je je kont niet goed afveegt . Klassieker uit mijn jeugd. Shoot me. Ik maak mijn kind vast een dwangmatige leugenaar nu.
Ik zeg wel eens dat we geen geld hebben voor McDonalds/Pretpark/Speelgoed, terwijl we het in principe wel zouden kunnen betalen. Ik weet het, ik ben in en in slecht
Liegen over dat soort dingen doe ik ook! Zou het jammer vinden om ze dat te ontnemen. Kan me niet voorstellen dat er ooit een ouder-kind relatie is verstoord door Sinterklaas, tandenfee oid. Liegen om andere dingen of dingen beloven en niet waarmaken, dat die ik niet (of eerlijk uitleggen dat ik een "belofte" niet na kan komen).
Tsja, ik lieg ook wel eens tegen mijn kinderen.. Als ik ergens geen zin in heb zeg ik dat ik het niet kan. Of als ze iets willen hebben wat ik weg heb gezet, omdat het herrie maakt of irritant is, zeg ik dat het kwijt is.. Jammer joh. Ik vind ook dat kinderen niet alles hoeven weten.. Als ik ruzie met mijn man heb en mijn zoon vraagt of ik papa lief vind, zeg ik altijd ja. Ookal vind ik dat op dat moment helemaal niet. Mijn zoon denkt dat baby's uit een navel komen, prima.. Ga dat echt nog niet ontkennen hoor.. Daarbij vind ik Sinterklaas, tandenfee enz. niet eens liegen.. Is gewoon iets wat bij de kindertijd hoort.. Ik denk ook dat geen enkel kind het vertrouwen in z'n ouders is verloren door Sinterklaas Ik ben denk ik een heeeele slechte moeder
haha ik zag de titel en denk gaat vast over de sint maar ja daar lieg ik over en o wat is dat leuk! heerlijk genieten van mijn ventje die straal gelukkig wordt en helemaal mee doet. ik vond het altijd geweldig en ga hem dit " geluk " niet ontnemen doe paar jaar dat t kan!!! I love sinterklaaaaas
Liegen over 'leuke' dingen doe ik ook. Als er vragen komen op de twijfelleeftijd, ga ik me niet in allerlei bochten wringen om het in stand te houden hoor. Dan zal ik waarschijnlijk eerst met een wedervraag antwoorden ("Wat denk je zelf?") Maar zolang ons kind er vol in gelooft, doe ik lekker mee. Verder zullen er in de toekomst vast nog wel dingen komen waarbij ik er nog even voor kies een 'aangepaste' waarheid te vertellen over dingen, omdat ik niet van alle 'waarheden' vind dat ze bij de leeftijd van een kind passen.
Oh dat zeg ik ook hoor.. maar ik vind niet dat ik lieg ook al zou ik het wel kunnen betalen. Ik heb gewoon geen geld op dat moment voor dat doel.. punt. Voor de rest lieg ik niet.
Sinterklaas noem ik geen liegen hoor, ik ga m'n zoon echt z'n Sint/kerst niet ontzeggen. Het is zo leuk! Ik vond het vroeger ook altijd zo spannend om m'n schoen te zetten en pakjesavond te vieren. Bij buren klop ik nu ook op de ramen op pakjesavond, en geweldig dat m'n buurkinderen het vinden! Mijn zoontje is 1,5 als we Sint vieren, denk nog net even te klein voor gebons op de ramen, maar ik kan niet wachten om dat koppie te zien als hij er echt iets van mee gaat krijgen.
Sinterklaas vind ik ook niet liegen... soms een leugentje om bestwil is niet erg. Maar je moet je kind geen onzinnige dingen voorliegen nee.
Inderdaad af en toe een 'aangepaste' waarheid en niet in allerlei bochten wringen om het in stand te houden, dat vind ik wel een leuke manier om hier mee om te gaan! Verder denk ik toch dat ik maar niet te veel ga verzinnen, ook niet over sinterklaas. Het lijkt me gewoon lastig, voor mijn gevoel moet je dan zo vaak ervoor zorgen dat je kind er niet achter komt. En genieten van het feest doet hij toch wel, in zijn eigen beleving bestaat sinterklaas toch wel. Maar ik ga het niet extra stimuleren om hem daarin zo lang mogelijk te laten geloven.
Ja ik lieg tegen mijn kind Wanneer hij/zij mij dingen specifiek vraagt niet en dan probeer ik in jip en Janneke taal zo eerlijk mogelijk te zijn Maar nu bijv vraagt zoon weleens hoe heet ons zusje.. En ik weet ook dat mijn moeder en zusje hem uithoren over of wij al namen hebben, ik zeg hem dus dat papa en mama een paar mooie namen hebben en dat wanneer ze geboren is wij wel zien welke naam ze krijgt, terwijl wij de naam al wel hebben Ook over Sinterklaas lieg ik, ik persoonlijk heb er geen trauma aan over gehouden en vond het geweldig om Sinterklaas te vieren en het erin mogen geloven Vorige week was de stiefzoon van mijn broer jarig, er kwam een clown ballonnen vouwen ( hoe heet zoiets) en toen we terug gingen naar huis ging de ballon van onze zoon kapot, ik zei hem dat de clown weg was en geen nieuwe kon maken, hij zei" man er was geen clown hoor, ik zeg ja hoor wat was dat dan ? Gewoon een man met smink en een pak aan die doet alsof was zijn antwoord, ja en dan ga ik niet liegen.. Ik wil niet dat hij in clowns gelooft ofZo ik laat over aan hun wat ze geloven, Ook spoken onder het bed ... Ik zuig ze weg met een stofzuiger zodat ze lekker kunnen slapen en krokodillen gooi ik naar de voordeur klaar om terug te gaan naar de dierentuin
Sint is het enige waarover ik van plan ben te liegen. Hij hoeft uiteraard ook niet exact te weten waarom papa en ik uit elkaar zijn maar dat kan ook zonder liegen: "we vinden elkaar heel lief, maar niet lief genoeg om samen te wonen. Sommige mensen vind je gewoon aardiger dan andere mensen." Dat soort dooddoeners. Ik hou er niet zo van om je kinderen dom te houden over hoe deze wereld werkt.
Ik zal liegen over Sinterklaas. Ja, ik vind dat zeker wel liegen maar ik weet nog goed hoe ontzettend spannend ik het zelf altijd vond en dat zou ik mijn kind niet willen ontnemen. Verder weet ik niet zo goed waarover ik zou liegen.
Als er moeders zijn de pertinent niet liegen, vraag ik me af wat ze inderdaad doen in de situatie die Hippo89 noemt: spoken en krokodillen onder het bed. Voor je kind zijn die hartstikke echt. Dat is nu eenmaal de fantasiewereld waarin ze leven. Dan vraag ik me af wat je doet: de waarheid vertellen en zeggen dat ze niet bestaan. En een kind houden dan angstig blijft want hij of zij ziet ze WEL en blijft er dus bang voor. Of even meegaan in hun wereld en 'de monsters' het raam uit jagen of vangen met de stofzuiger. En terwijl ik dit ty,p, kruipt mijn driejarige zoon blaffend over de grond. Hij is puppy. Elke keer dat hij langskomt aai ik hem even over zijn bolletje en zeg ik "Aaah, wat een lieve puppy." Is dat ook liegen?
Ook ik lieg over sinterklaas, tandenfee kerstman enz. Ik vonddeze dagen vroeger echt geweldig en heb er geen trauma van opgelopen toen ik erachter kwam dat het allemaal gebakken lucht was.
Ik heb trouwens wel van autistische kinderen gehoord voor wie het emotioneel echt heel zwaar was om erachter te komen dat Sinterklaas niet bestond.