Mijn schoonmoeder woont nog alleen en heeft thuiszorg. Ze kan geen koffie meer zetten weet niet meer hoe de tv werkt en belt ons regelmatig op in tranen dat ze alles zo vergeet en dat ze het niet meer snapt. ze vergeet te eten en maakte van de medicijnen een troepje(komt thuiszorg voor). Wij zijn de enige die ze heeft haar andere zoon woont in Brussel en kijkt niet echt naar haar om. Dus alles maar dan ook alles komt op ons neer en dan loopt soms de emmer wel eens over en ga je gooien met van die leuzen schoonmoeder te koop. Ik weet het het komt krengerig over maar soms voel je dat wel zo. Omdat je het zo graag anders ziet. Je staat erbij maar kunt niets doen. Alle post van haar komt bij ons wij regelen haar financiën wij doen de CIS aanvragen voor zorg. Ik kijk of ze genoeg brood heeft anders moet ze op houtje bijten. enz. enz. enz. Ze valt mega af omdat ze vergeet te eten. Daarom vraag ik ook of er iemand anders ook is die dit heeft mee gemaakt en hoe zij zich hier doorheen slaan. We zijn overigens ermee bezig dat ze misschien opgenomen kan worden in een kleinschaligwonen instelling. Soms zitten mijn man en ik jankend op de bank omdat we het even niet meer weten. Bedoel alleen mama en papa worden is al een hele werled schok laat staan demterende schoonmoeder van 65jaar. Inggrid
@Inggrid Ik snap dat dit heel erg moeilijk voor je is. Zeker als je er samen met je partner alleen voor staat. Zou het niet iets zijn om te kijken of er een Alzheimer Café bij je in de buurt is. Misschien kun je lotgenoten vinden waarmee je kan praten. Alzheimer Nederland Heeft je schoonmoeder geen broers/zussen die jullie kunnen helpen in de zorg? Misschien kun je eens aan de bel trekken bij de huisarts van je schoonmoeder. Misschien zijn dit dingen die je allang geprobeerd hebt, maar dat weet ik natuurlijk niet. Ik heb er (gelukkig) niet mee te maken in mijn familie dus kan geen ervaringen delen met je. in ieder geval heel veel sterkte! Op de site van Alzheimer staat trouwens een 'mooie' uitspraak: Hij lijdt aan dementie (de familieleden) zij heeft het (de 'patiënt')
Als ze zou kunnen opgenomen worden op een kleinschalige afdeling kan dat haar weer een beetje structuur geven. Ze zal bijvoorbeeld mee kunnen helpen met koken daar zodat ze toch een "taak" heeft. Het biedt haar ook een veilige omgeving. Ze kan niet bij het gas etc. Maar een grote stap terug is het wel. Ik denk wel een overmijdelijke............ In een instelling kunnen ze haar lichaamlijke toestand ook beter in de gaten houden. Haar eventueel extra dingen aanbieden zodat ze weer aankomt. Of een huisarts inschakelen wanneer dat nodig moest zijn. Zo kunnen jullie weer genieten van de dingen die ze wel kan en weet en de grote verantwoordelijkheden overlaten aan het verplegend personeel. Dit komt ook jullie verstandshouding ten goede. Via de ha kun je het ciz vragen om een indicatie te doen. Voor kleinschalig wonen zal ws minimaal zzp 4 nodig zijn denk ik.
ingrid, ik begrijp wel dat je het soms niet meer ziet zitten en dat het heel moeilijk is om te zien en accepteren dat je schoonmoeder zo achteruit gaat. ik lees dat je bezig bent met ksw denk dat het een goede oplossing is niet te lang mee wachten soms zijn er lange wachtrijen want als ik het zo lees kan ze ook niet meer lang alleen blijven wonen en straks gebeuren er nog ongelukken. veel sterkte
aimai wat een titel. nee hoor meid ik kan me daar echt niet aan storen. Ik kan niet met je meepraten over deze situatie maar ik werk in de verstandelijk gehandicapten zorg en ik ken het poep ruimen hahaha. Ik snap je frustratie hoor, je had graag gezien dat ze haar kleinkind had leren kennen en gewoon oma had kunnen zijn.
Mijn schoonmoeder heeft 3 broers maar ja die wonen aan andere kant van het land en komen niet vaak. 2 broers ik keer in de 3 jaar en een broers 3 keer per jaar. dussssss. Ja er moet snel wat gebeuren eigenlijk want ook al is de relatie met mijn man super goed we hebben regelmatig avonden dat het alleen over mijn schoonmoeder gaat en vooral hoe verder wat is de volgende stap. Als ze belt wat nu weer! Vanmiddag heb ik haar nog van de Blokker gehaald. helemaal in de stress en spanning en totaal in de bonen. Snel de babyfoon naar de buren gebracht en hup naar schoonmoeders toe. Ik hoop dat ze snel opgenomen wordt want dan heeft ze inderdaad meer structuur en hoop dat ze dan weer opbloeit en opfleurt wan t soms is ze echt niet gelukkig. Ze weet dat ze dementie heeft maar waarom ze alles vergeet snapt ze niet. Ik werk zelf met zwaar dementerende ouderen maar als het je eigen is..........
Ik snap wat je bedoelt...mijn grootmoeder is ook dementerend en soms...het is gewoon erg frustrerend! Ze zit nu zopas in een rusthuis (nadat ze een lichte hersenbloeding heeft gehad), en heb wel de indruk dat ze happy-er is. In haar heldere momenten besefte ze wel dat ze erg eenzaam was, en ze was ook erg bang dat er iets zou gebeuren als ze alleen thuis was. Haar laatste verhaaltje was dat ze met de dokter gepraat had, en die had gezegd dat die 'verstrooidheid' tijdelijk was. Ja oma, nee oma. Het is onvoorstelbaar wat ze soms, en dan bedoel ik in hun 'heldere' momenten, verzinnen om hun familie op hun gemak te stellen of om zich gewoon stoer en jong voor te doen. Sorry, laat me een beetje meeslepen. Ligt me nog zo vers in het geheugen. En heb altijd spijt dat ik er wegens tijdgebrek/gebrek aan vervoer/afstand niet meer naartoe kan. In elk geval, heel veel sterkte meid! iIk voel met je mee!
meid ik wil je alleen even heel veel sterkte wensen! wat moet dat moeilijk zijn. Vorige week zondag zijn we naar het 65 jarig jubileum geweest van de opa en oma van mijn man. De opa was zo slecht en ook dement hij herkende mijn man niet meer, toen brak mijn hart toch wel! Hij is de dinsdag erna overleden.
Gecondoleerd. Ik hoop echt dat mijn schoonmoeder nog heel lang leeft en onze evt andere kinderen nog kan meemaken. Bedankt voor jullie steun. Soms is het gewoon knetter moeilijk.
Ik begrijp de titel van je topic denk ik wel, je zou het liefst je schoonmoeder inruilen voor een gezonde schoonmoeder, maar dan wel dezelfde. Had ik met mijn vader. Ik leef met je mee, want ik weet hoe het is om een (schoon)ouder met zo'n vreselijke ziekte te hebben. Mijn vader had alzheimer en zijn ziekte heeft zo'n 6 a 7 jaar geduurd. Toen is hij uiteindelijk overleden aan uitdroging en een longontsteking in de instelling waar hij 6 weken daarvoor echt opgenomen moest worden. Dat is inmiddels bijna 12 jaar geleden, maar weet het nog als de dag van gisteren. Waar ik altijd blij om was, dat hij ons (mijn moeder, broer en ik) tot op de laatste dag herkende. Het lijkt me vreselijk als je (schoon)ouder je op een gegeven moment niet meer herkent. Het klinkt heel dubbel, maar het was vreselijk toen hij overleed en tegelijktijd waren we opgelucht voor hem, dat hij deze ziekte niet nog verder heeft hoeven doormaken. Snap je? Ik vind het echt een mensonterende ziekte (zoals zoveel ziektes). Mmm, een beetje een ego verhaal geworden, hoop niet dat ik je daarmee somberder maak of zo, maar wil je bij deze een hart onder de riem steken, want ik weet hoe moeilijk het is. Bij deze, heel veel sterkte en ik hoop dat ze nog een lange tijd bij jullie mag zijn!
Ik wil je heel veel sterkte wensen. Ik heb met dementerende ouderen gewerkt, en ik kan me zo goed voorstellen hoe moeilijk het voor jullie moet zijn.
Wat rot voor je! Vooral voor je schoonmoeder..zo oud is ze niet!! mijn schoonmoeder heeft haar kleindochter 2 januari 2010 voor het laatst gezien! ze is 47, gezond en heeft een auto... Snap er ook niks van. waarschijnlijk opzet...omdat ik daar niet vaak kom.
Mijn schoonvader is in Januari overleden en was al 10 jaar dement...Hij kon niks meer dan voor zich uit staren, niet meer kunnen praten helemaal niksHelaas heeft hij Keano niet kunnen leren kennen en dat doet PIJN heel veel PIJN...We wisten hoe trots hij zou zijn geweest en er veel mee gespeeld zou willen hebben, maar helaas was hem dat niet gegund.Je kunt wel met mensen werken die dementerend zijn, maar als het iemand betreft waarvan je houd is het verhaal toch heel anders...Wij hebben hem zoveel mogelijk bij Keano betrokken als we konden maar of dat genoeg was, zullen we helaas nooit weten..De tranen vloeien over mijn wangen nu, want vanmiddag gaan we opa uit strooien en nemen Keano mee...Ik wens jullie veel sterkte want er komt nog een veel moeilijke tijd aan geloof me maar..En probeer te genieten van de momenten die je samen hebt
Snap het verband tussen je verhaal en de titel niet zo, maar goed. Ik herken het helaas wel wat je schrijft, hier is het mijn eigen moeder maar daar wil ik verder niet op ingaan
Als jou schoonmoeder iets ouder was geweest, had ik gezworen dat het de mijne was.. Hier precies hetzelfde!!