ik had een vraagje. ik werk zelf in de zorg in een verpleeghuis en ben eigenlijk heel erg benieuwd hoelang anderen die ook in de zorg werken door konden werken. of ander werk (aangepaste) gingen doen. hoor mn collega's soms zeggen dat ze het knap vinden dat ik nog steeds gewoon 32 uur werk. en dat ik anders moet vragen of ze aangepaste werk hebben zoals administratie. maar ben bijna 16 weken zwanger. merk wel dat het soms zwaar is. maar dat komt ook doordat we veel alleen staan en je dus zonder erg in te hebben dingen gaat doen die je eigenlijk met zn tweeen moet doen. en als ik een nacht slecht heb geslapen dan heb ik weinig energie en ben dan echt kapot.
is er niemand die me hier antwoord op kan geven. voelt een beetje alsof het een rare vraag is. voel me best onzeker over. wanneer werk je teveel dat het slecht is. collega's zeggen dat ik aan moet geven als het te zwaar is.maar voel me zo snel een zeikerd omdat ik 16 weken zwanger ben en het idee heb nog heellang moet doorwerken.
Ik werk ook in de zorg. Heb tot 20 weken 30 uur gewerkt. Daarna had ik echt te veel last van harde buiken en ben dus minder gaan werken. En kreeg aangepast werk. Uiteindelijk met 25 weken de ziektewet in gegaan, omdat ik opgenomen werd in het ziekenhuis met verschrikkelijke buikpijn. (ja erger als weeën) En daarna dus niet meer gewerkt, omdat ik bij lichte inspanning ik al weer pijn kreeg. Maar als het allemaal nog goed gaat en je verder geen last hebt dan zou ik lekker doorwerken. Zou ik zelf ook gedaan hebben als ik nergens last van had. Heb een collega die heeft tot aan verlof gewoon 32 uur gewerkt in de zorg. Dus het kan.
Ik werk in de hulpverlening en heb tot en met 28 weken gemiddeld zo'n 36 uur gewerkt naast m'n deeltijdstudie. Werk nu nog 32, naast dezelfde studie en werk volgende week m'n laatste week... Dat je collega's eerder stopten hoeft voor jou niet te betekenen dat je ook moet minderen, maar bespreek het gewoon steeds met je VK: die kan je het beste advies geven daarin...
Er zijn collega's van mij die tot 4 weken van te voren volle bak gewerkt hebben, maar ook collega's die met 25 weken minder gingen werken...We kregen wel scheve gezichten op het werk, degenen die al vroeger minder gaan werken zijn aanstellers en zijn niets gewend...ik kan er zo boos om worden!
ja daar ben ik dus ook bang voor dat er anderen zijn die wel lang door kunnen werken. en ik dan de aansteller ben. ik merk gewoon emt late diensten dat ik 9 uur half 10 gewoon kapot ben. gisteren tijdens mn late gewoon echt last van mn buik. en in mn dagdiensten merk ik dat ik de wat zwaardere mensen met moeite kan doen.
hier ook, ik ben 13 weken en ga nu al minder werken, heb beginnende ischias. 6 uurtjes in plaats van 8 per dag. ook ik voel me hier heel schuldig over ik zie mijn collegatjes al zo kijken van tja. Ik ervaar het ook als heel erg zwaar en doe ik al de lichtere mensen en de medicatie er tussen door, maar ik ben gewoon kapot na een dag werken heb geen energie meer over als ik thuis ben. Fijn te lezen dat ik dus niet de enige ben. geef dit aan je hoeft geen avond en nacht diensten meer te werken na 13 weken is cao geregeld. Ik zou het eens met je hoofd overleggen! en horen wat die je te bieden heeft.
Ik had ook al vrij znel dat het werk me teveel werd in mijn vorige zwangerschap... Ik had dan vooral last van mijn rug, en ik lag de hele avond o pde bank bij te komen... Ik werkte toen nog op een revalidatieafdeling in een verpleeghuis. Ik ben op een gegeven moment naar mijn teamleidster te gaan om te kijken hoe we het op konden lossen, (rond de 5mnd) zodat ik toch mijn collega's niet extra zou belasten... Haar eerste reactie: "Zwangerschap is geen ziekte en ik heb ook doorgewerkt tot het eind" Pardon?!? Ik ben dus uiteindelijk na mijn dienst goed nijdig naar huis gegaan en ik heb de arbodienst gebeld voor een afspraak... Toen was het zo geregeld, en ben ik voor 50% de ziektewet ingegaan. Ik werkte nog wel mijn 32 uur, alleen hoefde ik 's ochtends geen verzorging meer te doen, maar medicijnen delen, helpen met eten geven enz. Van 7.00 tot 11.00 's ochtends stond ik dan boventallig. Voor mijn collega's eigenlijk wel lekker, want het betekende een extra paar handjes op de afdeling.. En ik heb uiteindelijk tot 6 weken van te voren gewerkt. Toen moest ik met verlof omdat ik in de ziektewet zat. (was trouwens ook het beleid van het huis, omdat het nu eenmaal best zwaar werken is in een verpleeghuis)
Ik werk op een afdeling in een revalidatiecentrum met mensen die een cva hebben gehad. Best pittig, want we gebruiken eigenlijk weinig tot geen tilliften omdat we de functie die er nog is willen stimuleren. nu heb ik na mijn vakantie veel last van harde buiken en pijn onder in mijn rug. Wil het nog een week aanzien, daarna heb ik ook controle bij de verloskundige kijken wat zij ervan zegt. Je hebt wel verschil in hoe collega's er tegen aan kijken. Bij mij is nog gewoon nachtdienst ingepland terwijl ik voor mijn vakantie had afgesproken dat ik dit liever niet meer wou. Daar kan ik zo boos om worden. Ik geef het niet voor niks aan. Sommige collega's denken dat je je dan aanstelt. Vooral ook omdat ik nog niet zo heel veel buik heb, als ik dan zeg dat ik al over de helft ben kijken ze er wel van op.
Ik werk in een begeleid wonen voorziening voor verstandelijk gehandicapten. Ik heb aan het begin van mijn zwangerschap direct de lijnen uitgezet met mijn manager. Vorige week kwam ze zelf met de vraag of ik binnenkort al minder wilde gaan werken. Vanaf half oktober ga ik nu 1 slaapdienst in de week minder draaien. Misschien werd ik hier serieuzer in genomen omdat ik zwanger ben van een tweeling, maar ik denk dat je altijd heel duidelijk moet aangeven wat je wenst en wat jij denkt dat goed is voor jou en je kind(eren)
Hoi hoi Ik werk ook in de zorg, en ik heb tot ongeveer 24 weken gewoon mijn 24 uur gewerkt. Daarna kreeg ik ontzettende last van BI en ben toen de helft minder gaan werken. Nu heb ik anderhalve week geleden in het ziekenhuis gelegen met vroegtijdige weeen en nu mag ik dus helemaal niet meer werken. Ik vind dit erg jammer en mis mijn collega's erg maar ja mijn baby en ikzelf gaan natuurlijk wel voor. Wat mij heel erg tegenviel is dat ik het werk al vrij snel heel zwaar vond worden sinds ik zwanger ben. Ik had bij mezelf gedacht: ach, pfff dat doe ik wel ff tot 34 weken, maar het viel me echt smerig tegen. Terwijl ik normaal mijn werk zonder enige moeite kan doen. Ach zo zie je maar wat een zwangerschap allemaal met je lichaam doet....
ik werk op een gesloten afdeling in een verpleeghuis,,,na een bloeding ben ik voor 50% gaan werken ik werkte 20 uur nu mag ik van 8 tot 12 werken ,,, en als he tniet meer gaat mag ik eerder stoppen,,ik moet nu nog 4 halve dgnen heb ik verlof
gisteren bij verloskundige geweest en ze vroeg me tot wanneer ik late diensten draai. want je hoeft vanaf een bepaalde aantal weken deze niet meer te werken. dit wist ik dus niet en is me op het werk ook niet verteld. en omdat je bij ons met een late alleen staat is het bij ons best pittig en til je veel.
@Muppie: Ik heb een linkje voor je waar dit soort dingen opstaan. Kijk het even goed door, want mijn ervaring in de zorg is idd ook dat ze de helft van de tijd dit soort dingen niet weten... http://www.arbobondgenoten.nl/arbothem/zwangerschap/van_maand_tot_maand.htm
Ik werk ook in de zorg voor mensne met een meervoudige en verstandelijke handicap. En ik merk nu dat het gewoon niet meer gaat. Het zijn de kleine dingen die bij mij het meeste klachten in mijn rug, heup, bekken verorzaken als: een broek bij een client omhoog doen, het steunen van een client die de bus uit stapt ... Ik kan bijna niet meer lopen, opstaan doet erg veel pijn. Ga contact opnemen met mijn manager en bedrijfsarts hoe nu verder.
hoi ( beetje laat maarja ) ik werk ook in de zorg en ben nu 22 weken zwanger. Vanaf 6 tot 16 weken ben ik super ziek geweest en moest 2 tot 4 keer spugen over de gehele dag! Hoe beroerd ook ik heb me geen dag ziekgemeld én omdat ik vind dat het mijn keuze is, maar ook omdat ik thuis ook heel beroerd was en er op het werk iets minder aan dacht, iedereen zag het wel en dacht dat me een griepje stond te wachten . Mijn buikie groeit ondertussen lekker door en dit merk je wel, ook is het vermoeiend. Ik werk in het verpleeghuis met somatische zorgvragers, veelal zzp 6 en zzp 8 en heb 1 dag gehad dat ik tot 14.00 ipv 15.30 uur gewerkt heb en dat was de derde 8 uurs dienst en was echt helemaal op en 1 dag ivm goede bezetting ( wow! ) om 11.00 uur naar huis gegaan. Ondertussen werk ik nog steeds 32 uur per week en ik vind ook dat als je zwanger ben je niet meteen per see al het lichte werk doet doen ofzo, maar vraag sneller hulp en doe iets rustiger aan, anders red ik het niet. hoe moeilijk dat ook is! Mijn collega's vinden ook top dat het zo gaat en op het moment dat ik die dag eerder naar huis ging gaf mijn manager aan dat ik voor 25% in de ziektewed mocht, zodat ik het vol kon houden, maar dat wil ik niet! Vanaf 19 oktober= 23 weken zwanger en 5 maanden krijg ik alleen nog maar dagdiensten, alleen 8 uurs diensten en niet meer dan 3 achtereen waarna steeds 2 vrije dagen. En als ik dan wel % ziek word is het makkelijker om op te lossen. Mocht ik wel nog werk kunnen leveren op adminstatieve wijze voor een deel in zorg en deel dit dan zou ik dat ook doen! Zwangerschap is geen ziekte, maar het licht eraan hoe je het lichamelijk volhoudt. Pfff na een hele dag ben ik kapot, maar dat ben ik ook als ik thuisben! Uhhh heel verhaal, maar goed bij ons gebeurt het 99% dat een zwangere na 5 maanden alleen dagdiensten werkt en vaak al voor 25 % is ziekgemeld en bij 7 maanden voor 50% ziek wordt en zo wel het einde kan halen! voor je zelf toch ook fijn of je vind het fijn om thuis te zitten! maja dat zeg ik dit alles als het lichamlijk goed met je gaat ( en geestelijk ) want zodra je echt ergens last van krijg zul je toch echt aan jezelf en de baby moeten denken!
Hoi! Ik ben nu 23 weken zwanger en werk sinds 2 weken halve dagen.. Ik werkte 32 uur per week in een ziekenhuis als verpleegkundige.. Daarnaast heb ik last van een auto immuum ziekte en dit breekt me op. Nu met halve dagen gaat het prima en hoop ik het nog een tijd zo vol te kunnen houden. groetjes Linda
Ik werk 24 uur per week als verpleegkundige op een lichamelijk zware afdeling in het ziekenhuis. Ik ben nu ruim 30 weken zwanger, en (nog) volledig aan het werk. Ik moet zeggen dat ik het wel zwaar vind, en de ene dag erger dan de andere. Vooral wanneer er veel zware mensen liggen breekt zo´n dag me echt op. Aan de ene kant heb ik zoiets van: dit gaat te gek, mijn kindje is het belangrijkst, dus wat rustiger aandoen. Maar aan de andere kant geeft het ook een goed gevoel door te werken tot aan mijn verlof. Merk ook dat collega´s en artsen het knap vinden dat ik met zo´n dikke buik nog gewoon mijn werkzaamheden uitvoer. Waar ik wel op let is dat ik niet zo snel in mijn eentje ga trekken met mensen, vraag eerder hulp van een collega, en krijg die hulp ook. Bovendien krijg ik nu de mogelijkheid van mijn collega´s om kamers met TBC verdachte mensen en MRSA positieve mensen te mijden.Tijdens mijn vorige zwangerschap heb ik wel gewoon op deze kamers gewerkt, maar voel me nu wat minder bezwaard om dat niet meer te doen. Persoonlijk vind ik wel dat de zorg tijdens zwangerschap een zwaar beroep is.
Ik werk in een ziekenhuis en vergeleken met een verpleeghuis hebben wij waarschijnlijk niet zoveel 'zorg'. Ik heb tijdens mijn zwangerschap tot de 28 weken 32 uur per week gewerkt, daarna ben ik voor 50% in de ziektewet gegaan wegens groeiachterstand. De verloskundige had al eerder aangegeven dat ik het wat rustiger aan moest gaan doen, maar mijn afdelingshoofd wilde dat zwart op wit van de gyneacoloog hebben. Ik heb mij er enorm over verbaasd dat collega's en werkgevers in de zorg (waar zoveel vrouwen werken) zo kortzichtig zijn met bepaalde dingen rond de zwangerschap en geboorte. Ik voelde mij soms echt een blok aan het been van enkele collega's, met name omdat ik het verwijt kreeg dat zij nu meer nachtdiensten op moesten vangen omdat ik die niet meer deed. Ook kreeg ik regelmatig de opmerking dat zwangerschap geen ziekte is. Inderdaad zwangerschap is geen ziekte, maar ook geen wedstrijd 'wie houdt het het langste vol'. Het enige wat ik heb geleerd voor een volgende zwangerschap is; leg de mening van anderen naast je neer en LUISTER NAAR JE EIGEN LICHAAM!