Hallo allemaal, Ik ben 24 jaar en ik studeer fulltime aan de universiteit. Daarnaast werk ik min. 12 uur per week. Ik woon samen met mijn vriend die bijna klaar is met zijn studie. We wonen in een klein huisje. Alles gaat lekker, alleen heb ik erg last van rammelende eierstokken. Financieël en praktisch (we wonen te klein: 1 kleine slaapkamer, mini badkamer en kleine woonkamer) is het niet te doen om nu een kindje te krijgen. Wanneer ik een kindje wil krijgen, zou ik het liefst een groter huis willen, mijn studie af hebben, financiële zekerheid hebben. Dit zou betekenen dat ik zeker nog drie en een half jaar zou moeten wachten, voordat ik zwanger zou kunnen proberen te worden Momenteel zie ik echter alleen maar zwangere vrouwen, jonge moeders en alles wat met nieuwe gezinnetjes te maken heeft! Hebben meer meiden hier meer last van? Hoe gaan jullie er mee om? Hoe onderdrukken jullie je kinderwens? Heeft iemand tips! Liefs, Ilse
Zooo herkenbaar! Ik had precies hetzelfde. En ik zag ook bezwaren maar mijn vriend nog meer.. Ik dacht als we echt graag willen is overal een oplossing voor te verzinnen. Mocht je je kindje natuurlijk wel op een goede en gezonde manier kunnen opvoeden. Ik studeer nu ook nog (laatste jaar HBO) en mijn vriend werkt, maar heeft geen gigantisch inkomen. Toen we het er een keer serieus over hadden wanneer we kindjes wilden bleek ik al zwanger te zijn! Maar ons 'geluk' is wel dat we al een ander huis hadden gekocht, we wonen nu ook in een piepklein huisje. Maar over een maand of 5 dus een ruime woning. Wat mij bijvoorbeeld vervelend leek is dat je zou beginnen met werken na je studie en je zou dan zwanger raken, ook niet ideaal. En wie zegt dat je in eens zwanger bent? Kan ook wel 2 jaar duren (hoop het niet voor je, maar dat is wat ik toen dacht..) En ik zie in mijn omgeving veel vrouwen die eerst alles voor elkaar willen hebben: goede baan, mooi huis, 2 auto's voor de deur en dan is de tijd rijp voor een kindje en dan lukt het niet. Hoeft dus niet bij jou te gebeuren maar dat is wat ik veel zie Je krijgt van de IBG hogere stufi als je zwanger bent en de creche wordt bij ons volledig vergoed. Qua aanschaf baby-uitzet lenen en krijgen we veel en kopen we 'gewoon' bij de Hema en de H&M. Je moet voor jezelf helder hebben of je je studie en je werk erbij aankan samen met een baby. En je vriend natuurlijk ook. Is het te combineren zonder dat je overspannen raakt of gigantsiche studievertraging oploopt? En zou je eventuele studievertraging er voor over hebben? Is er een mogelijkheid dat je ergens anders een groter huisje kan kopen/huren? Al dat soort vragen moet je jezelf stellen en samen met je vriend over hebben. Kan je bijvoorbeeld op je omgeving terugvallen? Ook wel fijn als dat zo is. Nou, een hoop dingen dus om rekening mee te houden. Hihi, toen ik net een positieve zwangerschapstest had en paniekerig bij mijn huisarts zat zei ze eerst 'een verstandige meid krijgt haar kinderen op tijd' en later toen ik al mijn praktische bezwaren op tafel gooide, veegde ze allemaal weer van tafel. 'Hoe voelt het in je hartje' vroeg ze.. Tja, goed. '' Nou dan' Succes meid!
Beste Maja! Allereerst van harte gefeliciteerd met je zwangerschap! Wat ontzettend leuk voor je/ jullie! Heerlijk dat jullie straks een groter huis krijgen! Bedankt voor je reactie! Die twee auto's voor de deur dat hoeft voor mij idd echt niet! Wanneer we maar een gezellig groter huisje hebben in een leuk buurtje (en daar heb je helaas centjes voor nodig ), dan ben ik al tevreden en inderdaad je kunt zeker besparen, door naar de H&M e.d. te gaan. Dat was ik voor later zo ie zo al van plan! Ik weet niet of ik een baby naast mijn studie en werk aankan. Ik denk dat ik mij dan snel schuldig ga voelen, naar mijn kindje toe, omdat ik vaak weg ben (school of werk). Maar het is misschien wel verstandig als ik in mijn laatste jaar van mijn studie zwanger probeer te worden (dan hebben we waarschijnlijk ook een ander huisje). Bij sommige vrouwen (en dus stellen) duurt het inderdaad soms heel lang. Het valt soms niet te plannen. Dan valt het nog wel mee, want dan hoef ik nog "maar" twee jaar te wachten...pff nog twee jaar. In het begin van je berichtje zeg je dat het zoo herkenbaar is en dat je precies hetzelfde had. Hoe heb je alle kinderwagens/ baby's e.d. genegeerd? Hoe ben je de tijd door gekomen? xxx
Het is misschien idd beter om nog even te wachten totdat je wat verder bent met je studie. Als het dan zwaarder wordt is het tenminste nog te overzien. Hoewel ik in mijn klas elk jaar wel een zwangere student heb gehad, vanaf jaar 1. Het kan zeker wel als je tenminste een goede zwangerschap hebt en anders het niet heel erg vindt om wat achter te raken. Ik denk dat kleine woonruimte lastiger is dan een studie. Ik ben bijvoorbeeld de eerste weken heel beroerd geweest, toen kon ik er makkelijk even tussenuit, dat is op je werk toch lastiger omdat je andere verplichtingen en meer verantwoordelijkheden hebt. Maar hoe ik de baby's en mijn oergevoel om mama te worden heb genegeerd en te tijd ben doorgekomen..? Tja, niet 8) Haha nee hoor, ik had altijd wel in mijn hoofd dat ik toch wel snel voor het 'echie' wou gaan en mijn vriend net zo. Ik wist ergens van binnen dat het niet lang meer zou duren, gek he? Dit kan ik achteraf zeggen hoor, op het moment zelf stond ik daar niet bij stil. Het is voor jezelf gewoon een aantal dingen op een rijtje zetten, maar als ik zie wie er allemaal onder welke omstandigheden een kind gezond en gelukkig groot kunnen brengen denk ik dat je dat ook zeker wel kan als je studeert. Maar goed, dat is mijn mening en ik kan je situatie toch niet goed genoeg inschatten om daar een goede mening over te geven. Ik wens je er dan ook nogmaals succes mee! En je mag me altijd vragen, pb-en, whatever over hoe en wat. xxx