Ik ben 2 weken geleden bevallen van een gezonde zoon. Ik had heel optimistisch mijn zinnen gezet op een natuurlijke bevalling zonder pijnbestrijding, mede door opmerkingen/ervaringen van mijn omgeving. Ik ben immers een gezonde, stoere meid die het best allemaal zelf kan Maar omdat de kleine man met 41+5 weken nog steeds geen aanstalten maakte om te komen en het vruchtwater bijna op was werd ik ingeleid met een ballon en later een infuus. Na zo'n 24 uur weeen waarvan de laatste uren een heftige weeenstorm raakte ik zo langzamerhand uitgeput en in paniek. Ik zat toen nog maar op 3 cm ontsluiting en er was weinig over van die stoere meid die ik dacht te wezen De verloskundige in het ziekenhuis raadde me toen aan een ruggenprik te nemen (wat me al verbaasde omdat verloskundigen erom bekend staan om ze juist te ontmoedigen) die ik geheel tegen mijn principe met beide handen aangreep. Uiteindelijk leek het een goede beslissing want na het zetten ervan was ik ineens ontspannen en binnen de kortste keren had ik volledige ontsluiting en heb ik na het uitzetten van de pomp op eigen kracht mijn eerste kind eruit kunnen persen. Eind goed al goed dus. Toch kan ik het voor mezelf nog maar moeilijk accepteren dat ik de ruggenprik geaccepteerd heb omdat ik daarvoor zo stellig was dat ik het op eigen kracht wilde doen, net als "iedereen" in mijn omgeving. En ook snap ik het niet. Je hoort altijd dat de ruggenprik de bevalling juist langer laat duren dan verwacht, niet korter. Ook vraag ik me af (heel nutteloos achteraf, dat weet ik) hoe het verlopen had gegaan als ik de prik had geweigerd. Had het me dan alsnog gelukt of heeft de paniek en uitputting de ontsluiting inderdaad geremd? Ik had daar nog nooit van gehoord eerlijk gezegd. Ik ben superblij dat alles uiteindelijk goed is gegaan hoor, en ik geniet met volle teugen van mijn zoontje. Maar toch kan ik die gedachten niet van me af zetten, wat erg zonde is. Heeft iemand anders ervaring met niet vorderende ontsluiting door stress, waarbij de ruggenprik geholpen heeft? Ik heb het gevoel dat als ik voor mezelf kan zeggen dat ik de juiste beslissing heb genomen, ik minder een gevoel van falen heb voor het kiezen voor de ruggenprik...
Ik denk dat de ontspanning die ontstaat nadat de pijn minder zeker de ontsluiting bevorderd heeft. Misschien had je zonder ruggenprik nog uren lopen tobben en was het geëindigd in een ks. Ik heb bijna een dag gewoon een pethidine prik gehad vanwege de weeënstormen die ik had. Ik was zo in mezelf gekeerd dat het allemaal langs me heen. Helaas hielp dat ook niet en werd het toch een ks Ik heb me altijd afgevraagd of ik niet beter een ruggenprik had moeten vragen maar ik was de bevalling ingegaan met het idee thuis te bevallen zonder pijnbestrijding.
Ja paniek/stress remt absoluut de weeen. Voor weeen is het hormoon oxytocine nodig en de natuurlijke tegenhanger van oxytocine is adrenaline. In de natuur heeft dit mechanisme een heel belangrijke functie want als een dier aan het baren is en er dreigt gevaar, dan moet het dier kunnen vluchten en moet de baring dus stoppen. Het bloed gaat dan ipv naar de baarmoeder naar de ledematen om te kunnen vluchten. Inleiden kan de weeen heftiger maken dan natuurlijke weeen. Met inleiden wordt het natuurlijke proces verstoort, incl. alle hormonale functies. Bij een ruggenprik ervaar je minder pijn waardoor de stress kan wegvallen en je dus evt. makkelijker zou kunnen baren. Ik denk niet dat je voor jezelf iets hoeft goed te praten, zodra de natuur verstoort wordt (door in te leiden met synthetische hormonen) heb je niet zo veel controle meer over hoe het loopt en zijn meer ingrepen relatief vaak nodig. Dus het lijkt me heel prettig dat het uiteindelijk zo gelopen is, toch?
Jazeker! Bij mijn eerste raakte ik ook in paniek. Had toen in 2u tijd n kleine cm.erbij en toen moest t infuus nog aan voor wee opwekkers. Kreeg daar dus ruggeprik bij en toen vorderde het snel..
Ik ben 2x bevallen met een ruggeprik en 2 keer na de prik snel tot volledige ontsluiting. Een ruggeprik zorgt door de ontspanning zeker voor snellere ontsluiting! Het persen kan wel langer duren, maar moet zeggen dat ik daar ook geen problemen mee heb gehad. Je moet juist trots zijn op je prestatie en een inleiding is vaak ook lastiger!
Wees blij dat je bevalling uiteindelijk toch zo goed afgelopen is.. ik snap dat 't niet leuk is dat het niet ging zoals je had gehoopt, maar je hebt het wel zelf gedaan. Bij mij hielp de ruggenprik maar eventjes en deze is 3 keer opgehoogd maar dat had geen effect. Dochtertje bleek een sterrrenkijkertje en lag ook nog gedraaid volgens mij.. het is dus een keizersnee geworden uiteindelijk. Vreselijk vond ik het! De ruggenprik heeft jouw bevalling bevorderd.. wat maakt 't uit? En sowieso wat anderen er van vinden maakt toch niet uit? Het is goed gegaan..
Ja, door te ontspannen vordert de ontsluiting beter en sneller. Maar maak je daar niet druk om, accepteer het feit dat je de ruggenprik gekregen hebt. Je had het waarschijnlijk nodig en het heeft je ontsluiting helpen vorderen! Natuurlijk heb je een goede beslissing genomen, je hebt een gezonde zoon in je armen 😃
Hier ben ik het mee eens. Uiteindelijk is het enige doel een gezond kindje. Bij mijn eerste heb ik hulp gehad door een vacuümpomp. Dat was gewoon nodig, klaar. Ik heb me daar nooit schuldig of vervelend over gevoeld, als ik naar mijn zoon kijk weet ik dat ik de juiste beslissing hen genomen en dat heb jij ook gedaan! Angst en paniek remmen inderdaad de weeën, dus door de ruggenprik heb je eraan over kunnen geven en een prachtige zoon gebaard! Daar zijn ze voor!