Ik heb eerder een topic geopend over de man van mijn moeder, die heb ik toen Kees genoemd. Verhaal in een notendop: Kees heeft mij en mijn man meermaals dusdanig geschoffeerd dat wij geen contact meer wensen met hem. Wij wilden zelf wel contact met mijn moeder, maar dat wil ze dus niet als Kees niet welkom is. Vervolgens hebben Kees en zij mijn opa en oma ook betrokken in de ruzie, waardoor mijn oma wel nog contact wilde met mij en ons kind maar niet met mijn man (in het kader van: als jij de man van je moeder niet lust, lusten wij de jouwe niet.) Nu lag er zaterdag ineens een rouwkaart op de mat. Mijn opa is een week geleden overleden en de begrafenis is al geweest. Dat wij nergens genoemd worden op de kaart zal me een biet zijn, maar ik had wel graag afscheid van opa willen nemen (tijdens de dienst of voor mijn part keertje apart in het mortuarium). Mijn zus, die wel contact heeft met mijn moeder zij het summier (lees: circa 1 bezoek per jaar) is ook niet eerder op de hoogte gesteld door mijn moeder en wist het dus ook pas toen ze de rouwkaart kreeg. Ik heb mijn moeder zondag gebeld om te condoleren. Ze bedankte me voor de condoleances (op een -10 graden toon) maar vertelde verder niets over hoe opa overleden is, het tijdstip, hoe en waar de dienst was, iets. Ik zei dat ik het graag geweten had en dat ik evt iets voor haar en/of oma had willen doen. Nee hoor dat hoefde niet want ik heb zelf het contact verbroken zei ze. Ik heb haar inderdaad 4 maanden geleden een mail gestuurd dat ik even afstand neem, omdat ze al 3 weken mijn telefoontjes en mailtjes negeerde en ik er niet tegen kon dat ik niet eens fatsoenlijk met haar in gesprek kon, omdat Kees dus iedere keer de telefoon opneemt en vervolgens a) ophangt en de stekker eruittrekt, b) iets smalends zegt (in de zin van: “Ben je daar nou alweer? Jij snapt het ook niet he, daaaaag Spikkeltje!”) en vervolgens de telefoonlijn open laat staan zonder verder nog iets te zeggen of c) gewoon helemaal niet opneemt als ie mijn nummer in het display ziet. Dieptepunt was dat hij een keer dacht dat hij ophing, maar de tel open bleef staan waardoor ik hem iets smalends over mij tegen mijn moeder hoor zeggen en mijn moeder heel zenuwachtig en overdreven gaat lachen. Afijn ik zei tegen mijn moeder dat ik me erg overvallen voelde door de rouwkaart en dat ik bang ben dat ik op een dag geen rouwkaart krijg met haar handschrift erop, maar met haar naam. Waarmee ik uiteraard bedoelde dat ik niet zou willen dat we geen contact hebben en zij er dan op een gegeven moment niet meer is. Ze reageerde echter met: “Okee, ik zal je van het lijstje geadresseerden schrappen dan.” Daarna had ze ‘vreselijke hoofdpijn’ dus ze hing nu op, bedankt voor mijn begrip, klik tuut tuut tuut. Mijn man is des duivels dat mijn familie zo doet en vindt het afschuwelijk dat zus en ik zelfs geen afscheid kunnen hebben nemen van opa. Hij is het er niet mee eens dat ik gebeld heb, omdat ik toch alleen maar het deksel op mijn neus krijg. Voor mij voelt het echter beter om de eer aan mijzelf te houden en toch respect te betuigen. Zus voelt hetzelfde. Daarom hebben we samen een kaart gekocht en die naar oma gestuurd. Er staat verder geen heel verhaal in, alleen “gecondoleerd met het overlijden van *naam opa*” en onze namen. Ik vind het heel erg dat het allemaal zo gelopen is en het boek voorgoed dichtgegaan is zonder dat er ook nog maar 1 klein mooi krabbeltje op de laatste bladzijde staat.
Wat een nare en verdrietige situatie! Hoe stond je opa in dit alles? Had je wel met regelmaat contact met hem? Verdrietig dat je geen afscheid van hem hebt kunnen nemen waar hij opgebaard lag en of de dienst hebt bij kunnen wonen. Mijn inziens heeft je moeder erg kinderachtig gehandeld. Wellicht was het best confronterend voor haar en maakt ze daardoor zo'n rare sprong? Ik vind het knap en goed van je dat je gebeld hebt om te condoleren (als het in de toon was als ik je post lees...niet verwijtend en boos). Misschien kunnen jullie, jouw gezin en die van je zus een eigen afscheidsceremoni bedenken ter eren van jullie opa. Bijvoorbeeld wat herinneringen met elkaar delen en een (kan niet op het woord komen) uhm een papieren "lantaarn" die je kan laten zweven door een "watje" aan te steken......sorry kom echt even niet op het woord
Een wensballon Wat een vreselijke verdrietige situatie. Hoe stond je opa hierin idd? Denk je dat dit ook zijn keuze geweest zou zijn of juist niet? Is hij begraven? Dan zou ik zeker het graf opzoeken en daar voor jezelf afscheid van hem nemen. Sterkte hoor!!
Gecondoleerd met je opa. Verdrietig dat je niet bent uitgenodigd. Maar misschien kom dat inderdaad omdat je het contact verbroken had. Ik vind het wel 'fijn' dat ze na afloop wel een kaart hebben gestuurd. Wat betreft je moeder. Ik denk dat je opmerking verkeerd is gevallen en ik zou deze proberen recht te zetten. Hoe langer je daarmee wacht, hoe meer (onbedoelde) schade kan veroorzaken. Sterkte net de situatie.
Wat een ontzettend verdrietige situatie Heel veel sterkte en gecondoleerd! Wat ik niet begrijp: je zegt dat je oma wel contact wilde hebben met je (behalve je man). Heeft je oma jullie dan niet gemist op de begrafenis? En had zij jullie niet op de hoogte kunnen stellen, omdat het misschien te verwachten was dat je moeder het niet zou doen? Ik begrijp dat ze daar misschien niet aan heeft gedacht en zich er niet in heeft willen mengen terwijl ze rouwt. Ik vraag me enkel af hoe zij er in staat...
Oma bellen en samen met je zus er naar toe gaan. Je moeder er buiten laten. Evt daarna met elkaar naar het graf gaan.
De laatste keer dat ik haar en opa heb gezien zijn ze op kraamvisite geweest. Opa heeft toen met mijn man zitten kletsen en daar was de sfeer goed. Mijn oma begon tegen mij toch weer over Kees dus dat was wat ijziger. Daarna app te oma mij of ze een keer langs konden komen en we spraken een datum af waarop mijn man moest werken. Ik vroeg toen of ze de keer daarna ook een keertje zouden komen als mijn man er ook was, omdat het anders misschien leek of ze iets tegen hem zouden hebben. Daarop reageerde ze met een heel verhaal over wat er niet deugt aan mijn man en dat ze vindt dat ik nooit met hem had moeten trouwen, en cancelde ze de afspraak. Er is toen driekwart jaar geen contact geweest. Via via hoorde ik dat het niet zo goed ging met opa en toen heb ik hem een kaart gestuurd waarin ik schreef dat ik het als kind zo leuk bij hen had gehad en ik nog steeds de speelgoedkist heb die hij voor ons gemaakt heb, en dat ik het erg vind dat het niet zo goed gaat met hem. Daarop mailde mijn oma (contacten gingen altijd via haar eigenlijk). Ze "gebood" me langs te komen met ons kind erbij, "je zogenoemde man laat je thuis want die interesseert me niet". Ik heb terug gemaild dat ik de toon niet prettig vond en gevraagd wat ze ineens tegen mijn man heeft daar er tussen hen niets is voorgevallen en we voordat we een kindje hadden geregeld samen met hen een etentje hadden, wat altijd gezellig was. Daarop heeft ze mij nooit meer teruggemaild maar kreeg ik van mijn moeder het verwijt dat ik "alles" verpest had "bij iedereen". Ik weet heus wel wat het probleem is, dat is nml dat Kees mijn man op diens werk ging bellen om te vertellen dat hij X moest doen (wat mijn man niet wou) en mijn man toen duidelijk gezegd heeft dat hij zich niet laat commanderen door Kees (die maar 5 jaar ouder is dan hijzelf). Maar ik vond en vind het belachelijk dat mijn oma zich in een ruzie met mijn moeder en Kees gaat bemoeien. Bij mijn zus is iets soortgelijks gebeurd (zus is door Kees letterlijk het huis uitgetrapt en oma was toen boos op mijn zus dat zij Kees niet meer wou zien) en daardoor had mijn zus al een jaar of 10 geen contact met opa en oma. Wil niet zeggen dat ze het niet erg vindt dat opa er nu niet meer is, stiekem heb je toch altijd de hoop dat het ooit weer goed komt.
Gecondoleerd met je grootvader. Wat iemand al zei, een kat in het nauw maakt nare sprongen. Ik vermoed dat je moeder de confrontatie tussen jullie en Kees niet zag zitten en ze daarom voor de 'makkelijke' weg gekozen heeft: alleen zij en Kees naar de begrafenis. In mijn moeders familie is dit helaas ook gebruikelijk en anders wordt familie soms letterlijk ontnodigt op een begrafenis. Ik vind het heel naar voor je. Op de rouwkaart staat waarschijnlijk wel een begraafplaats, misschien kun je daar bij zijn graf afscheid van hem gaan nemen?
Oh wat erg dat je dit herkent in je familie! Ik vermoed dat je gelijk hebt. Mijn moeder zag op tegen de confrontatie en Kees heeft hier nog eens flink op in zitten praten. Zoiets. Er staat geen begraafplaats op, ook geen overlijdensplaats dus weet niet of hij thuis was of in het ziekenhuis. Er staat alleen geboortedatum, sterfdatum en dat de uitvaart reeds heeft plaatsgevonden.
Dat is een aanname en moet je wel mee oppassen. Je weet niet wat hij wel en niet gezegd/gedaan heeft. Het beste is om bij de feiten te blijven. Als je meer informatie wil, bijvoorbeeld over waar je opa begraven is dan zou ik gewoon contact opnemen met je oma. Misschien kunnen jullie met z'n 3tjes.. jij, oma, zus.
Wat naar, op die manier weet je niet eens waar je grootvaders laatste rustplaats is. Edit: maar inderdaad, misschien je moeder vragen. Als ze weet wanneer je naar het graf gaat, kan ze daarop haar eigen plan maken, juist dan ook komen of juist dan niet.
Allereerst gecondoleerd met je opa. Ik vind het verdrietig om te lezen dat jullie geen laatste waardig afscheid hebben kunnen nemen. En dat hiervoor onenigheden niet opzij gezet hebben kunnen worden. Zoals ook door iemand anders voorgesteld misschien samen met je zus oma bellen om langs te komen met zijn 2-en geen kinderen en geen partners. Mocht hij begraven zijn, een urnengraf krijgen of uitgestrooid worden kun je vragen of je daar evt afscheid mag nemen. Ik heb overigens veel respect dat je je moeder hebt gebeld zoals je aangeeft in je berichtje. Veel sterkte de komende tijd.
Gecondoleerd. Misschien kan je even in de krant kijken of ze daar een overlijdensbericht geplaatst hadden? Of even googlen op zijn naam? Soms kan je dan ook een overlijdensbericht zien.
Ik kan echt zo kwaad worden van zulke fratsen. Sorry hoor, maar ik vind dat jullie ingelicht hadden moeten worden ten tijde van het overlijden. Zulke dingen staan toch los van die Kees en van jouw man? Het gaat dan toch om jou en jouw opa. Ik kan er met m’n hoofd niet bij dat mensen werkelijk zó kinderachtig en kleinzielig kunnen zijn op zulke momenten.... Goed dat je je moeder gebeld hebt, maar je weet denk ik zelf ook wel dat dat compleet zinloos was. Wat zonde dat iedereen zo in de ban is van die Kees en niet zien (of willen zien) wat jullie wel zien en hebben ervaren. Misschien speelt vooral angst hierin ook wel een rol. Als ik me zo je eerdere topic herinner was t niet zo’n fijne vent en kan ik me levendig voorstellen dat hij jouw opa en oma simpelweg ook in zijn greep heeft. Misschien bang voor wat hij je moeder aan doet of zal doen, en op die manier hebben zij misschien nog wat toezicht? Dit zijn natuurlijk maar aannames. Ik weet niet hoe t echt zit Zolang je moeder het niet wilt zien of ermee wilt Dealen zul je altijd aan het kortste eind van het touw trekken ben ik bang. Ik hoop dat je kunt achterhalen of je opa begraven is en zo ja waar, dat je daar samen met je zus afscheid kan nemen. En ik zou een mooie bos bloemen sturen naar je oma met een kaartje erbij
Hier ben ik ook wel eens bang voor. Geen contract met ouders en de kant van mijn moeder heeft het daardoor ook af laten weten. Ik zou niet meer bellen. Je krijgt alleen maar een naar gevoel. Misschien even in de kranten gaan neuzen. Of informeren in de plek waar ze wonen.
Elke keer als ik dit soort dingen lees kan ik niet geloven dat volwassen mensen echt zo met elkaar omgaan. Gecondoleerd met je opa, vreselijk hoe het is gegaan.
Naar en enigzins herkenbaar helaas (niet de details, wel de manier waarop familieleden met elkaar omgaan en zelfs rondom een sterfgeval niet het fatsoen hebben om zich gracieus te gedragen) . Ik vind dat jij en je zus je heel netjes hebben gedragen en niets anders hadden kunnen doen. Het is heel naar en vervelend voor jullie dat zelfs rondom de dood van je opa, al die volwassenen zich niet fatsoenlijk kunnen gedragen. Helaas kun je het gedrag van anderen vaak niet veranderen. Je hebt gedaan wat je redelijkerwijs kon doen. Het lijkt me voor jou het beste om je opa op je eigen manier te herdenken, desnoods samen met je zus, en die familieleden even links te laten liggen. Hopelijk draaien ze ooit nog wat bij, maar ik zou er zeker niet op wachten. Soms is het zoals het is en kun je er maar beter het beste van maken voor jezelf en je eigen gezin in plaats van energie te steken in dingen proberen te veranderen, die je toch niet kunt veranderen. Gecondoleerd en sterkte!!
Gecondoleerd. Er zal vast veel aan de hand zijn.maar dat weten wij allemaal niet. wat andere dames ook al sturen, ga bij je oma langs, en zonder man, neem gewoon je zus mee, en ga daar koffie drinken. Neem een bloemetje mee. vraag wat er met opa is gebeurt. ga geen verwijten maken, of moeilijk doen. heb het niet over alle rand zaken zoals je eigen man of de man van je moeder, maar heb het over opa. vertel dat jij het graag had gehoord dat hij was overleden voordat alles had plaats gevonden. en dat jij het erg verdrietig vindt hoe het nu is gegaan. probeer wat contact met oma te maken. verder lees ik dat je veel per email en app doet, maar dat werkt nooit zo goed als persoonlijk. in een appje staat vaak zo summier iets en leg je de toon soms helemaal niet waar het bedoelt is. kijk maar hier binnen zo'n forum, hoe soms een kleine aanname kan uitmonden in een hele rel, terwijl het niet zo wordt bedoelt. Succes met de hele situatie.
Ik vind het erg laag dat jij geen afscheid heb mogen nemen van je opa. Ondanks dat er ruzie is is dit iets waarvoor je die ruzie even aan de kant zet. Voorbeeld.. Mijn opa en oma hadden jaren lang ruzie met mijn moeder (hun schoondochter) Mijn vader koos mijn moeders kant en mijn tante de kant van haar ouders. Er is jaren geen contact geweest. Tot mijn oma op sterven lag. Mijn tante heeft mijn vader opgebeld en de volgende dag zijn we met zijn alle afscheid gaan nemen. Uiteindelijk is de ruzie helemaal opgelost en uitgepraat, maar op dat moment werd door iedereen even niet aan de ruzie gedacht. Ik zou in jou plaats samen met je zus een soort afscheidsceremonie doen. Doe waar jullie je goed bij voelen. Gecondoleerd
Allereerst gecondoleerd met je opa. Weet je, ik vind het altijd moeilijk om een oordeel te vellen omdat wij nu maar 1 kant van het verhaal horen. Als ik het zo lees dan vind ik het inderdaad belachelijk hoe er gereageerd word en zien we '' Kees '' als de boosdoener. Maar wat is er dan gebeurd dat Kees zo'n hekel heeft aan jouw man en dat hij werkelijk iedereen met zich mee krijgt om dit ook te denken over jouw man? Je hoeft natuurlijk niet exact te zeggen wat er is gebeurd maar ik vind het altijd moeilijk om dan Kees in een boos daglicht te zetten, misschien kijken wij er ineens als buitenstaanders anders tegenaan als je weet waarom Kees zo boos is. Snap je wat ik bedoel? Neemt niet weg dat ik het verschrikkelijk voor je vind dat je geen afscheid heb kunnen nemen van je opa en ik hoop dat je daar toch een soort van rust in kan vinden.