In 2000 verloor ik mijn moeder op 56 jarige leeftijd, ze had uitzaaiingen van haar borstkanker in haar longvlies. Ze konden er niets meer aan doen en 6 weken later is ze rustig ingeslapen. Mijn oma heeft haar overleefd, ze was natuurlijk mijn oma, was omama van mijn kinderen maar ook een beetje mijn moeder. Nu heeft ze wat onderzoeken gehad in het ziekenhuis en blijkt dat ze vlekken heeft op haar longen. De longarts en de huisarts zijn ervan overtuigd dat de darmkanker de ze had is uitgezaaiid en de kans is minimaal dat het iets anders is. (ze zijn 99% zeker, ze gaan een bronchoscopie doen en een ct scan, omdat het waarschijnlijk op meerdere plaatsen zit) Mijn oma, hoe cru ook, heeft niet meer lang te leven, ze wil geen behandeling en gezien haar leeftijd (86) kan ik me daar ook wel iets bij voorstellen! Het laatste lijntje van en naar mijn moeder...een beetje mijn moeder, wordt met de dag zieker, tot ze weg zal gaan van ons... De angsten die ik heb, dat ze alleen sterft, omdat ze nou eenmaal niet naast de deur woont, dat ze veel pijn zal lijden, vreten verschrikkelijk aan me... Ik kan haar nog niet missen, wat kan het leven toch oneerlijk zijn! en hele verdrietige Dees
Ach meid wat verdrietig en moeilijk voor je. Ik heb er geen woorden voor, weet niet zo goed wat te zeggen. Wij weten wel een beetje hoe het voelt, want hebben onze vader/schoonvader 6 mnd geleden aan longkanker verloren. Heel veel sterkte en kracht toegewenst en een dikke troostknuffel! Mirre
Meissie toch, ik begrijp dat je je beroerd voelt daardoor.Zeker als je zo ver weg bij je oma vandaan woont. Ik kan alleen maar zeggen dat ik met je mee leef. Veel sterkte... Dikke knuf, Nies
Ach meis toch wat verschrikkelijk... krijg tranen in mijn ogen bij je verhaal. Ik kan niet veel anders dan je heel veel sterkte wensen en ik hoop dat je angsten geen waarheid zullen worden. Gooi alles er hier maar lekker uit hoor! Dikke knuffel en heel veel liefs en sterkte!
Ja ontzettend oneerlijk, Ga samen nog veel dingen bespreken die je nog wilt weten, over jou moeder en haar zelf. Zet het op papier of neem het op. Dit is misschien later ook leuk en fijn voor jou kinderen. Nu lijkt het moeilijk om te doen, maar over 10 jaar heb je een hele fijne herinnering. Heel erg veel sterkte met alles hier omheen. Ik hoop dat je oma nog een fijne tijd krijgt,
Heel veel sterkte gewenst.... Je zou willen dat het gaat zoals het moet, maar je moet zoals het gaat. Dikke knuffel
He Daisy, Ben zelf mijn moeder op 53 jarige leeftijd verloren. De geboorte van m'n zoontje heeft ze gelukkig nog meegemaakt. Ik had een hechte band met m'n moeder en mis haar nog steeds elke dag. Straks komt m'n 2e kindje en ik weet nu al dat me dit zwaar zal vallen omdat ze er nu niet bij zal zijn. Kan me voorstellen hoe moeilijk het voor je moet zijn dat de persoon die nu zo belangerijk in je leven is er straks niet meer zal zijn. Veel sterkte meid want dat zul je nodig hebben. Silly
ik weet een beetje hoe je je voelt ik ben zelf 4 jaar geleden mijn moeder verloren op 47 jarige leeftijd en ik was zelf nog maar 19, een jaar daarvoor is mijn schoonvader overleden op 43 jarige leeftijd... heel veel sterkte alvast en als je wilt praten geef maar een gil groetjes uit twente