Hey. Ik vraag me af of er meer mensen zijn die net als ik ( als onchristelijke) te maken hebben met christelijke schoonouders Graag hoor ik van jullie hoe jullie hiermee omgaan en of je weleens vervelende situaties hebt meegemaakt..
Hier andersom.. Mijn ouders zijn/ waren vrij streng gelovig toen ik mijn vriend leerde kennen. We zijn nu 8 jaar samen! Hij is zelf niet christelijk opgevoed en heeft er ook geen interesse in. Trouwen i.d. kerk, dopen van onze dochter, zondags naar de kerk toe zit er bij hem dus gewoon niet in.. Wat voor mij ook niet hoeft. Mijn ouders vonden dit erg jammer maar hebben het uiteindelijk wel gerespecteerd! Mijn Oma maakte er soms echt een groot probleem van.. Ook omdat ik geen belijdenis heb gedaan.. Ik kies er voor om niet naar de kerk etc te gaan.. Dat is mijn keuze en dat hebben mensen te respecteren PUNT!
wil niet vervelend doen maar ik denk dat dit topic gesloten gaat worden omdat er geen topics over geloof etc geopend mogen worden.
Ik had dus een heel verhaal getikt en alles was verdwenen..zucht. Kort en bondig: als we elkaar respecteren, moet het volgens mij geen probleem zijn dat we anders zijn. Ik ben een heiden, mijn ma is christen. Ze liet me altijd vrij om mijn eigen pad te vinden. En toen ik dat vond in een totaal andere religie dan de hare, respecteerde zij dat en ik haar. Nu ken ik het vrij strenge christelijke geloof wel aardig goed en men kán behoorlijk intolerant zijn. Als je daarmee te maken hebt, is het eigenlijk vrijwel onmogelijk om samen door één deur te gaan. Ik hoop, dat jou dat met je schoonouders wordt bespaard?
Dit gaat niet zozeer om het geloof alswel om het "hoe ga ik ermee om". Nietwaar? TS had ook kunnen schrijven: hoe ga je om met mensen die anders over iets denken dan jij"..of iets in die aard.
klopt ik bedoel het niet vervelnd maar wil het gewoon aangeven. vaak omdat dit soort topics weer op discussies uitdraait. maar we zullen zien...
Mijn schoonouders zijn zeer gelovig. M'n man niet. Die ging op 10-jarige leeftijd al niet meer mee naar de kerk en heeft/wil er ook helemaal niets mee. Er zijn wel eens vervelende situaties. Zeker m'n schoonvader haalt met alles wat er gebeurt het geloof erbij. Zeker nu met mijn zwangerschap. Ik heb duidelijk aangegeven dat ik (wij) niet alles op prijs stel.
hee!! Ik ben christelijk maar niet zo erg als mijn schoonouders. Hun bidden voor en na het eten, zondags 2 x naar de kerk en lezen savonds uit te bijbel.. Ik ben het nu gewent.. Zelf doe ik er helemaal niks mee en laat hun zeker in hun waarde maar ik geloof niet. kan daar niet over in discussie gaan ofzo klaar.. (A) Maar het botst een beetje met hun.. Ik wil eerst kinderen dan ooit een keertje trouwen.. is niet een must voor mij.. voor mijn schoonouders dus wel! eerst trouwen/ samen wonen / kinders.. Maar ik en mijn vriend leven ons leven.. niemand kan dingen bepalen voor ons 2..( mijn vriend gelooft ook niet) en trekken ons er ook niks van aan... ik pas me aan hun aan door mn mond te houden tijdens het bidden etc. en hun passen hun eigen maar aan mij aan. succes! het zal niet makkelijk worden Liefs xxx
Hmm ... Ja het probleem is dat zij van de meest gerifformeerde kerk zijn, dus het zwaarste wat er is. Ookal ben ik zelf nog zo ''braaf'' , in hun ogen is het nooit goed. Op zich hoor ik mijn schoonouders hier nooit over, ze kunnen er over doorgaan maar mijn vriend heeft gezegd dat dat geen nut zal hebben. Hij is zelf van het geloof afgestapt , want ziet het nut er niet van in. Ik heb op zich geen problemen met dit geloof, maar vind wel dat mijn kant ook gerespecteerd moet worden.. Zou het zelf geeneens erg vinden om naar de kerk te gaan. Dan wel een wat minder strenge kerk, waar je gewoon broeken draagt en geen 2 uur lang hoeft te zitten. Maar toch worden er weleens dingen gezegd of gevraagd , waar ik het niet mee eens bent. Bijv. dat ik bij sommige bijeenkomsten net zoals de rest een hoed of rok aan moet. Of..dat thuis de tv uit moet als er christelijken op visite komen. Ik ben gewoon ik en thuis doe ik zoals ik het wil.. Voor kinderen geen sinterklaas/ pretparken of sprookjes. En zo zijn er nog meer dingen. Mijn ouders zijn ook meer betrokken, dan zij. In hun ogen ben je volwassen en zoek je het zelf maar uit en dus kun je voor advies ook niet bij hun komen. En dus gebruiken we mijn ouders weleens als praatpaal..om een verhaal kwijt te kunnen, voor als we even geen raad meer weten.
inderdaad is het ook eerst trouwen..samen wonen en dan kinderen.. Bij ons is het andersom en dit wordt natuurlijk niet op deze volgorde gewenst. Vraag mij ook af hoe een bruiloft zal zijn met een niet-christelijke familie en een wel christelijke familie. Ik zou bijv. graag liedjes af laten draaien tijdens de bruiloft..maar muziek is ''duivels''. Al zijn het dan liefdesliedjes waar geen kwaad inzit. Dat ze kwaad in hardcore muziek zouden zien, daar kan ik me nog iets bij voorstellen.. Hoop dat ze er dan op dat moment in ieder geval mee kunnen leven.
Ik zou ze op een respectvolle manier duidelijk maken dat jij je eigen ding doet en dat jij hen ook respecteert in hun geloofsovertuiging. Ik ben van mening dat jij ten alle tijden mag doen wat je wilt, net zoals zij. Je hebt andere overtuigingen waarschijnlijk. Daarentegen zou ik proberen niet te boos worden. Mijn eigen schoonouders zijn katholiek en ik ben ook niet gelovig. Ik heb me bijzonder ge ergert aan bepaalde gedragingen van hen uit maar het lost niets op. Je gaat ze in een heel ander daglicht zien en believe me, daar wordt niemand blij van. Ik zou de verschillen ook niet zo proberen te benadrukken. Laat regelmatig je gezicht eens zien, neem eens bloemen mee en zoek niet de discussie op. Echter, ze zullen zich er wel bij neer moeten leggen dat jij voor hun zoon hebt gekozen en v.v. Probeer niet met je eigen ouders te vergelijken. Mijn vriend en ik hebben regelmatig bonje over zijn ouders. Dat is echt niet tof. Wel grappig trouwens, we hebben dezelfde voornaam en delen het zelfde schoonouderleed.
Wel grappig en toevallig dan haha. Ik maak me er ook niet druk over en houdt me er ook niet mee bezig.. Maar vraag me gewoon af of er meer mensen zijn die bepaalde dingen op dezelfde manier ervaren .. Ik heb me altijd positief ingesteld en ben vaak op visite etc. geweest. Nu is het niet zo dat het nooit gezellig kan zijn, maar soms maak ik minder leuke dingen mee van zijn kant. Maar als het alleen van onze kant komt, en hun 1x in de zoveel maanden eens wat laten horen..en nergens interesse in tonen ..dan heb ik er soms ook geen zin meer in ..
Ik maak dat ook mee. Maar dat komt ook omdat mijn schoonouders graag drinken. En ik heb me daar vaak kwaad om gemaakt, nu nog steeds. Maar ik ben eens met ze op vakantie geweest, een weekje en ik heb toen ingezien dat er veel in 't gezin niet goed zit en dat er eigenlijk met name in mijn schoonouders zelf een hoop niet goed zit. Ik heb een soort mededogen voor ze gekregen. Mijn schoonmoeder komt uit een andere cultuur waar geloof nog steeds een ontzettend grote rol speelt. Ze voelt schuld naar haar eigen moeder toe omdat zij vindt dat ze haar zoon niet goed heeft opgevoed. En in hun cultuur is het ook zo dat ze heel indirect communiceren en er veel ongeschreven sociale regels zijn waar je je aan dient te houden. Dus wel vergelijkbaar met jouw situatie denk ik, in een hoop dingen? Een greep uit wat ik meemaak: angst Yelena bij hen achter te laten vanwege veel drankgebruik. Boos toen ik besloot vegetariër te worden, huilen toen we besloten onze dochter ook vegetarische voeding te geven, teleurgesteld omdat wij niet gaan trouwen, het verwijt dat wij Yelena bij hen weg zouden houden terwijl zij nooit naar ons komen omdat ze willen zuipen en sport kijken, zelfs toen Yelena heel klein was moesten wij alles daar mee naartoe slepen. Ik kan me nog steeds heel kwaad maken om hen en ik maak met grote regelmaat sarcastische opmerkingen over ze (niet waar ze bij zijn). Maar op de 1 of andere manier kan met name mijn schoonmoeder me zo het bloed onder de nagels vandaan halen. Het is een hele dominante vrouw. En ik ben een type die het spaans benauwd krijgt zodra iemand me wil controleren. Dat botst. Het is heel moeilijk maar ik denk dat je niet meer kunt doen dan je nu al doet. Het heeft geen zin om mensen op hun, volgens jou, fouten te gaan wijzen. Je kunt alleen maar positief zijn en zwijgen. Wat niet betekent dat ze zomaar alles tegen je kunnen zeggen. Maar vaak als mensen verwijten maken, zitten ook nog met iets van henzelf in hun maag. Misschien zit jou ook iets dwars.
ik ben wel christelijk opgevoed en wil dit mijn kinderen ook graag bijbrengen. maar het is niet zo dat ik elke zondag in de kerk zit.. en wij zijn ook nog niet getrouwd maar wonen samen en hebben al een kind. mijn vriend daar in tegen is helemaal niet christelijk. maar hij staat wel achter mij om het zo maar even te zeggen.. wij zijn nu wel van plan om ons zoontje te laten dopen. en ook als we gaan trouwen doen we dat in de kerk..
Ik heb wl een vervelende situatie meegemaakt qua geloof. At voor het eerst bij mijn ex, hij vertelde niet dat zijn moeder gereformeerd is en dus streng gelovig. We zaten aan tafel, en vanuit mijn ooghoek leek het alsof mijn ex een middelvinger me opstak, dus ik begon te grinniken. Toen ik keek, zag k dat hij sssst deed. Zn moeder was aan het bidden... Na het eten heb ik hem even flink aangesproken, schaamde me dood, had hij me wel mogen vertellen van te voren haha. Ik heb nooit mee gebeden als ze dat deed, hield wel netjes mn mond dicht, maar voor de rest niet. Snapte er ook nooit wat van als ze uit de bijbel ging voorlezen... Daarbij paar keer versproken door gvd oid te zeggen [niet in haar bijzijn, maar in de keuken of boven ofzo, maar ze hadhet kunne horen] , maar dat wende snel...
Mijn schoonouders zijn ook gelovig. Ik heb zelf het idee dat zij de kerk zelfs belangrijker vinden dan hun gezin. Ze dan ook al ouder, rond de 75 jaar, en de kerk is voor hun een vorm van socializen. Ik merk wel dat er soms vervelend over wordt gedaan. Mijn vriend en ik schelen 26 jaar en dat vinden ze al vreselijk. En nu willen wij ook nog een baby. Zij hebben glashard tegen mij gezegd dat het dan een "buitenechtelijk" kind wordt, waar ze theoretisch gezien natuurlijk gelijk in hebben omdat wij niet getrouwd zijn. Maar ik versta daar meer onder dat ik een kind zou krijgen van een andere man. Ze hebben ook gezegd dat ik er over tienjaar vandoor ga en dat frans dan zijn kind nooit meer mag zien. Dat soort dingen. Verder zijn het echt hele lieve mensen alleen ze hechten zo superveel waarde aan het geloof dat ik bang ben dat ze me nooit echt zullen accepteren.
Ja dat gevoel heb ik bij mijn schoonouders dus ook om verscheidene redenen. Maar daar moet je schijt aan hebben, jij bent niet met hen samen maar met hun zoon. En die kiest ook voor jou, ze hebben dus geen poot om op te staan en met name moeders vinden dat vervelend. Laat maar gewoon hoor.
Hai! Leuk topic! Ik ben zelf niet gelovig, mijn schoonouders wel. Ze komen regelmatig in de kerk, ook zingt mijn schoonmoeder in het koor. Toen ik voor het eerst naar mijn schoonfamilie ging dacht ik wel dat ik me heel anders moest gedragen omdat zij wel geloven en ik niet. Maar dit was totaal niet het geval. Het zijn schatten van mensen en we respecteren elkaar om wie we zijn. Eigenlijk hebben we het nooit over dat soort dingen, en als het wel aan bod komt dan kan ieder gewoon zn eigen verhaal vertellen. Heerlijk is dat.
hardcore duivels volgens hun? hihi inderdaad, mn vriend en ik houden dan van duivels muziek Mijn schoonouders willen trouwens ook dat ik een rok of jurk aan doe.. gaf leuke reacties toen mn nichtje gedoopt werd ikhad een "rok" aan.. Heel leuk met legging en laarsjes.. alleen was hij te kort jaa sorry hihi.. Laat je schoonouders gewoon weten wat je ervan vind misschien dat het helpt?
Mijn schoonouders zijn ook stevige kerkmensen. Ik zeg niet gelovige mensen, want daar heb ik toch een heel ander beeld bij. De kerk gaat voor alles. Zijn ze een weekendje met gezin op vakantie, bijv. center parcs, dan gaan ze nog 2x naar de kerk. O wee, als je niet meegaat. Zwemmen die dag is helemaal uit den boze, want dat doen zij niet. Geen haar op m'n hoofd die er aan denk, om met zo'n weekend mee te gaan. Het zou verschrikkelijk botsen. Verjaardagen op zondag, begin ik niet aan. Kom je net aan, heb je anderhalf uur in de auto gezeten, krijg je gauw een bak koffie en taartje in je mik geduwd en hop, heel de mikmak draaft naar de kerk. Daar ben ik dus 1 keer ingetrapt en doe ik geen tweede keer. Ik bemoei me heel weinig met m'n schoonouders en laat ze in hun waarde. Vaak komt dat maar van 1 kant.