Supers belle! Weer een nieuwe race met hopelijk een prachtige uitkomst! Mijn duimen draaien nog steeds met je mee! Liefs Nina
Alles voor het kind, he! Niets is te gek.... Hup zaadje, hup zaadje (ik ben toch meer voor het zaadje, die moet namelijk veel harder werken dan onze luie eitjes...dus hup zaadje, hup zaadje!). Liefs, Lola2
Hahaha, Lola! Je hebt gelijk hoor, het zaadje heeft ook aanmoediging nodig. Maar het zaad van onze Donor heeft Mevrouw Donor al drie keer zwanger gekregen, ondanks haar pco, en ik was ook bij de eerste poging gelijk zwanger. Ik ga er dus voor het gemak maar even vanuit dat de beste man superzaad heeft. Ik heb mezelf vandaag een uur lang Reiki gegeven. Niet om dingen te forceren, maar gewoon, omdat ik het gevoel had dat ik het kon gebruiken. (Oh, voor wie het nog niet wist, Belle is een zweefteef, hehehe.) En mocht ik morgen ovuleren, dan vraag ik mijn zusje en haar heksenvriendinnetjes ook om keihard voor mijn luie ei en het superzaad van Meneer Donor te bidden. Dat hebben ze de vorige keer ook gedaan. Ondertussen zit ik zelf nog wel even aan de single malt whisky. Want ik ben onwijs Zen, echt waar, maar niet als het om mijn eigen kind gaat. Belle, hoopt echt dat ze morgen positief test.
Ik bid, reiki, zweefteef, vibe , zen en alles wat helpt ook met je mee! En ik drink er een drankje op! Opdat we dat 9 maanden niet meer mogen doen x Ciara
Ohhh dit gaat goed Belle! Wat ontzettend fijn dat alles nu weer in orde is, en jullie er weer voor kunnen gaan. Ik zal zo, aan de rand van mijn bed, (zoals je altijd in films ziet ) ook even een gebedje voor je doen! ZET HEM OP EI + ZAADJE! TSJAKKAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!
Pffff... Dag 17 en nog steeds geen ovulatie in zicht. Ik ben op dag 12 begonnen met testen, en sinds die dag voelt het alsof de pauzeknop van mijn leven ingedrukt is. Ik kan geen afspraken maken, want als ik positief test dan moet ik dezelfde dag nog naar Noord-Brabant voor de inseminatie. En als ik negatief test, dan is het te laat om nog ver van huis te gaan. Zo heb ik afgelopen donderdag een concert in Enschede gemist en afgelopen zaterdag een festival in Friesland. Had achteraf allemaal makkelijk gekund, maar ja... Dan had ik moeten reserveren, en dat kan ik niet nu mijn leven in de wachtstand staat. En ondertussen ben ik diep in mijn hart ontzettend bang dat ik mijn ovulatie gemist heb. De september-ronde gaan we sowieso niet redden, omdat we dan op familiebezoek zijn in Zuid-Afrika (heel vervelend ) dus dan wordt het pas oktober. En dat voelt... afschuwelijk. Want in oktober zou ik aan mijn derde trimester zijn begonnen, als ik geen miskraam had gehad. De pauzeknop is een gedeelte van mijn huidige onrust, en het andere gedeelte is de 'verloren tijd'. Ik probeer niet teveel te denken aan de zwangerschap die ik heb verloren, maar soms komt het toch in me op: Ik zou nu zo'n vier maanden onderweg zijn geweest. Ik zou... Ik had... Ik wilde... Ik probeer er niet aan te denken, omdat het geen zin heeft, maar iedere dag die het langer duurt voordat ik opnieuw kan proberen zwanger te worden voelt zo zinloos, zo leeg. Ik kan me voorstellen dat andere vrouwen dat na een miskraam ook zo ervaren. Maar ik denk dat het erger is wanneer zwanger worden toch al niet vanzelf gaat. Was alles normaal geweest, dan had ik het een ontzettend romantische gedachte gevonden om te proberen in een rondavel in het Kruger Park weer zwanger te worden. Maar dat soort normale dagdromen zijn voor mij en mijn lief niet weggelegd. Ik voel me soms zo ontzettend naast het normale leven staan. Natuurlijk, ik ga naar mijn werk, ik spreek af met mijn vriendinnen of ik zit lekker op de bank met mijn lief naar onze favoriete series te kijken. Ik doe wel mee, maar niet voluit. Want ik wacht. En ik wacht. En ik wacht al zo lang. Belle, soms moedig, soms heel klein en ontzettend bang.
Lieve Belle, Het is zo herkenbaar, in de wachtstand staan. En als je nou zou weten wanneer het over was, zou het niet zo moeilijk zijn. Als je nu al zou weten dat je over 3 maanden pas aan de beurt bent, dan kun je dat accepteren. Maar constant afwachten en hopen en maar weer wachten en hopen... Zeker met dat gevoel van "als het nou goed was gegaan" op de achtergrond... Het is ontzettend zwaar. Ondertussen vind ik in ieder geval dat je het fantastisch doet. Je doet nog andere dingen, je spreekt af met vriendinnen en je houdt moed. Ben trots op je. Sterkte met afwachten. Ik duim voor een prachtige ovutest morgenvroeg! (test je trouwens elke dag 1 keer? Probeer ook 's avonds te testen, dan heb je meer zekerheid). xxx
Lieve Belle, Tranen van herkenbaarheid maar ook omdat je juist zo moedig probeert. Het is niet grijpbaar en er is helaas niets wat je kan doen behalve heel erg lief voor je lichaam en jezelf zijn. Leef, lach, zing terwijl je wacht.....want ik ben er van overtuigd dat je heel gauw een hele lieve moeder zult zijn. Als je het wachten op wilt vullen met een drankje en je verhaal doen..weet je me te vinden he. Veel liefs, Ciara
Toen ik vanmorgen wakker werd, schoot de gedachte door mijn hoofd dat ik het maar moest vergeten deze ronde. Dag 19, het gaat vast niet meer gebeuren, ik moet te laat zijn begonnen met testen, einde verhaal, in oktober opnieuw proberen. En gek genoeg werd ik heel rustig van die gedachte. Het voelde goed, ik kon het loslaten. Maar de ovulatietest van vanmorgen gaf een lichte streep. Geen overtuigende streep, maar toch, een streep. En omdat het morgen voor mij heel moeilijk wordt om naar Noord-Brabant te gaan (bandrepetitie in Overijssel, hehehe, het is toch wat met dat leven van mij), ga ik vanmiddag om een uur of vier nog eens testen. En als de streep dan donkerder is... Zou ik dan toch nog een kans krijgen voordat ik op vakantie ga? Vandaag heb ik een lunchafspraak met een vriendin, dus ik hoef me niet af te vragen hoe ik de tijd doorkom tot vier uur. En oh, laat ik dan alsjeblieft een positieve ovulatietest hebben. Kaarsjes, wierook, schietgebedjes en positieve visualisaties... Kom op ei, je kunt het! Belle, van Zen naar zenuwen in drie minuten.
woeiii ei kom op je kan het! meid ik gun het je zo! ik hoop zo dat je eitje vandaag of morgen toch gaat springen!
Jemig joh, wat worden jouw zenuwen op de proef gesteld! En wat vreselijk spannend, wat zou het gaaf zijn als die ovulatietest een donkerdere streep aangeeft vanmiddag! Ik krijg er ook een beetje een zenuwachtig gevoel van Zal even een ovulatiedansje voor je doen:
Bedankt voor de support, lieverds. Maar ik heb net opnieuw getest, en het is nog steeds niks. *scheld!* *vloek!* Ik ken mijn lichaam niet meer sinds mijn miskraam en ik word daar heel, heel onrustig van. Bah! Belle, hevig teleurgesteld (alweer...).
Getver zeg! Kan me ontzettend goed voorstellen dat je baalt (ow, wat karig uitgedrukt weer). Hier ook een zweefteefig typje hoor! Het maakt opzich niet zo goed uit WAAR je in gelooft ALS je maar ergens in gelooft! Dat je leven stilstaat tijdens zo'n proces is ook heel herkenbaar en al helemaal de gedachte: als het niet was misgegaan dan..... Zucht, wat een shitzooi he! Dikke knuffel voor jou! Elmo
Een positieve ovulatietest! Op dag 20! Zo laat ben ik nog nooit geweest. Maar Meneer Donor is vrij vandaag, dus over een uurtje pak ik de trein. Plastic potje: check! Spuitje: check! Tampon (na afloop ja, ik heb geen zin in andermans sperma in mijn slip): check! Boek voor onderweg: check! Muziek op mijn mp3-speler: check! Lieverds, ik moet gaan. Duim voor me!
Ow Belle, wat goed dat het nu toch nog lukt! Heel veel succes zo meteen! Lekker ontspannen na "de daad" en die zwemmertjes hun werk laten doen! Succes