Mmm, daar zit mischien ook wel weer wat in. Wie weet voel ik me dan ook wel minder gefrustreerd, maar ik kan me ook voorstellen dat je je onzekerder gaat voelen, omdat je steeds verder komt in het traject. Het lijkt mij bijvoorbeeld vreselijk als de iui niet lukt. Aan de andere kant vergroot het natuurlijk de kansen. Ik heb nog een beetje hoop dat de zaadkwaliteit nog een stukje verbeterd is, aangezien mijn vriend gestopt is met roken. De eerste keer rookte hij volop en toen waren er 2 miljoen. De volgende keren was het 9 miljoen (hij was toen anderhalve maand gestopt). Ik zou zo graag willen weten hoeveel miljoen het nu is (aangezien ze niet getest hebben na drie maanden stoppen). Maar dat mag dus pas in mei, omdat we dan richting de iui gaan. Ik snap ook wel dat zo'n zaadonderzoek niet goedkoop is, maar had graag gezien dat het tussendoor nog eens gebeurd was. Voor nu, wacht ik nog even af.
Ik had in je andere topic al gereageerd...maar hier nogmaals. Ben het super met Natas eens. Het is super balen (heeeeeel zacht uitgedrukt) maar je weet nu wel waar je aan toe bent. Ik probeer iedereen bij te houden, jou dus ook, maar het duurt soms ff. Een soort van spuit 11 dan maar Heel veel succes meid! Elmo
Ik kan me je gevoel zo goed voorstellen meis......ik heb het hele weekend lopen janken om een testuitslag wat niet eens een uitslag was.....weet dus nog niks.... En 2 dagen later kom ik er eindelijk eens achter dat het geen bal helpt, dat gesnotter... maar ja...het lucht wel op zullen we maar zeggen.... Sterkte meis.....
IK heb wat afgehuild de laatste maanden. Vooral de maanden waarin jij nu zit zijn het ergste. Je hebt dan nog zoveel onzekerheid. Je weet niet waar je aan toe bent. Als je alle uitslagen hebt, dan heb je meer duidelijkheid en weet je ook je mogelijkheden. Dat biedt dan al meer hoop voor de toekomst. En hoop doet leven. Met mij gaat het wel weer. Jij ook veel sterkte!
ik zal het ook wel vrij snel weten....in juni word ik 40...en bij de meeste artsen ligt daar toch wel een soort van grens hoor...
Ik bedoelde je topic bij eerste symtomen....toch? Edit: gevonden http://www.zwangerschapspagina.nl/viewtopic.php?t=39161 Ik dacht al...word toch niet nu al dement Elmo
Oh, ok. Nee, denk dat het aan mij ligt. Ben soms een beetje chaotisch. Hihi, nou soms..... beetje vaak. Dat maakt mij nou zo grappig! (hahaha) En ik ben nog niet eens zwanger. Als ik dat straks een keertje ben, kan ik helemaal niet meer functioneren! hihihi
Hey prinses en de rest, Hoe is het nou? Even iets kwijt en misschien wel off-topic, bij deze sorry.. De omgeving reageert soms zo verschillend. De1 durft bijna niet te bellen als ik bijvoorbeeld naar de gyn ben geweest, de ander vindt dat je toch nog altijd kunt adopteren.... Hebben jullie dat ook? Liefs van An
Hoi An, Eigenlijk weten maar weinig mensen n onze omgeving dat we proberen zwanger te raken en dat we hier een probleem bij hebben. Mijn vriend vind het fijn dat weinig mensen het weten, dus heb ik dit gerespecteerd. Een aantal collega's weten het wel. Mijn vriend en ik hebben we afgesproken dat als we allerlei behandelingen moeten doen, dan toch onze omgeving in te lichten. Mijn collega's zijn altijd heel geinteresseerd en snappen dat het moeilijk is. Ze geven me hoop en geloven erin dat het goed komt. Eigenlijk vind ik dat wel prettig. Mensen kunnen soms heel hard zijn. Het valt mij wel op dat mensen vragen: Willen jullie nog geen kinderen? Ik weet dan nooit zo goed wat ik moet antwoorden. Ik vind dat te veel mensen uitgaan van dat het makkelijk gaat lukken, dat het geen wonder is, zeg maar! Hebben jullie dat ook? Of vertel je altijd wat er is, als ze deze vraag stellen. Als ik eerlijk moet antwoorden, kan ik dit niet zonder tranen. Vandaar ook dat ik dat antwoord liever niet geef.
Hey Prinses, Bij ons weten een aantal mensen het van ons. Voor de rest hield ik mijn mond erover, ook als ze vroegen "wordt het niet eens een keer tijd?". Nu hebben we besloten dat ik dan eerlijk antwoord geef, ik merk dat ik me daar veel prettiger bij voel. De volgende keer zullen ze dan ook niet meer zo'n rare opmerking maken. Een aantal familieleden worden heel ongemakkelijk als ze er naar willen vragen. Hoe vaak ik ze al niet heb moeten geruststellen? Of soms vragen ze er niet naar, dan voel ik me wel eens gekwetst! Herken je dat? En de opmerking "je kunt altijd nog adopteren..." heb ik al zo vaak gehad. Net alsof je zo'n kindje zo even ophaalt, zij beseffen niet dat daar een heel lang project aan vooraf gaat! Ik mis van bepaalde mensen, en dat is met name familie, voor mijn gevoel steun in deze periode. Zij beseffen niet dat het psychisch heel wat met je doet, hier ben ik best wel eens verdrietig om.... Herken je dit ook? Liefs van An
Wij hebben er tot nu toe bewust voor gekozen het niet aan de familie te vertellen. De ouders van mijn vriend kunnen slecht hun mond houden en mijn ouders (m.n. mijn moeder) kan moeilijk met slecht nieuws omgaan en daar verwacht ik dan ook moeilijke opmerkingen van. De opmerking: Je kunt altijd nog adopteren" heb ik nog nooit naar mijn hoofd gekregen, maar ik kan me voorstellen dat deze opmerking totaal aan je gevoel voorbij gaat. Mensen die niet in dezelfde situatie zitten of hebben gezeten, weten vaak niet wat het is en ik gooi het dan ook vaak op onkunde. Ik hoop ook niet dat deze opmerking ooit geplaatst wordt, maar anders zou ik me ook zeer gekwetst voelen. De opmerking: Je moet er niet te veel mee bezig zijn, dat kan ook belemmeren, vind ik ook zo'n opmerking waar je weinig mee kan. Nee, kom zelf maar eens in de situatie, kijken of jij je er dan ook niet mee bezig zult houden. Duh...! Mensen zijn soms zo ongenuanceerd en denken slecht na voor ze iets zeggen. Gelukkig hebben we dit forum! Het is fijn om regelmatig met lotgenoten te kletsen en dan gevoelens te herkennen die je zelf ook veolt. ik vind dat erg prettig. Vandaar dat dit ook zo verslavend is!
Hoi princes, Ik herken dit volkomen wat je zegt. Mijn zus bijvoorbeeld heeft er totaal geen begrip voor. Ze maakte laatst de opmerking: "Dan neem je toch helemaal geen kinderen, geen gehuil 's nachts van je kinderen. Je kunt doen en laten wat je wilt en dan ga je toch een paar keer per jaar op vakantie. Heerlijk! zei ze nog erachter. Ik werd toen zo kwaad en barstte meteen in huilen uit. Ik heb haar gezegd dat zij het helemaal niet waard is om een zoon en een dochter te hebben, en haar man al helemaal niet, omdat mijn zus alleen voor de kinderen zorgt, samen met mijn ouders. Haar man werkt van 's morgens vroeg tot 's avonds laat en de kinderen worden als het waren bij mijn ouders "gedumpt" als mijn zus klanten heeft (een kapsalon aan huis nog wel). Zo'n opmerking van haar vond ik dus echt niet gepast. Ik heb haar dus eens goed de waarheid gezegd. Ook krijg ik regelmatig de opmerking van mijn ouders en schoonouders dat ik er niet te veel mee moet bezig zijn en dat het daarom niet lukt. Dit is inderdaad zo kwetstend, dat je eigen familie het niet eens begrijpt. Ik heb dus gezegd dat we er de komende maanden mee stoppen. (we gaan toch verder, maar geen gezeur aan je hoofd van familie) Ik wens je heel veel succes! Nroetjes Nancy
Ik denk altijd maar dat deze mensen onkundig zijn, waardoor ze deze opmerkingen maken. Dat maakt het voor mij makkelijker om er mee om te gaan. Mensen zouden eens beter na moeten denken, en zich beter moeten inleven in de ander! Heel veel succes met zwanger raken! Ik hoop dat het snel gaat lukken!
Ik merk hetzelfde. De mensen van wie je het niet verwacht steunen je op alle manieren en juist van de mensen van wie je steun verwacht zoals je familie kunnen er niet mee omgaan. Maar gelukkig is er daarom juist dit forum, hier snapt iedereen elkaar! Liefs elle