Hoi, Sinds een week of 2 is het steeds drama met slapen gaan. Voorheen was dit eerder en toen hebben we een nachtlampje gekocht. Daarna ging het beter. We hebben een vast ritueel met badderen, tandjes poetsen en voorlezen. Soms een wat andere volgorde al is het lezen altijd het laatst. Na het lezen pakt hij zijn speen en leggen we hem neer en daar begint de ellende. Hij begint meteen te huilen en wordt kwaad. Hij gooit zijn speen en knuffel uit bed van nijd en zonder kan hij niet slapen. Hij deed dit meteen bij het dichtdoen van de deur. Ik ging meteen terug en heb rustig pratend de dingen terug gelegd, of ik heb ze boos terug gelegd of zonder wat te zeggen. Nu net deed hij het weer en ik ben nu niet terug gegaan. Nu huilt hij helemaal overstuur. Ik heb de babyfoon uit gezet want ik kan er niet meer tegen. De afgelopen week is hij ook 2x 's nachts wakker geworden en dan precies hetzelfde: niks aan de hand tot ik de deur uitga en dan volgt het weggooien weer. En vannacht dus ook zo weg gegaan en de spullen laten liggen. Maar het gevolg was helemaal over zijn toeren roepend naar zijn speen. Heeft iemand de gouden tip? Ik loop ondertussen op mijn oogleden van vermoeidheid en ben prikkelbaar aan het worden. Het bedritueel is zo niet leuk meer
Hij ligt trouwens in een peuterbed en komt er niet zelf uit. Ik zag net namelijk een topic met een soort gelijk probleem alleen komt dat kindje wel uit bed.
Tja Dees, wij hebben dat een paar weken ook wat avonden gehad. Zo uit het niets.....Volgens mij is het echt een fase. Ze krijgen natuurlijk steeds beter door hoe dingen in elkaar steken. Wij zijn toen heel consequent geweest. De eerste nacht op de arm in haar slaapkamer en maar praten praten praten. Ook voornamelijk om haar rustig te krijgen. Ik zei ook telkens "gewoon praten, niet huilen", heel langzaam werd ze dan rustiger en legde ik haar in bed. Dat was natuurlijk weer drama, maar ik ging dan naast het bedje zitten met de hand op haar borst. Weer praten praten praten en toen ze weer rustig was, de hand eraf. En na ong. 15 min. heel voorzichtig weggeslopen. Toen nog heel even gejengeld, maar daarna viel ze in slaap. Dat heb ik volgehouden, met steeds kortere periodes van overstuur zijn. Uiteindelijk heeft ze het niet meer gehad en gaat ze telkens rustig slapen. Ik denk dat je hem niet bij jullie in bed moet leggen, hoe goed bedoelt ook. Het is nu echt even de aanhouder wint. Luuk is nu eenmaal volhardend in het niet kunnen/willen slapen. Gewoon bedje weer opmaken, eerst op de arm (in het donker trouwens), dan in bedje, dan langzaam contact loslaten en weg gaan. Hoe dan ook, het is verschrikkelijk moeilijk en zwaar.....i know. Dus een hele dikke knuf! Trouwens in het andere topic staan best tips waar je iets mee kunt.
tja, ik denk dat het past bij de leeftijd. ons oudste zoontje is nu 2,5 jaar, maar rond zijn 2e verjaardag was het bij ons tobben. - of het was de leeftijd - of het was de baby die op komst was - of het was t verandering van bedritueel ergens eind juni dachten we: 1 van ons brengt hem naar bed, want dat is wel handig als straks de baby er is. Dan kunnen we ook niet meer samen hem naar bed brengen. Maar achteraf denken we dus dat deze verandering hem driftig heeft gemaakt. hoe ging het eigenlijk altijd: hij ging lief liggen, en direct slapen. hoe ging het toen we ons ritueel gingen veranderen: niet meer willen liggen, huilen huilen huilen. wat deden wij: direct teruggaan, of langer blijven...Want ja, we waren gewendt dat hij 'lief' ging slapen. Dit heeft wel een maand geduurd, en toen kregen we de tip (waarom we er zelf niet opkwamen is mij een raadsel maar goed...). de tip was: - volg zoals altijd het bedritueel (ook al heb je onlangs hierin iets veranderd, blijf bij zoals het nu is). - wees duidelijk na het lezen: kus en weltrusen zeggen, lekker slapen en weglopen. ook al gaat je kind huilen, blijf weglopen. Desnoods zeg je nog even: weltrusen, maar meer niet. huilt hij 5 minuten, dan ga je terug. Echt op de klok kijken, geen min eerder gaan. als je teruggaat, niet teveel aandacht geven. Zeggen dat hij moet gaan slapen, je geeft hem nog een kus, zegt weltrusten. Die 1e dag ga je elke 5 min even kijken. De 2e dag maak je daar direct 7 min van De 3e dag maakt je daar 8 min van etc etc. Je kind moet erop gaan vertrouwen dat je ALTIJD komt, en hem niet in de steek laat. Dat vertrouwen bouw je op door te beginnen met 5 min... Geloof me, bij ons was het binnen 3 dagen direct weer stil. Strijd gewonnen. t was gewoon aandacht vragen, tijd rekken, uitproberen....
Erg herkenbaar zeg! Hier begon de ellende dus de dag na de kerst. Voorheen nooit geen problemen gehad met slapen en die avond poehhh. We legden hem in bed en bij het weggaan gillen poppie uit bed gedonderd en de tut. Ik er weer heen en weer gegeven en weggelopen. Doe de deur dicht weer gillen hij was me over de toeren zo had ik het nog nooit meegemaakt. Dus mijn man erheen en hebben eerst jimmy uit bed moeten halen want die kon echt niet slapen ervan. Hij slaapt namelijk samen met keano op een kamer. Die ff in ons bed gelegd en wij na beneden gegaan,in de woonkamer met de tv aan hoorde we hem weer gillen. Bbabyfoon hebben wij niet meer want dan zou ik ook gek worden. Gelukkig hier nogal gehorig. Mijn man na hem toe en heeft hem weer in bed gelegd en weer begon ie maar mijn man is in zijn kamertje blijven staan in het donker en bleef tegen hem praten tot ie rustiger werd. En dat heeft geholpen hij is gaan slapen. Van de week was het weer raak wij hebben hem ff gelaten en op een gegeven moment was het stil. Nu gaat het weer toppie gelukkig ik kan er ook slecht tegen en heb er nog 2 die willen slapen. Ik kan je zeggen neem hem absoluut niet bij je in bed deess daar ga je echt spijt van krijgen meid. Hier hebben wij 11 mnd lang gezeten met jimmy die nooit wou slapen zowel op de dag als s'nachts niet. Ik kan je zeggen das geen pretje meis. Nu gelukkig niet meer hij is nu al 5 en slaapt voortreffelijk nu! Gewoon kalm blijven en tegen hem praten en niet iedere keer uit bed halen hoor want daar begint het juist mee. Ik hoop dat dit snel over is en hij weer zelf lekker gaat slapen meid!
Dank jullie voor de tips. Ik kan hier wel wat mee en ga ook zeker proberen om na 5 minuten terug te gaan om hem rustig te krijgen. Vanavond is hij rustig geworden doordat ik rustig tegen hem heb gepraat via de babyfoon en gezegd dat mama beneden was en ik zo bij hem kon zijn als er iets aan de hand was. Mamaaaaa, tutjuhhhhh zei hij meteen. Dus ik uitgelegd dat hij die op de grond had gegooid en dat mama hm niet terug kwam brengen. Daarna ging hij gewoon slapen. Maar morgen ga ik dus niet naar beneden maar gewoon even kijken en praten na 5 minuten als hij overstuur is. Maar hoe doe ik het de nachten dan? Ik bedoel, om dan elke 5 minuten terug te gaan is ook slopend. Hij was vannacht zo van streek dat hij niet meer rustig te krijgen was. Om toch nog wat slaap te krijgen heb ik hem toen in bed genomen. Overigens slaapt hij echt zeer zelden bij ons
Ik pas nu 3 dagen de '5 minuten' methode uit en het gaat best aardig. Eergisteren: * gooide alles uit bed en ik ben weg gelopen * hij bleef huilen, na 5 minuten terug gegaan * spullen terug in bed gelegd, toegedekt, kus gegeven en weg gegaan * na 5 minuten terug gegaan * spullen terug in bed gelegd, toegestopt, kus, truste gezegd en weg gegaan. * hij is na even mopperen gaan slapen Gisteren: * gooide alles uit bed, jengelde 3 minuten en is in slaap gevallen. Ik ben later gaan kijken en hij was slim, had de speen bewaard Vandaag: * gooide alles uit bed, ik ben weg gegaan * na 7 minuten terug gegaan * spullen terug in bed, kus en truste en weg gegaan * huilt niet meer, klaagt een beetje maar is duidelijk moe dus valt zo in slaap