Hallo allemaal, Ik weet niet of ik het in de goede categorie plaats dus dat hoop ik maar. Ik ben op zoek naar andere (aankomende) mama's met een uitdaging. Hiermee bedoel ik mama's die een beperking hebben bij het dagelijks handelen. BV: geen of zeer slecht zien, problemen met gehoor, rolstoel, een missende niet functionerende arm, reuma en ga zo maar door. Ik ben namelijk benieuwd waar jullie je in tegen zijn gekomen na het krijgen van een baby, of voor aankomende mama's waar jullie je denken in tegen te komen, en hoe jullie dit aangepakt/opgelost hebben. Mijn uitdaging met mijn eerste aankomende wondertje is een Erbse Parese. In mijn geval wil dat zeggen dat ik mijn rechter arm eigenlijk niet kan gebruiken. Ik heb hier namelijk geen tot bijna geen gevoel in, een groeiachterstand in de arm en ik kan wat betreft kracht met de rechter hand om een voorbeeld te noemen geen kop koffie recht houden. Ik zie dus al een aantal dingen aankomen die ik met een bewegelijke baby niet of lastig(als ik de veiligheid wil waarborgen wat ik heel graag wil) alleen kan doen. Nu heb ik wel een hele lieve echtgenoot maar ik ben eigenwijs en wil het ook zelf doen ik ben tenslotte toch de mama. Hebben er andere ook voor deze uitdagingen gestaan, of zeggen jullie niet aanstellen komt wel goed. Dat idee heb ik zelf namelijk af en toe maar ik kan me ook voorstellen dat als onze kleine straks wat beweeglijker en groter wordt hij/zij geen interesse heeft om even rustig te blijven liggen als mama wat langer doet dan papa over het bv. luiers verschonen. Ik hoor graag van jullie. Groetjes Nicole
Hey, hier zwaar longpatient en mijn weerstand functioneert niet zoals het moet. Als ik b.v. verkouden word heb ik meestal meteen een longinfectie of ontsteking. Ik moet mijn dagen altijd bewust indelen, dus niet teveel hooi op mijn vork want dan stort ik in en gaan mijn longen protesteren. Het begin lijkt me lastig, je moet natuurlijk actie ondernemen als de baby wilt eten, luier, knuffelen. Dus veel over mijn indeling van de dag heb ik dan niet te zeggen. Mijn angst is ook een beetje dat het teveel is, maar misschien valt dat mee. Gelukkig heb ik heel veel steun in mijn omgeving van mensen die meteen kunnen en willen helpen als het echt niet meer gaat. Maar ja, je wilt het natuurlijk samen doen. Wat ik wel weet is dat de kleintjes er in mee groeien en dat als jij meteen duidelijk bent over je grenzen en beperkingen ze eigenlijk niet beter weten en zich aanpassen. Maar dat is natuurlijk pas als ze wat ouder zijn. lijkt me voor jou ook best lastig, maar waarschijnlijk vind je snel genoeg je maniertjes en truukjes om het jezelf makkelijker te maken. Maar het vegin zal ongetwijfeld wel even zwaar zijn.
Hoi ik ben zelf geboren zonder linkerhand en -voorarm, draag nu wel een armprothese, maar probleem is dat die verhindert dat ik m'n elleboog volledig tot bij m'n lichaam kan plooien (als je begrijpt wat ik bedoel?). Voor mezelf denk ik dat het praktischer zal zijn om die prothese gewoon uit te doen, want ik heb m'n elleboog nog en ook een klein stompje. Ik vraag me ook al af hoe ik het allemaal ga doen, en nu blijken er dan nog 2 ukkies te zijn ^^!
Hier iemand met RA en ik vond het wel spannend bij de eerste, maar ook nu bij de 2e baby. Bij de eerste baby hadden ze verteld dat gemiddeld gezien de reuma pas een week of 6 na de bevalling terug zou komen, dus ik was wat naief over de begin periode. Binnen 3 weken had ik alles weer ontstoken en was verzorging wat lastig in het begin. Die kleine knoopjes van die shirtjes bijvoorbeeld gingen bij mij gewoon niet dicht, heel jammer dan. Ik had een goede draagdoek om de baby veilig de trap af te kunnen krijgen. Ik denk dat het voor jou weer heel anders gaat zijn, maar je vind je maniertjes wel. Ik had bijvoorbeeld al snel een hele mand aan speeltjes op de commode om hem enigszins stil te kunnen laten liggen Ik heb gemerkt dat mijn kindje bij ouder worden wel weet wat ik wel en niet kan. Hij kon bijvoorbeeld al heel snel zelf in de auto klimmen, want tillen lukt niet meer. Nu ik weer zwanger ben is de overgang iets te groot voor hem kwa aanpassingen en is het wat zwaarder. Ik weet niet of je de intake van de kraamzorg al gehad hebt, maar ik had een schat van een mens die ook echt goed met me meedacht.
Ik heb zelf geen beperking maar nu ik je verhaal hen gelezen moest ik echt denken dat een goede draagzak wel heel handig voor je zou zijn zodat je wanneer je kindje onrustig is of idd bij het dragen van de trap af etc je je hoede arm wat kunt ontlasten. Er is een goede fb site over dragen van kindjes waar ze je vast advies kunnen geven; draagpraat. Ik weet dat er ook een pagina is voor draagmoeders met een beperking maar weet ff niet hoe die heet. Verder denk ik dat je vast al goed gewend bent om dingen met een arm te dien dus denk dat de verzorging van je baby met evt wat hulpmiddelen je geel goed af zal gaan! Succes en het komt allemaal goed 😊
Mijn man heeft ook een erbse parese maar wel in mindere mate dan jij. Het is een beetje al doende leren. De kraamzorg heeft hem geleerd hoe hij onze dochter in bad kan doen en we hebben van te voren nagedacht over hulpmiddelen e.d. maar besloten het af te wachten hoe t zou lopen. Een draagzak is wel handig. O en samen douchen vind hij makkelijker dan badderen. En wij deden bij flesjes geven altijd elk een kant je niet altijd beetje wisselen qua kant maar nu deden we als hij fles gaf deed hij de kant die voor hem makkelijk was en ik de andere kant zo had onze dochter toch de afwisseling.
Ik heb cvs, chronisch vermoeidheids syndroom. Het is niet alleen de vermoeidheid maar ook vaak ontstekingen waar ik mee te kampen heb. Icm mn werk 3 dagen in de week is het zwaar. Heb ook geen standaard kids, wat het extra 'uitdagend' maakt. 😉
Ik heb fibromyalgie en ben ruim 38 weken zwanger van de eerste. Zo op het eind is het flink pittig en dan vooral de vermoeidheid. Ik vraag mij soms af hoe ik de bevalling en periode erna door ga komen. Doordat fibromyalgie voor velen nog een vaag iets is worden er weinig handvaten en adviezen (ja behalve mijn vk die constant roept dat ik mijn energie moet verdelen, ja duh dat moet ik sowiezo) aangereikt en dat vind ik jammer. Gewoonlijk komt het bij mij in periodes. Ik ga iets minder werken als mij zoontje er is (van 24 u pw naar 20 u pw) in de hoop dat mijn energie min of meer te behouden. Ik heb veel steun aan mijn partner. Wel is de kans groot dat ik het bij 1 kind hou, waar ik al veel commentaar op krijg. Ik zal het moeten gaan ondervinden.
Hallo Dames, Bedankt voor jullie reacties tot nu toe. Het is prettig te lezen(al wist ik het ook wel) dat ik niet de enige ben die door een "beperking" ergens tegen aan loopt. Het geeft toch even een oppeppertje om dat zo te lezen. En inderdaad die eigen maniertjes zullen zeker komen. Dat is bij het meeste wel zo @ladylien 2 ook nog ik vind een al eng genoeg om mee te beginnen.