Ik heb bij beide kinderen opgebouwd. Bij de eerste 2 weken 2 dagen, 2 weken 3 dagen, daarna 4 dagen. Bij de tweede de eerste maand 2 dagen, daarna 4 dagen, maar door hoe de maand viel zat daar 1 week tussen van 3 dagen dus ik ging niet helemaal van 2 naar 4 dagen. Beide keren kwam dit goed uit met de start van de opvang en hoefde ze pas een maandje later naar het kdv wat ik heel fijn vond. De eerste weken als ik ging werken waren ze dan bij papa of oma. Twee verschillende werkgevers en beide hebben hier totaal geen probleem van gemaakt.
Zwangere en pas bevallen werknemers hoeven helemaal niet flexibel te zijn, ze hebben gewoon rechten (zoals extra rusttijd) waar ze gebruik van mogen maken. Dat dat vervelend is voor jou als (kleine?) werkgever snap ik, maar is niet de schuld van de zwangere. En verreweg de meeste vrouwen zouden graag fluitend de zwangerschap doorgaan zonder extra te moeten verzuimen of extra ziekenhuiscontroles oid, maar het is niet iedereen gegund.
Ik haal er niks bij. Reageer alleen op wat jij schrijft. Maar ik ben oprecht benieuwd. Wat voor flexibiliteit verwacht jij dan van zwangere werkneemsters die je nu niet ervaart?
Wat een aannames in dit topic. Om je vragen te beantwoorden: Ik had destijds mijn bevallingsverlof verlengt, dus ik was in totaal een half jaar thuis (zwangerschapsverlof en bevallingsverlof samen). Ik ben daarna meteen begonnen, de opvang start en die houden hier ook rekening mee. Ik vind het zelf juist fijn om weer volledig in het ritme te zitten. Hoeveel uur werk je nu en ga je na je bevalling werken? Overigens was ik een hele lastige zwangere, van de een op andere dag was ik niet meer aan het werk en ben ik maanden uit de roulatie geweest. Gelukkig een heel flexibele werkgever met alle begrip, tot 4 zwangerschappen toe.
Gewoon weer direct volle bak aan het werk! Heerlijk en ook om mijn collega’s weer te ontlasten van het extra werk. Ik begrijp niet dat sommige vrouwen eindeloos allerlei verlof opnemen en dan ook nog voorzichtig willen opbouwen (als daar geen medische reden voor is). Er valt geen afdeling/bedrijf op te runnen. Maar misschien ben ik met die mentaliteit opgevoed (ouders eigen bedrijf), als ik in Scandinavië was opgegroeid had ik wellicht een andere gedachte.
Ik merk bij het management (70% vrouw) bij mij op het werk dat er naar de zwangere vrouw toe alle begrip is, maar op de achtergrond is dat wel echt even anders. Edit: betekent niet dat ik dat ook een goede ontwikkeling vind bij ons. Maar met de huidige tekorten is het gewoon niet te doen en wordt er over en weer veel flexibiliteit verwacht wat kan botsen met elkaar.
Als er echt een goede casus is, dan is er ook op de achtergrond bij het hoger management begrip is mijn ervaring. Helaas had ik die goede casus, ik had veel liever gewoon tot 36 weken door willen werken. In mijn geval is het voordeel ook dat ik in een internationale omgeving werk. Sommige vrouwen zijn een jaar weg, dan viel dat van mij (ondanks voortijdige uitval) reuze mee.
Dank voor alle reacties en ervaringen tot nu toe! Ik werk nu 32 uur en mijn bedoeling is weer 32 uur te gaan werken na mijn verlof. Ik vermoed dat ik behoefte ga hebben aan het wennen aan werken en moederschap, maar ik vind het echt lastig inschatten. Misschien dat ik tegen die tijd inderdaad wel weer 'gewoon' aan het werk wil. Ik heb nu in ieder geval in gedachte om redelijk snel wel weer naar de 4 dagen op te bouwen, maar in eerste instantie met iets minder uren per dag. Dat geeft wat ruimte om te wennen aan het wegbrengen/ ophalen en het 'nieuwe' ritme zoals sommigen hier al benoemden.
Ik had na alle bevallingen moeite om zelf weer in balans te komen en vond het ook erg fijn om de eerste tijd veel bij m’n baby te zijn. Na de eerste ben ik fors minder gaan werken, van 30 uur naar 9 uur pw (was ook zo gepland/afgesproken). Bij kind 2, 3 en 4 werkte ik 12 uur pw, heb toen na bevallingsverlof ouderschapsverlof opgenomen en een halfjaar maar 6 uur pw gewerkt. Ik vond het heerlijk, genoten van de babytijd, niet teveel druk na slechte nachten en werken kan de komende jaren ook nog wel. Gelukkig fijne leidinggevende (gehad) die goed omgaan met alle wensen.
Ik ben meteen bij 12 weken weer volledig aan het werk gegaan (wel minder, van 40 naar 32 uur) maar mijn partner was toen nog 5 weken fulltime thuis d.m.v. partnerverlof/ouderschapsverlof. Dat was heel fijn om rustig te wennen aan weer werken (en kolven op werk) en niet ook te hoeven stressen over de opvang. Zou het van harte aanraden.
Ik ging ook gelijk weer gewoon aan het werk. Bij de eerste heb ik de eerste maanden 1 dag per week vakantie opgenomen, had nog een enorme bak aan dagen openstaan. Later probeerde ik toen (was promovendus) nog thuis te werken maar dat werkte eigenlijk niet, dus toen ging ik weer 5 dagen naar kantoor. Bij de tweede ging ik van 5 naar 4 dagen in contracturen. Ouderschapsverlof kwam bij ons niet voor eigenlijk. Kolven was 2 keer 15-20 minuten in de eerste maanden, en je werk is toch pas klaar als je werk klaar is, dus die haalde je wel weer in. Het was niet alsof je minder werk had. Op polidagen was er dan 1 controle plekje per dagdeel geblokkeerd voor kolfpauze. Toen ik in een van de eerste weken na mijn verlof met de jongste naar het cb moest, had ik expres een plekje heel vroeg geregeld, en een collega bereid gevonden mijn eerste patiënt te zien. Akkoord van de opleider ook. Nou ik heb het gehoord van de oudste specialist van de vakgroep (vrouw) hoor. Hoe durfde ik mijn collega's daarmee op te zadelen? Daar viel mn mond wel even van open hoor.