Het gaat om het volgende: [Mijn kleintje is 2 maanden te vroeg geboren en op een hele plotselinge manier ter wereld gehaald. Voordat ik met verlof zou gaan had ik vakantie opgenomen maar 4 dgn nadat ik voor het laatst gewerkt had moest mijn kleintje via een dubbele spoed keizersnee gehaald worden waarbij ik totaal niet wist wat mij overkwam en mijn man in het buitenland zat.] Met een gewicht onder de 1 kg zijn we hierdoor 2 maanden in het zhuis gebleven en uiteindelijk doordat ze niet zelfstandig kon drinken met sonde naar huis gegaan. Dit was niet zoals ik gehoopt had, ze was erg onrustig en huilde veel en vaak. Nu 4 maanden later zit ik weer opnieuw thuis na een een heropname van mn dochtertje. Ik heb veel stress gehad en nog steeds, ben ontzettend moe en kan mij slecht concentreren. Mijn man doet alles thuis en ook het grootste gedeelte van de zorg voor mijn kleintje omdat ik het gewoon niet aankan. Ik voel mij zo onbegrepen door alles en iedereen en dit verhaal is nog maar een korte samenvatting van alles. Nu moet ik van de arbo aan het werk en heb mn werkgever gezegd dat ik het niet aankan om nu al te beginnen maar hier is ook weinig begrip want men wil rondom de tafel terwijl ik zelfs een gesprek voeren al vermoeiend vind. Ik zit nog steeds met een dochtertje die een sonde heeft en een lichaam die niet mee wil werken. Ik weet niet wat ik hiermee moet
Lieve mams, Wat heb je een rotperiode achter de rug en wat klote dat er eigenlijk ook geen begrip is van je werkgever, ik denk dat je de eerste en de laatste niet zal zijn die daarop stuit na een heftige tijd na een bevalling en dan weer aan t werk moeten. Je bent gewoon nog uitgeput en emotioneel niet in staat te werken, maarja je baas heeft je ook nodig, dus dan krijg je weer een schuldgevoel..Moeilijk. Ga om de tafel met de arbo en je werkgever desnoods, en leg uit wat je hier hebt neergezet. Als jij niet in staat bent om weer aan t werk te gaan dan moet je daar toch uit kunnen komen. Denk aan jezelf en je gezin, werk komt, wat mij betreft, altijd daarna, maar ik begrijp je gevoel wel hoor, je voelt je toch schuldig naar je baas toe, dat onbegrip.. Heb je een vast contract, hoe lang werk je daar a?
Lieve dame, Bedankt voor je post. Dit is niet eens de helft van wat ik heb moeten doorstaan heb echt een klote tijd gehad en zit er nog in. Heb nauwelijk van mn dochtertje genoten kan amper voor haar zorgen door de oververmoeidheid. Doordat ik nooit echt tijd had om te herstellen heb ik vaak steken rondom het gebied waar ik geopereerd ben. Vooral die arbo arts die dacht dat ik wel na een paar weekjes weer aan het werk kan nou die man snapt er helemaal geen bal van typisch mannen waarbij hun leven alleen om werk draait. Ik voel mij ook onbegrepen door mijn omgeving alsof alles op zn pootjes terechtkomt zodra je thuis bent pffff ik word hier zo moedeloos van Ik ben nu gewoon ziek en wil niet nu al rond de tafel want dan gaan ze mij vanalles opleggen en mijzelf kennende kan ik geen nee zeggen pfff
Dat begrijp ik heel goed Meis, je wil en kan nog niet met je werk bezig zijn, je hebt een Enorme smak gehad van alles wat er is gebeurt. Wat een roze wolk had moeten zijn was dat totaal niet. Ik heb niet hetzelfde meegemaakt, wel heb ik een behoorlijke klap te verwerken gekregen tijdens m'n zwangerschap, maar ik incasseerde die en ging door, wat moet je anders. Maar ik kreeg de klap dubbel en dwars toen m'n kleine geboren was, hij huilde veel en er kwamen bij mij vervelende gevoelens boven van die periode, ik had het totaal niet verwerkt en voelde een postpartum aankomen, gelukkig heb ik die met op tijd kunnen omdraaien door toch te genieten v m'n zoontje en te beseffen dat ik ook m'n verdriet mag hebben. Door al dat gedoe ben ik eigenlijk de laatste maand v m'n verlof echt gaan genieten. Daarom vond ik het vreselijk weer aan t werk te moeten, daar werd nl. Van mij verwacht dat ik na de eerste dag weer optimaal zou functioneren. Ik vind het nog steeds pittig om mezelf die 4 dagen te moeten bewijzen op m'n werk, heb t gevoel dat ik weer onderaan de ladder beginnen moet, ik had graag nog wat tijd gehad ipv meteen weer 4 dagen aan de bak te gaan. Wat ik probeer te zeggen is dat ik hoop dat jij wel aan de bel trekt, voor jezelf en je kleine, ik weet hoe moeilijk dat is om daaraan toe te geven. Een virituele knuffel, kun je niet eens met een vriendin praten of n familielid?
De arbo arts is in eerste instantie in dienst van je werkgever. Ik zou dan ook zelf naar je eigen huisarts gaan en het daar bespreekbaar maken! Je hebt een afschuwelijke periode achter de rug en met het verwerken ben je nog volop bezig! Ik denk dat je op dit moment echt even wat hulp nodig hebt om alles op een rijtje te krijgen en om tot rust te komen! Vandaar dat ik denk dat je eerste stap moet zijn naar je huisarts! Heel veel succes en sterkte meid!
Meid, kies voor je dochtertje, je gezinnetje en niet in de laatste plaats voor jezelf! Werken kun je nog tot je 65e (tegen die tijd dat wij 65 zijn, waarschijnlijk tot je 70e) en dus nog lang genoeg. Ga naar de huisarts, of desnoods nogmaals op nacontrole bij de gynaecoloog, omdat je ook nog veel last hebt van de wond. Bespreek daar ook de emotionele kant van je bevalling en de afgelopen periode! Het is niet niks en nu eerst gaan genieten is echt belangrijker dan werken!!!!! Maak met je huisarts (of alvast zelf) een plannetje hoe jij de komende maanden ziet. Eerst een plannetje hoe jij thuis weer een beetje de rust vindt en wat meer aan kan en later ook weer werken. Met zo'n plan sta je bij de arboarts ook sterker! Heel veel sterkte!!!!
Heel herkenbaar dit verhaal! Onze dochter werd ook geheel onverwachts 6 weken te vroeg geboren. Ook met een sonde naar huis. Toen ze 3 maanden was is ze weer opgenomen geweest ivm reflux. Ik kan me heel goed voorstellen dat je er doorheen zit. Dit had je je niet voorgesteld van het ouderschap! Ik zou half februari weer aan het werk moeten, maar heb tot 1 april in de ziektewet gezeten. Heb jij geen contact meer met maatschappelijk werk van het ziekenhuis? Zij kunnen altijd een brief schrijven aan de ARBO/werkgever om aan te tonen waarom jij nog lang niet aan het werk zou moeten gaan. Misschien is dat een idee? Mijn maatschappelijk werkster was hierin erg duidelijk, ik moest er vooral zelf geen strijd van maken, dat zou zij wel doen. Succes en sterkte!
Wat vervelend voor je meis, en meteen 4 dagen aan de slag is al helemaal niet niets! Je sleept je er gewoon doorheen terwijl je eigenlijk gewoon niet meer kan. Het erge van alles is dat ik tijdens mijn verlof alleen met mijn dochtertje bezig was had amper tijd voor mijzelf en net voordat mn verlof afgelopen was nam ik mn dochtertje mee naar huis met sonde wat een zware zorg was met name omdat ik niet hersteld was. Al zouden ze mij uit bed slepen bij wijze van dan nog zou ik niet eens tegensputteren voel mij net een vaatdoek. Dank je wel! Moet zeggen praat er wel over met een vriendin maar verder is er niet echt iemand die je begrjipt, prematuur is nog echt onbekend bij ons in de familie niemand weet hoe het is men wil alleen de kleine zien :x
Die arbo arts had amper oor voor mijn verhaal alsof het niets is dus ik had helemaal geen behoefte om mijn verhaal bij hem te doen. Het ziekenhuis waar mn dochtertje lag daar werk ik ook en als je het mij vraagt willen ze mij zsm eerder aan werk hebben ongeacht mijn gezondheid de behandelende arts van mn dochtertje stelde zelfs voor om mn dochtertje naar een medische kinderopvang te sturen als ik weer aan het werk moet terwijl ik juist van geluk mag spreken want als ik een paar uur later geweest was in het ziekenhuis dan was mn dochtertje overleden Ik ga de huisarts bellen morgen want ik trek het echt niet meer
Dank je wel meis! Ik zal proberen een plan te maken maar ik heb geen flauw idee hoe alles verder moet........
Heb de huisarts gebeld kan woensdag terecht ondertussen krijg ik echt een grote druk van mijn werkgever..... Wordt hier echt gestoord van
Goed dat je een afspraak met je huisarts hebt gemaakt, vraag zijn/haar mening ook op schrift. Mijn vriend heeft ook problemen gehad met zijn arboarts, dit is in een echt conflict geeindigd. Natuurlijk kan het zijn dat je werkgever naar je huisarts luistert, maar mochten ze dat niet willen, dan is de enige wettelijke instantie die de arboarts kan overrulen het UWV. Je kunt een deskundigenoordeel hier aanvragen: Aanvraag deskundigenoordeel door werknemer. Algemeen deel
Wat een ellende voor je dat je niet gesteund word in deze periode door je werkgever en arboarts. Mijn zoontjes kwamen 12 weken te vroeg, en hebben 8 weken in het ziekenhuis gelegen, toen 1 week thuis en weer een opname. Mijn verlof zat er inmiddels bijna op, maar goed ik kon echt niet werken en heb me ziek gemeld. Ik was gewoon zowel lichamelijk als geestelijk niet in staat om te werken. Ik moest ook bij de arbo komen en zij begreep mijn verhaal en vond dat ik echt eerst op adem moest komen, werkgever dacht ook zo! Al met al heeft het een dik jaar geduurd voordat ik weer volledig ging werken (24 uur). meld je hoe dan ook ziek!!! Ze kunnen je niet dwingen om te werken als dit je niet lukt. Gooi het op jezelf en niet op je kindje, bijv: Jij bent ziek en emotioneel niet in staat om te werken. Niet zeggen dat je moe bent doordat je kindje bijv s'nachts niet slaapt. Dat heeft immers iedere moeder. Dus de ziek melding volledig op jezelf betrekken. Als je wel rond de tafel gaat zitten met je arbo arts en werkgever maak dan een plan over hoe jij denkt terug te kunnen komen. even als voorbeeld: Ik blijf nu thuis dus volledig ziekgemeld tot 1 september 2011. Daarna langzaam opbouwen met een X aantal uren per week, om de 2 weken probeer ik 1 a 2 uur per dag er bij te werken. Maak voor jezelf zo'n plan, dit heb ik ook gedaan iom maatschappelijk hulp vanuit het ziekenhuis. Doordat ik dit had gedaan zag de arboarts wel dat ik dus wou maar dat het toen niet eerder lukte. Door dit overzicht was voor alle partijen duidelijk hoe ik het voor ogen had. Lukte het bijv niet om in een bepaalde week meer uren te draaien dat schoof alles gewoon 2 weken op. nu moet ik wel zeggen dat ik alle begrip van de arboarts kreeg en mijn werkgever. Sta op je strepen meid, als je nu gaat werken zit je straks volledig thuis! Want je trekt het nu gewoon nog niet. hoe is het nu met je kindje trouwens?