Hallo allemaal, Drie jaar geleden schreef ik mijn laatste bericht op dit forum, en nu ben ik toch terug.... Misschien niet op de 'goede' plek maar toch wil ik ergens mijn verhaal kwijt in de hoop op lotgenotencontact. In maart 2009 ben ik moeder geworden van een prachtige zoon. Na een zeer gecompliceerde zwangerschap en bevalling (vanwege zeer ernstig HELLP syndroom) heb ik een zeer lange weg van herstel doorstaan (PTSS, depressie). En nu eindelijk naar drie jaar gaat het goed met me! En wat ben ik daar ontzettend trots op! Op een gegeven moment gaat toch de vraag knagen voor een tweede kindje. Zonder alle complicaties die zijn geweest weet ik zeker dat we daarvoor zouden gaan, nu ligt die vraag veel gevoeliger. Na veel onderzoeken etc. hebben we besloten om niet voor een tweede te gaan. Maar ik kan me hier gewoon niet bij neer leggen. Ik weet dat de risico's ontzettend groot zijn, een zelfde ervaring wil ik nooit meer mee maken, maar ergens zegt mij van het kan ook goed gaan. Misschien kan ik het moeder worden dan toch bewust mee maken, genieten van mijn kraamperiode, en juist hierdoor de traumatische ervaring nog beter verwerken. Voor mijn man is niet zo'n hekel punt, hij is blij dat mijn zoon en ik allebei nog leven! Hij is 'tevreden' zoals het nu is.... Als ik hoor dat iemand zwanger is, of een baby heeft gekregen... dat wil ik ook! Heeft iemand een soort gelijke ervaring??? Zit iemand in een soort gelijke situatie? Liefs Twinnie
Ik had zware BI, Ischias, Ontstekingen in gewrichten, zwangerschapsdepressie en nog een aantal zaken. Ik ga gewoon voor die tweede... het is niet gezegd dat het bij een tweede weer zo gaat. Ik wil ook geen beren op de weg gaan zien. Ik ben er niet zo in thuis hoe het zit als je HELLP hebt gehad tijdens de zwangerschap, maar er zijn toch genoeg vrouwen die ook na HELLP een volgende keer zwanger worden en een tweede krijgen? In hoeverre heb je meer kans op HELLP in een tweede zwangerschap?
Hoi Twinny, Wat erg voor je dat je hebt moeten besluiten geen 2e kindje te gaan krijgen. Wij zitten nu in het proces waarin we de beslissing gaan nemen en hebben hierover in april een 1e gesprek in het ziekenhuis. Ik ben in augustus 2009 bevallen van een gezonde dochter na een zwangerschap met complicaties (o.a. PE), na de bevalling heb ik een ernstige fluxus meegemaakt en bleek ik ook nog hellp te hebben. Hierdoor heb ik 1,5 tot 2 jaar de tijd nodig gehad om zowel psychisch als fysiek te herstellen. In het forum gedeelte "prematuur" wordt al een hele tijd over het onderwerp Hellp gesproken. Er zijn daar al verschillende mama's die wel op een gezonde manier een 2e kindje hebben mogen krijgen. Dus misschien dat je daar ook eens kunt kijken en mee kunt komen kletsen. Je kunt zeker trots zijn op je herstel, ik weet uit ervaring hoe zwaar en moeilijk dit is. Heb je meegedaan een het prius onderzoek in maastricht of nijmegen? Ik heb deze in 2010 in maastricht laten doen en dat is me erg goed bevallen. Zij hebben toen mijn herhalingskans op Hellp onderzocht en dat gaf veel duidelijkheid. Tav de herhalingskans op fluxus is dit helaas een ander verhaal, voor mij zijn deze risico's waarschijnlijk erg groot en dit is voor ons mogelijk een reden geen 2e kindje te gaan krijgen. Maar dit ligt er aan hoe het gesprek in ziekenhuis zal gaan, ik hoop dat we daar goed nieuws krijgen zodat het ons toch gegund zal zijn. Fijne avond.
Dat is niet te vergelijken met elkaar, die 'beren' zijn heel anders. Ik heb ook een moeilijke zwangerschap met BI, reuma, depressies, PTSS etc. Maar dat is niet levensbedreigend (wel heel vervelend en bagatelliseer het ook zeker niet). HELPP kan dat wel zijn. Voor zowel moeder als kind. Dat is nogal een risico en ik kan me voorstellen dat TS het verstandelijk niet meer aan durft. Emotioneel is natuurlijk een heel ander verhaal... Niemand kan je vertellen of het een volgende keer goed zal gaan, dat is het enge eraan. Ik hoop dat je hier lotgenoten vind en een keuze kunt maken waar je vrede mee hebt. En als jullie toch voor dat tweede kindje gaan, dan wens ik je heel veel gezondheid toe!
wat erg voor je meid! zo een prius onderzoek heb je dat gedaan? En anders eventueel nog doen? Ikzelf had geen hellp maar zat er wel heel erg dichtbij. Daarom is mijn dochter ook met 34 weken gehaald. De wens was bij mij juist hierom extreem. Ik wilde het graag een keer normaal meemaken. Mijn gyn zei dat dit soort klachten bij een 2e vaak 6 weken later optreden... uiteindelijk kreeg ik bij mijn zoontje met 38 weken lichte hypertensie en uit voorzorg is hij toen ook direct gehaald. Ging alles behalve perfect maar uiteindelijk is het dus toch gelukt... Ik weet niet hoe ver je al geinformeerd bent natuurlijk... misschien is er nog wel een kleine kans dat het wel kan... en anders veel sterkte met het verwerken!
Dat weet ik meis, en ik scheer het ook niet over 1 kam... was ook niet mijn bedoeling. Ik gaf het alleen als een voorbeeld aan. Ik weet gelukkig niet wat het is om HELLP te hebben. Maar het had bij mij niet veel gescheeld of ik had er in de zwangerschap een eind aan gemaakt (door de hevige depressie), je kunt het ene niet met het andere vergelijken.... dat klopt. Het was alleen bedoeld om mijn punt duidelijk te maken. Sorry als het anders overkwam en iemand kwets. Dat is absoluut niet mijn bedoeling. Ik probeer alleen te vragen in hoeverre het zeker is dat je het in een volgende zwangerschap ook HELLP kunt krijgen en of het het risico waard is om het toch te proberen.
tje zeg wat onzettend heftig wat je meegemaakt hebt. En ik snap dat jij en je man er ontzettend tegen op zien om voor de 2e x zwanger te mogen zijn. Ik heb "helaas"ook een vriendin die het help syndroom heeft gehad en haar zoontje is met 29 weken gehaald omdat het levenbedreigend was voor moeder. Zij heeft ondertussen 3 kinderen en bij de laatste 2 heeft ze vanaf 20 weken bedrust moeten houden ivm eerder help syndroom. Ze heeft intense begeleiding gehad in het ziekenhuis en vanaf het moment dat ze zwanger was iedere week op controle. Maar goed je moet er wel zelf achter staan want het is natuurlijk wel een zware weg dan. En je man moet er ook achter staan. Ik denk als ik naar mijn man kijk dat hij hetzelfde zou zeggen als jou man. Zo we hebben 1 kindje en jij bent weer helemaal de oude (na een lange weg) ik vind het goed zo. Hij wil natuurlijk niet het risico lopen om jou te verliezen... wat heel begrijpelijk is. Maar jou gevoel snap ik ontzettend goed, misschien dat je een x met hem een gesprek aan kan vragen bij voorbeeld gyn. ofzo. En goed van je dat je zo trots opjezelf bent. Dan zie je dat je een hardstikke sterke vrouw bent.
Hallo allemaal! Ik lees nu pas jullie reacties, ik kreeg geen melding in mijn mail dus was in de veronderstelling dat niemand gereageerd had. Maar wat fijn om toch te zien dat ik reacties heb gekregen!! Ik heb inderdaad mee gedaan aan het Prius onderzoek in Nijmegen. En daaruit blijkt dat ik >30% kans heb op een tweede keer HELLP. Maar een getal is voor mij maar een getal, de angst is in mij >200%. Als ik alleen al nadenk aan zwangerschappen/bevallen of op tv dit zie dan voel ik de angst direct weer terug komen, ondanks alle behandelingen die ik heb gehad. @mayd: wat fijn dat je dit weer aan durft. HELLP valt denk ik nog wel weer in een andere categorie maar bij jouw is het ook geen roze wolk geweest als ik dit zo lees. Ik hoop voor jou een mooie zwangerschap/bevalling/kraamtijd. @ch28: ik zal zeker eens zoeken welk forum onderdeel je bedoelt, mijn zoon was (gelukkig) geen prematuur maar er zal vast een stuk herkenning te vinden zijn. Wat is fluxus eigenlijk? Ik ben erg thuis in het hele HELLP gebeuren, maar deze term ken ik eigenlijk niet. Wat een heftige tijd heb ook jij gehad zeg! Ik hoop ook zeker voor jou dat je goede uitslagen krijgt in het ziekenhuis, en jullie samen dit aandurven te gaan! Ik zal voor je duimen! @Vlinder84: mooi gezegd, en zeker waar. Bedankt voor je wens!
@rensje: het is zeker waar dat ik onder hele goede begeleiding kom te staan in het ziekenhuis. Alle 'plannen' zullen ook bij mij in werking gesteld worden. De gedachte: het kan ook goed gaan, is bij mij zo ontzettend ver weg. Dus wat ik net ook schrijf: een getal op papier is voor mij maar een getal, de angst is onmens! Lief je laatste twee regels! xxx En een hele goede zwangerschap gewenst!
Bij de oudste had ik HELLP, bevalling is toen ingeleid en is allemaal goed gekomen. Bij de tweede had ik alleen maar de verhoogde bloeddruk en niet HELLP maar omdat eiwitten begonnen te ontsporen toch een KS gedaan. Daarbij heb ik een bloedstollingstoornis en andere afwijkingen, dus ook redelijk gecompliceerd allemaal. Heb strenge controle gehad tijdens de zwangerschap en dat was fijn. Uiteraard ben ik ontzettend blij dat we ervoor gegaan zijn, maar dit is achteraf gezegd natuurlijk. Wel ook miskramen tussendoor gehad vanwege baarmoederafwijkingen, maar uiteindelijk hebben we nu dus twee geweldige kindjes. Of we ooit voor een derde gaan, weet ik niet. Ik denk dat wij heel erg blij mogen zijn met wat we nu hebben (en dat zijn we ook, dolblij zelfs) Succes met je afwegingen!
Jeetje zeg, ik zit te lezen wat het HELLP yndroom precien inhoud en zit met tranen in mijn ogen omdat jij dit allemaal hebt moeten meemaken. Ik ken je niet, maar heb echt met je te doen, dat je deze belissing moet maken. Veel sterkte en wees vooral trots op jezelf! Je hebt zoveel doorstaan, echt petje af!
Ik heb bij de eerste " alleen" zwangerschapshypertensie gehad, nu bij de tweede dus pre-eclampsie.. Wij wilden graag drie kindjes, maar toen ik dit keer opgenomen was, infuus in en longrijping heb gehad had ik jankend tgen mij man gezegd dat ik hier nooit meer aan begin. Ik heb amper kunnen genieten van deze zwangerschap, heb me vooral zorgen gemaakt, ik hoop dat ze haar morgen gaan halen, want de laatste keer was mijn bloeddruk al weer omhoog.. Het is klaar. Ga de gok niet meer wagen.. Maar bij ons is het weer iets anders omdat dit de tweede al is... Succes met julle beslissing!
Moontje, wat heftig! Ik zit hier met kippenvel op mijn armen.... Hoe is het nu???? Ik duim voor je! xxx
ik lees net dat 4 op de 100.000 moeders overlijdt en dat 3 daarvan door hellp overlijden. In nederland worden ongeveer 200.000 kinderen per jaar geboren. Dat betekent dat er toch echt nog 6 vrouwen per jaar aan hellp overlijden in nederland. Ik dacht altijd dat het niet meer voorkwam omdat ze nu zoveel weten... maar niet dus
twinnie ja heel eng brrrr... ik snap je keuze... Ik weet dat toen ik weer zwanger wilde worden ik blind was voor alle gevaren en risicos. Ik ging als een kip zonder kop te werk. Als je dat niet hebt en vooral bang bent dan zou ik er ook echt niet voor kiezen...
Ik heb het geluk gehad dat ze er op tijd bij zijn geweest, mijn nieren en lever werkten al niet meer optimaal, maar met drie dagen was mijn bloeddruk onder controle en herstelde mijn lichaam zich weer. Had me er net bij neergelegd om in het ziekenhuis te blijven tot de bevalling toen ik te horen kreeg dat ik het weer thuis mocht proberen en mijn bloeddruk is met medicijnen onder de 85 gebleven tot afgelopen donderdag, toen ging ie weer iets over de 90. Ik voel me gewoon ontzettend rot dat mijn lichaam blijkbaar niet goed in staat is om een kindje te dragen zonder daar vreemd op te reageren. Ook ik heb trouwens een stollingsafwijking (factor v) en ik geloof heilig dat die afwijking er wat mee te maken heeft. Maar nu dus 37 wk, heel anders dan de 32 wk toen de paniek uitbrak. Maar ze mag van mij nu wel komen.. Vind het zo jammer om nooit meer zwanger te zijn, dat raakt me echt wel, ook al gaat het niet zoals ik wil.. Heb niet eens foto's gemaakt van mijn buik.. Maar straks des te meer van ons meisje!