Ik moet het toch even van mij af schrijven en wie weet heeft iemand dit ook zo ervaren. Eind Juni begin Juli raakte ik zwanger en dat was een mooi moment omdat mijn man tegen mij zei ik kijk je aan en dacht even te zien dat je zwanger bent, mijn reactie man doe niet zo achterlijk maar bleek toch een paar dagen erna echt zwanger te zijn. Ik was in de wolken mijn man zag aan mij dat ik zwanger ben dat is iets waanzinnigs mooi. Helaas een aantal weken later bleek het een leeg vruchtzakje te zijn en een opgewekte miskraam volgte die eindigde in een drama en een spoed curatage. Nuchter was ik op dat moment en dacht het had niet zo mogen zijn. Mijn eerste menstruatie kreeg ik op 20 September en daarna dacht ik gewoon weer te menstrueren had al een testje gedaan voor mijn NOD en die was negatief. Een paar dagen overtijd nog maar eens proberen en ja wel hoor daar kwam de tweede streep ZWANGER! Onwerkelijk was het wel voor mij waarschijnlijk had ik mij al helemaal in gesteld op het feit dat het allemaal wel eens een tijdje kon gaan duren of misschien wel helemaal niet meer zou lukken. Nu is daar toch de angst om weer het zelfde mee te gaan maken, oplettend op de symptomen zijn ze er nog? etc. Ik kan en wil pas echt gaan juichen als wij dat hartje hebben zien kloppen belachelijk misschien maar onzeker ben ik gewoon ik kan er niets aan doen. Zo kijk ik bij anderen die al verder zijn en denk dan oh heerlijk die hebben die zekerheid al dat het kindje ook leeft en groeit. Ik moet mezelf niet gek maken ik weet het . Wie heeft dit ook die een miskraam heeft meegemaakt? liefs Jet
Hoi Jet, Ik vind het verschrikkelijk dat je dit hebt meegemaakt en kan me voorstellen dat je ontzetttend bang bent dat het weer gebeurd...! Ik heb het zelf niet meegemaakt, dus ik kan je hierin helaas niet steunen...! Maar, ik hoop voor je en ik ga duimen dat het deze keer allemaal goed komt! Houdt hoop...! Liefs, Linda
ik heb een zoontje verloren met 20 weken zwangerschap dus ik kan deze zwangerschap ook nog niet optimaal genieten TOT die 20 weken voorbij zijn, dus ja ik weet hoe die onzekerheid voelt al ben ik dan al wat verder en heb ik al 4x een echo gehad waarop alles prima in orde was sterkte meid
hoi jet75, ik weet wat je bedoeld. eerst ben je zo blij dat je zwanger bent en dan ga je denken als dit maar goed gaat. dat duurt tot je een babytje ziet met hartje wat klopt. elke dag dacht ik wat voel ik ,voel ik mij anders,he ik voel niks hoe kan dat. je maakt je zelf helemaal gek. en toch weet je dat je je anders voelt maar je durft het gewoon niet te hopen. heel veel sterkte en ik hoop dat het dit keer helemaal goed gaat. liefs chantal.
hoi hoi... ook ik weet wat je voeld, ik heb zelf in maart een MK gehad en had dus ook hierbij een dubbel gevoel... je wil zo graag genieten en je niet gek laten maken omdat je een MK heb gehad ,maar toch blijft het aan je knagen ik had iedere keer dat als ik na mijn GYN moest het idee dat het allemaal niet goed zou zijn, en toch steeds weer die oplucgting dat is wel lekker op dat moment... tot je weer op controle moet dan ga je toch weer stressen omdat je toch weer bang bent voor de uitslag... ik kon pas echt genieten toen ik 15 weken was zo ongeveer tot die tijd was en bleef ik onzeker... maar zo onbewust heb ik dat gevoel nog wel is hoor, maar dan voel ik mijn schatje weer vrolijk tegen mijn buik schoppen en dan zijn alle zorgen weer weg! ik wens je veel succes en probeer en ondanks alles toch een beetje van te genieten ook al is het moeilijk... geniet van de tijden dat je net even geen zorgen heb en denk daar aan terug als je weer in een dip zit... liefs mandy
Beste Jet, heel herkenbaar en helaas duren die 12 weken jaren! Heb in januari een miskraam gehad, ook een lege vruchtzak en was in augustus weer zwanger. Na een week weer bloedingen en arts dacht weer aan een miskraam in week zeven een echo gehad en ja hoor een mooi kloppend hartje. Ik bleek een tweeling te dragen waarvan 1 is afgestorven. Inmiddels ben ik 10,5 week zwanger en krijg tot week 12 elke week een echo, en ondanks dat blijf ik zo bang. Je moet gewoon om een echo vragen bij 6/7 weken dan kunnen ze in ieder geval een hartje zien. Uiteindelijk komt het allemaal goed ook voor jou, geloof me. Succes de aankomende weken en houd je rustig, stress is niet goed voor je kindje
Hoi Jet laat je niet van de wijs brengen door het wel of niet aanwezig zijn van zwangerschapsverschijnselen hoor! Dat wisselde bij mij ook zo erg, ik zát maar aan mijn borsten te voelen of ze nog pijn deden, en was dat niet het geval, dan had ik meteen een hartslag van 300 door de schrik en dacht ik "dit is foute boel". Tegen week 9 waren de paar verschijnselen die ik had gehad, allemaal verdwenen. Ik voelde niks meer! Maar er was niets aan de hand, dus die verschijnselen zeggen eigenlijk niets.
Bedankt voor jullie opbeurende woorden, ik zal er aan denken als ik weer eens in de stress schiet . Ik weet ook wel dat ik me niet te druk moet maken maar toch onderbewust blijft die ervaring gewoon hangen. Het is wel fijn om te weten dat ik niet de enige ben die een MK heeft gehad die dit voeld of voelde. heel veel liefs Jet
@Jet ik heb hiervoor ook een MK gehad en in het begin heel bang geweest. Lees: HYSTERISCH, ik maakte dan mijn vriend midden in de nacht wakker omdat ik zeker wist dat het NU mis zou gaan. Ik had het hartje gezien met 6 weken en 5 dagen toen een beetje gerust gesteld voor even. Later toch weer heeeeel bang, ik heb gewoon mijn verloskundige gebeld en die heeft me gerust gesteld. Daarna echo met 10 weken en 5 dagen en sindsdien pas echt gerust. Meid probeer op je lichaam te vertrouwen al hoe moeilijk dat ook is, en bel anders je vk als je je niet prettig voelt. Ik wens je een hele fijne zwangerschap !