Hoi asmama, wat een gedoe allemaal joh, echt vervelend. Bij ons heeft het denk ik een dag of twee geduurd voordat ons zoontje weer een beetje begon bij te trekken. Zoals hierboven ook iemand al schreef, zagen de artsen en verplegers toen pas hoe actief hij eigenlijk is, en waarom wij hem dus apathisch vonden. Fijn dat je zoontje iets meer wakker was, hoe gaat het nu met hem? Wat betreft je wan-/vertrouwen in dokters: heeeeeeeel herkenbaar. Hier wilde de ha ons eerst ook niet doorsturen, maar omdat ik een hoofd als een onweerswolk trok, hebben ze ons toch doorgestuurd. Verder dus te vroeg naar huis gestuurd uit het ziekenhuis (terwijl mijn gevoel zei dat het nog niet over was), en dan nog een heleboel gedoe erachteraan (ook een erg lang verhaal, later nog een keer buikgriep gehad waar geen ORS tegen op kon, dus ook ziekenhuis, reflux waarvan KA dacht dat het KMA was...slecht groeien, etc.etc.). Er is bij ons ook echt veel misgegaan, en ik heb daarom ook vreselijk het gevoel dat je er ZO bovenop moet zitten, heel vervelend! En ik kan me voorstellen dat als de dokters een hersentumor (WOW!) bij jou over het hoofd hebben gezien, je helemaal weinig vertrouwen hebt. Voor wat betreft de echo van zijn niertjes: dat hebben ze bij mijn zoontje dus ook een aantal keer gedaan toen hij in het ziekenhuis lag, en daar zagen ze ook geen schade op. Uiteindelijk hebben ze zoals Wilma ook beschrijft 6 maanden later gekeken of er schade aan zijn nieren was met een speciale scan (bij de nucleaire geneeskunde), en die was er gelukkig niet. Volgens onze KA moesten we daar 6 maanden mee wachten, voordat het echt goed te zien was. Dus helaas duurde dat even, voordat het duidelijk is. En voor wat betreft diarree: hier ook heeeeeeeel lang gehad. De ab was daar zeker medeschuldig aan. Uiteindelijk zijn we op aanraden van de apotheek en in overleg met de ka (die het eigenlijk maar onzin vond, maar verder ook geen bezwaar had) een tijdje probiotica gaan geven (Orthiflor Start, speciaal voor jonge babies), en dat heeft de boel weer een beetje genormaliseerd. Dus mocht hij er erg lang last van houden, is dat misschien nog een idee? Ik hoop dat het vandaag weer een stukje beter gaat met je zoontje!!! En laat je niet gek maken door alle artsen en vertrouw echt op je eigen moedergevoel en intuitie!!
hoi bedankt voor je reactie en je tip ivm de diarree als het aan blijft houden.. ik heb de uitslagen van het bloed nog niet binnen maar kon ook een paar dagen duren mischien morgen of overmorgen. mn zoontje heeft nog wel een beetje verhoging maar is al wel weer een beetje de oude slaapt nog wel veel(was een hele wakkere baby) maar zijn wakkere momentjes worden beter gelukkig. hopen dat de uitslag snel binnen is en hij snel beter verlang wel weer een beetje naar mijn eigen bed nu hihi
Sorry, heb niet alles teruggelezen (te veel lappen tekst en ik zit op mijn werk hihi) Mijn dochter is op haar 5e dag opgenomen met hoge koorst en dit bleek dus een infectie te zijn. Omdat wij niet zo goed wisten wat ons overkwam (dag 5!) hebben wij in eerste instantie geen toestemming gegeven voor de ruggemergpunctie om hersenvliesonsteking uit te sluiten. Gelukkig hebben ze dit wel kunnen doen maar hebben ze door ons besluit de eerste 2 dagen heel agressief moeten behandelen omdat ze niet zeker wisten of ze geen hersenvliesontsteking had. De eerste 2 dagen waren ontzettend spannend. Omdat we niet wisten wat het was, wisten we ook niet of de (zeer uitgebreide) behandeling zou aanslaan. Na ongeveer 40 uur sloeg de behandeling dan toch aan en zakte de koorts en vooral de onregelmatige hartslag en ademhaling. Vanaf donderdagmiddag ging het echt stukken beter en ik vond het mooi om te zien hoe snel kindjes ook weer opknappen. Vanaf zaterdag mocht ze van de IC (couveuze afdeling) en naar een eigen kamer (heel fijn want dan kon ik bij haar blijven slapen.. tot die tijd was ik gelukkig als kraamvrouw opgenomen in het ziekenhuis). Ze heeft in het totaal 11 dagen in het ziekenhuis moeten verblijven en al die tijd AB gehad. Er zijn verschillende onderzoeken gedaan: reflux van de nieren (echo en rontgen) bloed, urinekweken etc. Gelukkig bleek dit allemaal erg mee te vallen. Een hele kleine afwijking aan de urineleider welke mogelijk heeft geleid tot de ontsteking (reflux) - tot 4 maanden een onderhoudsdosering AB - met 6 maanden reflux onderzoek (vergelijkend onderzoek met week 2): geen afwijking meer geconstateerd en wij hebben er voor gekozen om geen onderzoek te laten doen naar de schade van de ontsteking (dit is 'nice to know' maar er was geen afwijking dus de kans op herhaling is niet bepaald groot en mocht het wel gebeuren dan weten we wat de schade dan is). Ik vond het voor die informatie niet nodig om mijn kind te laten injecteren met chemisch spul. De informatie had voor ons geen toegevoegde waarde. Na 6 maanden werd dochterlief helemaal ontslagen en hoeven we niet meer terug te komen! Joehoe. Ze is nu anderhalf en behalve de waterpokken maar één keer ziek geweest (verkoudheidsvirus met koorts, vorige winter: 2 dagen) Dochterlief heeft hier geen last gehad van diarree. Ook de start met bijvoeding ging heel goed. De KA heeft ons wel goed geinformeerd hierover en daardoor hebben wij het altijd goed kunnen monitoren en wisten we welke keuzes we konden maken. In ons geval: een pluim voor de verloskundige die gelijk reageerde toe ik belde met zorgen (koorts en 'gutfeeling'). Een leermoment voor de artsen om ons eerst rustig te krijgen en dan pas vragen te stellen (ruggemergpunctie). Een compliment voor de verpleging van de kinderafdeling het Slotervaartziekenhuis in Amsterdam! En dan alsnog een pluim voor de artsen die ons na die eerste verschrikkelijke opname uren, heel goed begeleid hebben!