Hallo allemaal Onze jongste is 13 maanden en heeft savonds moeite met in slaap komen. Als ik naast zn bed zit vind hij het prima (hij ziet me dan niet want het is pikkedonker) maar hij voelt t denk ik gewoon. En als ik wegloop...wauw wat gaat hij dan te keer. Soms laat ik hem heel even maar ik sta er niet achter dat hij alleen huilt in bed. En als mijn man gaat. Slaapt hij ineens zonder problemen. (Tenminste 8 van de 10 keer) Hoe kan dat? Heeft hij er geen vertrouwen in dat ik terugkom en bij papa wel? Even een onzeker momentje... Groetjes baby001
Wat je hier schrijft hebben wij hier tot een maand geleden precies het zelfde gehad. Vanaf een maand of 13. En van de een op de andere dag was het over. Hier elke 5 minuten weer terug gaan. 1e keer aardig doen en zeggen: kom lieverd. Het is al hartstikke laat. Echt tijd om te gaan slapen. 2e keer: alleen zeggen : bedtijd En daarna niks meer zeggen. Neerleggen en weg lopen. Niet te gezellig maken. Heeft hier de eerste keren ook wel echt 1.5 uur geduurd. Maar uiteindelijk heeft het zich beloond en gaat nu zowel bij pas als bij mij direct lekker liggen en slapen. Maar het is echt heel frustrerend. Ik weet het.
Ja echt! Vooral als ik 3 kwartier bezig ben en dan uiteindelijk toch maar uit de kamer ga. En mijn man komt binnen, aait hem over zn bol, blijft even een minuut staan..zegt weltrusten en meneer ligt gewoon te slapen!
Nog geen verstand van baby'tjes van 13 maanden, maar zou het kunnen zijn dat hij weet dat hij bij jou de tijd kan rekken en bij papa niet?
Met 13 maanden is er ook een sprong. Hier wel tenminste. En mama was alles. Nu in deze sprong die hij nu heeft ook trouwens.
Jup hier ook, mama naar de wc (kon me gewoon achterna) groots drama. Papa gaat weg naar zn werk met de auto en wordt vrolijk uitgezwaaid...Mama kleeeeeef. Zie t als een compliment, maakt t voor jezelf t makkelijkste om ermee om te gaan. Jij bent, hoe vermoeid ook, hun allessie. En mijn man staat in de regel echt op de eerste plaats bij dr hoor, spelen en gek doen dan is t papa. Mama is er voor alle sprongen en kommer en kwel, alle kleefmomenten en wanneer ze bang is. Want owee als papa komt als ze weet dat ik er ben...volgens mij heeft ze gewoon een mama radar.
Herkenbaar hoor. Hier was/is het ook krijsen af en toe als ik even naar boven loop en bij papa is er geen probleem. Mama dat is wat hoor. Ook het maar bed brengen herken ik. Uiteindelijk heb ik er hier gewoon aan toegegeven. Eerst naast zijn bed zitten. En dag later bij de deur en later zat ik op de overloop. Rug naar hem toe en mijn e-reader erbij(heb je ook wat te doen). Nu gaat hij 9 van de 10 keer gewoon lekker slapen, dus het komt echt vanzelf goed.