nieuwe discussie

hoi ijskonijntje,

Ik denk dat je het van de verkeerde kant bekijkt.
Als iemand eicellen wil doneren, is dat iets waar je ontzettend dankbaar voor moet zijn. het is namelijk niet niks.
Maar je kan het niet verwachten of 'afdwingen' omdat zij je beste vriendin is. Zij heeft natuurlijk áltijd het recht om nee te zeggen, dit is iets heel ergs groots.

Ik vind dat haar keuze om het niet te doen helemaal los staat van haar wens voor jou om kinderen te krijgen. Ze word zo best wel verantwoordelijk gesteld voor een probleem waar ze eigenlijk (hard gezegd) niks mee te maken heeft.

 

Ik vind het niet kortzichtig van je vriendin, maar begrijpelijk. Het is erg kort door de bocht, maar ze heeft wel gelijk. Als zij een eiceldonatie zou doen ís het biologisch ook haar kind. Ook al is zij niet zwanger geweest, het kan wel degelijk heel veel op haar gaan lijken, aangezien het haar eicel is.

Hoewel ik jouw reactie best kan voorstellen, vind ik dat juist kort door de bocht. Je gaat hier heel erg uit van je eigen situatie en verplaatst je niet in de hare. En eiceldonatie is niet iets wat je zomaar even doet, en als je dat voor je gevoel niet aankan, dan moet je dat simpelweg niet doen.

Mijn man en ik moeten hoogstwaarschijnlijk ook de medische weg bewandelen omdat zijn zaad erg slecht is. Onze hoop ligt naar alle waarschijnlijkheid bij IVF/ICSI. Het is niet zo dat ik licht over het hele onderwerp denk, wij zijn zelf ook al lang bezig.
Een weigering voor eiceldonatie, hoe naar ook omdat dan al je dromen in duigen vallen, is niet iets wat je je vriendin kwalijk mag nemen, het is (zoals hier al eerder vermeld) niet haar probleem.

Ik hoop voor jou dat jullie droom snel uit mag komen!

 

Dat is logisch Ijskonijntje. Dat heeft iedereen hier weleens.

Ik sta gelukkig nog niet voor deze keuze.

Ik begrijp de reactie van je vriendin wel, het is niet niks. Ik denk ook dat je een erg sterke band met iemand moet hebben, het is heel mooi als je band zoiets kan overwinnen en als je elkaar kunt helpen.

Ik weet ook niet wat ik zou doen als een vriendin van mij het zou vragen, ik denk dat ik daar pas iets over zou kunnen zeggen als het moment daar is.

 

Ik kan het voorstellen dat zoiets hard aankomt.
Helemaal als het inderdaad straks jouw laatste kans is.

Maar als iemand het aan mij zou vragen zou ik denk ik ook nee zeggen.
Het lijkt me best moeilijk dat er inderdaad een kindje rondloopt van jouw vlees en bloed, terwijl het kindje ook weer niet van jezelf is.
Het zou altijd in mijn hoofd blijven rondspoken, ongeacht of het voor een zus, vriendin of vreemde is.

Mijn man en ik hebben het er ook over gehad maar dan in het geval van zaaddonatie, aangezien hij weinig en ook nog eens zeer slechte zwemmers heeft. Maar hij zou er absoluut niet tegen kunnen dat ik een kindje krijg wat niet van hem is. En nu ik er meer over na heb gedacht (en daar is wel een hele poos over heen gegaan) ben ik het helemaal met hem eens, wij hopen op een kindje dat van ons is, en als dat niet lukt dan houd het voor ons op, en gaan we ons op andere dingen richten. (het klinkt zo heel makkelijk, maar dat is het natuurlijk niet)

Het blijven moeilijke dingen en discussies, en hoe hard het misschien klinkt het is wel de keuze van een ander, daar kan niemand anders over beslissen dus ook jij niet.

Ik wens je heel veel sterkte en liefde toe, en hoop voor je dat het allemaal niet nodig is !

Liefs C.G.

 

Dat bedoel ik dus met een sterke vriendschap. Niet vervelend bedoeld hoor.

Misschien moet je vriendin even stoom afblazen. Stuur haar anders een mail of bel haar op om rustig uit te leggen dat je even je emotie niet de baas kon.

Succes.

 

als je vriendin zo handelt en je gelijk buiten de deur zet dan is het ook geen echtte vriendin denk ik..
als ik iets soort gelijks zou hebben dan zou ik kans hebben dat mijn vriendin vraagt om een tijdje rust omnat e denken wat er allemaal is gebeurt...

ik snap haar reactie wel hoor, misschien wil ze zelf nog wel heel graag een kindje maar haar man niet en zegt ze daarom meteen zo resoluut nee.
je weet natuurlijk nooit wat er allemaal mee speelt..

bestaat er niet zoiets als eicelbank? net als een sperma bank?
misschien is dat een optie...

 

Dat vind ik idd ook wel erg overdreven, je leert je echte vrienden pas kennen als je ze echt nodig hebt !

Maar misschien is het goed als je haar even met rust laat, en er over een paar dagen even opbelt, dan heb je allebei kunnen nadenken en kun je waarschijnlijk goed met elkaar praten.

Succes ermaa,
Liefs C.G.

 

hallo ijskonijntje ik denk dat je vriendin gewoon erg overdonderd is geweest voor jouw reactie.. je kan het ook omdraaien misschien dat je vriendin nu altijd met een schuldgevoel rond zal blijven lopen als het met jullie kinderwens niet lukt.... ondanks dat ik ook in het medische traject zit en me jouw wanhoop echt voor kan stellen vind ik toch dat je jouw vriendin in een oneerlijke postitie plaatst..... ik zou als ik haar was geweest ook boos zijn geworden.... het heeft er niets mee te maken dat zij jouw dat kind niet gunt... zij moet met alle medische risico,s van dien haar eigen dna materiaal afstaan... biologisch gezien loopt er dan een kind rond dat voor de helft haar genen heeft, ook vanuit geloofovertuiging ( dit speelt bij mij dan niet ) ligt dit soms moeilijk... het is geen kwestie van even een paar eicellen afstaan.

ik heb altijd gezegt, als ik mijn gezin ooit compleet mag krijgen en mijn eicellen zouden goed genoeg zijn dat ik een van mijn beste vriendinnen mijn eicellen zal doneren ( zij heeft ernstige verklevingen ), toen mijn andere beste vriendin dat hoorde vertelde ze dat als het moment dat het nodig is ooit komt dat zij mij eicellen zal doneren als het de laatste optie is... het gaat hier om een hele diepe vriendschap van toen ik nog een kleuter was..... ik heb het niet gevraagd of ooit ook maar iets in die richting gezegd. ik denk echt dat dit iets is wat mensen vanuit eigen beweging moeten doen .... het is gewoon te ingewikkeld om het mensen te gaan "vragen"

in jouw geval klinkt het mij meer in de oren als eisen... en dat stuit mij wel tegen de borst, vooral omdat je nog helemaal niet op het eind van de mmm zit als ik dat goed interpreteer maar aan de andere kant snap ik jouw wanhoop en vind ik het vreselijk voor je dat je in deze situatie zit meis echt waar... maar dit is niet de manier...

gr jose

 

Ik ben het ook eens met wat Joseetje zegt. Ik begrijp langs de ene kant wel dat je het van haar 'verwacht' omdat ze een goede vriendin is en die helpen elkaar voort... Maar het gaat hier wel om een héél essentieel stukje van jezelf hè... En ik begrijp dus wel dat mensen dat niet willen doen. Ik ben er bijvoorbeeld voor mezelf van overtuigd dat ik een orgaan zou afstaan voor iemand die ik graag zie en die dit nodig zou hebben maar een eicel...? Dat weet ik ook niet zenne... Zou ook een beetje het gevoel hebben dat dat mijn kindje is dat daar rondloopt en daar wil je toch zélf voor zorgen?!
Wat de huidige ruzie betreft, probeer je vriendin rustig uit te leggen hoe je je voelt maar let er op dat je haar geen verwijten maakt. Dat verdient ze niet, vind ik! Ze heeft niets verkeerd gedaan maar ik vind wel dat ze een beetje begrip voor jouw emotionele toestand mag opbrengen...

 

Ik vind het zowizo een rare situatie. Jij hebt nu ruzie met jouw 'hele goede' vriendin om iets wat nog helemaal niet ter sprake is.
Een eicel-donatie is geen luchtig onderwerp waar je via msn even over praat en iemand haar mening vraagt 'zou je je ei aan mij afstaan'.
Ik zou als ik jouw vriendin was geweest totaal overrompelt zijn door deze vraag en met mijn mond vol tanden staan.
Ik bekijk het nu even vanuit de ogen van je vriendin en ik vind dat je met die vraag een grote verantwoordelijkheid in haar schoenen hebt geschoven en ik vind het niet raar van haar dat ze even geen contact met je wilt aangezien zij ook niet echt de 'veroorzaker' is van deze hele situatie. Jij werd boos op haar omdat ze niet het antwoord gaf wat jij wilde. Het heeft er niks te maken dat ze het je niet gunt. Jij zou haar antwoord moeten respecteren.

Grt Vanilia

 

Vanilia haalt mij de woorden uit de mond!
Ik was er juist voor gaan zitten...las nog even de laatste reacties en wilde dan mijn mening neerzetten.

Hoeft dus eigenlijk niet meer

Ik ben het er dus compleet mee eens.
Als je een hele goede vriendin al zou benaderen doe je dat sowieso niet op deze manier!
Ook zou die vriendin dan misschien al een beetje voorbereid zijn omdat zij dan al zou weten dat jullie tegen die laatste optie aan zouden hikken.

Misschien...als alles echt zo was zoals jij het je voorstelt, had zij, of een andere hele goede vriendin / famililid, zichzelf wel vrijwillig aangemeld...

Als iemand uit de MMM kan ik je zeggen dat ik NOT AMUSED zou zijn van zo'n vraag, op zo'n moment over zo'n onderwerp. Ook in mijn geval zou dat helemaal niks te maken hebben van gunnen of niet gunnen.

Jij vindt haar niet zo'n beste vriendin door haar reactie...
Misschien ben jij niet zo'n goede vriendin door de manier van vraagstellen?

Elmo
*ik hoop uiteraard dat dit nooit aan de orde komt voor jullie en vind het jammer dat nu twee vriendinnen ruzie hebben door iets wat helemaal niet van toepassing is*

 

Hi IJskonijntje,
Je krijgt hier behoorlijk wat "wind van voren" al is dat door zeker de meesten niet zo bedoeld. Toch kan ik me enigszins toch vinden in je vraagstelling. Ik ben een bammer en toen ik langzaam voor mezelf de keuze had gemaakt dat Mr Right niet meer langs zou komen en ik dan alleen voor mijn kinderwens zou gaan knokken ben ik ook vrienden gaan vragen. Mijn keus was toen helemaal nog niet concreet...maar ik wilde er meer de discussie met mezelf mee op gang krijgen (achteraf dan). Het is was voor mij ook kijken wat wil IK nu eigenlijk..en hoever zou IK gaan met dit soort wensen. Misschien dat dat wellicht voor jou ook een beetje het gevoel is wat erachter zit. Vragen als "wat als..." beantwoord zien te krijgen voor jezelf.

Aan de andere kant bedoelde je vriendin het denk ik zeker ook niet om jou zo te kwetsen. Ik heb een hele goede vriend die me dolgelukkig met een kleintje zou willen zien, hij wil zo doneren...maar ik weet voor mezelf dat het niet gaat werken. Hij zou zich veel te veel bij het kind betrokken gaan voelen...uiteindelijk zou ik hem (totaal niet bedoeld) er erg veel pijn mee doen want ik zie het kind dan als mijn kind en ik laat het opgroeien zoals ik denk dat het goed is. Hij zou geen enkele zeggenschap hebben en hij zou er mentaal zoveel pijn aan gaan ondervinden dat het totaal geen optie is. Hij zou het echt zien als "zijn eigen vlees en bloed" en dan gaat er een natuurlijk hechtingsproces in werking wat niet iedereen een plaatsje kan geven en los kan laten.

Nou hopelijk vind je je weg en raken jullie snel zwanger. Ik hoop ook als je zaken nog eens goed overdenkt dat je een weg gaat vinden om de vriendschap als die waardevol genoeg is te herstellen.

Heel veel sterkte!

 

hoi sens, hoe ik het schrijf is zeker hoe ik het bedoel hoor! maar ik bedoel er niet mee dat ijskonijntje heeft afgedaan door deze situatie of geen recht van spreken heeft of per definitie ongelijk heeft .... dit zijn gewoon pittige onderwerpen die iedereen heel persoonlijk beleefd.... wat ik zo stom vind is dat het nog helemaal niet aan de orde is.... totaal nog niet...... daarom vind ik het zo zinloos.... zonde van die ruzie...

gr Jose

 

Ow jose voel je niet persoonlijk aangevallen is zeker niet mijn bedoeling!
Ik gaf alleen aan dat ik er ook naar liep te vragen bij vrienden terwijl het voor mij ook nog niet echt op dat moment aan de orde was. Het was een fase die er bij mij bijhoorde in het hele proces naar het bamschap. En ja ik moet ook toegeven dat ik er mensen door ben verloren.
En inderdaad het zijn zeer zware onderwerpen waarbij een ieder zijn eigen waarden en normen en denkbeelden heeft.
Ik hoop iig dat iedereen er uit gaat komen en iedereen hele mooie zwangerschappen mee gaat maken hoe deze ook tot stand zijn gekomen. Mensen veroordelen mij ook Jose...ik moet er mee leven....

 

Is denk ik ook een heel ander uitgangspunt, ook voor die vrienden, lijkt mij.
Maar maakt niet uit verder

 

sens ik voel me absoluut niet door je aangevallen... ik snap ieders standpunten.. ben het wel met elmo eens dat het als bammer weer een andere situatie is... als je mister right niet treft dan ben je echt aangewezen op iets anders , volgens mij word daar ook heel anders mee omgegaan.
in mijn beleving is het makkelijker en minder ingrijpend om zaad te donenren ipv een ei... puur de medische kant ervan dan... ik denk ook dat mannen daar op een andere manier mee omgaan.

groetjes jose