Hoi dames, Ik weet niet of dit in het juiste topic staat, zo niet dan hoor ik het graag . Al sinds onze tweede dochter geboren is heb ik het gevoel dat er nog eens een derde komt (tijdens het persen zei ik al dat als dit het was er nog wel een bij kan haha). Mijn man denkt dat echter niet zo, die vindt het allemaal wel druk genoeg en is gelukkig en tevreden. Een kindje was voor hem ook goed geweest, als vindt ie onze twee dames wel geweldig en het leukste wat er is . Maarja je voelt hem aankomen. Wat nu? Ik denk er dus al een jaar iedere dag aan en probeer het er niet over te hebben. Wij willen/ Ik wil het sowieso het komende jaar nog niet, maar moet ik misschien mijn spiraal er toch alvast maar uithalen voor het geval dat? Daarbij word ik toch alweer 33 en wil ik het gat tussen de kindjes eventueel ook weer niet te groot laten worden. Wij hebben best een drukke tijd achter de rug met 2 meiden kort op elkaar (bewust), beiden een nieuwe baan, verhuisd etc dus het is nu eerst tijd voor relatieve rust. Wij werken allebei 4 dagen per week (opvang: 2 dagen oma's en 1 dag gastouder) en mijn man haalt/brengt de meiden en kookt omdat ik verder weg werk. Op zich allemaal prima, maar er komt dus ook een belangrijk deel van de zorg bij mijn man terecht. Financieel is trouwens geen probleem en wij hebben 5 slaapkamers dus ruimte genoeg. Wat is jullie advies of ervaring? Waarom wel of waarom juist niet? Ik heb wel vandaag aangegeven dat we er samen eens goed voor moeten gaan zitten, we zijn er sowieso over eens dat we het allebei met volle overtuiging de wens moeten hebben en het niet van een kant mag komen. Poeh ik vind het moeilijk, ik ben zo gelukkig en tevreden met het moois dat wij samen en de dames maar ik ben zo onrustig, wat kan je lijf toch gek zijn. Eerst dacht ik dat ik eerst moest ontzwangeren maar dat ligt wel achter mij hoop ik haha. Bedankt alvast voor jullie input en het meedenken!
Ik kopieer maar even het antwoord van een ander topic: Hier hebben we hetzelfde gehad on voor een derde te gaan, we hebben toen een datum gesteld, iets van een half jaar, afgesproken dat we er dan op terug zouden komen en een keuze zouden maken, dan heb je los van elkaar nog wat tijd om na te denken.. Uiteindelijk hebben we het daarna nog een half jaar vooruit geschoven en zijn er alsnog voor gegaan! Je bent nog jong en je kinderen ook, neem de tijd en kijk ook welke argumenten je man heeft om het wel of niet te doen, bij ons bleken de argumenten om het niet te doen allemaal niet zo sterk te zijn (geld, stukje vrijheid, net uit de luiers etc) Als er nu een belangrijk deel op je man komt is het goed om te kijken of je dat nog steeds zo wilt of dat jij daar misschien ook iets meer in kan betekenen (baan dichterbij,minder werken), nieuwe situatie vraagt op nieuwe oplossingen!
Wat een lief en uitgebreid bericht. Bedankt! Ik moet gewoon weer even met beide beentjes op de vloer, dit helpt . Bedankt en succes. Hopelijk is het snel raak
Ik denk dat je het even de tijd moet geven. Wij hebben nu ook 2. De jongste is bijna 2,5 en hebben beide nu het gevoel dat we klaar zijn voor een derde. Dat hadden we een jaar geleden zeker nog niet. Maar nu de jongste ook wat ouder wordt en daarmee makkelijker, is er ineens voor ons gevoel wel de ruimte voor een derde. Dus wie weet denkt je man er over een jaar heel anders over!
Bedankt! Ja dat is ook wel.zo idd. Komt ook doordat de 1e 2 zo snel op elkaar zitten. Even geduld idd en wie weet vind ik het straks ook wel ok zo .Jullie ook veel succes met wat komen gaat
Waarom zou je het niet doen. Wij gaan ook voor een 3e. Een keuze om het wel te doen woog niet op om te niet te doen. Ik heb 2 moeilijke baby's gehad met de nodige haken en ogen, maar dat hoeft bij een volgende niet zo te zijn. Spijt krijgen om het niet te doen, was groter dan..... Je kan natuurlijk nooit spijt krijgen van je eigen kind. Gezien mijn leeftijd 36, is het nu wel voor ons nu of nooit. Ik hoop dat het nog mag lukken en anders ben ik heel blij met mijn 2 mannen.
Wat heerlijk dat jullie daar zo uit zijn gekomen Kapedi, hopelijk is het snel raak! Wij zijn in gesprek en alle mogelijke argumenten komen langs. Mijn man vindt bijvoorbeeld langere en verre vakanties belangrijk, dat is wel een beperkende factor als je 3 kindjes hebt ipv 2. Het is sowieso al duur en dit wordt natuurlijk met een derde lastiger. En voor hem voelt het gewoon compleet, hij is klaar. Klaar met de slechte nachten, klaar met het alleen maar geven, klaar met de hele avond met een babytje op zijn buik te zitten omdat hij/zij niet wil slapen in bed. Maarja wie weet verandert dit wel weer als de rust weer wedergekeerd is. Slapen gaat hier nu net weer wat beter.
Wij hebben meteen gezegd dat we hoopten dat we 3 kinderen zouden mogen krijgen. En dat hebben we nu (met weinig leeftijdsverschil). Ik geniet ontzettend van mijn 3 meiden, maar het is zo ontzettend druk. Ik lees regelmatig dat vrouwen de overgang van 0 naar 1 kind of van 1 naar 2 kinderen zwaarder vonden dan van 2 naar 3. Dit ervaar ik absoluut niet zo. Ik vind de overgang van 2 naar 3 het zwaarste. Ik heb geen moeilijke kinderen. De oudste slaapt heel goed en de middelste ook redelijk (heeft af en toe nachten dat ze wakker wordt). De jongste huilt niet extreem veel, maar wilde wel veel bij mij zijn. Sliep overdag slecht en ik kreeg daardoor niks gedaan. Sinds deze week baker ik haar in en ze slaapt nu veel beter. Ondanks dat het zo druk is vind ik het wel geweldig. Grootste deel van de zorg doe ik. Mijn man is 5 dagen per week weg van 6.15 tot 17.30 en hij volgt een cursus, iedere dinsdagavond. Praat er over met je man. Stel eventueel een deadline zoals hierboven al genoemd. Lijkt me erg lastig als de 1 wel wil, maar de ander niet. Je bent nog jong. Succes.
Wauw, ik snap dat je het erg druk hebt. Drie kindjes achtereen lijkt mij ook erg zwaar. Als ik een derde kindje zou willen, wilde ik dat de twee oudste op leeftijd zouden zijn. Die zijn nu 6 en 8 jaar en merk dat de rust hier echt terug is. Ze kunnen immers zoveel al zelf. Ik wilde wel optimaal genieten van de derde zwangerschap mocht het zover komen. Respect voor je. Je doet ook nog eens zoveel alleen. Petje af, hoor!
Hier net in ronde 1 voor een 3e. Wij hebben ook heel erg getwijfeld. Veel gepraat, over de voors en tegens. Mn man had in eerste instantie het gevoel dat 2 voor hem genoeg is. Uiteindelijk leek t hem toch wel erg leuk om nog zo'n kleintje op te kunnen voeden. Dus toen de knoop doorgehakt Mn 2 kids zijn al wat ouder (7 en 3 jaar) dus die zijn op een leeftijd dat ze mee kunnen helpen en ook zelfstandig zijn in vele opzichten.
Het lijkt mij idd wel een groot verschil 2 kleintjes en een baby of wat grotere kinderen en een baby. Mijn jongens zijn als het binnen een korte periode mag Iukken al 6 en 8. Die eten en kleding zich zelf aan e.d. Heb alleen maar een hoop handjes extra om te helpen.
Oh ik wil zooooo ontzettend graag een 3e kindje! Dit gevoel had ik al gelijk na de bevalling Tijdens mn zwangerschap van de 2e nooit gedacht.. ik zei toen echt.. 'Nee hoor dit is de laatste' Maar het gevoel is zo ontzettend sterk, dat ik het heeeel graag wil. Maar goed hier is dus het probleem dat mijn man echt niet wil Zou het op de natuurlijke manier bij ons lukken, zou hij het geen probleem vinden. Maar naar het ziekenhuis gaan voor IVF dat wil hij gewoonweg niet. Moet ik er wel bij zeggen dat het eerst absoluut nee was bij m'n man en nu is het dus op de natuurlijke manier wel, maar via ziekenhuis nee. Hoogstwaarschijnlijk zegt hij dat, omdat het bij de oudste 2 via IVF is gegaan. Onze meiden zijn uit 2014 en 2016. De jongste is nu net 1 en ik zou het heerlijk vinden als mijn man zou zeggen in 2018.. kom we gaan ervoor. Maar goed die hoop laat ik varen. Ondertussen slik ik trouwens geen ac. Dus het zou kunnen De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Mijn man weet uiteraard dat ik geen ac slik en hij weet dus ook dat het (al is de kans nihil, nooit een verklaring voor gekregen) kan gebeuren dat ik wel zwanger raak. De pil is sinds augustus eruit. Zo een heeeeel verhaal, maar vond het wel prettig om het even op te schrijven, omdat niemand in onze omgeving weet dat ik geen ac meer slik. Dit, omdat ik geen zin heb in die opmerkingen.. goh misschien lukt het wel nog gewoon op de normale manier.. heel lief en meelevend. Het kan inderdaad ook! Maar over de oudste hebben we ruim 3 jaar gedaan en de jongste 2 jaar. Dus zit ik niet op die opmerkingen te wachten..
Wat fijn te horen dat ik niet alleen ben Wel gek is dat ik er dus dat ik er begin van de maand erg druk mee was en nu wordt het weer erg druk op het werk en dan gaat het meteen ook naar de achtergrond. Wel fijn ook hoor, je wordt af en toe gek van jezelf anders. Ik moest laatst naar de dokter vanwege een plekje op mijn been en zei toen tegen mijn man dat ik anders mijn spiraal er ook wel uit kon laten halen. Dat ging mooi niet door hoor, dat vond ie echt geen goed idee. Maar even rustig de tijd zijn werk laten doen, na het drukke voorjaar op het werk kom ik wel weer in de lucht bij hem. Daarbij zijn we de zolder aan het verbouwen dus het is ook veel momenteel. Als de zolder klaar is (begin volgende maand) dan heeft ie wel meteen een 4e slaapkamer gemaakt zonder bestemming. Ook heb ik toevallig 2 vriendinnen die deze week ons hebben verteld dat ze zwanger zijn, 1 van de 2e en 1 van de 3e en andere vrienden kwamen gister langs die hadden het er ook over dat ze misschien toch nog wel een 3e willen. Kortom mijn man heeft het gevoel dat iedereen in onze omgeving, inclusief ik, klapperende eierstokken heeft haha. @Elsa86: wat stoer zeg! Kan ik alleen maar bewondering voor hebben! @pooh82: wat leuk! En inderdaad je hebt iets meer ruimte om handen nu, nog lekker ff genieten van het laatste kleintje straks. @anoniem2015: ja ik snap wel wat je bedoelt, het is alleen wel zo dat je nu zelf ook evengoed wel wat hoopt houdt ondanks dat je verstand dit kan redeneren of niet? Houdt je ook cyclus enzo in de gaten?