Eens kijken hoe jullie hier tegenaan kijken. Ik ken sinds de zomer een hele leuke man en het klikt geweldig maar hij heeft bewust gekozen om geen kinderen te hebben in zijn leven. Nu komt hij hier inmiddels wel op terug (anders had ik er allang mee gestopt) maar het blijft wel een dingetje. Hij vraagt gewoon om wat ruimte en tijd wat dat betreft maar accepteer mijn zoontje wel gewoon en heeft hem ook al een keer ontmoet. (En dat ging super goed) Hij vind het gewoon heel eng omdat hij nog nooit echt met kleine kinderen in aanraking is geweest. Geen neefjes nichtjes of vrienden met kinderen waar hij over de vloer komt en bij collega's mengt hij zich niet in de gesprekken die over kinderen gaan. We kennen elkaar nu een krappe 4 maanden en als ik naar hem ga of we gaan uit eten dan regel ik oppas voor mijn zoontje van 3. Maar ik merk dat mensen steeds minder genegen zijn om op te passen en voel me er zelfs een beetje schuldig over. Het gaat dan vooral om als ik een weekend (zaterdag tot zondag ochtend) bij familie breng. Door de weeks voor avonden heb ik gewoon een betaalde oppas. Maar vind het ook gewoon wel eens fijn om samen te slapen. Tot hoe ver is het acceptabel om oppas te blijven regelen? En het te vragen. Het is overigens maar eens in de maand 1,5 dag en ik probeer het ook altijd te combineren met als ik voor werk bijvoorbeeld naar het buitenland moet of een beurs heb. De rest plan ik gewoon betaalde oppas. En ik wil dolgraag gewoon weer een relatie met iemand opbouwen merk ik na 4 jaar alleen te zijn geweest.
Kun je de betaalde oppas niet laten slapen? Doen wij ook altijd. Ik zou t bij familie op een gegeven moment ook vervelend vinden om te vragen. Zeker als ze er dus niet op zitten te wachten.
Hm, ja lastig. Ik snap jouw kant van het verhaal, maar ook die van je weekendoppassen. Ik kan me namelijk best voorstellen dat men het veel vindt als je zoontje elke maand gaat logeren. Je zegt zelf "maar eens in de maand", maar ik vindt dat dus veel, als je elke maand iemand vraagt om je zoontje een nachtje onder te brengen. Ik denk toch dat als je merkt dat men het als vervelend gaat ervaren dat je minder vaak een beroep op ze moet gaan doen.
Het stomme is als ik zeg dat het voor werk is vind niemand het een probleem. De betaalde oppas laten slapen is niet echt een optie voor mij. Ben niet zo heel rijk en vind het ook zo wat om mn prille vriendje te vragen een daarin een beetje bij te springen. Hij betaald altijd al alle kosten van de dates en dat zou ik liever ook wel anders zien. @Ffion is dat echt heel veel? Ik voed mijn kind compleet alleen op hij kan nooit naar zijn biologische vader en eens per 2 maanden logeert hij een weekend bij mijn ouders en eens per 2 maanden bij mijn oom en tante. Maar ik voel me er wel door belast. Want er wordt wel gezegd gewoon vragen de volgende keer dan kijken we dan wel even. En ik ben echt heel dankbaar de keren dat het wel kan maar zonder hun hulp is het voor mij echt wel lastig wat op te bouwen met iemand en ook als het met deze man uiteindelijk niks wordt zal het met een volgende precies zo zijn.
Dit zijn nou eenmaal de zaken waar en tegenaan loopt als je date met een moeder. Ik zou dat toch eens op tafel gooien en kijken hoe hij reageert. Als hij jou alleen wil daten dan zal hij moeten bijspringen voor een betaalde oppas. Straks krijg je er nog bonje over met je familie of willen ze even een rustpauze van oppassen. Dan heb je niks meer. Is het een ideale situatie? Nee. Had hij dit kunnen weten? Ja. Je krijgt een kind er nu eenmaal bij in dit geval. En anders eens wat doen met je kind erbij. Met een lekkere boswandeling heb je genoeg tijd om bij te kletsen toch. Lekker naar de dierentuin, hebben jullie allemaal wat leuks aan.
Ik kan me voorstellen dat als je er helemaal alleen voor staat in de opvoeding dat je dan meer behoefte hebt aan je kind eens een nachtje wegbrengen. Ik vind dat ook helemaal niet vreemd of raar van jou. Maar ik kan me dus wel voorstellen dat het voor de oppassers een belasting kan vormen als ze eens in de 2 maanden je zoontje een nachtje te logeren hebben. Dat is, denk ik, uitgaande van de hoeveelheid logeerpartijtjes van onze kinderen, wel veel meer dan gemiddeld. En hoe leuk mijn ouders een logeerpartij ook vinden, ze vinden het toch ook best intensief. Slaapt je vriend (kan ik hem zo al noemen?) ook wel eens bij jou? Of slapen jullie alleen bij elkaar als je zoontje uit logeren is?
Ik slaap dan bij hem. Zijn huis is gewoon veel fijner. Lekker groot bed En zeker niet als mn zoontje bij mij is. Die kruipt er gerust tussen. Ben altijd wel heel voorzichtig geweest met oppas vragen maar goed het is schijnbaar dus best veel als ik hem zo vaak uit logeren doe. Gelukkig is zl een heel gemakkelijk en rustig kind al is het wel een intensieve leeftijd. Alleen buitenspelen is er nog niet bij en mn ouders hebben geen tuin en bij oom en tante op het erf is het nog te gevaarlijk. Dat hij dit had moeten weten ja natuurlijk ergens wel. Maar aan de andere kant heeft hij nooit stil gestaan met iets dat met kinderen temaken heeft. Het is allemaal zo nieuw voor hem maar gelukkig is hij wel geïnteresseerd. En wanneer introducceerd je een kind binnen het contact. Dat wij elkaar heel leuk vinden betekend nog niet dat je daar gelijk een kind in moet betrekken en wil wel echt zeker weten dat hij 100% voor ons gaat en niet alleen 100% voor mij. Alleen zal dit met elke man iets zijn waar je in het begin tegenaan loopt.
Ik vind het heel goed dat jij je zoontje nog niet teveel erbij betrekt in deze fase. Kan je vriend niet gewoon wat vaker bij langskomen thuis als je zoontje op bed ligt ‘s avonds? Als je dan rond een uur of acht afspreekt en hij gaat pas om 12.00 uur weer weg of zo dan heb je toch best veel tijd samen ? Dan kan je misschien op die manier geld besparen en toch de oppas een andere keer wel een nacht je laten komen
Dit inderdaad. Een filmpje bij jou thuis of dat jullie samen uitgebreid wat eten als jouw zoontje op bed ligt.
Dit inderdaad. Snap dat hij moet wennen aan het idee dat hij een relatie heeft met iemand met kind maar hij moet ook snappen dat telkens opvang regelen niet praktisch is, maar afspreken bij jou wel.
hem hier thuis laten ben ik wel aan toe maar hij nog niet en dat respecteer ik voor nu even. Hij is wel bij mij thuis geweest en heeft ook een keer een filmpje op de bank gekeken met mijn zoon maar dat is pas heel kort geleden. Er zijn best wel andere manieren om elkaar te zien. Ook boswandelingen met kind en ergens is het ook wel goed als ze aan elkaar wennen maar voor nu voelt het te vroeg om het al een band te laten worden.
Eens in de maand logeren vind ik niet echt veel hoor. En dan ook nog eens bij opa en oma. En oom en tante zullen voor hem ook als een soort opa en oma voelen denk ik. Ik kan me voorstellen dat je dit ook hebt geregeld omdat je alleen bent. En ook nog eens vanwege je werk. Ik vind dat niet gek. Als je gewoon gescheiden was met een omgangsregeling met de vader dan was je zoontje waarschijnlijk elke twee weken een lang weekend bij papa. Of misschien nog wel meer. Een kind is heel flexibel hoor. Ik zou gewoon het gesprek aangaan met de oppassers dat je het gevoel hebt bezwaard te moeten zijn om hen te vragen. En dan kijken wat ze zeggen.
Wij bedoelen thuis bij jou als je zoontje op bed ligt, dus je zoontje krijgt er niets van mee en je vriend heeft dan ook niets met je zoontje te maken.
Ja misschien moet ik dat gewoon eens doen. Ja dat snap ik. Alleen als ik bezoek heb dat zijn de oortjes van mijn kleine boef gespitst en komt hij echt 10x uit bed. Dus hij zal er zeker wel wat van meekrijgen.
Okee... Misschien niet wat je wilt horen, maar eerlijk gezegd vind ik je nieuwe vriend nogal een lulletje rozenwater. Je hebt een kind, dat heeft ie te accepteren als hij graag verder met je wilt. Want je zoon is er nu, volgende week en over een jaar nog steeds. Persoonlijk zou het voor mij klaar zijn dan eigenlijk. Als ik een vriend zou hebben en die heeft moeite met mijn kind dan heeft ie pech. Ik zou dus wel eens na gaan denken hoe hij in jullie leven past.
Dat is natuurlijk makkelijk om te zeggen en eigenlijk was het mijn vraag ook niet. Ik was gewoon benieuwd of ik teveel vraag van mijn omgeving. De man is alles behalve een lulletje rosenwater en ik kan hem alleen maar respecteren dat hij eerlijk zijn grenzen aangeeft en ben blij dat ik ook mijn grenzen bij hem duidelijk kan aangeven. Daarnaast hebben we beiden aangegeven het rustig op te willen bouwen dus daar valt dit ook onder. Als je beiden in vorige relaties en de beindiging ervan veel hebt meegemaakt kan je beter niet direct in het diepen springen. Ik heb er dus geen probleem mee (al zou het voor mij wel veel makkelijker zijn als het anders kon). Dacht de dingen goed geregeld te hebben maar merk gewoon weerstand bij familie als ik vraag of mijn zoon daar mag logeren ivm vriend. Als het voor werk is is het geen probleem en ik probeer beiden zelfs zo vaak mogelijk te combineren.
Helaas wel. Ook als ik even iemand over de vloer krijg wordt hij vaak wakker. Niet altijd maar je zal net zien. We wonen overigens 60km bij elkaar vandaan dus even langskomen betekend 40 min in de auto.
Wellicht dat de reden dat de oppassers (om ze zo maar even makkelijk te noemen) moeite hebben met het date-aspect van de logeervraag erin ligt dat zij oppassen voor werk als noodzakelijk zien om jou te ontlasten, maar oppassen voor daten als niet noodzakelijk zien. Misschien zijn zij wel van mening dat er ook best iets anders geregeld kan worden en/of dat je vriend flexibeler zou moeten zijn of meer zou moeten openstaan voor je zoontje. Ik denk dat het belangrijk en verstandig is om het gesprek met ze aan te gaan. Zolang je dat niet doet, wordt je helaas niet veel wijzer.