Wie heeft ervaring met het afwennen van de speen bij een kindje van ruim 2 jaar. Noëlle heeft alleen een speen tijdens het slapen, maar ik vind dat haar gebitje er nu helemaal naar gaat vormen. Wil dus graag van die speen af, maar hoe? Hoor dus graag van anderen hoe zij dat hebben aangepakt. In 1 keer stoppen lijkt mij het beste, maar ben bang dat dat een drama wordt en hoeveel gebroken nachten hebben we dan te gaan?
Yep gewoon vertellen dat ze geen speen meer krijgt en hem vooral nooit meer geven! Zwicht je 1x dan kun je het vergeten, want dan weet ze dat je toch toegeeft. Ze is al 2 dus het zal iets langer duren dan wanneer ze nog geen jaar zijn, maar na een nacht of 2 zal het wel over zijn. Succes!!!
Wij zijn in 1 keer gestopt met de speen toen ze 13 maanden was. Ze kreeg hem toen ook alleen nog maar met het slapen. 2 dagen was het drama met het slapen...maar vanaf toen ging het gewoon goed. Het is gewoon echt een kwestie van consequent zijn als ouders. Gewoon de speen echt niet weer geven.
Vanaf 6 maand kreeg hij de speen enkel nog bij slapen (of heel uitzonderlijk af en toe). Rond 20 maand begonnen we er over dat hij nu groot werd en geen speen meer nodig had, het slecht is voor zijn tandjes enz. Op een dag zei ik 's ochtends: bah, vieze speen, gaan we die in de vuilbak gooien? En hij stemde in... 's Avonds vroeg hij er naar en toen ik zei dat ze in de vuilbak lagen, vond hij het ok. Hij heeft wel wat gejammerd nog in bed, maar verder wel geslapen tot 's morgens. Hij vroeg er wel nog een hele tijd om, maar niet huilen. Ging dus echt heel makkelijk, had ik niet verwacht, want hij was er echt heel erg gehecht aan. Ik heb op het KDV gevraagd of ze ook daar samen de spenen in de vuilbak wilden gooien en ook daar ging het meteen goed. Je kunt ze bv ook samen doorknippen, echt laten zien dat ze weg/kapot zijn. En vooral niet zwichten.
Hier veteld dat ze nu al een hele grote meid is en dat ze geen speen meer nodig heeft. In overleg met haar besloten dat we die in haar schoentje zouden doen, want Sinterklaas mocht de speen dan wel hebben van haar. Heel soms nog vraagt ze er om maar dan leid ik haar even met wat leuks af en is ze het ook zo weer vergeten.
Hier deed ze het eigenlijk zelf. Op een avond met het naar bed gaan vroeg ze niet om de speen die ik in me hand had. Ik ben er nie over begonnen en heb het bedritueel afgemaakt en ben naar beneden gegaan met in me hoofd nou die gaat zo roepen maar dat deed ze niet. Heeft de nacht goed geslapen en toen ze wakker werd heb ik haar uitbundig geprezen en gedaan en gelijk verteld dat we vanaf nu zonder speen gingen doen, want ja wilde dat gelijk door zetten natuurlijk. Hier ben ik stickers gaan plakken met de melding dat ze na 5 stickers een klein cadeautje kreeg. Nou dat ging eigenlijk harstikke goed. Het is dus eigenlijk zonder huilen en slapeloze nachten gegaan, ze vroeg er nog wel naar maar dan vertelde ik van de stickers en cadeau en dat was toch ook wel interessant. Ze was toen 2,3 jaar.
wij hebben een aantal keren een klein stukje van de speen afgeknipt, eerst alleen een topje en dan gewoon geven en na een aantal dagen weer een stukje, net zolang tot de helft weg was en dan kunnen ze m niet meer vast houden in de mond. Mijn dochter was binnen een week van de speen af. Dit op advies van de tandarts.
Bij Robyn was het ook te zien aan haar gebit, dat was voor mij idd ook tijd om hem weg te doen. We hebben haar verteld dat een speen voor baby's is en dat Robyn dat niet meer is. Toen ze 'smiddags gewoon ging slapen (ze had wel nog om haar speen gevraagd, maar dus weer uitgelegd waarom ze geen speen meer kreeg) heb ik de spenen allemaal weggegooid. Ik had toch wel drama's verwacht (vandaar dat ik ze nog niet gelijk weggegooid had) maar het ging hier dus heel goed.
Ik ben er ook met ruim 2 jaar mee begonnen en was echt bang dat het een drama zou worden zo gek was ze op dr spenen (altijd 2, alleen in bed) Ik heb het dmv het boekje de fopspenenfee gedaan en het ging echt in 1 goed!!! Wel de 1e x even huilen toen ze doorhad dat ze ze echt niet kreeg (mijn mama hart swichte al weer bijna) toch doorgezet en het ging gelijk helemaal super.
Volgens mij is dit niet goed hoor, want een kapotte speen mag je ook niet meer geven (toch?). Wij hebben hem afgepakt, samen weg gegooid. 2 dagen nog om gevraagd hem geprezen dat ie nu zo groot was en het was voorbij viel mij reuze mee, want hij was echt een spenenkind.
Tessa was 24 maanden en sliep nog steeds met een speen.Toen heeft ze hem samen met oma weggegooid.Geen probleem en heeft er nooit meer omgevraagd.Laatst zag ze een kindje,den jaar of 4 met een speen,en toen riep ze...Kijk mamadat is een baby he. Haar tanden hebben er trouwens niet onder geleden,maar ben zeker blij dat ze van dat ding af is. Succes,hier ging het heel gemakkelijk,geen gebroken nachten ofzo.
Ik had het er gisteren toevallig met mijn man over: wij gaan er ook snel mee beginnen, ik denk vanavond al. Mn dochter heeft echt een superrecht gebitje, maar ik merk dat dr voortanden een beetje naar voren komen. En bovendien is het ook echt tijd dat ze van dr speen af komt. Ik zie er nu al tegenop hahaha, maar consequent blijven is denk ik het belangrijkst!
Jesse wordt over twee maand drie, hij heeft z'n speentje alleen nog bij het inslapen, en we hebben er juist gisteravond over gesproken dat hij nu maar es zonder speen moet gaan slapen. Dat heb ik hem gisteren ook verteld. Dus we zullen het zien vanavond... Onze oudste twee zoons zijn ook rond deze leeftijd gestopt. Echt heel goed weet ik het niet meer, maar na een nacht of drie wat onrustig slapen en wat huilen, was het toen wel over. Dus we gaan vast een paar onrustige nachten tegemoet.
Wij hebben onze jongens er nooit eentje gegeven. Manieren die ik ken om er vanaf te komen: - Meegeven met de sint (is nu wel iets te laat) - Geven aan een pasgeboren babytje (moet je natuurlijk wel iemand kennen die is bevallen) - De tutjes-fee (tutje ergens leggen en 's morgens ligt er in de plaats een klein kadootje)
Heb ook net even zitten googlen op de fopspenenfee-boek, maar daar ligt kennelijk de nadruk op dat je je kind moet prijzen dat ie al zo groot is en langs die weg dat ie de speen niet meer nodig heeft. Maarrr... mijn dochtertje van 2 wil niet groot zijn! Ze heeft al heel goed door dat als je groot bent, je geen speen meer hebt, dus nu zegt ze gewoon: 'nee hoor, ikke klein!' En ze wordt nu zelfs al boos als ik zeg dat ze zo'n groot meisje is. En groot speelgoed en grote appels, dat hoeft ze allemaal ook niet, alles moet klein. Haha. Maar ja, wat nu?
Mijn zoontje maakte vandaag ook zo'n opmerking toen ik zei dat hij een grote broer zou worden en dus al groot wordt voor een speentje. Hij zei, nee hoor, ben een baby! hmm. Ik ga er ook eens over nadenken om hem van zijn speentje af te krijgen, maar hij is zo gek op zijn speentjes. Moeilijk hoor.
Ja bij ons zelfs dus ook overdag. Heb een keer uitgelegd dat je tandjes er raar door worden en toen stopte ze 'm niet meer in haar mond maar lag de hele dag met de speen tegen haar wang te huilen op de bank. Toen heb ik maar gezegd dat het wel meeviel met die tandjes en dat ze 'm wel weer in haar mond mocht stoppen. Vond het echt zo sneu en bovendien kweek je echt een enorm schuldgevoel op die manier omdat ze iets wil waar haar geweten tegen is. Tjah volgens mij gaat de mijne door totdat ze vier is Nee maar serieus, maak me er soms wel eens zorgen over. Ze begrjipt dingen heel goed, maar als ze haar 'jammie' niet krijgt is ze ontroostbaar, ook al snapt ze waarom. JUIST als ze snapt waarom... Ik kan me trouwens zelf nog míjn eigen nachtmerries herinneren toen ik de speen niet meer mocht. Naar mijn ouders zeggen hebben ze gezegd dat ie met vakantie was toen ik 2 jaar werd. Gek dat ik me nog wel de vele dromen erover herinner waar papa en mama dan de speen op een hele nare plek legden waar ik niet bijkwam :S
Deze fase heeft onze oudste ook gehad. Wat ik dan deed, was hem optillen en als een babytje vasthouden. En dan baby taal (wat ik toen hij baby was nooit deed) maar goetsiegoetsie goetsie net zolang tot ie weer groot wil zijn
@MissyM: hulde voor je kindvriendelijke aanpak Soms zie je echt dingen langskomen waarvan je nekharen overeind gaan staan, helaas...