Zie hier in veel topics (veelal over relaties) het woordje vertrouwen voorbij komen. Velen verwarren vertrouwen met gezonde bedenkingen en anderen kennen het woord eigenlijk helemaal niet in de praktijk tot uiting brengen. Dus ik vraag me af; Wat is vertrouwen? En dan niet alleen in relaties. Vertrouw je op het leven? Vertrouw je op je postbezorger? En waarom? Moet je vertrouwen verdienen of is het iets waar je van uit gaat? Ik ben nu eigenlijk wel benieuwd naar de verschillende definities van het vertrouwen hebben in mensen en zaken. Heeft iets of iemand vertrouwen ook een grens of gaat het grenzeloos (handen in het vuur) dat soort dingen.
Zo wat een zwaar topic.. Doe meten ogen open nadat ik in slaap ben gekukeld. Hier ga ik nog even over nadenken
Eigenlijk is het voor mij vrij simpel ... vertrouwen is een gevoel. Ik vertrouw erop dat mijn man eerlijk is tegen mij, ik heb geen reden om hem te wantrouwen Ik vertrouw erop dat wanneer mij of mijn man en straks kind iets overkomt, dat mijn familie er is voor ons Ik vertrouw de mensen die ik niet ken oppervlakkig, en zeker niet met mijn leven. Ik vertrouw erop dat als ik mijn beste vriendin iets persoonlijks vertel, dat dat niet wordt doorgebriefd aan anderen (ooit 1 keer gebeurd, heb daarna direct de band doorgesneden) Vertrouwen moet je in principe verdienen (zeker vreemden) bij mij, maar als je mijn vertrouwen hebt, dan heb je dat ook voor altijd. Uiteraard totdat dat vertrouwen beschaamd wordt. Dan is het ook direct over. Als ik het gevoel heb dat ik mensen niet kan vertrouwen (en die zijn er), dan zorg ik dat ik daar ver vandaan blijf. Ik steek mijn handen in het vuur voor de mensen van wie ik hou. Dit bedoel je?
Voor mij is vertrouwen de band die ik met mijn man heb. Ik vertrouw erop dat we samen alles aan kunnen. Dat hij mij nooit (bewust) verdriet zal doen. Enz.. Ik heb geen warme band met me ouders of familie die hebben ook al veel te vaak bewezen dat ik hun niet 100% kan vertrouwen. Ook vrienden vertrouw ik vaak oppervlakkig. Ik vertrouw mijn vrienden en familie dus oppervlakkig omdat ik heb geleerd van hun dat ze altijd voor hun eigen best wil kiezen. Maar mijn man daar in tegen heeft mijn vertrouwen verdiend en die vertrouw ik echt 300%. Kortom vertrouwen is voor mij precies zoals Strijkkraal hier boven beschrijft alleen vind ik dat dus alleen bij mijn man!
dit dus.. t is alleen bij mij zo, dat ik heel slecht van vertrouwen ben met vreemde mensen. Dit moeten ze echt eerst bewijzen tegen over mij. Ik ben altijd van mening, dat andere (vreemde) me willen kwetsen, en me kwaad willen doen. slechte eigenschap...
Ik vertrouw vreemden juist best wel snel. Ga uit dat er niemand me bewust mijn vertrouwen wil beschamen. Maar door mijn nuchtere kijk ben ik gewoon iemand die niet gelijk mijn hele hebben en houwen en emoties met zo maar iemand bespreek.
Eerlijk? Ik vertrouw niemand 100%. Liever luister ik naar mijn intuïtie. Niemand is volledig te vertrouwen want iedereen kan knappen.
Vertrouwen betekent voor mij dat je bij iemand volledig jezelf kan zijn en je volledig bloot kan geven. En ik bedenk me nu eigenlijk dat ik dat nog nooit heb gekund, maar dat ligt puur aan mijn persoonlijkheid, niet die van een ander...
Ik kan me hier ook wel behoorlijk in vinden. Als is het niet zo dat het per definitie direct over is als mijn vertrouwen wordt beschaamd. Dat hangt af van hoe erg mijn vertrouwen is beschaamd en de mate waarin diegene berouw heeft.
Als ik dit soort dingen lees, voel ik me altijd een beetje verdrietig. Ik vind dat triest voor degene die dat schrijft. Als je werkelijk niemand vertrouwt mis je denk ik heel mooie aspecten van het leven.
Maar hoe kun je iemand wel volledig vertrouwen? Onder sommige omstandigheden is niemand te vertrouwen. Alleen jezelf ( zelfvertrouwen). Maar goed in de meeste gevallen kan je de personen die je vertrouwt wel vertrouwen maar in sommige gebeurtenissen zijn zelfs die mensen niet te vertrouwen. En dat heeft niks met moedwilligheid te maken maar zo is denk ik ook ons instinct. Voorbeeld: Mijn beste vriendin heeft zoiets verschrikkelijks gedaan (lees: moord) En ik weet dat zei een gevaar is voor de samenleving en zei verteld mij dit in vertrouwen. Moet jij eens opletten hoe snel ik bij de politie zit. Om haar en de mede mens te beschermen Misschien draaf ik door in dit onderwerp maar ik denk gewoon dat je nooit iemand echt volledig kan vertrouwen het hangt van veel factoren af.
Oh, ik denk dat ik onder de meest extreme omstandigheden zelfs mijzelf niet eens kan vertrouwen. Ik zeg niet dat er iemand bestaat die 100% te vertrouwen is. Sterker nog, ik weet zeker dat NIEMAND 100% te vertrouwen is. Zoals je zelf ook al zegt kun je er nooit van uit gaan dat mensen onder bepaalde omstandigheden te vertrouwen zijn. Dat geldt voor alle mensen en alle mensen zijn feilbaar. Daarom schreef ik ook dat het beschamen van mijn vertrouwen er niet automatisch toe leidt dat het per direct over is, maar dat dat afhangt van hoe erg mijn vertrouwen is beschaamd en de mate waarin diegene berouw heeft. De reden dat ik het verdrietig vind, is letterlijk wat ik zeg: ik denk dat je mooie dingen in het leven mist als je niemand vertrouwt. Mensen zijn sociale wezens. Je hebt andere mensen om je heen nodig om relaties mee aan te gaan. Ik denk dat of mensen (enkele) diepgaande relaties hebben in grote mate bijdraagt aan hun levensgeluk. Als je gekwetst bent en daarom niemand meer vertrouwt, mis je dus een stuk levensgeluk - en imo een belangrijk stuk levensgeluk. Daarmee zeg ik niet dat het niet begrijpelijk is dat mensen als hen bepaalde dingen zijn aangedaan geen mensen meer vertrouwen, maar dat het begrijpelijk is, maakt het in mijn ogen niet minder triest.