Hallo meiden, Ik hoop dat iemand een tip voor mij heeft om het hier wat rustiger in huis te krijgen? Mijn man kan flink agressief reageren en dat gaat maar niet over. Hij had nu zelfs speelgoed van de kinderen kapot gegooid, omdat hij het niet leuk vond dat ze niet met hem mee wilden gaan. Hij is vaak boos waar de kinderen bij zijn en ook tegen hun hoor. En kinderen zijn, hoe klein ze zijn, zich echt wel bewust van dingen die in hun huis spelen. Ik vind het ook zo zielig voor onze kids, want die zien het wel allemaal en ze onthouden het echt wel. Hij voelt zich altijd al erg snel aangevallen, zelfs om kleine dingetjes. Is altijd al geweest hoor, vroeger hadden we wel eens ruzie om helemaal niks. Hij zit momenteel ook niet goed in zijn vel hoor, maar het lijkt wel of het nooit meer over gaat of zelfs erger wordt. Ik houd heel veel van hem hoor, maar dit gaat ook de kinderen aan, en dat kwetst me enorm! En ik wil gewoon gelukkig zijn met ons allemaal! Als de kinderen aan t huilen zijn, dan loopt hij zich te irriteren. Ik heb het idee dat hij niet echt van het vaderschap kan genieten, ondanks dat t bij ons zo'n tijd heeft geduurd voor we kindjes kregen. Moet ik in relatietherapie? Help! Ik voel me dan zo'n slechte echtgenote... Denk ik dat het allemaal door mij komt...
Nou dit is echt niet gezond, die agressie van hem.. En relatietherapie? Ik denk dat vooral je man eens in therapie moet gaan om te leren zijn agressie de baas te zijn.
Jeetje wat heftig zeg! Ik denk eerder dat je man in therapie moet, om zich te leren beheersen. Je kinderen worden ouder, en op een gegeven moment lijkt dit me een onhoudbare situatie. Ik zie al dat mijn man speelgoed van mijn 4 jarige stuk zou maken. Veel sterkte ermee, ik hoop dat je je man zo ver krijgt dat hij in therapie gaat, en anders zou het voor mij zo klaar zijn, ik zou niet willen dat mijn kinderen met een agressief iemand in huis zouden moeten leven.
Nou aller eerst ben jij niet verantwoordelijk voor het gedrag van jouw man.. dat is hij zelf. Is het misschien een mogelijkheid dat je met een derde gaat zitten.. zodat er misschien een goed gesprek mogelijk is voor jullie? Ook een een mogelijkheid om hem te vragen wat er echt is... waarom hij overal zo boos om wordt. En hem aangeven dat het niet langer zo kan, dat je echt bang bent dat hij de kinderen wat aan doet. Misschien heeft hij idd hulp nodig... Maar meis.. geef aub niet de schuld aan jezelf. Nogmaals hij is verantwoordelijk voor zijn eigen gedrag!
Als jullie er niet samen uit komen, en hij niet van jou wil aannemen dat dit voor de kinderen echt heel slecht is, dan zou ik voorstellen dat je met iemand wilt praten. Je kinderen zijn nu nog jong. ze worden nu gevormd... als ze dagelijks met agressiviteit in aanraking komen, is de kans groot dat ze zelf ook straks hun conflicten op deze manier aan gaan pakken.... Ik zou echt goed bij jezelf nagaan of je dit langer wilt voor de kinderen. Als hij niet wil veranderen en niet wil praten met iemand hierover , dan ligt denk ik de beslissing bij jou of jij in deze situatie wilt blijven zitten met je kinderen... sterkte! erg rot voor jullie, liefs Muis
Oh en 1 tip... zorg dat je iemand in de buurt heb om mee te praten. Een maatschappelijk werker misschien zodat jij je ei kwijt kan en zodat je misschien bruikbare tips krijgt of dat hij idd hulp gaat krijgen.
het is niet zielig.. het is verschrikkelijk! Kinderen horen niet in aanraking te komen met deze vormen van agressie en het valt onder mishandeling. Ja, ik weet dat het heftig klinkt maar het is echt zo. Kinderen voelen zich hierdoor enorm bedreigd. Hij is inderdaad verantwoordelijk voor zijn eigen gedrag. Wat vind hij er van? Veel mensen die agressief zijn, vinden dat heel gewoon omdat ze dat ook thuis hebben mee gekregen. De eerste stap is dat hij inziet dat dit schadelijk is en dat hij er wat mee moet. Misschien is relatietherapie dan een laagdrempelige stap om hulp te zoeken maar daar zal de oplossing niet zitten. Angermanagement en een beter zelf beeld. Je kunt eens informeren bij je huisarts of anoniem bij je plaatselijke ggz. Je hebt als moeder wel de verplichting om je kinderen te beschermen tegen agressie.. ook als ze indirect is.
Hij zegt ook elke keer dat hij wil en gaat veranderen, maar op de een of andere manier lukt dat toch niet. Het is idd wel een idee om er met een derde over te praten. Kijken wat we eraan kunnen doen. Misschien via de huisarts ofzo? Bedankt allemaal voor jullie reacties! Lief!
Ja ik zou zeker naar de huisarts gaan, hij kan jullie dan doorverwijzen naar de juiste mensen/therapeuten om het probleem aan te pakken. Fijn dat je man wel inziet dat het niet okee is, nu nog hopen dat hij er daadwerkelijk wat aan gaat doen.
Nou dit dus. Geen enkele vent die mijn kinderen zou schaden zo hoor, Vader ofniet. Een vader hoort kinderen op te voeden,niet andersom. Sorry voor mijn harde oordeel want jij kan daar niks aan doen. Het enige wat jij kan doen is voor jezelf en de kinderen opkomen en EISEN dat hij hulp zoekt en daar iets mee doet. Weigert hij al hulp dan zou ik het gat van de deur wijzen. Succes en sterkte!
je man moet iid hulp zoeken want zo verandert er niets. zijn agressie komt gewoon ergens vandaan en dat moet opgelost worden.
Misschien kun je kijken naar oplossingen met cursussen of therapie Programma zelfbeheersing, zelfcontrole en anger management
Hhhm ik vind dit helemaal niet goed klinken. Ik heb zelf in de schoenen van jouw kinderen gestaan. Nu, 20 jaar later, heb ik geen contact meer met mijn vader. Het werd erger en erger (de ruzies en agressie). Ik zeg niet dat dit jullie staat de wachten, maar het is mogelijk. Hoe dan ook is de situatie nu al schadelijk voor jullie kinderen. Mijn advies: je man moet zelf alleen in therapie en pas als dat begint te werken zou ik in relatietherapie gaan. Hoe dan ook therapie iig; zulke dingen worden vaak niet vanzelf minder. Bovendien kan je man nog zo graag willen veranderen, maar vaak is dat niet genoeg (willen) en is er ook begeleiding nodig. Goede kans dat je man met een depressie worstelt of iets anders. Vaak genoeg gaat er verdriet of machteloosheid achter agressie schuil. Daar kan alleen hij aan werken. Vandaar dat ik zeg, eerst therapie voor hem alleen. Jij kan uiteraard wel een ondersteunende rol spelen. En een ander advies aan jou: hou je grenzen in de gaten. Als hij over bepaalde grenzen heen gaat (jij weet zelf wel welke) vertrouw dan op je intuitie en neem de verantwoordelijkheid en zorg voor je kinderen en jezelf. En denk ook alsjeblieft niet dat het door jou komt. Zorg goed voor jezelf meid! Sterkte X
Ik denk dat jij een assertiviteitscursus moet gaan volgen. Het komt zeker niet door jou! moet nog gekker worden. Laat niet over je heen lopen hoor, deze situatie is echt niet normaal. Ik had mijn spullen al gepakt, het gedrag van jou man zou ik onder geen beding bij mijn kinderen in de buurt accepteren. Sterkte meid!!
Goed gezegd! Je man moet leren hoe hij die agressie op een andere manier kwijt kan, hij kan wel willen veranderen maar weet hij dan ook hoe dat moet? Soms moet iemand je gewoon even bij de hand nemen en zeggen: "kijk, zo doe je dat!" Als je iets nooit geleerd hebt, moet iemand anders het voordoen... Dat is helemaal geen schande... Sterkte!
Eens met therapie voor de man! En maar hopen dat hij dat pikt en meewerkt.. doet hij dat niet zal het voor mij klaar zijn... Veel (agressieve) mannen zijn nogal eigenwijs en denken vaak geen hulp nodig te hebben. Met geen paard zijn ze dan over te halen. En helaas,wanneer het niet ui hunzelf zou komen zou zelfs gedwongen therapie weinig uitmaken vrees ik.. Hoop echt dat voor TS en de kindjes dat hij het licht gaat zien en hulp aanneemt en er iets mee doet...
Mijn exman was ook agressief, ik denk dat het belangrijk is dat je man hulp zoekt, dit is niet jouw schuld, tussen mij en mijn ex speelde er nog wel meer dingen. Maar het begon ook met kleine agressieve uitingen, maar uiteindelijk was ik de geen die de klappen kon incasseren. Ik zou dus tijdig (nu!!) hulp zoeken, voordat dit uit de hand loopt.. succes
Nog een ding...zorg dat er iemand in de buurt is al je dit gesprek met hem gaat voeren zodat er niks ergs kan gebeuren....Ik zou hem echt een ultimatum stellen, of hij gaat er iets aan doen of hij kan vertrekken. ik krijg het benauwd van je verhaal...voor jouw is het al heftig en voor je kinderen nog 10 keer zo heftig!! Zorg goed voor je kids, je bent niet verantwoordelijk voor je man zijn gedrag maar wel voor het geluk van je kinderen.
Aller eerst is zijn agressie niet jou schuld! Zijn agressie is zijn schuld en waarschijnlijk zit hij met een hele boel opgekropte woede/overwerkt verdriet. Hij heeft hulp nodig om dat kwijt te raken maar dit kan hij niet op jullie botvieren!