Onze dochter lijkt door te hebben dat ik 'weg kan lopen'. Ze wil nu bijvoorbeeld niet meer alleen in de box, etc. Heb al een aantal dingen geprobeerd (blijven praten, zingen, in het zicht blijven), maar het werkt allemaal niet. Kan ik haar het beste gewoon bij me pakken dan de hele tijd? Ben een beetje bang dat ze dan straks helemaal niet meer alleen wil zijn en ze moet ook leren zichzelf te kunnen vermaken (kan ze normaal prima). In bedje is het overigens geen probleem.
ik zou het gewoon blijven proberen.. hier huilt ze ook weleens als ik even bezig ben in de keuken.. maar later is ze het soort van vergeten en dan is e ineens lief aan het spelen.. Maar soms ook niet en dan ga ik wel naar haar toe om te troosten..
Hier hielp het als ik tegen hem bleef praten, zodat hij wist dat ik niet echt weg was. Het is een fase waar ze doorheen moeten, goed voor de hechting moet je maar denken
Idd lekker veel aan toegeven, je verwent ze echt niet! Je kan als je echt even iets alleen moet doen even wat bijzonders te spelen geven. Iets wat ze niet vaak krijgt of iets nieuws(nouja nieuw voor haar, bijvoorbeeld een leeg waterflesje met rijst erin, leeg potje van het een of het ander, ander speeltje aan de speelboog hangen net voor je wegloopt, op die fiets). Vaak zijn ze even zó afgeleid dat ze mama dan wel even kunnen missen(vergeten dus hihi). Ik denk dat dat ook de enige manier is als je haar niet wil laten huilen, afleiden. Je zou kan haar ook meenemen he, lekker even in de wipper als mama kookt bijvoorbeeld. Dit vinden ze vaak ook erg leuk! Beetje zingen en vertellen wat je aan het doen bent. Net zo met stofzuigen, kleine meid op een kleedje en elke keer mee naar de kamer waar je bezig gaat. Dit kan je met alle huishoudelijke klusjes doen! Doe het hier nogsteeds, als ik ga wassen zet ik de tussendeur open. Mijn kleine man is eerder bij het washok dan ik hoor Vindt hij geweldig. Kiekeboe spelletjes(en dan vooral om de hoek van de deur waar je uit loopt, deur openlaten dat ze je nog hoort) en lekker zingen en kletsen als je de kamer uitloopt leren haar dat jij niet echt weg bent.
even uit het zicht deed ik wel (bijv toilet) maar bleef dan wel praten. En anders nam ik hem gewoon mee in de meitai of op de arm.
En ik zei het ook gewoon. "Ik ben even naar de wc, zometeen ben ik weer terug." Niet dat ze het helemaal zal begrijpen, maar ik geloof wel dat kleine kinderen na een tijdje een woord als "terug" of "even wachten" wel een beetje snappen. En daarnaast is het een fase. Dat je kind met zes maanden nog niet alleen speelt, is helemaal niet zorgelijk.
hier ook een meisje dat lijdt aan mama honger ahhahaa ik heb haar zowat de hele dag bij me. ook als ik moet koken, dan koken we samen en mijn zoontje staat dan op een krukje te "helpen" als ik naar de wc moet dan zeg ik mama komt zo even plasje doen..maar dan kruipt mevr alweer richting de wc. ach ja het is niet anders, vind het wel fijn dat ze zoveel bij mama wilt zijn
Dacht ook meteen: veel kiekeboe spelletjes spelen! Deed ik hier altijd en leek wel te helpen. Al nam ik haar ook gewoon regelmatig mee als ik bv ging koken, of in de keuken ging opruimen of zo... Zette ik haar gezellig erbij in de wipstoel met wat speeltjes! Wat betreft het vertellen dat je even weg gaat maar dan snel weer terug komt: hebben wij ook altijd gedaan en nu nog steeds. Ook als ik haar naar bed breng zeg ik altijd 'nu lekker slapen, dan komt mama je straks/ morgenvroeg weer halen' en dan zegt ze tegenwoordig zelf 'dag dag'...
Ik doe dat ook altijd, vertellen dat ik even dit doe en zo weer terug ben. Dan is het geen probleem, doe ik het niet dan wordt het vaak protesteren.