Martijn is de laatste tijd heel hangerig, moe, snel geïrriteerd en heeft vaak driftbuien. Z'n spraak zal hem ook wel tegen zitten en twee is natuurlijk een pittige leeftijd. Maar herkennen jullie dit? Het liefste hangt hij de hele dag aan m'n benen of op schoot met z'n beer en speen in z'n mond. Hij gaat drie dagen per week naar het kdv en sinds kort naar de peutergroep. Dus misschien is dit een beetje veel voor hem? Maar ik vroeg me af of dit herkenbaar is? En hoe gaan jullie hier mee om?
Ow, dat lijkt me best vervelend. Geen ervaring en weet ook geen tips, wel heel veel sterkte gewenst! Hopelijk is het een fase. Misschien als het straks lekker weer is, dat hij dan lekker naar buiten kan en wat meer energie kwijt kan. Sterkte ermee hoor!
Dank je wel. Ik vind deze periode best pittig vooral omdat hij anders altijd zo'n schatje is en altijd goedlachs. Maar sinds zijn tweede verjaardag lijkt het tij gekeerd en is hij heel snel gefrustreerd. Dat maakt de sfeer in huis er niet beter op. En met mijn depressie erbij vind ik het een hele kluif....
Ik denk ook dat het een fase is. Mijn jochie heeft ook van die weken meegemaakt. Heel erg plakken, ongeduldig gefrustreerd. Meestal had hij na die weken opeens allemaal nieuwe dingen geleerd (spraak, motoriek vooruit). Kan me voorstellen dat het pittig is met een depressie. Ik zou proberen wat dingen te plannen, zodat je niet teveel loze hang-tijd hebt. Dus naar de kinderboerderij, koekjes bakken, knutselen, voorlezen etc. Ik merkte als ik er op die manier wat meer energie instak, dat ik een stuk minder energie kwijt was aan driftbuien. (En mijn jochie is normaal ook heel rustig, dus was het ook niet zo gewend)
die loze tijd dat je niks doet is het ergste inderdaad.. dat je op de bank zit en denkt, wat gaan we eens doen? dan is het het zwaarst. ik hoop dat deze fase snel voorbij is want alles is mama. papa is soms oke maar het liefste mama. papa broodje smeren? nee en flink nee hoofdschuddend erbij, mama een broodje smeren? dan is hij meteen weer blij! en hij praat amper dus hij kan ook niet zeggen wat hij wil, dat frustreerd het meeste denk ik. aan allebei de kanten.
Buurmeisje had dezelfde klachten,...bleek gluten alergie te hebben,...nu ze een aangepast dieet heeft, is het een heel ander kind.
Maar met gluten allergie hebben ze meerdere klachten neem ik aan? Dat kom je toch ook niet aan omdat je lichaam de voedingsstoffen niet goed kan opnemen etc.. Onze zoon had het ook rond 2 jaar, was inderdaad een soort uiting van frustratie omdat hij druk in zijn koppie was met allerlei nieuwe dingen ontwikkelen. Was hier na 2/3 weken over, op t punt dat ik het echt niet meer zag zitten en hem een dagje weg wilde doen naar opa&oma was het over. Dat was eigenlijk met elke fase zo hier, op t moment dat ik bijna ontplofde was het opeens over.
Wat fijn dat jullie gereageerd hebben. Het gaat met vlagen. Wel iedere dag een paar frustratie buien maar ik kan er wat makkelijker mee omgaan. En als hij niet kan zeggen wat hij wil laat ik hem het aanwijzen of pakken. Scheelt al de helft. En ik merk dat hij grenzen nodig heeft en dat ook fijn vind. En het hangt ook aan mijn humeur hoe zijn gedrag is. Vandaag heb ik zelfs even tot 10 geteld met reageren op het drammen en dat hielp ook goed. Ik kon veel rustiger reageren. Ik denk dat het ook zeker de leeftijd is en dat hij nog niet echt praat. Hoewel de laatste dagen begint hij woordjes te maken die ik niet ken van hem. En zelfs twee woordjes achter elkaar als ik het goed gehoord heb. En als het even tegen zit kom ik hier lekker m'n frustratie uiten heerlijk zo'n forum.
Mijn dochter is iets jonger, maar ik herken het wel. Daarnaast denk ik dat je ook best een goed punt hebt met die verandering van groep op het KDV. Mijn zoon heeft daar ook best wel even moeite mee gehad. Eerst waren ze de oudste en in die nieuwe groep worden ze letterlijk en figuurlijk overlopen door grotere kids. Maar het is een fase, die voorbij gaat, maar ook weer terugkomt. Mijn zoon is nu 3,5 en hij heeft het weer. Ik merk nu bijvoorbeeld dat hij het heel vervelend vindt dat veel van zijn vriendjes al naar school gaan en hij wil ook groot zijn. Daar wordt hij driftig van. Veel moe en hangerig kan tenslotte duiden op een ijzertekort. Dat lopen peuters makkelijk op. Ik weet niet hoe hij eet, maar mijn zoon eet weinig groente en vlees en loopt af en toe tegen een tekort aan. Dan is hij ook heel hangerig en moe, en daar krijgt hij ook driftbuien van. Succes meis!
mijn dochter van 3,5b had min of meer hetzelfde (ook walletjes onder haar ogen) toen hebben we bloed laten prikken en daar kwam bezinking te hoog uit. Nu gaan we verder kijken.. Als je het scht niet vertrouwt kun je even een bloedtest aanvragen. Kan het ook komen doordat jij door de depr. het anders beleeft of anders reageert?
Ik beleef het denk ik inderdaad anders dan als ik goed in m'n vel had gezeten. Morgen weer naar m'n psych en bij haar kan ik heel fijn m'n hart luchten en leer ik hoe ik om kan gaan met alles om mee heen. En van de simpelste dingen krijg ik meer gezelligheid van Martijn terug. Is ook logisch natuurlijk dat als ik meer energie in hem steek dat hij beter zelf kan spelen en gezelliger is. Ik moet ook niet op de bank gaan hangen en niks doen dan word alles alleen maar erger. Dus ik ben creatief aan het worden met m'n tijd haha, leer ik zelf ook weer van.
Ps. Een bloedtest is misschien wel een goed idee. Ik wil hem sowieso laten testen op kma, volgens mij is zo'n test nu betrouwbaar, en dan kan er vast nog wel meer getest worden.
weet je.. je niet schuldig voelen als je even geen energie voor hem hebt.. mijn man heeft ook een (zware) depressie en is thuis met onze dochter.. hij beleeft haar gedrag soms ook anders.. Wel probeert hij haar speelgoed te geven waarmee ze zich goed zelf kan vermaken.. Zodra ik thuis ben neem ik het over en kan hij weer even resetten. Misschien kun jij dat ook met je man overleggen.. Want je ventje heeft er het meeste aan als mama weer mama kan worden Sterkte! (ken je het boek pil? van die cabaratier met depressie??)
Dat boek ken ik niet. Maar eens op bol.com kijken. Als m'n vriend thuis komt delen we meteen de verzorging van de kinderen. Of hij pakt de kids op en kan ik rustig even koken of met de hond lopen. Hij doet gelukkig veel in de verzorging van de kinderen. Wat vervelend (is dat het goede woord) dat je man in een depressie zit.. Dat is niet makkelijk, en lijkt me voor jou heel zwaar. Ik bedenk me net dat ik m'n vriend eens ga bedanken met dat hij me blijft steunen. Maar eens iets leuks bedenken.
nee het is niet makkelijk..maar altijd nog makkelijker dan degene met de depressie zijn denk ik dan maar Ikhoop dat je ha bloed wil prikken bij je zoon.. goed om alles uit te sluiten!