mijn dochtertje van bijna 16 maanden wil ineens niet meer slapen zowel s’middags als s’avonds niet uiteindelijk na een uur of 2 zelf naast haar bedje staan en de kontje wiegje helpt uiteindelijk maar hier heeft ze nooit problemen mee gehad dit heeft ze pas sinds 3 of 4 dagen maar word er wel een beetje moe van. Kijk er gewoon tegen op om haar naar bedje te brengen omdat ik weet dat het gezeur weer begint. Heeft iemand raad hiermee
Overdag herken ik het wel, maar meer dat hij snel weer wakker wordt en niet meer wil slapen. Max 1.5 uur en op ‘slechte’ dagen is het een krap uurtje. Denk dat het ook wat met de warmte te maken heeft en geluiden buiten. Hij slaapt door borende buren heen, maar van spelende kindjes buiten wordt hij opeens wakker.
Huilen En als ik dan naast der bedje sta gaat ze met de spenen spelen of proberen te staan wat ook wel eens lukt
Ik zou niet naast haar bedje gaan staan. Ik zou je slaapritueel doen (tandjes poëten, pyjama aan, boekje lezen, lamp uit, kusje bijvoorbeeld) doen en dan weggaan. Gaat ze huilen, na 1 minuut terug gaan. Kusje geven, zeggen dat ze moet slapen en weggaan. Dan na 5 minuten terug gaan en herhalen en zo elke keer de tijd op opbouwen. Ik bleef zelf in de tussentijd altijd boven rommelen (was opvouwen ofzo) zodat ze wel hoorde dat ik er was.
Ik riep van beneden dat t goed was en ze kon gaan slapen. Hoorde vervolgens dan wat gemopper en dan ging ze dr eigen gang weer, spelen, keten, brabbelen, kiekeboe met dr beertjes, dingen achter dr rug gooien en opeens ging ze dan toch maar liggen en slapen. (en mama in een deuk achter de babycamera) Soms op interval basis en dan duurt t zomaar 4 uur voordat ze echt slaapt, soms een half uurtje keten en dan gaat ze echt slapen het wissel soms. Was hier een periode hoor en zo nu en dan hebben we nu weer een dagje of wat dat t slapen er niet van lijkt te komen en dan ineens gaat ze weer wat nieuws doen. Vandaag en gisteren ging ze maar liggen bij t spelen, ze was er wel klaar mee. Dan maar extra naar bed, wat slapen betreft mag hier alles. Extra slaapje levert hier geen problemen op voor de nacht.
Rommelen boven doe ik ook altijd En het ging ook altijd goed tot de laatste 3 dagen en als ik wegloop en kusje geef dan gaat ze huilen en blijft ze huilen. Als ik dan weer haar kamer in kom word ze stil en zodra ik wegga is het weeer huilen
Klinkt niet aardig, maar hier werkte het t beste om niet meer terug te komen en dat begin ik nu bij de jongste ook steeds meer te merken. Die ligt nu soms een paar minuutjes te brullen, dan wordt het mopperen en uiteindelijk is ze stil. Elke keer als ik binnenloop lijken ze zoiets te hebben van hè daar is mama, ik mag m'n bedje uit. De jongste is nu 11 maanden bij haar deze week voor het eerst na 1x checken niet meer teruggegaan. Waar ik eerst soms 30-45 minuten bezig was met troosten, recht leggen enz was ze nu met een kwartiertje in slaap. Hier is het ook prikkelverwerking want ze heeft het vooral na een uitstapje en ik geef dan natuurlijk alleen maar extra prikkels. Tot voor kort ging ik haar dus steeds troosten, maar dat werkt blijkbaar niet altijd. Bij onze zoon destijds op de leeftijd van 1,5 en daarna ook nog wel eens, zo gedaan.
Dan niet meer teruggaan maar gewoon even laten huilen. Geen uren natuurlijk, maar mijn kinderen hebben echt wel eens 15 minuten gehuild voordat ze gingen slapen.
Kan je man haar naar bed brengen? Dat gaat soms veel beter, je moet dan wel echt even het huis uit want als ze weet dat je er bent accepteert ze het niet. En anders even laten huilen zou ik ook zeggen, is hier ook wel eens nodig geweest.
Mijn vriend werkt vaak als ik haar naar bed moet brengen. Bij hem doet ze hetzelfde al heb ik nog niet geprobeerd om even weg te gaan is dus nog het proberen waard voor als hij wel thuis is
Ik heb het idee dat ze last van der hoofd heeft als ze moet liggen want op het verschoningskussen wil ze ook niet meer
Oorpijn misschien? Half uur voor het slapen gaan paracetamol geven zou kunnen helpen en dan zou ik morgen toch even langs de huisarts gaan om na te laten kijken of ze ergens pijn heeft.
@Minime2 Wij hebben nu sinds een paar dagen dat iemand de voordeur niet meer uit mag en ze het ook ff moeilijk heeft als ouders van andere kindjes (al of niet met kindjes) de deur uit gaan. Opa en oma ook moeten heropvoeden, oma wilde al weer terugkomen, 'nee doorlopen, zwaaien en tot de volgende keer! roepen'. Als we dr continue op ingaan en maar weer terugkomen duurt t alleen maar langer en langer, snapt ze het concept gedag zeggen helemaal niet meer en wordt t alleen maar verwarrend. Nu is t paar minuutjes hooguit moeilijk en huilen en gaat vervolgens spelen. Maar zij mag zich wel verstoppen of bij je weggaan, dat is geen enkel probleem.