Dag lieve mama's, Ik heb een vraag waar ik al even mee zit omdat ik in mijn omgeving geen herkenning heb Mijn lieve dochtertje is vreselijk druk (extreem veel bewegen, mopperen) driftig echt met rood hoofd af en toe en huilt enorm veel als we haar even geen aandacht kunnen geven ivm ff naar de wc etc. Fles weigert ze al vanaf 3 maanden bij mij het is niet mogelijk om haar te voeden mijn vriend moet dit doen of mijn opa die komt dan elke dag het is vreselijk van mij wil ze gewoon echt niet de fles. We hebben een dag geprobeerd dat ik echt alleen maar haar de fles gaf maar dan eet ze gewoon heel de dag niet Gewone hapjes fruit en groente daar in tegen dan weer wel. Die pakt ze wel van mij. Ben overal al geweest met mn prul, osteopaat, kinderarts zoeizo omdat ze prematuur was en reflux heeft (ook hier heeft ze speciale voeding en medicatie voor en dus onder controle). Nu heeft de kinderarts voorzichtig het woord adhd laten vallen omdat dit vroege kenmerken zouden kunnen zijn maar ze mogen daar nog geen naam aan hangen omdat ze dus nog een baby is . Ook als je haar vast hebt dan wurmt wiebelt en huilt/krijst net zolang tot je haar weg legt, maar ook dat is niet goed.... 1 pluspuntje is dat als ik haar in de draagdoek neem ze wel rustig is ze eet daar ook niet maar is niet zo bewegelijk etc.. Wat ik nu wil met mijn verhaal? herkenning? tips? verwanten mamas? want ik begin een beetje op te raken zo Heb door een rottige nasleep van mijn bevalling (fluxus 1.5liter bloed verloren, 2x operatie in 4 maanden ivm placenta resten, 1x zelfs al vastgegroeid!!:x) wel een extreme pnd opgelopen en nu onder behandeling en medicatie al ff, maar dit maakt het wel dubbel zo moeilijk met zo'n kindje om te gaan Begrijp me ook niet verkeerd ik hou ontzettend veel van mijn prulleke en ze is mijn lieve meid want ze kan ook onwijs leuk lachen en lief zijn maar ja...
Pfff heb getypt en nu is die weg per ongeluk... Ik vind adhd is term voor later nu kan je zeggen hyperactief maar ook niet bij 3mnd.. Kenmerken zijn vaag en het kan net zo goed niets zijn of iets anders. Ik heb deels herkening. Dochter was ook drukke huilerige baby. Van geboorte af. Maar normate ze ouder is word het steeds duidelijk dat er niets mis is ze heeft ontwikkelingsvoorsprong, zelfstandig, druk, actief, slim, eisend, ondernemend en leergirig meisje. Ze dronk noot normal fles ook druk met handen en met nettroos en veel dronk ze en in 5min weg: zo eet ze ook: veel, druk, alles, snel. Ze wilde nooit knuffelen of op schot: zo ze is nu ook wil continu dingen doen zelf. Ze wilde altijd meer dan ze kon: bijv snel staan lopen kruipen etc. Ze was enorm gefrustreerd van het willen en niet kunnen. Ze bijv hield al hoofd bij geboorte op, liep langs met 6.5 etc. Nu ze is vrij ver in motoriek ook. Osteopaat hielp hier wat maar hij en ha en cb en zelfs bij geboorte verlooskundige zeiden steeds: ze is erg alert, erg groot, erg slimme ogen etc. Dat klopte dus ook met wat we nu zien. Ik hoor vaak hier dar ze zo wijs uit ogen kijkt: maar dat is waar ze is dan druk maar ze kijkt, beoordeeld en dan doet. Je ziet werkelijk hersenswerk hihi ) Maar ze is erg lastig in omgaan, eisend en commanderend. Ze wil continu iets wat ze niet kan omdat ze te klein is of bijv soep eten zelf al eet ze zelf allang maar soep wil ik geven liever. Dan gaat ze krijsen en wil helemaal niets meer. Ze heeft zeker hier geen adhd of hyperactiviteit etc. Ze geeft kenmerk hier "weet wat ze wil en niet" tis in elke rapport terug te vinden haha. Ik ken niet anders maar als ik naast haar kinderen zag toen en nu dan dacht uk steeds wat mankeert haar waarom kan ze niet rustig drinken of niet zo snel waroom moet ze iets willen steeds, waroom niet rustig zitten opschot, waroom niet in kinderwagen wil ze, waroom in maxi cosi ook niet en nog 1000 warooms maar nu ze narmate ouder is zie je meer persoonlijkheid en zie je dat ze echt anders is dan andere niet omdat ze iets heeft maar omdat ze haar eigen andere groei volgt en bij dat passen frustraties en drukte en het willen erg goed. Ze is nog klein maar gaat stappen vooruit en dat is niet altijd goed voor haar. Zo wilde ze ook nooit vastgehouden worden of kusjes maar nu kan ze zelf dat regeren niemand kan haar verplichten en indd wilde ze niet aan hand lopen maar zelfstandig vallend. Nu als je handje pakt trekt ze weg of gaat krijsen maar als je dat vraagt eerst doet ze dat wel if pakt zelf waneer ze wil (voral als ze iets wil wat ze nog niet kan) en met kusjes hetzelfde ze gaat als je haar vraagt kusjes geven als ze wil maar niet van zichtzelf en als je wil dan gaat ze ook gelijk nee nee zeggen en krijsen... Ik zal je adviseren om zich niet druk maken want dat deedik ook steeds zoeken waar ze last van heeft. Over jaartje zal je dat beter kan bekijken en beoordelen nu is ze nog echt te klein!!
Dank je wel voor je reactie Ja klopt ze is inderdaad hyperactief, het woord hoogsensitief was ook al gevallen en ze kijkt idd 'te wijs' uit dr ogen voor 6 maanden. Ze is niet echt vlot met de grove metheoriek maar ze trekt het steeds erg snel bij, bv in 2 dagen tijd als we bij cb zijn geweest kon/deed ze het niet en dan thuis ineens wel haha. De kinderarts riep al dat we moesten op gaan letten omdat mevrouw bezig was nu al de koninginnetje in huis te willen worden... Ergens klopt het wel, maar kon me niet echt vinden in een koninginnetje met 6 maandjes.... Ik moet het zeker uitzitten en hoop dat het rustiger word in huis want mn vriend word er ook niet vrolijker op en dus de relatie ook niet Nu heeft mijn vriend wel aantoonbare adhd dus houd mn hart wel vast....
Pfff... wat zwaar moet het voor jullie zijn! Ik heb (inmiddels) een heel rustige baby dus kan je niet adviseren. Ik kan me voorstellen dat je kindje erg graag bij je is juist vanwege de moeizame start. Verlatingsangst? Ze wil zich graag veilig voelen en het liefst bij jou. Maar ik denk wel dat het belangrijk is dat jij, en jij en je partner, af entoe even tijd zonder haar hebben. Bijvoorbeeld een dagje per week even samen op pad of juist samen thuis. Want jij moet ook nog echt jezelf terugvinden! Ik denk dat dat ook positief uitwerkt op je band met je kindje, als jij weer de oude bent. En je kan de moeilijkheden dan beter dragen. ADHD wordt inderdaad pas over jaren vastgesteld. Maar goed, het zal best zijn dat kindjes met ADHD als baby al bepaalde kenmerken bleken te hebben. Andersom geldt denk ik dat lang niet alle kindjes met die kenmerken later ADHD blijken te hebben. Je zou natuurlijk wel kunnen kijken of het effect heeft om enkele ADHD-leefregels te gaan toepassen, zoals structuur en duidelijk communiceren. Misschien doen jullie dat thuis al omdat je partner ook ADHD heeft. Hoe dan ook, dikke knuffel want het lijkt me behoorlijk zwaar.
Dank je wel lieve kanshebber, Het is inderdaad erg zwaar af en toe, maar ze is zo gewenst dat ik veel dingen maar over me heen laat gaan Helaas hebben we geen opa's of oma's meer voor mn dochtertje aangezien die allemaal zijn overleden, waaronder anderhalf jaar geleden mijn mama als laatste onverwachts een dag na mijn 29ste verjaardag . Dus ik ben nog op zoek naar een goede oppas en betrouwbaar, mijn opa die hier is is 91 jaar dus die kan niet meer alleen zijn met haar, wel met mij samen dat lukt wel natuurlijk want hij is super fief en zeer gezond. In iedergeval bedankt voor je lieve begripvolle berichtje ook dat doet me super goed
Sterkte ermee! Met 6mnd kan zeker karakter duidelijk zijn en moet je daar weg in vinden.. Hier bofte ik met haar dat ze vrij snel alles begrijpt wat gevaar betreft en dingen die stout is etc. Tuurlijk doet ze dat wel soms lachend express maar ze snapt goed wat mag en niet. Ze commandeert hier ook hoor maar uitleg helpt wel al heeft ze haar dagen en soms ben ik echt klaar mee... Daarbij komt ook nog bij dat ze nooit heeft goed geslapen snachts dus 30x opstaan is normaal niet haha Maar wat je zegt je vriend heeft adhd kan ook rol spelen bij haar misschien deels of door hyper zijn etc. Indd gewoon in de gaten houden komende jaren en je komt vanzelf snel achter of er iets is of niet. Nu is echt lastig iets te zeggen al denk je snel aan iets omdat je vrirnd dat heeft maat laat het los nu. Al kan ik adviseren dat pas na 1 jaar dacht ik tis ja ze is zo ze heeft niets ze zit zich zelf in de weg meer...
Heel herkenbaar. Hier ook een zoontje met een sterk eigen willetje. En ook druk, graag rondkijken en vooral niet stil zitten. Wij droegen ons zoontje vaak met zijn rug naar ons toe, zodat hij alles kon zien. En ik zie veel kenmerken van hooggevoelig (mijn zus is psycholoog en die geeft dat ook aan bij mijn zoontje. Maar veel artsen hebben hier niks mee en zeggen dan dat een kind ADHD heeft. Ga maar eens lezen over de nieuwetijdskinderen en hooggevoelig). Tips heb ik niet, maar ik merk wel dat ik nu met 13 maanden de teugels aantrek en dat mijn zoontje dus ook soms maar moet leren dat hij niet de baas is. Wij hebben ook alles toegelaten, maar ik merk nu dat hij het prima snapt dat iets niet mag. Met 6 maanden nog niet, dat is echt te klein. En tips voor drinken heb ik niet, hier nooit last van gehad. Is wel zo dat de ene dag ik meer in trek ben en de andere dag mijn man. En ik heb een bumbostoeltje gekocht, zodat hij daar af en toe lekker in kon zitten/hangen en toch alles kon bekijken. Maar hier dus ook vaak huilen als we even geen aandacht geven, nu gaat het wel wat beter. Hij kan zichzelf nu een beetje vermaken. Heel veel succes en bij mij zeiden ze met 6 maanden op het CB al dat ik een zoontje had met een sterk eigen willetje. PS: probeer zelf ontspannen te blijven. Want ik merk dat mijn zoontje heel erg reageert om mijn gevoel of stemming. Als ik niet lekker in mijn vel zit dan is hij vreselijk dwars en wil ook niks van mij weten.
Herkenbaar hoor. Mijn dochter zat/zit ook nooit stil. Als baby wriemelde ze echt alle kanten op, het was onmogelijk haar rustig op de arm te houden. Ze wilde niet slapen, ze wilde de fles niet, ze weende en krijste onophoudelijk... Als ik andere baby's op de arm had, kon ik mijn ogen niet geloven... Zo rustig, dat kende ik niet. Ik werd ook al overal gewaarschuwd over ADHD. Hier is het beter beginnen gaan naarmate ze meer zelf kon. Rollen, kruipen, rechttrekken, stappen, lopen, springen, spreken... Elke nieuwe 'vondst' was voor haar een vermindering van haar frustratie, en dus een iets gelukkiger kind. Gelukkig was ze met al die ontwikkelingen ook erg voor op haar leeftijd (misschien net door die immense frustratie), dus dat ging vooruit. Nu is ze bijna twee jaar, en een droom van een kind. Ze is superactief, maar kan haar zin doen en kan vooral heeeeel goed uitleggen wat ze wel en niet wilt. En daardoor is alles echt anders.
Word dus gewoon een kwestie van uitzitten blijkbaar...poeh tis niet mis hoor icm mijn geestelijke welzijn naja iig al bedankt voor de reacties en niet onbelangrijk de herkenning!!